Vooruit: socialistisch dagblad

1097 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 30 Avril. Vooruit: socialistisch dagblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/vd6nz82m3s/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Dr*krttr-VtiSt*fot»* ' « nîMi«tschappij H ET LICHT fcestuarder » i, DE VIS CH. Lsdeberg-Qant ,. REDACTIE . . ADMINISTRATIF iOOOPOORL 29. CENT Orgaaa der Be/g/sohe Werkliedenpartjj. — Verschjjnende aile dagen. VOORUIT ABQNNEMENTSPRiJS BELQIE Drie tnaandea. , , , , fr, 3.2§ Zea tnaandea > , t « . tr. 6.50 Cen jaarfr. 1X50 Met) abonoewt ûds op aile postburcefc* DEN VREEMDE DHe maandsn td&geîijk* versonden^ In M9 - ■ J ... . ,«««««ni. ■■■!■ ■ \ ■ n ■ ■ n-n-— Ârbeidersverdeeldheid = Ellende en oorlogswee. Arbeiderséénheid = Welstand en f ereldvree. er geîegenhcfd van 1 Me! zal ons I maandag nlst vc.'schijnen en ziHIsn lezera sp 1 Mel ean dan verkoopor hts 18 centiemen moeten betaien, De administratie. Eia-Maidag eo onze togeosMrs îi Eén Mei-feest is vroeger weleens onze tegeafttrevers afgeschilderd ge-len aïs eene ellendige komedie, eene gpartij, en zoo meer. !t edele, schoone men'schelijke princiep eerbied voor den Arbeid werd door heu >t de voatea getrapfc, bespot coi beio»- anneer onze Internationale kongressea ten gunste van do Algemeene Wereld-» uitspraken, wanneer zij besluitselen mleerden die segden dat door de erkea-yan den allesscheppenden Arbeid do ld een nieuw tijdperk, een leven van stand en Vrede zou intreden, poogde ipitaiistisohe pers vooral,en hierin goed Ipen door onwaardigen, — huurlingen den arbeid en dea stand, — onze hoogst sehwaardige beweging te bestrijdea. i Arbeid mocht niet worden verheer-; do weldoeada Vrede niet worden ge-i|d.in rjanden waten niet, mogen en -,rfl-het niet weten, dat de erkenning der ten van den Arbeid de Vrede met zich », çazien de brutale opperheerschappij 't kapitalisme, welke de wereid te vuur te ïwaard bracht, onmiddeliijk ver-it.erkenning van don arbeid als opperste n en opperste maoht der bescaaving, le occwiikkeling van handel en nijver-gelijken tred doen nemen met de be-:en van den mensch. verstandelijke kracht van het volk zal naar veriangen en neiging kunnen en, niet ten bâte van een enkeling of lant&l individuën, maar ten behoeve let algemeene. De uitbuiting, de ver-ng van den eenen mensch op den re zal eveneena ophouden te bestaan. Eén Mei-dag was den Feestdag van irbeid. Het Arbeidende Voik had dien zelf verkozen om een overzicht te n over wat het gedurende het jaar aan id, kennis en 'kracht had geleverd, en let had opgebracht. iurende een jaar hadden ze onophou-fabriek of werkhuis betreden, tôt zinnig wordens toe met doodende ge-iiieid mekaniek bestuurd, hamer of i doen heen en weer gaan, de maga-i vol stapelend met hunne produktie unne meesters millioenen opbrachten, jl zij in ruil, als deel van hun eigenen id, in armoede en bange vrees voor den fan morgen voorts-ukkelden. Was dit overiicht dat het van zijne waarde bewuste proletariaat op Mai deed, terzelfdertijd den wensch ■nnen gevend hieraan door eene men-ijkere arbeidsregeling verandering te komen. , o bittere spotternij, do <vri|heidï v-n nensch werd hierin nog geknakt, want Vrbeider was het niet altijd gegu-nd îr straf van broodroof. zijn Arbeid, die in de tegenwoordige maatschappij ■s nog een ellendig leven verschaft, tt gen. arbeiders mochten hunne verzuch-niet openbaar te kennen geven: ver-ering van werkaren, beschermende ûuisreslementen, medezeggingschap i gansche arbeidsregeling te willen. Mochten het de woreld niet bezwe-dat de onmenschelijke en omedelijke : îeersching van het Kapitaal tôt het irialisme of tôt de veroveringszucht, icht orn ailes te willen beheerschen en îeerschen voert, en tôt den verdoem-slassenstrijd ; en zij mochten nog min-manifesteeren dat zulke beschavings-îringen moeten ophouden, noch wijzen s raiddelen welke hiertoe moeten aan-Qd worden. Is door de zuoht van 't groot kapita-' ~ dat zich over de wereid in kleine ;en heeft taamgetrokken, — dat de sinds bijna twee voile jaren met i wordt overstroomd. in dem kruit-P, vorstikt, niets dan de diepste ellende l'j'rhande wee achterlatend. idanks den vooruitgang dien we maak-bot aanzien waarin we stegen, toch We n°g, arbeidszusters en -broeders, «erwonnenen. vooral door ons Ideaal van hooge mensche-lijlrheid gesterkt, zullen wij voort den kamp tegonover het kapitalisme aangaan, tôt de Arbeid triomfeeren zal. Het Kapitaal is door den Arbeid voort-gebracht: het hoort den Arbeid toe. Het Kapitaal heeft de Vrede verbroken: bot moet in den oorlog gestikt worden. Hoog de harten, klassegenooten en geestverwanten, vrede moet heerschen en dien kan alleen de Arbeid brengen. De Arbeid zijn wij allen die met de hand en geest worken. Wat onze tef-nstrevers ook zeggen, par-tijgenooten, aan den Arbeid is de toe-komst.Hulde aan den Arbeid 1 RUST ZAGHTÎ...(I) Aan de gevallen Strxjdbrocders. Rust zéwht in 't graf, ô vaders, zonen, Die sneuveldet door 't staal en lood, En legden wij geen bloemenkronea Op uwe kist, — uw marteldood Zal immer voor den geest ons zw&ven, Ons wenken tôt den brœderplicht. « Excelsior », dat moet in 't leven De leus zijn, die de welvaart sticht. 't la Mei, de bloempjes lief ontluiken. Natuur tooit zich met prachtfestoen. Aan knoppen, blaadren, twiigeo, struiken Geeft 't morgenko«ltje een lentezoen. 't Wonkt buiten ailes tôt vervoering, En toch blijft 't wee der menschheid groot: Zij denkt met bange zielsontroering Aan 't Yolk, dat haatvol moordt en doodt!... We lijden met de ontelbre weezen, En met de moeders zonder troost.., Hoevelen nog die angstvol vreezen Aan 't hoofd van hun zoo dierbaar kroostl Weg met een eeuwo van beschaving, Waarin 't kanon de menschen velt, En waarin eedle geestontslaving Plaats ruimt voor Eerzucht en geweld ! En schallen thans geen jubelzangen, En dreunt geen forsig Meifeestlied, Toch blijft het volk zijn recht erlangen : Miskennen mag men 't langer niet... Rust zacht in 't graf, ô vaders, zonen, Die sneuveldet door 't staal en lood. Nu kan goen vreugde in 't harte troonen: Wij treuren om uw marteldood I 1916. Isidooh Albert. (1) Zonder toelating verboden nadrui. .... ■•■li — - - ileriiie ipllsleg i Wij lezen in het «Landbouwleven» van 27 April 1916 dat M. Maenhout, — katholie-ke volksvertegenwoordiger van het arrondissement Gent. — in de zitting der Land-bouwafdeeling van 't Voedingskomiteit van Oost-Vlaanderen, het volgende heeft ge-zegd : Verkoop van aardappelon. — Ik moet hier mijne verwondering uitdrukken over een punt waarop van verscheidene zijden onze aandacht werd ingeroepen. De aardappelen door kooplieden voor de stad bij de landbouwers afgehaald, worden slechts aan 8 fr. de 100 kilo-grammen betaald ; niet meer dan 8 fr. mag men geven. En wij zien in de dag-bladen dat do stad den prijs der aardappelen voor de winkelier3 vaststelt aan fr. 18,50. De bevolking moet ze per kilo betalen aan 20 centiemen ; dus een ver-schil van fr. 0.12 per kilogr. tusschsn inkoop en verkoop. Waar is dat verschil nu naartoeî 't En ia nu toch de boer niet die 't verschil in den zak steekt. Wij, boeren, leveren aan 8 centiemen en de stad verkoopt aan 20 centiemen.'t Was rnijn plicht dat openbaar te maken en ik moet tegen zulke prijzen protes-teeren, vooral daar ze meest door de lagere volksklassen betaald worden. Bij vele menschen van de stad, zelfs in zekere dagbladen ia het altoos de schuld van de boeren, wanneer boter, eieren, melk, aardappelen of andere landbouw-voortbrengsels duur zijn. Dat men nu oordeele wie er da schuld van is, dat men de aardappelen aan 20 centimen den kilo betaalt. Deze verklaring was reeds voor een deel eene verklaarbare opschudding onder de bevolking verwekt. Wij hebben gewacht te antwoorden tôt dat het officieel verslag van bovenbedoel-de zitting verscheen, omdat in een ander geval, toen M. Maenhout door ons op de vingers getikt werd voor woorden die de-zelfde katholieke pet-s hem in den mond legde, hij verklaard heeft enkel verantwoor-delijk te zijn voor het verslag van het blad «Het Landbouwleven». Bespreken wij dus dit verslag. M. Maenhout begint met te zeggen dat al de aardappelen voor de stad door de kooplieden bij de landbouwers afgehaald, slechts aan 8 fr. de 100 kilogr. betaald wer-den.M. Maenhout ia dus heel duideîijk : kooplieden kochten voor de Stad. Wie waren die kooplieden, M. Maenhout? Gij moet ze kennen aangezien gij er van spreekt en gij den prijs kent die ze betaal-den ! De Stad heeft ge«n enkel koopman aan-gesteld om de patatten te koopen waar-van spraak is in uwe verklaring, en wij da-gen u uit één koopmam te noenien door de Stad daartoe aangesfceld. Gij zult geen enkel koopman noemen, omdat do Stad niets heeft te zien gehad in den aankoop der jbedoelde aardappelen. M. Maenhout beweert nog dat de aardappelen 8 frank de 100 kilos betaald wer-den.Nu, M. Maenhout, de stad weet daar niets van ; noch welke pert e nen ie> kochten, noch v; a wie, noch wat ze betaald werden. Zij Hreet iats er; d?is, dat zij de aardappelen in kwestie 16 fra>uk de 100 kilos betaalde v66r hare magazijnen aan de Voorhaven. M. Maenhout beweert verder dat die aardappelen verkocht werden door de Stad aan 18.50 fr. do 100 kilos aan de winkeliers, en aan 20 fr. de 10O kilos of aan 20 centiemen den kilo aan het publiek. Gij bedriegt u weer, M. Maenhout. Die aardappelen werden door de Stad verkocht, in twee halve rantsoenen van 1 1/2 kilo elk, of omtrent 750.000 kilog. te samen, aan fr. 13.50 aan de winkeliers, en zij hebben die verkocht aan 15 centiemen den kilo aan het publiek. De prijs van 15 oentiemen waa •va3tgesteld door de Duitsche overheid, die de aardappelen aangekocht en ze aan de stad geleverd! heeft aan 16 fr. de 100 kil. voor den wal. Yoeg daarbij do kosten van lossen, uit-zoeken, opscheppen en laden op de wagens der winkeliers, traktementen der bedien-den, andere algemeene kosten, eene groote tare voor verlies aan gewicht, en verre van da groote winst gedaa*n te hebben, zooals M. Maenhout wil doen gelooven, heeft de Stad voor den verkoop 30.000 fr. meer uitgegeven dan ontvangen. De Stad heeft haar best gedaan dien in-koopprijs te verminderen, maar vruchte-loos. Als M. Maenhout het nu zelf eens wil-de probeeren, wij vragen niet liever, wij zullen hem het adres bezorgen, waar hij zich best zou wenden. Had M. Maenhout op voorhand naar het stadhuis inliohtingen komen vragen, hij zou daar de faktuur en de lijst der on-kosten hebben geiien, en zioh dan wel gewacht hebben die erge verdachtmaking tegen schepen Anseele, of tegen het liberaal-sooialistiBch stadsbestuur, of tegen aile bei-den — naar keuze der kwaadsprekers en der klerikale politiekers — uit te spreken. Ja, M. Maenhout bracht erge verdacht-makingen uit, toen hij, na verklaard te hebben dat de Stad de pataten, door haar betaald 8 fr. de 100 kilos, aan 18.50 fr. de 100 kilos aan de winkeliers verkocht, er nog bijvoegde: « dus een verschil van 0,12 fr. per kilo fcussohen inkoop en verkoop. Waar is dit verschil naartoeî En 't is nu toch de boer niet, die 't verschil in den zak steekt. » Vooreerst, M1; Maenhout, als do Stad in-koopt aan 8 fr. en verkoopt aan fr. 18,50, is het verschil niet van 12 centiemen den kilo, doch slechts van 10 1/2 centiemen, voor de rekening der Stad. En ten tweeds 1 Waarom d'ie twijfelach-tige vraag: « Waar is het verschil naar toe? En Jt is nu toch de boer niet die het in ziinen zak steekt. » Dit wil toch wel zeggen : aangezien de boer het verschil in zijn zak niet gestoken heeft, stak het toch iemand in zijn zak? En gij vraagt : Wie dan? Wel, wie kan het anders zijn dan Schepen Anseele of het Stadsbestuur? M. Maenhout weet heel' goed dat de bevolking geen ander antwoord op zijne vraag zou noch kon geven en daarom werd de vraag aldus gesteld. Wat was M. Maenhout's doel met zij no verdachtmakingen? Wel, hij toont het zelve als hij zegt: «Wij protesteeren tegen zulke de schuld der stad en vooral, — voegt hij erbij, — «omdat de aardappelen meest door de ïagerc volksklasse gekocht worden. » Hij laat op schepen Anseele de verden-king van oneerlijkheid wegen — of op het schepencollege, — die van schreeuwende winsten te doen ten nadeele der lagere volksklasse, om die ongelukkige menschen, door diep lijden erg getroffen, te verbit-teren en hen tegen den sociaïistischen sche-pene of het anti-klerikaal sehepenencollege op te hitsen. En dat zonder ieta in t© kunnen brengen om de echtheid zijner verdachtmakingen te staven, die, gezien zijne positie van ailes duideîijk te kunnen weten, beschuldigingen worden. Ja, M. Maenhout, dit ia mesr dan licht-zinnig, dit is gemeen. En het wordt erger door het volgende : De boeren, volgens M'. Maenhout, hebben de hierboven bedœlde aardappelen aan 8 fr. de 100 kilos verkocht. Gezien dat ailes wat de boeren voor hun landarbeid noodig hebben, is opgeslagen, kan M. Maenhout dien prijs van 8 fr. doen doorgaan voor eene opoffering of een ver-liea der boeren en daa nog cfcor d<e Stad misbruikt, die dezelfde aardappelea oaîi schreeuwend hooge prijzen verkocht. De zaak staat echter zoo niet. De boeren, die voor bedoelde groote partij aardappelen 8 fr. de 100 kilos ontvingen, hebben van de duitsche autoriteiten plant-aardappelen in de plaats ontvangen aan 8 fr. de 100 Iriios. Zij hebben dus niets ver-loren.De pLrataardappelen die zij echter aan 8 fr. thnis ontvingen, kwamen uit Hollandi en kostten veel duurder, want elkeen wset dat 'u niet mogelijk is Hollandsche plant-aardappelen vrachtvrij in Viaand&ren aan 8 fr. de 100 kilos te leveren. Er was nog al een verschil tusschen den inkoop- en verkoopprijs dczer aardappelen, geleverd in de plaats van deze door de boeren aan 8 fr. per 100 kilo afgestaan. Wie heeft dat verschil betaald! ? Do stad Gent. De stad Gent die tegen 16 fr. de 100 kilo aan de wal betaalde voor de aardappelen, welke volgens M. Maenhout maar 8 fr. in-kostten, en nogeens de stad Gent of andere lichamen die 20 fr. de 100 kilo de plantaard-appelen betaalden, welke de bceren tegen 8 fr. ontvingen. Yerre er van dat de boeren ieta verloren, hebben de boeren hun eetaardappelen aan 8 fr. of een redelijken prijs verkocht en hun plantaardappelen ingekocht veel goedkoo-per dan die betaald werden. De boeren hebben het verschil dus in hun zak gestoken, ten koste.der stad Gent. En middelerwijl vorkochten de boeren aan onze a lagere volksklasse », — om met M. Maenhout te spreken, — die met hon-derde en honderde uren ver gingen om aan 30, 40, 50 en meer kilo pataten te geraken, hunne aardappelen aan 12, 14, 16, 18 tôt 20 fr. de 100 kilo ! En de boeren zijn de slachtoffers en de stad Gent is de dsevegge. Er is meer: De boeren die hun plantgoed zeer goedkoop inkochten, zullen dus een goedkoopen aardappeloogst hebben, maar dien toch schreeuwend duur verkoopen als er geene regeling der prijzen komt. Zij zullen dan een tweede maal het verschil in hunnen zak steken. Dit is de ware toedracht der zaak. M. Maanh©ut is een gevaarlijk mensch. Hij staat daar nu, de klerikale politie-ker, in zijne leelijke naaktbeid, met zijn slecht inzicht en zijne oneerlijke middelen. De Stad Gent is deze. van al de grootste steden des lands, die het meest lijdt en die het meest gedaan heeft voor hare inwoners door den oorlog geteisterd. Elkeen ziet en weet dat, — en Maenhaut in de eerste plaats. Men moet dus een gemeen politieker zijn als M. Maenhout, om te veronderstellon dat eene stad als de onze, die wekelijks niet ver van de 200.000 fr. uitgeeft aan hare werkers, en circa 10.000 fr. voor soep, brood, klimmende subsidie aan armbureel, hospicie en allerlei ondersteuningen ; eene stad die hare gronden kosteloos afstaat aan honderde arme familiën, om haar aan een kleinen aardappeloogst te helpen ; dat die stad op diezelfde arine menschen 30.000 fr. zou willen winnen door eene onmenschelijke winst op hunne aardappelen te doen ! Die verdachtmaking teekent de gemeen-heid van den bescliuldiger, want een mensch die toch wat gevoel en educatie heeft, zou dergelijke verondersteiling niet durven maken. En dat verergert nog voor M'. Maenhout, die weet dat de stad in Vlaanderen vele honderdduizenden kilos aardappelen kocht aan 8 fr. en deze verkocht aan 10 fr. aan de winkeliere, die ze aan 12 centiemen dea kilo verkochten. Zoudt gij nu denken dat dit hem aaa-spoort die schoone pogingen der gt&d fe* waardeeren en haar te helpen ai* hare moeilijkheden soms te gropt' werden 1 Neea, hij verergert de inceilijkhaden ea verbittert de menschen. Uit medegevoel tôt de arman — de oogn» lukkigsten onder do ongelukkigsten —t son elkeen ailes moeten verwijderen wat/ haa lijden verergert en vooral wat hun gemoed. verbittert. M. Maenhaut denkfc er anderp ov«r. Hij hitst de arm&a op, bij varbittert boa lijden door hun te doen gelooven dat «ij be-stolen worden op hun droge aardappelea zelfs, en roekeloos strooit hij dea lastef rond om de onderstane smertea door hé* wantrouwen te verdubbelea! In koele bloede epeelt hij dit) ieelijk pofi-tiek spel : langs den eenen kant, de boeren, zijn kieeers en troetelkinderen wit wae-Bchen en zijne poiitieko positia yersber-ken op den buitea, ea langs dea andere* kant de armen der stad ophitaen tegen hefc stadsbestuur en de politiek© positie zijner klerikale vrienden en de zijne rereterkei^ in de stad. Hij folterfc de armen dubbel j door s^jn laater brengt hij hua geen aardappeî meer bij, maar deze die zij nog kunnen koopen» smaakt bit ter omdat d4ea aardappel zôq duur ia dcor het bedrog van het stadsbestuur.En dit terwijl hij persoonlijk verrijkt! M. Maenhout is een groot grondteigenaar j de prijzen der landvrueàtea vermoerderea} de aa.-ûianden, weidea, meerschen, bot-Bchcn stijgen in prijs, de paohtea kliuunea en M. Maenhout ziet aijne rente verhoogea.i Zijn fortuin vermeerdert door den oor-los; en verre van zijne ongelukkige lctge-nooten er mode te belpea, neea, hij maakt ze nog ongelukkiger en tracht daardoor1 zijn politieke positie te versterken. Gij moet onbeachaamd of gedeelt&lijk oa-verantwoordelijk zijn om zulks te doen. Dit verwondert ons niet te veel. M.Maenhout behoort tôt den meest reactionnair»a groep, die door zijne afschuwelijke politiek, zijne oavenzoenlijkheid en zijne ikzucht grootendeels de schuld ia van de rampea dio thans ons land teisteren. Terwijl socialisten ea liberalen de impo-pulariteit opliepea, de eeaen met de gewa» peade natie te eischea ea de anderen den persooalijken dienstplieht, waren M. Maenhout en zijne groep er tegen en sloegen er politieke munt uit. Men ziet, waar die politiek ons heeft ge-bracht.Eenige jaren gewapende natie en 500.000 man meer troepen en de lakea stondea anders. En 't is diezelfde groep die au nog al* grondbezitter verrijkt, welke dooi zijne ge» wone strijdmiddels van laster zijn wunke-lende politiek wil redcîen. Gelukkig dat eenige conservateur^ ïichi zonder nevenbedoelingen aanslotea bij dea strijd veor het land ; da/t een schoon deel der joagefîEgea van de coaservatieve en aristekratiache familles, neveas de kinderea der werkende klasse en der kleine burgerij moedig voor 's lands onafhankelijkheiaf kampen en het moedig gedrag der zonen de politieke misdrijven der vaderen uitwis-sen. dat dit maar kon geiukken op ééa voorwaarde en die is, dat de vaders ver-zakea aaa de afschttwelijlïe politiek Tan vroeger. (Slot volgt.) in lui tud van lise doilsr Dezer dagea was het bestuur vaa het Groot O^era vaa Chicago gedwoagen een® financieele overeeakomst of cordaat aan ta vragen en zijn bilan in te dienen met eea ta kort van 650.000 dollars. Op kunstgebied was dat eene opschud-< dmgwekkende gebeurteais^die zeker wel vaa eenige internationale beteekenis moet g®» noemd worden. De heele amerikaansche pers besprak de gebeurtenis zeer heftig en bijna aile dagbla* den waren het eens om te sehrijven tegea de, fabelachtige cachettea die overal betaald werdea om de wereldberoemde zangers en vooral zangeressen naar de Nieuwe Wereid te lokken. De democratische pers doet in het débat haar best om daarenbovea te bewijzea dat het de minder groote artistea, de koristen, de tooaeelspelers ea schouwburgbedieaden zija die de oagehoorde eommen voor de, « sterren » moetea uitzweetea, zoodat die verdieastelijke measchen over het algemeea juist geaoeg verdieaea om aiet vaa hoager te stervea — als zij aiet eeae tweede be-dieaing wetea te vinden om waar te nemen. Wat de in Chicago verschijnende Datfy r^laap—w!l20 ?n)8 per nummer ; voor Belgio 3 centiemen, roor den Vreemde 5 oentiemen Palatoon ; Hedaolto 247 - Adisiinisirstie 2845 ■UaaHHDBSSMBB z&X&VFiim ii ii— !■ sndffîra S® APREL 1916

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Vooruit: socialistisch dagblad appartenant à la catégorie Socialistische pers, parue à Gent du 1884 au 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes