Vooruit: socialistisch dagblad

1138 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 21 Mai. Vooruit: socialistisch dagblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/8g8ff3nn81/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

' 32e iaap - M. 140 '^acgapa** Priis per nmnmer : voor Belgiâ 3 eentiemen, toor dea Vreemde 5 centiemen 1 eiaïoon : ftadactie 247 - Administrât le 2845 Zondstf 21. MSLl J"Tç jnikster-U Hgecletet [ fa® Maatscheppij IÎET LSCHT beitunrder » p, PC VIS CH . Mtbcrs-Otnl . . REDACT1E . . ADMINlSTRATSE HOOGPOORT. 29. GENT VOORUIT Orgaan der Belgische Werkliedenpariif . ~~ Verschijnende aile dagen. ABONNEMENTSPRIJS BELQiE Drie mastidea. . , , , U. XXt Ze* maandcn « , » , , tr. t50 Een jear....... tr 12.50 Msq abonneert ïicfi op aile post&Hrccle» DEN VREEMDE ©rte maandcn tdagelljka verzonden). . . ... Ca ft.79 logrlig il) Kapiîalisme H Onder de politieke bestuurdiers zijn de H socialisten en de radico-socialisten zoo tal-B n,k als de tegenstaanders van het socialis-fl me, zegt « Le Bien Pnblio ». H Waar haalt hij dat '/ B België telt 40 socialisten in de Ka-mer op H 586 leden. Wij zijn dus in minderheid van 1iô stemmen. 9 : Le Bien Public» mag gerust zijnen ■ bollantaarn aansteken en de radikalen of fl progressisten gaan opzoeken onder die 146, V (jjfl Qog blijfb onze minderheid verplette-H rend, dank aan het meervoudig atemrecht. S Wat d« liberalen tout court betreft, « Le Bien Public » weet wel dat, in groote S sociale vraagstukken, in kapitalistische H oorlogen enz., die heeren veeleer naar den I tant der behoudere overhellen, zoodat I juiks meestal beteeSkent : Bonnet blanc en S Blaiio bonnet ! M in elk geval behoeft men toepet om zulke Hkettsrij te verkondigen, als zouden de socialisten en de radikalen zoo sterk ver- ■ tegenwoordigd zijn als de vijanden van het H, socialisme. H En zooals het in België gaat, zoo gaat ■ het overal elders en soms nog veel erger. I Gezel Ànaoele heeft dus geene verwar- Iring willen brengen tussohen kapitalisten ■;n politieke meesters, tôt nu t-oe zijn die ■ van elkander niet te onderscheiden, er is H dus geene verwarring. Overigens, vele ministers en kamerleden, I jie « Le Bien Public» zoo goed kent als Hwi; zelven, hebben uit dien hoofde niet ^Brerzaakt aan hunne banken, handelshuizen ■ en nijverheden die zij uitbaatten. H Waar bleef dan 't verschil tusschen het ■ jppitajisme en het politiek bestuur, aie 't u I Een groote gewichtige nijverheidsfamilie ■ Tan Gent, die iedereen kent, zoodat het I jutteloos ia ze te noemen, had een libéras], ■ een ksthoiiek en een onpartijdigen broeder ■ mha-ar midden, zoodat zij onder aile minis-Hteries mogelijk, een voetje in huis had. En de katoennijveraars leven en verrij- ■ ken in normala tijden op d-e inkomende I teshtan ten hunnen voorct&ele op de vreem- ■ de produkten door de politieke bestuurders ■ geheven, die aldus weeral terz'elvertijd eco-^■iiomisehe bestuurders wordcn door te be- ■ whikken ovêr den stoffelijken gang van ■ handel en nijverheid. H Daar zijn meer en andere voorbeelden in ^Bdien aard, maar deze achten wij voldoende. # I «Le Bien Public* zegt : Waar de pro-■.pagandisteo van « Vooruit » spreken van Hi'kapitalisme», verstaat de massa daardoor ■ «bourgeoisie» o£ burgerij. I Wij doen het blad eerst en vooral opmer- ■ lcen dat het watenscliappelijk socialisme het I aldus niet verstaat en geheeJ goed de I fcheidslijn weet te trekken tusschen een H lekkerkoek- en broodbakker, een beenhou-H wer of een kruidenier, een stovensmid of H fien meubelmaker en tusschen een kapita- I Maar als die verwarring bestaat bij een H r.anzienlijk deel der massa, dan zeggen wij H aan « Le Bien public » dat het niet onze jH schuld is, maar wel de uwe en van sreheel Wden middenstand zelve. H En dat komt omdat de kleine burger-Sstand en een groot deel van den bedienden- ■ vereld, die met een hoed naar hun werk H^aan, zich altijd naar da kapitalistische Bklasse hebben gekeerd in de valsche hoop Wvan tôt haar op te klimmen. B Daarom stemden zij in de kiezingen voor ■ ilo kapitalisten en tegen de socialisten, ■ daarom lazen zij kapitalistische bladen en H lezochten zij koffiehuizen waar geera werk- ■ Heden te vinden waren. I 1s het dan te verwonderen dat het ■ spreekwoord van toepassing is geworden : ■ -Tet wie men verkeert, wordt men geëerd î ■ In werkstakingen vooden wij altijd ge-■heel het burgerdom als een blok tegen ons ■ en 't waa bij die lieden dat de laster en B''° leugen tegen ons dikwijls het meest ■ ^"Ikom waren. I n is er nu eene tamelijke en gu<nstige lf'nikeering' vast te stellen, zeker en vast is ■|>et dat ais de werklieden de middenklasse ■n eenen kroes versmolten met de kapitalis- ■ ter'i dat zulks niet aan ons is te wijteo, ■ jaar dat zij zelve de schuld dragen van ■ die misopvatting. ■ Zsfeerlijk hebben de middenstanden ver- ■ keerd gehandeld en mie geda-cht. I Hun opklimmen tôt den rang vain kapi- ■ 'alist wordt met den dag meer en meer ©en ■ 'Iroombeeld, naarmate het kapitalisme ■^eer en meer verrijkt en door zijne samen- i'fekking in trusts en karfcetls,over de wereld- ■ ^oortbrengst en handel onbeperkt beschikt ■ ™ de macht krijgt van een economisch tza- * * * I Wij hadden geschreven : De vooroordeelen, de raesenhaat, de verschillen vain taal en Zeden zijn nog z°o groot, dat de sociaal-demokratische ''rganisatie nog te zwak is, om dat al-l«s te beheerschen en te doen verdwij- I te Bien Public antwoordt : Hier ten minste komt het kapitalisme niet meer van pas. Het is een voor-■ mtKanst ou dea WKd&n wtn van hftt efs- 7/ond verstand, ma-ar een lichte vooruit gang. De klerikale haan kraait hier wel een beetje al te vroeg triomf. Al die bijoorzaken door ons opgesomd zijn ofwel rechtstreeksche of op zijn minst geno-men onrechtstreeksche gevolgen van het kapitalisme, 't is verre van dat het niet meer zou te pas komen. ,11s er rasseahaat zoo wel als klassenhaat bestaat, dan is het kapitalismus daar van hoofdzakelijk de schuld. De vrije concurrentie, het :Elk voor ïich zelven, hebben gemaakt dat er geen vrede oi overeenkomst meer heerscht onder nering-doenden van dezelfde buurt. Hoe zou 't mogelijk zijn dat er nog verstandhouding zou bestaan tusschen landen, die zooals de duit-sche Rijkskanselier het geheel juist zegde, behobt zijn met den ijverzucht tegen den concurrent op de wereldmarkt. En uit dien ijverzucht, gepaard aan het verschil van zeden en talen spruit geheel na-tuurlijk den rassenhaat, die den naam ver-dient van een afsfchuwelijk vooroordeel en iich doorgaans verduikt onder het masker van nationalisme of gewaande vaderlands-liefde.'t Is dus Le, Bien Public die zich dieper en dieper in den pot lapt, door anderen te be-schuldigen van dingen, die hij niet kent of waarva» hij mede eene der schuldigen is. 7f\ TT. IN HET ÂrronâissaissBt Kartrijk —o EEN STUKJE VERSLAG. Door het feit zelf, dat wij ons genoodzaakt zagen de bij vroeger vergeleken, beperkt geworden lasten der Arrondissementsiederetie op onze schouders te nemen, werd ons door vrienden, zoowel van buiten als van binnen ons arrondissement, het verzoek gedaan een stukje verslag te geven over den toesiand der partij, hare voormannen en instellingen. De belangsteiling in den toestand van ons arrondissement door de kameraden van binnen en buiten onze omgeving, bewijst twee zaken : i. Dat onze partijge-nooten hier, niettegenstaande de treurige toestanden, hun hart warm voelen kloppen voor de partij en hare inrichtingen, wenschen te weten o t datgene hetwelk hier eu tôt i'snd geSCScht ïrerd midden de hatehjkste vervolgingen, als zoovele andere zaken, door den woedenden ooriogsslorm niet zal verbrokkeld en ter neer geworpen zijn; 2. Dat ons arrondissement, met zijne prachtige geschiedenis van een door arbeiders opgerichte socialistische werkersbeweging, voorbeel-deloos in West-Vlaanderen, eene belangrijke plaats in-genomen heeft in 't léger der Belgische sociaal-demo-kratie.Dit is hartversterkend en verheugend, zoowel voor den nederigstïn en eenvoudigsten partijgenoot als voor de vooraanstaanden die samen, door eene gemeen-schappelijke aktie en rustelooze propaganda, van ons arrondissement gemaakt hebben «den lichtbaak, die aan het proletariaat van ons land de plaats aenduidt waar de West-Vlaamsche socialisten eene niet te herstellen bres geschoten hebben 111 de eeuwenoude forteres der Vlaamsche reactie ». Bij al de andere en onmetelijke rampen die de oor'og veroorzaakte, heeft hij natuurlijk 00k de vroeger be-staande socialistische progaganda gestremd, aan banden gelegd. Wij zitten als tusschen eene ijzeren schroet ge-prangd, gerugsteunddoorgewerenenbajonnetten, die, als van zelf sprekend, ons de baan versperren. Wat de oorlog en niets ter wereld zal vermogen te verwezenlijken is : onzen sociaiistischen klassengeest breken, de overtuiging in den einduitslag oazer begin-selen verflauwen, onze levensbeschouwingen wijzigen, en ons onbedwingbaar verlangen, om moediger, on-weerstaanbaarder en krachtvoller dan ooit terug den kamp aan te vatten voor de vrijmaking der maatschap-pelijke onterfden. Wanneer het van menschenbloed dampende Interna-tionaal kapitalisme de meening is toegedaan dat de reus-achtige aderlating, 't proletariaat, over Europa be-schouwd, in zijn worstelkamp 't honderdste van een second zal tegenhouden, zal de toekomst bewij-zen dat men misgerekend heeft, zelfs voor Vlaan-deres.In ons arrondissement worden de socialistische gedacbten verlevendigd, aangewakkerd, verspreid door een buitengewoon prachtige verkoop van Vooruit, die in deze schoone taak, moedig de plaats ingenomen heeft van ons, sedert 't uitbreken van den oorlog geschorste weekblad, Het Volksrccht. Waar pasmoeilijkheden en oorlogstoestanden daar-voor geen beletsel zijn, is de verkoop van Vooruit in-gericht in al de gemeenten en steden van ons arrondissement, uitgezonderd in 't waalsche gedeelte waar de ■voertaal zich niet daartoe leent. Hoe klein in getal 00k, op sommige afgelegen gemeenten, Vooruit iser gelezen. Wat v<5or den oorlog niet mogelijk wai, is dus ver-wezenlijkt en indien wij over de voile vrijheid beschik-ten om den verkoop uit te breiden naar goeddunken, geen enkel plaatsje zou overschieten waar Vooruit niet zou gelezen worden. 't Is geene gemakkelijke taak geweest! Maar aan gemak zijn wij hier in on» arrondissement 00k niet gewoon, dit maakt dat zulks niet kan beletten te komen waar wij willen. Ailes opsommen wat men hier in 't werk stelt en ge-steld heeft om « Vooruit » een voetje te lichten zou ons te ver leiden. Zeggen wij enkel dat iedere pastoor een nijdige en dikwijls niet al te kiesche bekumpcr is van « Vooruit», en iedere kansel een reusachtige pijlenko-ker die regelmatig op « Vooruit » gericht wordt, waar-door op meer dan eene plaats de verkoop geschorsl werd, om kort daarna met verdubbelden iever terug aangevat te worden. De aanvallen tegen ons blad bewijzen genoeg dat die heeren 00k wel weten welk flink wapen de pers in onzen strijd is; wij weten eveneens dat onze partij na den oorlog daarvan de vruchten plukken zal. De bestaande socialistische kooperaties in ons arrondissement staan nog vast op hunne pooten, midden den storm, ofschoon wij aan memand de vijs willen op-draaien dat geen enkele dezer wat schrammen of blut-sen zal oploopen. Doch, wanneer geene ergere rampen ons treflèn, zullen ze, dank aan de getrouwheid der leden eenerzijds, de gehechtheid en bestuursbe-kwaamheid der beheerders anderzijds, gespaard blij-ven om in de toekomst verdere diensten te bewijzen aa» de werkende klas. Enkel diegenen die nu mede helpen bestur«n, kun-nen zich een gedacht vormen van wat al hinderpalen zi) moeten te boven komen, door de bijzondere toe-standen die zich VQordedw en -?aarvan we noa *1 cens de bijzonder uitgekozen slachtoffers waren. Voor wat onze syndikale orgaràsaties betreft, — ge-lijk wij overigens reeds gemeld hebben, — liggen die stil, in afwachtende houding. Geen aktie is mogelijk, omdat daarvoor weinig gelegenheid maar iii 't bijzonder geene toelating is. Meer dan een kapitalist verdoemde het dat wij onze kassen niet îe grabbelen hebben gegooid, wat effekt zou gemaakt hebben van een druppel water in de onmete-lijken oceaan van rampen en ellende, maar die ons tevens na den oorlog als een stuk; speelgoed machteloos aan de willekeur van die heeren ïou overleveren. De aanslagen op loonen en wckvoorwaarden gedu-rende den oojlog* geven ons een voorsmaakje wat de vlaamsche uitbuiters in hun schild voeren, ze zouden ons denkelijk voor een troepje ellendige domkoppen gehouden hebben, indien we ze zelf de stof leverden, die ons na dien oorlog wurgen moest. Na het laatste kanonschot, wordt door ons het eerste strijdsignaal geblazen, het proletariaat oproepende, onder de roode vlag, om te verdedigen wat bestond, door nieuwe lotsverbeteringen, een weinig de geleden ellende te doen verggten. Daarvoor houden wij onze kasien beschikbaar. De gekende voormannen der partij, doen in hunne onmiddelijke omgeving, in de Hulp- en Voedingsko-miteiten, datgene, wat de arbeiders van hen mochten verwachten; zij streven er naar de volmaakste gelijk-lieid voor eenieder, bekampen de misbruiken, trachten verbeteringen van allen aard, voor de ongelukkige wer-kersbevolking te bekoipen ; zij stellen hunne diensten en kennissen voor iedereen beschikbaar, hunne offer-willigheid en werkzaamheid wordt reeds door menig onbevooroordeeld politiek tegenstréver, openlijk er-kend.Het arrondissementssekretariaat, dat voorloopig en tijdelijk te Kortrijk gevestigd is, bewees reeds aan de werkeloozen, van heel het arrondissement, niet te bere-kenen diensten van aller'nanden aard, de verongelijkten der buitengemeenten vinden er steeds raad en bij -stand. Deze instelling bewees nu meer dan ooit, hare nuitigheid en noodzakelijkheid van bestaan. Wij besluiten 1 De Partij doet hier in 't arrondissement, wat menschelijkerwijze, van hatr en hare ver-trouwingsmannen kan venvacht worden, en wanneer, na den oorlog, men zal vergelijken, wat wij en onze tegenstrevers voor of tegen de arbeiders uitgemeten hebben, dan zullen wij niet moeten schrikken de werklieden in de oogen te lien, wel integer.deel. JOS. COOIJE. UB.* «U..- ~ njg.' « ■ sa ■- T Le Bien Public geklopt ! Eindelijk heeft Le Bien Public er kunnen toe besluiten, de uitleggingen van Vooruit evor da aarclappelkwë to te vertalea en over te drukken. Het klerikaal blad gerook lont, meenen wij ; 't is te zeggen dat het gewaa-r werd dat het stadsbestuur en onze schepene An-seele het moedo werden van uitgescholden en verdacht gemaakt te worden. Wij waren geneigd aan Le Bien Public te zeggen: proficiat, gij doet wel die uitleg-gingen eerlijk te geven, 't is beter la-at- dan nooit ! Nu kunnen wij dat niet doen, want Le Bien Public laat op het schrijven van Vooruit nieuwe opmerkingen volgen, die weer gemeen en ophitsend zijn, en die toonen dat het inlasschen van onze uitleggingen voor het lasterblad eene steek in zijn hart is geweest. in zijne opmerkingen zegt La Bien Public dat M. Maenhaut gelijk gehad heeft van de landbouwers te verdedigen tegen de dage-lijksche ophitsingon van Vooruit, door te zeggen dat zij er voor niets tusschen waren in de duurte der aardappelen die te Gent verbruikt werden en waarvoor de boeren niet meer dan 8 fr. de 100 kilos waren be-taald. En Vooruit heeft ongelijk gehad van geen recht te laten wedervaren aan de landbouwers.De klerikade paling zoekt hier een scheur-ken in het net om te ontsnappen. Dat gaat niet op, kameraad. M. Maenhaut en gij zelve had het voile recht de buitenlieden te verdedigen tegen ons en tegen gelijk wie, als gij dacht dat zij verongelijkt werden. Niemand heeft u dat recht betwist. Maar wat gij beiden niet mocht doen, dat was van de stad en Anseele verdacht te maken. M'. Maenhaut mocht niet zeggen : De boeren hebben maar 8 fr. ontvangen van de aardappelen die de stad aan 20 fr. ver-koopt en erbij te voegen: WAAB, IS DAT VERSCHIL NAARTOE1 Durft gij looehenen, Bien Public, dat zulks eene gemeene verdachtmaking, ja bijna eene formeele beschuldiging van kon-kelfo.es en zakkenvullerij was? Het was terzelvertijd — dat geven wij toe — eene formidabele beestigheid, omdat geen menscli, die een once gezond verstand bezat, kon aannemen dat de stad aan 20 fr. een volksvoedsel zou verkoopen, dat haar 8 fr. inkostte, wanneer zij wekelijks meer dan honderd duizend fr. besteedt om de noodlijdende bevolking ter hulp te komen. Maar die overdreven beestigheid toont des te duidelijker hoe slecht het inzicht en hoe groot het fanatisme was van den laste-raar, om een of meer tegenstrevers te be-zwadderen.Dit is des te meer waar, omdat schepen Anseele, M. Maenhaut uitgenoodigd had naar het Stadhuis te komen, waar al de noodige documenten en inlichtingen ter zijner beschikking lage®. Wij gelooven dat de ophitser zich zelfs niet gewaardigde van te antwoorden en zijn proper werk voortzette. * * * Voormt heeft gezegd dat er boeren waren die liever hunne pataten lieten rotten dan ze aan een redelijken prijs af te staan aan ae Gentenaars. Vooruit weet wel, zegt Le Bien Public, dat de landbouwers hunne aardappelen niet mogen verkoopen buiten de geimeente tenzij met toelating en aan een prijs dif niet boven het gesteld maximum gaat. Vooreerst zouden wij willen weten hoeve len er zijn die de toelating gevraagd heb ben en aan hoevelen die toelating is gewei gerd geworden. Maar Le Bien Public wil hier weer pie perkenduik spelen. De Duitsche overheid zelve had de toelating gegeven aan de Gentenaars om 50 kilos aardappelen te gaan koopen, binnen d< kommandantur van Gant en die vrij in de stad te brengen. Waar haalt Le Bien Public dan het rechl van dat verkoop in 't geheim te heeten, en een smokkelhandel, waarmede hij zich niel bezig te houden heeft? Hij voegt er bij dat dit eene onbeduiden-de hoeveelheid is. Daar weet hij niets van. Het is Le Bien Public niet die zich gede rangeerd heeft om de groepen werklïeder te gaan tellen, die van 's morgens 3 en ' uur optrokken te voet, uren ver naar den buiten, op zoek naar een kluts aardappels. met den avond terugkeeriend afgemat gelijk oude paarden, geladen gelijk muilezelB. En hoeveel betaalden zij die aardappelen? Daar was veel verschil, maar over het algemeen gingen die prijzen in den beginne van 12 tôt 15 fr. Maar van zoodra de stad gedwongen was hare aardappelen tegen 20 fr. te verkoopen, profiteerden de meeste boerein ervan om 00k denzelfden prijs te eischen van arme dutsen, die met den honger in de maag hen kwamen smeeken om wat voedsol voor hen, en 00k voor hunne vrouw an kinderen. En Le Bfen Public durft zeggen : «Daar houd ik mij niet mee bezig», en hij is onbe-schaamd genoeg van erbij te voegen : Het is maar natuurlijk dat de vor/coopéra voor eene hoopwaar die gesmohheld wordt een prijs vragen in betrehhing met hunne risi-co's en met ■den prijs die de stad Gent zelve eischt. Zieda-ar de Ohristen© Zedepreeker In eil zijne afscliuwelijke na&ktheid. Die aarda-ppelaankoop was geen smok-kelihandel.Maar Le Bien Public betitelt hem aldus, om de woekerprijzen te kunnen ver^ihoo-nen die door de boeren geëischt worden 't Is lafhartig en gemeen. En aangezien het hier geen smokkelhandel gold, liepen de boeren geen risico's, het gevaar was nul. Als de stad gedwongen was hare aardappelen aan 20 fr. te verkoopen omdat ze haar bij de 18 fr. inkosttem, was dat eene reden voor de boeren om denzelfden prijs te eischen î Waar zijn dan de ehristelijke gevoelens die zoo levendig zijn op den buiten, waar men Ons Heere van 't kruis zou bidden? Het werk van barmhartigheid «de honge-rigen spijzen» wordt bij die Ohristenen een-voudig : de armen uitbuiten, ze 't mes op de keel stellen : woekerprijzen te betalen of te verhongeren. Ziedaar wat Le Bien Public verdedigt, goedkeurt en natuurlijk vindt. Wij laten het oordeel aan onze lezers. _ Zeker is het dat het klerikaal blad niet zal gedacht hebben dat zijne venijnige pa-tatencampagne zoo deerlijk tegen hem zou gekeerd zijn. 't Is eene goede les. Dat hij voortaan beter ' gezelschap zoekt en verzint eer hij be-gint. F. H. Eut zlskte der «rtUpplM Da aardappeîschimmel of phytophtora infestans. — Hare ontwikkelircg. — Har« voor'koming en vornletlgfnçj. — Do Bordeleesche pap. Het zal niet van belang ontbloot zijn, nu het plan-ten der aardappelen op zulke groote schaâl gedaan wordt, deze tegen eene ziekte te ieeren vrijwaren, wil men zich de vrucht zijns arbeids niet zien ontnemen. De aardappel kan door vele ziekten aangetast worden.De meest voorkomende is deze veroorzaakt door de phytophtora infestans of aardappelscMmmel eene microscopische kleine woekerzwam, gekend onder den algemeenen naam van aardappelplaag. Deze uiterst kleine organismen zetten zich voort bij middel van eitjes of sporen enkel zichtbaar onder het microscoop. Veronderstellen wij, dat zulk een eitje op het blad van een aardappelplant is terecht gekomen : dan zien wij het volgende gebeuren. Het eitje opent zich ter-wijl de inhoud zich verdeelt in talrijke cellen zonder eigenlijken wand te bezitten. Wanneer het nu regent komen deze cellen te voorschijn en doen zich onder den vorm voor van zwemsporen van twee trilharen voorzien. Een druppel water is voldcende om hun de noodige ruimte voor hunne bewegin'gen te geven. De trilharen verdwijnen, de cel voorziet zich van een wand en valt nu rechtstreeks het blad der plant aan, zij doorboort de opperhuid en ontwikkelt zich in het blad, dat de voeiingsbodem der cel wordt. Haar vorm wordt langwerpig en door verdere ont-wikkeling is de cel een draad geworden, welke zich meer en meer verlengt en zich tusschen de cellen van het blad kronkelt, menige zijtakken vormen. Daar waar de phytophtora infestans eene levende cel aan-raakt, ontwikkelt zij een of meer kleine vertïkkingen, welke den wand der cel doorboren en er den inhoud van epslorpen. Deze kleine vertakkingen worden dan 00k zuigers genoemd. De uitgezogene cellen worden geel en sterven. Een plant aangetast door de aardappel-schimmel, wacht niet lang ons dat op duidelijke wijze te toonen. De plant verkrijgt eerst gele vlekken, welke daarna bruin en zwart worden. Zij heeft den schijn verkoold te zijn, en wanneer de aantasting te ver is gevorderd, sterft gansch de plant. Het organisme pla»>. zich op de volgende maniet voort; Door kleme openingen in het blad (lang* den ! kant naar den grond gekeerd) komen vertakkingen t# voorschijn, welke nu niet meer gelast 2ijn de celleo uit te zuigen, maar wel met ze voort te planten. Deze rer-takkingen welke zich op hunne beurt 00k kunnen rer-takken, dragen op het uiteinde de sporen of eitjes welke na rijpheid door den wind verder worden verspreid, om weer hetzeltde te herbegijiren. Ook de aardappelknollen kunnen er van aangetast worden, en door het onweder of een regenachtig* zomer kan de ziekte zich met verbazende snelheid vér-spreiden. In een of twee dagen kan de oogst worden ( . vernietigd. De geschiedenis kent reeds vele zulker nonpen, wel» voornamelijk gebeuren wanneer de vertpreidtog der sporen door wind zeer moeilijk gaat en zulk'i bij wurm en vochtig weder. Men kan nochtans de ziekte afwenden door voorbe-reidende maatregelen. Maar men zal niet handelen wanneer het te laat is, 't. t. I. wanneer de plant reedt volkomen is aengetast. Zoo zorgt men eerst en voor»! dat na don a';rd*ppel-oogst de gedroogde bladeren verbrand worden. Wanneer de plant reeds groeit kan men ae met wel-lukken voor de ziekte vrijwaren door eene behandelinc van kopersulfaat. Deze zelfttandigheW ja sear Tergir-tig, men moet ze dus met torg asawenden «1 op zulke manier, dat de orgauismen gedood worden en de plant niet aangetast wordt. • | j- Daarom begiet men de plant met eene oploasit^f van 1 tôt a kgr. kopersulfaat m 100 1. water. Eene betere beh«ndeling la dej» bij œidcM TR da Bordeleesche pap (bouillie Bordelaise) «wfc* fta ï&gt is samengesteld : Water 100 litei* Kopersulfaat a k»r. Kalk % kgr. 7 hier hoe de bercidinggwtyse ia ; lit MB rat W8Kf-va, derbodems is ingestampt of eane andere kuip in Août (nooit van metaal) giet men 50 tôt 60 Ifters warm water. Men legt het kopersulfaat in eene maod of in een groven lijnwaden doek, walke sien aan da oppervlakto van het wator hoadt. H«t li nj iriulfaw et blauwe aluln lont zich op deze manier gcmakkelijker op. Wanneer nu ailes opgelost is giet men er langzaam voorzichtig en goed onderroerend eene kalklaxg .hij gemaakt met a liters kalk en mat een zeker getal uter* water gebluscht en men giet er as watw blf ois zoo 1. vloeistof tu verkrijgen. Met deze vloeirtof zal men de bepiaatingcn begte»sn. Muistens twee begietingen zijn noodlg. In 't tlgemeeti zal de eerste plaats hebben voor de vroege aardappelen van 15 tôt 25 Juni ; voor de gewone van 25 Juni tôt 5e Juli en voor de late aardappelen in de eerste helft van Juli. Twee of drieweken daartia, volgeni het weder min of meer warm en vochtig is, zal men tôt eene tweede besproeiïng overgaan en een derde moet ons niet sf-schrikken, wanneer de twee voorgaanden geenen goe-den uitslag zouden opgsleverd hebben. De werkendé ïelfstapdigheid van de Bordeleeacbe pap heeft em* vernietigende werking op de aartfoppelscSimmd. De onkosten mag men als volgt berekenen ; E«n werkman is voldoende om op een dag 60 tôt 70 aren te besproeiên. Er zijn zelfs toestellen waarmede men een hectare per dag kan bewerken. Die besproei-ingen kosten omtrtnt 50 fr. Maar wanneer men integen-deel reeds 4000 kgr. aardappelen meer bekomt d«n wordt de moeite reeds goed beloond, zonder te vergeten dat bij nslatigheid men den ganschen oogst kan ver-liezen.Iedere landbouwer moet dus deze ziekte l**r«n k«s-nen en bestrijde*. Ed. AL. e;'an Garlog h©t iionsbardemant van het fort ¥aœx Ook Georg Queri schrijft in hot « BsrJl-ner Tageblatt » over dit bombardement. ... Vier, vijf uur, geen pa-uze. Ik lig tf dommelen op het stroo. Een pauze h» mij hebtoe gewekt. Plotseling cen buitengwoon hevig gedonder uit het naburige dbrp. De luchidruk werpt het kleine venster in mjjn kwartier open. Ik luister. De dreun der kanonnen heeft nog steeds hetKelfde r&te-lendo rhythme. Twee partijen laten al hun stukken spelen en niemand wil het eerst zwijgen. De Franschman braakt vuur uit naar het Noorden, wij bewerken het Zui-den. Het rommelt en roffelt op de loop-graven en dekkingen. De v^rbindingswegen worden bestreken door een aannoudend knetterend gordijnvuur. Franuche scheeps-kanonnen zijn aangesleept. Het zwaarste kaliber vuurt op de bosschen en de dorpen. Gisteren maten wij den zwaren bodem rao een granaat: vier en dertig centimeters. Een monster. Het bruit dagmarschen ver. Op vier kilometers afstand wierp het mijn venster open. Maar wij werpen dergelijkp monsters terug. Ik beklom weer den heuvel en luisterde naar den riaehtelijken storm. Geen van de duizenden kanonnen, die de boog van de etelling tusschen de Cote Lorraine en de Argonnen omzoomen, zweeg. Het vuur was langzaam ontwaakt en had nu iedere bat-terij aangestoken. Eindeloos geraas. Nu had het wilde schie-ten al vier uur geduurd. Wanneer zou het weer rustig worden? En dan zou zeker een aan-val volgen.'.. In de diepte ligt het bosch van Avocourt. Daar liggen mijne vrienden in de stellin-gen. Heb bosch is vernield. Nu zitten de mannen daar stellig in hun loopgraven en luisteren niet meer naar het geraas in het bosch. De overste zal morgen zeker weer van zijn adjudant vertellen: De feerel heeft als een mormeldier doorgeslapen. Bij tientallen regenen ze neer, de grana-ten. Vreest de vijand een aanval? Een ont-zaggelijk aan ta 1 van rijn kanonnen bestookt een uur lang siechts het' kleine bosch. Twee veldkeukens worden overrompeld. De granaten springen links en rechts. Vijf-tig meters nader. « Hans, snijd de paarden af. » Een paar houwen met het 'mes. De vuisten van den boereuknecht grijpen in de teugels. De paarden stijgeren. In galop gaat het verder. Eeu wilde wedren om het

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Vooruit: socialistisch dagblad appartenant à la catégorie Socialistische pers, parue à Gent du 1884 au 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes