Vooruit: socialistisch dagblad

911 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1915, 18 Decembre. Vooruit: socialistisch dagblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/736m03zz1z/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Drukstcr-UJtgeeïste» ?«cn; Maatschappij H ET L1CHT bestuarder : P, DE VISCH. Ledeberg-Gent . . REDACT1E . . ADMSNISTRATSE ÎSOOGPOORT. 2% GENT VOORUIT — ■■ - ''— "'"«rjft, ABONNEMENTSPRIJ3 BELQIE Drie maanden. . . . « tr. 3.24 Zes maanden ■ . . < > fr. 6.50 Ecnjaar. ...... fr. 12.MÎ Men tbonneert lich op allé pottbureck* DEN VREEMDE Drie maanden tdagelijk» verzondeo). ...... fr: 679" Draaan det* Belmche WerkliedenpartîL ~ Versohihiende affe dam*?. Bekendmakingen Gent, den 16-12-1915. AAN DEN BURGEMEESTER VAN LEDEBERG A an de inwoners van de geme«nfr» Lede-berg wordt, op grond van par. 4, der ver-ordening van den 12-10-1915,, voor den tijd van 17-12 tôt en met 24-12-1915, aile ver-keer op de openbare straat, tusschen 7 uren 's avonds ea 8 uren 's morgens vcrboden. Voor de dadelijke bekendmaking van dat verbod hebt gij zorg te dragen. Buitendien wordt u bekend gemaakt, dat verdere poli-tiedwangmaatregelen en ook bocten zulien volgen, indien de opgeëischte arbeiders voor de ijzerenweg-werkplaats van Lede-berg voort weigeren den arbeid te hervat-ten in het belang van bet Duitsclia l&ger-behee-r.D© Etapen-Kcmmandant, (Get.) von WICK. *• * * De IJzerenweg-werkplaats is den aireKer waàrvan de ingang is op den Botermarkfc. fr fr fr VSRORDENING Verplichtingcn en borgatellingen, •„ tegenover de « Société générale de Belgique » aangegaan worden, ten eiudc beta-lingen te bekomen rp schadevcrgoedingen voor aangeslagen waren, in de Duitsehe Reichsbank gesperd, zijn stempelvrij. A. H. Q., den 7 December 1915. Der Oberbefehlshaber, Merzog Albrecht von Wurttembeig. * fr fr EEttENDMAKING uopcns herzîcning van de béas voor op-eisehiagfin, die vôôr den 15 januari 191» heblten piaata gehad. Alhoewel het voor het sogenblik nog niet bepaaid is, wanneer en door wien de door do Duitsehe troepen in het Etappengebied v6ér den 15 Januaii 1915 gedane oorlogsop-eisciiingon zulien betaald worden, zull&n toc h, ter voorbereiding van de latere rege-ling, voor allo vroegere ooeisciiingen ach-teraf nog ontvangstbewijzen (bons) ver-strekt worden, die aan de houders een een-parig, geidig, van dienstzegeis voorzien fca-wijs van opeisching voor de door hen gedane oorlogsleveringen waarborgen. Tôt uiterlijk 1 Januari 1916 moeteo aile papieren over opeischingen van v66r den 15 Januari 1915 in origineel aan den burge-meester van de plaats, waar de opeisching heeft plaats gehad, overgelegd worden. Bons, welke tôt 1 Januari 1916 niet afge-geven zijn, worden van de herzioning bui-tengesioten.De burgemeesters moeten de aan hen toevertrouwde bons in dezelfde volgorde waarin zijn ingediend worden, in lijsten in-schrijven, waarvan de forraulieren hun . door de Etappenkommandanturen zulien verstrekt worden. De lijsten moeten in dub-bel opgema-akt worden. Bovandien is eone alphabetische lijst naar een gegeran formuler aànteJeggen. De burgemeesters zijn veranirwoordelijk voor de toevertrouwde opeiachingsbewijzen en andere ontvangstbewijzen (oorkonden). Zij moeten deze van nummsrs, beantwoor-dend aan de lijsten voorzien ntt re dieoorer-cenkomstig rangschikken. Een eKcmplaar Het ooriii&l ms WarkiisdiR en PalraoRs «ter d3 Verminderios dsr Wirkgrn (Vartaaid door K. H.) (Twaalfdc rervolg) Het is mogelijk, zooals het patroonsrer-slag zegt, dat in theorie, het a'trekken der kanetten gebeurt in drij minuten, maar ia praktijk blijft het eene uitEondering, en het verlies van tijd, dat de werklieden kunnen iî>winnen, bedraagt raeer dan eene tiur daags. Ovarigens, d® aa,ngchaalde cijfers «ijn ei het bewijs van. De kaardeurs hebben, in raenig geval, het middel eevouden, in n n uren, meer v^ort te brengen, daar waar do volmaakste mëkahieken in zwang waren. Men bestatigt ook, dat, in do gekamde wol, de afschaffing van den halven nacht, 's za-terdags, de loonen niet heeft do- i vermin-ieren, en nochtans werd de loonprijs niet t'erhoogd. Het is dits een bewijs dat daar ook de yûortbrengst werd gehanohaafd. Nemen wij nu eenige voorbeelden buiten Ons Jand : in 1851, drij jaren na do invoering der 10 1/2 uren-wet, gaf M- iiorner, fabriek-toczichter, hefc volgeude oordeel : « In ai de fabrieken, waar de werkiieden op stuk werken. heeft mon vastgssteîd, dat in 10 1/2 arcrij de voortgcbrachte hoéveelheid zeer weinig minder "n reol gevallen golija was, met. de vroegere voortbrengst i , 12 uren. Men sehrijft dit toe aan spitsvondi?e uitvin-ding, raaar vooral was het te danken aan de werkiieden, die, niet meer uitgeput zijn-de als yroeger, naarstiger ,werkten en roo- van de vclledige lijst met bijvoeging van de alphabetische' lijst is tôt 10 Januaii 1916 a n de Etappenkommandanturen, in Gent r n de Etappen-Intendantuur overteleggen. Gent, den 8 Deoember 1915. De EtappeninspeHeur, (get.) von Unger, Generaileutnant. I * fr * le De be'kendmaking van 4 Novernber 191J n eijfer 2 wordt als volgt gewljzigd : n 2) met rijwiel (velo) binnen de gemeente (voor Gent met inbegrip van Lt-Amands-berg, Ledeberg en Gectbrug^c) « tijdel'jJi onbcperkt », met vooronderstelling, dat de velorijder in bezit is van eene stedelijke belastingskaart. Gent, den 8 December 1915. De Etappcn-liommandant KLÂSSENSTRÏJD Men kan haast gecn principiccl-socia-listisch boek, artikel of brochuur lezen, zonder er meerdere malen het woord « klassenstrijd » in aan te treffen. En daarin ligt mets onnatuuriijks ook, daar de theorie van den klassenstrijd een der voornaamste punten daarstelt, waarop men kan steunen, om aan te toonen, dat socialisme niét is een utopie of droom-beeld, maar een wetenschap, een feit, een axioma, evenals 2 x 2 = 4 als een axioma wordt beschouwd. Het is dan ook heelemaal onmogelijk, wanneer men geen juist en klaar begrip heeft over wat verstaan wordt door klassenstrijd, een bewust socialist te kunnen zijn, of iets over dat... « utopisch Socialisme » te verstaan. Klassenstrijd... bij het hooren van dit woord beeft en schrikt geheel de bur-gerij.Doch onzinnig en méér dan bespotte-lijk is, dat velen den klassenstrijd be-schouwen als iets dat in leven geroepen werd door de socialisten, en daarom aan deze laatste verwijtén, dat zij den maat-schappelijken vrede vvillen verstoren. Niets is meer onjuist en verkeerd. Klassenstrijd is het natuurlijk gevolg van het Isstaan van twee klassen, — de loonarbeiders en de bezitters, — wier belangen rechtstreeks tegenover elkan-der staan. De voortbrengers om een beter, menschwaardiger bestaan te hebben, trachten voortdurend, hunno ïoosîen grootar is dean worden. Tôt staving daarvan, kunnen de sta-kingen, die in den laatsten tijd, — ^elfs tijdens dezen afschuwelijken, barbaar-schen oorlog, — zoo menigvuldig zijn voorgekomen, aangehaald worden. Langs d«n anderen kant willen de bezitters, cm hunna wlnsten te tîcer? stij-gen, het loon der werkers verminderen. Dat zijn dus wel twee factoren, welke rechtstreeks met elkander in botsing komen. Als twee kinderen vechten om elk het grootst-mogelijke deel van een koek te hebben, is er natuurlijk strijd tusschen die twee... Zoo gaat het ook in het eco-riomische leven. De koek hect hier îïieQi'-ïsssards, welke een grondstof, — hout, leder, enz., — verkrijgt, door ze tôt meubels of schoeisels te vervaardigen. Dan koml de kapitalist om zijn deel van den koek, — eene toeëigening, die geheel ongewettigd is, — en de arbeiders komen natuurlijk ook om hun deel. De uitbuiter en de uitgebuitener., wiilen bei-den zooveel mogelijk, aîdu$ ot%U>taaî ar een wrijvtag ot strijd... die KLA&SËN-SïKiJD genc^md wordî. Eenvoudig nietwaar?... fr * fr Hiertegen kan men opwerpen, dat een werkman de vrijheid bezit zich niet te la-ten uitbaten... Doch de arbeiders, om te leven, hebben eten noodig. Daarvoor moeten zij geld hebben... Dit verkrijgen ze enkel door te werken. Dat ook kunnen zij voor zichzelven (1) niet, daar ze de noodige werktuigen, of grondstof-fen met bezitten, want de mijnwerkers zijn met de eigenaars van de mijnen... De metaalbewerkers niet van de machines... De wevers niet van de fabrieken en de getouwen... Dus do prolst&riërs mo&îen wel hunne at feeîdskraotît werkoo-pen... De kapitalist laat aan de werkers de keuze ôfwel te werhongeren, éfwel zioh door hsm op hunno voortbrengst te laîen besteien... Daarop zou men kunnen antwoorden, dat de bezitter toch winst van zijn kapi-taal moet kunnen verwezenlijken, daar hij den risico heeft ook verlies te hebben. Maar ik vraag mii af, of men door eigen arbeid, door eerlîjkheid miljoenen, miljarden kan vergaren... Ik vraag mij af wat recht cnkeHngen hebben op de 11 tuurlijke rijkdomrne.i, zooals kool-, steen-, zilver-, goud- en kopermijnen, die men, om zoo te zeggen, bijna koste-loos we<? schenkt aan eenige vriendjes van de regeerende personen, zooals over eenige jaren, — goeden dag, heeren kle-rikalen! — nog met de koolmijnen in de Kempen is gebeurd... Ik vraag mij af, hoe het mogelijk is dat wijl een noeste, vlijtige zwotger, in het « zweet zijns aanschijns » honger lijdt, een rijkuard niet s noemen schat-ten kan verzamelen door nietsdoen... Ik vraap- mij af hoe het komt dat de eenen âlles hebben en de anderen niéts... 1k vraag mij af... 't Is genoeg... want dit ailes veran-dert toch niets aan de nu-bestaande mis-toestanden, omdat men geen maatschap-pelijke omstandigheden kan doen ver-dwijnen door woorden. Ik stel enkel vast dat er een strijd bestaat... een strijd die voortwoekert iederen dag... die steeds heviger en heviger wordt... een strijd die reeds zoo dikwerf geteekend werd door werkers uitzondering ep. (1) Natuurlijk maken daar eenigo thuis- reel tijd niet meer lieten varloren gaan. (ïaotory Inspeetor's Report, angehaald door E. Vinck.) De proeren, gedaan in Frankrijk en Duitachland, hebben dezelfde uitslagen op-geleverd. De vermaarde manufacturier, M. Dolfus, ta Mulhouse, (Elzas) -erininderde de arbeidsdag van IS op 11 uren, e- stelde de eerste twee weken eene vermindering van voortbrengst vast, doch eene maand naderhand verlioogde deie met 4 à 5 %. In hun vertlag van 1880. verklaarden do Duitsehe toezichters, dat zij dikwijls de fa-brikanten hadden hooren beweren dat, na de arbeidsdag eenigen tijd te zijn vermin-derd, d« voortbrengst niet daalde. T® Massachusset, Amerika, had de be-ituurder van het Arbeids-bureei, in 1881, een onderzoek ingericht, met het doel de uitslagen van den 10-urigen arbeidsdag, be-staande in dezen staat, te vergelijken met deze der naburige staten, waar 11 uren werd gearbeid. Ziehier zijn oordeel : « Het is in het oogspringend, dat Massachusset per man, per getouw en per spil, de hoeda-nigheid der artikelen vergeliikende, zooveel voortbrengt als de aanpalende stacen en dat de loonen dezelfde z',;n ». Men dient op te merken, voegt er M. J. Rae aan toe, dat de mededinging iusschen Massachusset en Connecticus of Rhode Island. veel echerper is dan tusschen Lancashire en (Isa El; as of Saksen : want de mededinging wordt hier gevoerd tusschen menschen van hetzelfde ras, op dezelfde markten, met dezelfde grondstof, hetzelfde klimaat, denzelfden in-tresttaks, in een woord, van menschen in dezelfde voorwaarden arbeidende. Het is een der treffendste proeven waaraan de on-dervinding werd onderworpen. (Aangehaald door denzelfden.) Het zou overtollig wezens de aanhalin-Ken nog te vermeerderan, De vaststelling van het patroons-verslag, - dat de voortbrengst van den zaterdag en den maandag juist daalde in evenredig-heid van den, in die dagen, min gear-beiden tijd, breekt in niets onze stelling af. Het is de zaak niet te weten of men min voortbrengt op een der zes dagen van de week, waarop men nnn werkt, maar wel te zien of de noodige aanpa3singsperiode, de korteren arbeidsdag al of niet gunstig zal zijn geweest voor de algemeene voortbrengst.DE WERKERSCEZONBHEID Het patroons-verslag, hebben wij ge-zegd, vereenzelvigd de bedrijvigheid van den werkman met eene cijfering. Bijgevolg wordt dezes voortbrengst in 6 uren gelijk aan den helft van 12 uren. Het voegt er wel aan toe, dat er, daar waar de bedrijvigheid deze van het mekaniek voorafgaat, eene terugwinst is mcgeiijk, doch deze keert tegen den arbeider zelf, die in 10 uren zooveel zou willen doen als in 11. Men zou zich uitputten, zegt het ver-slag, in 20 minuten met van de Groenplaats naar Lambermout te gaan, waarvoor er 25 noodig wezen, om dezen weg in norma-len pas af te leggen. Indien de kortere arbeidsdag de uitput-ting van den werkman voor gevolg moet hebben, zou hij zekerlijk niet aan te beve-len zijn ; doch dit is eene geheel kostelooze veronderstelling. Hernernen wij de verge-lijkinjf Het doel is niet naar Lambermont te gaan, maar eon onbepaald&n afstand af ta leggen, het is te zeggen, eene gekere hooeveelheid kracht elken dag te verspil-len.Vij zeggen dus: «in plaats van 25 minuten te marcheeren, zulien wij slechts 20 minuten «aan. en sreri-an wij «ene zeer 15 het bloed van hen die vielen, onder de moorddadige kogels hunner in uniform-gckleede werkbroeders, om te durven ;s" strijden hebben om meer recht en vrij-heid voor hunne klasse... Er bestaat een strijd... een verwoede strijd... een strijd van bezitters tégen bezitloozen... Uit dien strijd zal spruiten een heerlijke samenleving, die voor ailen, uitgesloten de luiaards en misdadigers, geluk en a welstand zal brengen. fr fr fr Ik denk wel bovaezefl te hebben, dat 1 de klassenstrijd enkel een feit is, dat Jr wij, sociaal-democraten, bestatigen, vaststellen ! Laat nu de burgersbladen (> onzer vakbonden a commis-voyageurs » & schrijven wat ze willen, dat de leiders in werkstakingen zijn, welnu laten we dan de schouders ophalen, en als de n groote Christus zeggen : « Zalig zijn l. de armen van geest, » of « méér dan e blind zijn zij die oogen hebben, en niet )r zien! » n Iets wat geen tegenspraak duldt, is 1- dat de socialistische Partij haar ont-ir staan te danken heeft, en hare grond-f. vesten berusten op den klassenstrijd. :s Daarvan afsîand doen, zou geSIjk staan .. met afstand te doon van hst soosaSlsi» i. zijn zelve. n Laten we dit, kameraden, als voor-'S heen, eeds voor oogen houden, wani ï- dâârvan zal cîa teekomst der ons zco ge-:s lîefcie sooiaïîstische Partsj» afhangen. g| e Antwerpen JEF VAN EXTERGEM. Rond den Oorlog SX. Uli do Cheimpagissstreck weg ssasir d© vgïigsrlisii© 1, Al lang had men ons gewaarschuwd, dat »_ wij iedor oogenblik het bevel konden ver-;s wachten naar het frent te moeten vertrek-,r ken. Om zes uur was het verzamelen en om l 8 uur zou men vertrekken. Op het oogen-j'~ blik van vertrek werden nog tôt ieders vol-le doening enkele kleinigheden geregeld. De compagnie's bevelhebbers wilden hun man-is nen ©en goeden indruk meegeven. De veld-in flesschen werden gevuld met uitmuntenden ;r witten wijn en de knapzakken voorzien van t- allerlei conserven : sardines in witten wijn, tong en kip in gelei. Men had dus genoeg ■n ^ eten en drinken gedurende de reis, die den geheelen nacht duurde... Bij iedere halte hield de trein stil. Dat is v een van de ongemakken van de militaire _ treinen. Wij rijden uiterst langzaam. Bij de verschillende halten behoeven de conduc-?" teurs niet dikwijls den naam af te roepen, r" want steeds zijn er grappenmakers, die tôt st gpoot vermaak van iedereen de stem van den ie conducteur zoo goed mogelijk nabootsen. |s Na acht lange uren kwam onze trein te C. ie aan. Ilet was stikdonker. Een paar gaslan-nr taarns verlichtten ternauwernood de stra-ten.Hier werden aan de korps-oversten nauw-i8- keurige bevelen gegeven. Tôt hiertoe wisten g, lange reeks van kleine afstanden hebben îu te doorloopen, zulien wij, na een tijd van g- aanpassing, omdat wij ons lichaam steeds r- in goed geschikten toestand zulien houden, kf. don afstand eindelijk in 20 minuten afleg-in gen, die er voorheen 25 vroeg, wanneer wij ie gedurig vermoeid waren. Het is wel te ver-el staan, dat de werkkracht ver va»' onbe-e, perkt te wezen, eene zekere grens bezit: in-ig dien die greus wordt overschreden, put men ■t- de kracht der volgende dagen uit : men leeft van zijn kapitaal en weldra komt het falliet. Is die grens, in onze nijverheid, thans overschreden? Laten v,ij de cijfers aan het woord. Sedert 1901 stierven er - an de 1200 e- leden, die de Federatie der Geiamde-wol ^.n telt, 22 leden waaronder 12 aan do tering. lg Dus elk jaar levert deie .'ederatie 2 ledeu jk aan de verschrikkelijke knobbelziekte. er Anderzins is het zeker, dat de invloed der ij. bedorven gassen en uitwassemingen zou .t, verminderen met een korteren arbeidsdag ; rt en dit nog in grootere evenredigheid dan de »n verkorting, want het is gedurende de laatste uren, dat de lucht het meest is vervuld r- vau schadelijke stoffen ; het is dan dat de ts werkman het meest uitgeput ziinde het er ergst lijdt onder de slechte voorwaarden a- waarin hij zich bevindt. En tôt staving onzer thesis zulien wij nogmaals .1. Fromont it- aanhalen : « De overlast vastgesteld met den et 12 urigen-arbeidsdag is niet vermeerderd e- met de invoering van het 8 urenwerk, en de ze intensiteit van den arbeid »racht, algemeen e- gezien, geene schade aan de werkersgezond-nt heid Van zoodra het achturenstelsel was af ingevoerd verminderden (le ziektegevailen re en steeg de reserven van de ziektefondsen. il- Wij gevoeJen ons dus berechtigd onze ver-wonderiag uit te drukken over in het u- patrooni-verslag voortkomenda paradoksale 20 bewering : dat de lange arbeidsdag de wer-er j fcersgezondheid bevqrdert. zij, evenmin aïs hunne soldaten, de jui&te' plaats van bestemming. Maar nu werd juisfe het dorp aangewezen, waar iedereen na»r toe moest. Wij vernamen, dat wij niet ver meer van ons einddoel verwijderd waren en aile soldaten begonnen zich reeds klaar te makes tôt vertrek. Niets mocht vergeten worden en ik moet u verzekeren, dat er veel bagage tm en van een aanzienlijk gewicht. Ransel «au grand complet», geweer, bajonet, twintif pakjes patronen deken, linnen voor de tent, twee boordevolle kna|>zakken, veldvlesch, leeg of yol, een paar leege zakken om op te slapen. Dat ia de voorgeschreven uitrusting. Sommige soldaten vinden dat nog niet zwaar genoeg naar hun zin en sjouwen neg ander» dingen mede, die in de loopgraven of in het kantonnement van veel nut kunnen zijn. Onder andere klompen, groote wollen aokken, wollen vesten, hemden en onderbroeken om te verwisselen, zeep. borstels, garen, naal-den, spelden, postpapier, tabak, lucifers, spiegeltje, enz. In één woord, iedere soldaat is een wandelende bazar, dien bij de eerste de beste gelegenheid voor de helft in den steek zal laten. Tegen twee uur 's nachts- bereikten wij de statie X. Iedereen stapte uit en vijf minuten later begaven wij ens op weg naar een ' soort barakken,een paar honderd meter ver-der. Wij zouden daar het overige van den nacht doorbrengen. De barakken waren ver van geriefelijk. Zij waren opgetrokken uit wat planken, tusschen welker voegen wind en regen vrij konden binnenkomen. De bed-den waren meer dan schaarsch, of liever, ze waren er bijna in het geheel niet. Deze ba-rakken dienden tet schuilplaats voor de doortrekkende troepen. Men strekte zich maar uit op den naaktea grond, krijtachtige, slijkerige aarde, die zich hardnekkig vasthechtte aan de kleederen. Maar oadanks ailes, vicleu wij in slaap. En-kelen wikkelden zich in hun deken, andere vielen maar neer, zender zich te dekken. Men sliep in, ondanks de bulderendo stent-men der kanounen. Enkele moedigen of lie-j ver zenuwachtigen namen geen rust, brach-ten den nacht buit-en de barakken door, rookton pijp op pijp, om den tijd te verdrij-ven.Om vijf uur 's morgens werden reeds en-kelen v. akker en gingen op zoek naarwarme koffie. Een paar minuten later hcorde men, dat de keuken van artilleristen, vijfhonderd meter van het kantonnement gelegen, koffie uitdeelde tegen twee «sous» de veldflesch en aile soldaten begaven zich er heen, in de eene hand hun veldflesch, in de andere hand1 een stuk van twee «sous». Om 8 uur 's morgens, een weinig verkwikt en verwarmd door de koffie, werd het bevel tôt vertrek gegeven. Niet zonder eenig ge-mopper hoorden we, dat ons nieuwe regi-ment zich negen kilometer verder bevond. Als muilezels bepakt en allen met con kwarfe hter warme koffie in de maag, souden wij' di n afstand moeten af leggen. Welken weg moesten wij inslaan! De korpsoverste kende de streek niet en er was niemand om ons den weg te wijzen. Eindelijk A ontmoetten wij een sergeant, die coe een weinig op ds hoogte braeht. Hij troostte on* met te zeggen, dat wij den goeden weg hadden, maar onze blijdschap verminderde wel' wat, toen we hoorden, d»t wij nog wel an-derhalf uur moesten loopen. Maar onze luitenant gaf ons enkele oogen" blikken, om wat uit te rusten en wat te eten. In een oogwenk lagen aile ransels en pakken op den weg en iedereen haastte zich een stuk DE WERKEL00SHEID Wij hebben aangetooncT, aaï 3e vermindering der werkuren niet « noodwendig > een#-medegaande vermindering der voortbrengst met zich brengt. Doch er is een ander standpunt van waar men het vraagstuk moet onderzoeken. De verkorting van den: arbeidsdag schijnt ons het eenige middel eigen, cm de, door de gedurige ontwikke-ling van het macnienwezen, : fgedanktej werkiieden weder in dienst te nemen. Het is niet noodig de tabel te maken vani al de ellende, welke de afzichtelijke wonda der werkeloosheid vertoont. Wij zulien zeggen, dat de Maatschappij een ontegen-sprekelijk belang heeft, dat er zoo weinig mogelijk werkeloozen zijn. Inderdaad, de werkelooze is voor de samenleving een aan-' zienlijk verlies, want zij moet hem onder-houden zonder dat hij voortbrengt. In d® veronderstelling dat hij leeft van onderiin-ge verzekering of van de epenbare welda-digheid, in dat geval verteert hij een deeL van andermans loon, dat natuurlijk op d» inkrimping van het verbruik terug moe^ wordeD gewonnen. Hij is dus uit zich zelf een parasiet, die, geen aandeel brengt aan de produktie en t een deel, ten zijnen profijte, van de alge-1 meenen arbeid, opslorpt. Kortom, zijn ar-beidsgebrek heeft voor uitslag eene geheele reeks voortbrengselen op de markt te laten, gelijk staande met het loon dat hij bou 1 hebben gewonnen. Aldus breken de krisi#-sen van «cvervoortbrengst» uit, zoo soha-delijk aan den nijverheidsgang, en voor ; eigenschap hebbende, zich zelf te vermenig- j vuldigen, door telkens een grooter getaî niet-vertonrikers t© scheppen. • é 1 jf (Vetnrok'tfeî .m 3î aar »■ W» Pnis p«i anmmei : tooi Beleie â e$ot)«meB, vooi den vreemde S centieoen Teiafoon : ïîedaoti© 241 » Adsitinistratie 2846 Zatardan 18 DECE61BER 1915

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Ajouter à la collection

Périodes