Drwkster-U Ug? eîaîer SaEîî Maaischappij ^ET LICHÎ fcestisurder : P. DE V!SCH. Ledeberg-Qent . REDACTIE . . ADMÏNISTRAT1E SiOOGPOORT, 29, GENT Qrgaarn der Belgmke Werkliedmpanyl — Yerschipiende aile c/aaen. ABCNNEMENTSPRIJS BELGIE Qrie m&anden. . . , , fr. 3.23 Zca maandea • . ■ . . fr. 6.50 Ecn joar fr. 12.50 M«j abonneert zich op «ne posftorecic* DEN VREEMDE Drle maanden (dagclijks vcrzcndsa). fr. 0.79 ¥SE0E OP MREEUS Op 25" December is 't Negentien Hon-derd zestien jaren geleden, volgens de heilige gescliiedenis aan de wereld leert, dat bij de geboorte van den Messias, te Bethleem, een engelenkoor, aan de her-ders die hunne kudde bewaakten, van uit het hemelruim de blijde boodschap van de geboorte van den verlosser der menschheid verkondigden en Vrede zij op Aarde, aan .aile menschen die van goeden wil zijn, verzekerde. Dezc dag wordt herdacht, door heel de kristenheid, als een der bijzonderste en belarigrijkste episoden uit de kerke-lijke gescliiedenis, door de arme geloo-vige lieden in 't prevelen van gebedens, door de bezitters en nietsdoeners, een weinig op bovengenoemde manier, maar eveneens door 't koopen en geven van Kerstgeschenken, waarvan de waarde veelal zou opwegen, om de thans m de diepste ellende gedompelde massa, voor langen tijd van honger te vrijwaren. Door aile soort godsdienstpredikers, wordt aan de geloovigen, op dien dag, in daartoe op voorhand bereidde aan-spraken, van op den kansel, die gebeur-tenis voor oogen gehouden, en met de-zelfde beslistheid, als over igi6 jaren, het Engelenkoor, zulks deed aan de her-ders wien zij de blijde boodschap brach-ten, verzekeren de priesters aan hunne aanhoorders «Vrede op Aarde aan d< monschen die van goeden wil zijn s. Bittere ironie ! Wreede spotternij î De heele wereldgeschiedenis is als bezaaid met roode mijlpalen, die de jaartallen aan duiden, waarop eene oneindige reeks oorlogen en moorderijen plaats hadden, d'eene al bloediger en vernie-tigender dan de andere, heele rassen en volkeren uitroeiende oorlogen, waaronder er waren regelrecht door de Kerk uit-gelokt, of waar zij een ruim aandeel schuld in had. Het is eene geschiedkundige opeen-stapeling van barbaarschheden en on-menschelijkheden met voorbedachtheid voorbereid, en dit heel dikwerf voor de nietigste reden. Typieke werkelijkheid. Na negentien eeuwen kristendom en vooruitgang der bescha-ving, na negentien eeuwen predi-ken van Vrede op Aarde, na 't meest bombasticre medegekwansel van kerke-lijke en burgeiiijke lollekensmannen, is er nooit minder vrede, en meer vijand-schap geweest, dan op heden. Verleden jaar, op Kerstdag, wierden de sternmen der priesters en andere pre-, dikers die in de kerken, Vrede op Aarde verkondigden, verdoofd door 't gebrom der ontelbare kanonnen, mitrailleuzen en geweergeknetter, door 't gehuil der elkander verdelgende strijdenden, 't ge-kerm der om erbarming smeekende ge-kwetstén, 't gekreun der stervenden die van de reusachtig lange bloedige slag-velden opstijgde, als een massa volkeren protestkreet tegen de leugenachtige be-wering der kerkmannen, en de volslagen machteloosheid der Kerk zelf. Een jaar is heen gevlogen, een jaar van vernietiging, van verderf, van ramp en wee, van volksuitputting en zedelijke ontaarding. Stroomen bloed zijn vergoten, honderd duizende menschenlevens verloren, we-duwen en weezen gemaakt, vruchtbare gewesten vcrwoest, Europa is een on-metelijk slachthuis geworden van men-schenvleesch, den dag van 't einde is al zoo min te bepalen, als dezen van 't laatste oordeel Volgens wij in de bladen, die we mo- fen lczen, konden bestatigen, heeft de aus verleden jaar, bij de oorlogvoe-renden voetstappen gedaan, om op Kerstdag de wapens te laten rusten, maar d'e invlced van de Kerk en van haar opperhoofd is zoo beperkt,dat daar niets van in huis gekomen is, erger, de rots van Petrus wordt heen en weer geschud als een onschùldig kaartenhuisje, zon-der blutsen of builen, zal ze niet uit dit Internationaal geharrewar komen. Op 25° December e. k. zal 't liedje van de Vrede Aarde, niet minder hard klin-ken bij de in den diepsten rouw gestoo-tene weduwe en weezen, moeders en va-ders, broeders en zusters, zal dit de nog bloedende wonde opnieuw openrukken, maar vast en zeker, bij velen de over-tuiging vastzetten, dat men in deze om-standigheden nog den triestigen moed heeft met hen een loopje te nemen. Vrede op Aarde. In de huidige kapita-listische wereld, beheerd en geregeerd door de vertegenwoordigers van 't Gou-den Kalf, zal de beweging tegen den oorlog aïtoos tegen den onwrikbaren hinderpaal stooten, gerugsteund door de Kerk die steeds met de machtigen der aarde meeheult. Men gruwelt er van bij een overzicht van de huidige oorlogsgebeurtenissen, wanneer men vaststelt wat de voorge-geven oorzaak is van 't besoin van de huidige wereldkrijg, en de verschillende etappen zijner uitbreiding, om welke reden. Millioenen menschen van aile poli-tiekf? en godsdienstige gedachten met "t staal in de vuist, tegen elkaar opge-jaagd worden, en als wilde dieren, elkander naar 't leven staan, dit ailes ge-schoteld en gelepeld door een handvol hardvochtig, koel en berekende diploma-ten, veelal buiten vvete van het volk. Wie de kwaal v, '1 vermijden moet met vaste hand de oorzaak wegnemen, in dees geval is 't kapitalisme met zijnen onverzaadbare veroveringshonger en in-palmingszucht. gesteuncl door zijne li-nantieele oppermacht in 't bezit van ail- wetgevende lichamen, de eenigste oorzaak van elken oorlog, en 't proleta-riaat, die 't meest door den oorlog te lijden en er niets bij te winnen heeft, zal enkel den oorlogsgeesel kunnen uit-roeien, als 't zich over de heele wereld heen, meester maakt van al de fakto-ren die nu in d'handen van 't kapitalisme de middels vormen om oorlog te spelen als 't met hunne belangen overeenstemt, daarbuiten is 't al van : bedriegt den boer. <los. Coolo. le Straat Ik neem dag in dag uit, bij gaan en komen aan en van mijno b'ezigheden, bijna altijd denzelfden veS- Zooals 't gebeurt met iets dat men dik-Vvijls ziet, raak ik zeer vertrouwd met het uitzichi der straten. Zij zijn mij eigen kenuissen geworden, nu eens stil als ingedommeld, dan weer wee-lig en luidruchtig als eene markt. Ik slcnter ze door des morgens, nuchter, loom na gezonden slaap, schoorvoetend wandelend met heimelijke, bespiedende ver-rukking hun ontwaken gadeslaand. Stila&n verliezen ze hunne nachtelijke frischheid en kalmto, de dag met zijno stoî-warrelende drukte neemt ze terug in bezit. In de vroege morgenschemering, 's zo-mers, teekent de zon gouden vlekken op daken en gavels, wegVkaatst zich in de ont-blinde glasramen, siert ze met schitterende kleurcn. Hier wordt eene huisdeur ge-opend, daar eene kamer gelucht. Een poes-je snelt fluweelig-pootend de straat over, gaat goeden dag zegen aan het buurkatje dat, op de stoep gezeten met l>egeerige op-îettendheid, staroogend het dartel geflad-der der musschen volgt. Dan komen hier en daar, de melkboeren aangereden, soms nog half ingedommeld, scholclcend en stootend in hunne groeme, primitieve wagens. Uit spraak, houding en kleeding, kortom, uit gansch hun persoon spreekt de gehechtheid aan verouderden slenter. Op hunne ernstige, strakke ge-ziehten staat de stempel der afhankelijk-heid, het ootmoedig, lijdzaam torschen van hun lot. Ze zijn als de ruwschorsige knotwilgen op het land, koud, zwijgend en gesloten. Hun diepe ernst, het zware werk maakt hen doorgaa.ns ouder dan ze werkelijk zijn. Het moge stormen in de ma-atschappij, ha^ir golfslag bereikt hun nietj waar ron-dom hunne woonplaatsen ailes poëzie is, leven ze nog altijd het ruwe, denkbare 1»-ven der oermenschen. Eerst later in den morgen krijgen de straten hunne voile drukte, wordt het er als in een mierennesls. Dan kruisen zich aile soorten voertuigen, de kar van den voddenraner, do tram met schillo bel, do sierlijk sluiper.de auto. De menschen we-melen er tusschen, bezit nemend van het algemeen domein. Dan kijkt de straat weer vreemd nsar al dat geloop. Zij bezit zich lelf niet meer, is overgeleverd aan al dat dagvolk welk, zon-der zich om haar t-e bekommeren, zijn za-ken doat of zijn tijd zoek maakt. De huizen staren zwifgend toe, sommige met ernstige, stoere, afkeurende uitdruk-king, anderen met lachend, levend aAn-zicht.'s Middags wordt de straat moe, heeft het bcnauwend warin, vraagt verpoozing. Ze neemt ha^-r dutje, de oogen half geloo-ken.Ze blijffc onverschillig dommelen, soms half opgeschrikt onder den haastigen stap van een laatkomer, welke zich naar het werk spoedt. Z60 soezelt ze gerocgîijk in zalig niets-doen, gestreeld en geblakerd door de zon, rustend in hemelsche schittering. Plots, bij schooluitgang, wordt ze door de lachende jeugd gewekt. De guiten be-stormen juichend haar plaveisel, do«n het dreunen onder hunne heftige, korto stap-pen.Zo wordt overrompe'id, in niets ontzien door ;t vroolijk volkje. Zorgend tuurt ze jes, stoepen en huisportalen aan hare klei-naar hun spsl, doet eraan mes, biedt hoek- ne b&nde en gaîmt hunne vreugde tôt bo-ven hare daken. Zoo leeft ze mee tôt na het eerste don-ker, tôt de verlichte vensterramen het vage duister terugdringen en tal van lichtan achter de glasramen elkander zoeken. Toch blijven groote schaduwvlekken op de straat, geheimnisvolle plaatsjes, waar de kinder-en elkander hunne philosofie toe-vertrouwen, waar ze, geborgen onder den nachtelijken sluier, het hart bevangen door vrees en eerbied, in spannende verv/ach-ting luisteren naar vei'tellingen uit het droomenrijk der kleinen. Z60 komt de straat aan het einde van haar dagelijksche leven. Z<3o ziet ze in zwijgend weten naar aile tooneeltjes welke zich in oneindige verscheidenheid, aan haar ontrollen. Bij 't nachtelijk uur, aïs ze boven haar, als lachende gatuige de inaan heeft, als bijna aile lichten gedoofd zijn, bespiedt ze, de ooge.n dichtknijpond, het zwerven van ban-delooze katten en honden, weike overdag heel zedig braaf te huis zijn gebleven; 00k wel de drentelenda, verliefde paartjes, elkaar trouw voor het leven zwerend en droomend van komend gelnk. Il: zou toch wel eens haar indrukken over het leven willen kennen. Ah, ja, 't is misschien waar dat ze die niet heeft. Cluckprs Guill. En pi ûm Oorlog? In de engelscha Gemeentekamer heeft men zich eergister zoowat op het ouver-wacht en oppervlakkig bezig gehouden met de reeds brandende Investie der maatregels die zullen dieneri genomen te worden om zoo spoedig mogelijk na den oorlog de orde te herstellen en t© traxjhten dat het burgerlijk leven in het algemeen zijn gewo-nen gang herneme. Lord. Parker meende dat de eerste kwestie, die zich vooraan op den voor-grond zou komen dringen, deze zou zijn van werk of middels van bestaan te bezor-gen om de millioenen en millioenen solda-t®n die zoo plots van het front zullen terug keeren, alsook van de duiz&nden en duizenden werkliedien die thans gebruikt worden in de munifiefabrieken en die vol-strekt zonder broodwinning zullen vallen, Hij meende dat men daarop van stonde af-aan de heele aaudacht der regeering moest vestigen en dat deze daarbij in de eerste plaats moesten denlcen aan hare koloniën en de volksplantingen die er kunnen on-dernomen worden (?). Lord Crewe, na er bijgevoiîgd te heb-bon dat men in de eerste plaats 00k zal te zorgen hebben voor duizenden en duizenden invalieden, wedu-wen en weezen, gaf de verzekering dat de engelsche regeering zich met dat ailes sedert meer dan een jaar in het bijzonder bezig houdt en dat zij zelîs eene bijzondere commissie aange-steld heeft die druk werkt aan een volle-dig plan om onmiddellijk na den oorlog overal de volledigste orde te herstellen an werk te bezorgen aan allen die er zullen noodig hebben. Lord Newton, de minister van den Ar-beid, wees er op dat de zoogenaamde de-mobilisatie slechta zeer langza,am zal kunnen doorgevoerd worden en dat men daarbij onvermijdelijke groote moeilijkheden zal ontmoeten. De naar huis gezonden sol-daten zullen voor het minste vier. weken verlof moeten bekomen met volledige soldij en vrij verkeer langs spoor- en vaartwe-gen. Eene aanzienlijke meerderheid naar huis gezonden soldaten zal zelfs recht heb ben op ©en pensioen dat hen minstens vooi een jaar in staat stelt om onbekommeri te leven zonder werken. Lord Landsdowne wees nog op veel ders moeilijkheden, maar hij meende dai m en die spoedig zal kunnen te boven komen als men er kan in gelukken de vrou< wen als voorheen te gebruiken in d© ia/ brieken en in de werkhuizen. Van eenige raadpleging der werkmans-vertegenwoordigers over deze brandend« kwestie is er bij de edele lords goen spraaï geweest en zoo kan men de gehouden be-spreking voorloopig beschouwen als heb-bende geene plaats gehad. Oe afiiifnuilgaiig van lie! bsvofkisgscijfir in Fraoltrijk Ptibot, de Fransche minister van fi" sciences morales et politiques. Deze acade-sciences moralefc et politique. Deze acade-mie heeft dezer dagen haar jaarlijksche openbare vergadering gehouden en niette-genstaande de verpletterend zware taak, die Hibot als minister thans te vervullen heeft, heeft de oude heer er op gestaan da in deze vergadering gebruikelijke redevoe-riniî te houden. Ribofc heeft daarbij mededeeling oedaan' van een bij de academie ingekomen ver-handeling van Colson, gciiteld: Do taat van morgen. De vraasrstukken. waar Colson zich voor-' namelijk mee bezighoudt. zijn er twee, dia levenskwesties zijn voor Frankrijk: de ach" teruitgang van het bevolkingscijfer en het alcoholisme in Frankrijk. Ribot hct?ft bij :1e aankondiging van' Colson's verhandeling in verband hier-mede het volgende gezegd : Ecn samenstel van wetten, geheel door-drongen van de opvattin^. dat de burgfr, die cen voldoend aantal kinderen groot-brengt om het voortbestaan van het ras te_ verzekeren, zijn_ plicht vervult en dat hij, die zich aan dien plicht ont-trekt. bij. zijn land in de sclmld blijft staan en zich, in een anderen vorm van die schuld zal; moeten kwijten, kan en moet in den geest van het volk een algiem&ene opvattinK^wite», ken, die gunstig is voor de stijging van da' geboortens. ^ De académie heeft zich gaarne aang&-i sloten bij Colson's uiting van vertrouwen in de middelen over wolke de wetgewer be-schikt, don dag na een groote beroering, orn invloed te oefenen op de zeden en uit-slagen vast te leggen, rJie zonder zijn tus-schenkomst mogelijk slechts voorbijgaao <0Ù onzeker konden zijn. Maar het is niet voldoende, wil men toe-neming der bevolking; bevorderen, wijzi-ging te brengen in den stroom eener mee-ning die de geboorte van veel kinderen' beachouwt als een ondragelijken last, bijna als een ongeluk en een fout van de ouders. Er zijn nog andere sociale wonden te ge-nezen. waardoor de toekomstigo gealach-ten in hun leeîbaarheid bedrei^d worden. De wonde die de laatste jaren van ds n&-gentiende eeuw het snel&t en het meest on-rustbarend heeft voortgewoekerd is het alcoholisme. Ik hoop, zeide Ribot teD slotte, dat wan neer deze kwestie bij de Kamers in be-handelinjr komt, de vertegenwoordigjer*, van het Land zich boven kleine overwegin* gen zullen weten te plaatsen, die zeer dit"' wijls beletten het algemeen belang te zien en dat hun besluiten even flink zullen zijn als het'gevaar groot is. Een en ander over Maten en Gewichten Voor dra cht gegeven op Donderdag 9 lîccomber 19i5; door PAUL WI'Mà.N'1'S, onderwijzer (Eersto vervolg) II De groote verscheidenheid van stelsels er maten leverde mlke talrijke moeilijkheder op, werkte zoo verlammend op de handels betrekkiogen dat dikwijls de behoefte werc gavoe'd eenheid te brengen in maten en ge-wicjtea.De eerste, die de noodzakelijkheid daar van bosefte, was Earel de Grooie. Hij voerde in zijn uitgestrekt rijk een bepaalc stelsel in, dat algemeen eu verpliehtend «'as. Overbodig te zeggen dat na hem zijr besluit een doode letter bleef, en dat de piaatselijke stelsels weer iu zwang kwamen, Overigens, het leenatelsel was weinig ge-s^hikt om de verstandige, -u ijze maatregel: van den grooten keizer to doen blijven du-ten. leder leenheer of leenman was al-■iiachtig in zijn staat en had dikv.ijls aile l.}?la7ig om de verwarring in het opeubaai matenstelsel te Lvstendigen en te vermeer-deren,v erschiliend : vorsten. waaronder wi; «Pnstippon • L'iiips Je Schoone, Lodewijk XI, Frans I en Lodewijk XIV deden vruch-xelopze pogingen om te verhelpen aan de veranderingen die de maten sedort Karel den Grooto hadden ondergaan. In het jaar 1670 s tel de de Fransche ster-rekundige Jean Picard, voor — kort nadat hij een graad van dên meridiaan had geme-ten — oene radikale hervorming te brengen in de maten en gewichten, en als uitgangs-punt te nemen de lengto van den slinger, waarvan iedere schommeling den duur heoft eener seconde. ^ ^ Do slinger ia een zwaar lichaam hangend aan een draad, waarvan het andere uitein-de is vastgemaakt. Dat toestel maakt, in beweging, slingeringen die denzelfden duur hebben. De slingerwijdt© heoft geen invloed op dien duur, aiiéen de longtc van den slinger. Door nu d® lengte van den slinger zoo-danig te regelen, dat eeno schommeling den duur krijgt eener seconde, zal men do lengte eenheid i}ebben gevonden. De lengte van den seconde-slinger is nagenoeg 0.993 m. ; die van Freycinet vastgesteld op het eiland Ra-wak, bij den Evenaar, (0° 1' 35" ZB) heeft eene lengte van 0.9909G; die van Sabme op Spitzbcrgen gemeten (79° 49' 58" NB) geeft 0,99605 m. Stellen wij terloops v:ist dat do longte van deu seconde-slinger toeneemt van den evenaar tôt den pool en een der bewijzon vormt van de afplatting der aarde. De lengte van den seconde-slinger werd dus eerst voorgesteld en komt dan 00k zeer dicht b;j on zen ineter. Moest onze meter bij toeval vordwijften dan zou het tamelijk ge-makkelijk zijn hem met behulp van den slingor terug te vinden. # ❖ £ De gehechtheid aau den ouden sieur, aan do ingewortelde gewoonton waren te sterk en... het voorstel van Jean Picard werd ver-worpen. Ondertusschen namen de commer-cieelo verhandelingen meer en meer uitbreiding, maar tegelijk vverden do ongemakken en nadeelen, voortspruitende uit den ver-warden toestand der maten, sterker en stor-ker gevoeld. In het jaar 17SR werd in do Générale Sta-ten van Frankrijk do kwestie der veresnvou-diging gesteld, en kort daarna werd het voorstel tôt hervorming van den prins de Tallcyrand, door de Nationale Vergadering gestemd. Om den onderlingen naijver der volkeren te vermijden en aile beleteol tôt algomeene aanneming weg te nemen, besloot men geen der bestaande matenstelsels te aanvaarden, maar de elementen te zoeken voor eene duur-zame en wederlandsche hervorming. Als ba-sis van het nieuwe stelsel zou men eene af-meting zoeken dio eenvoudig en onveran-derlijk wa-s, en van aard to kunnen weder-govonden worden, nu en altijd. Men vond het tevens noodzakelijk aan de nieuwe af-moting niet allesn de vlakte — en ruimte maten to verbinden, maar 00k de gewichten en munten. W&er dacht men aan het stelsel van Jean Picard en... lïï ...den 8n Mei 1790 beslist de Fransche Constitutie dat eene commissie van geleer-den, aan te duiden door do «Academie van Wetonschappen» zou gelast word#n de lengto to meten van den slinger die de seconde slaat op den 45n brecdtegraad. Het decreet bevatte tevens een verzoek aan de regeering om den koning van Engeland te vragen, dat eene commissie van de Koninklijke Maatschappij van Londen zich zou aanslui-ten bij de Fransche om samen de nieuwe basis vast te stellen en er het gebruik van aan te bevelen. Lagrange, Laplage, Monge en Concordet waren de Fransche leden. De boroering, die toen in Frankrijk heerschte, was de reden of de uitvlucht waarom do Engclschen zich terug trokken. Daar het to vreezen was dat de landen, niet doorsneden door den 45n breedtegraad, het stelsel met de slingerlengte als basis niet zouden aannemen, beslisto de Fransche commissie, die nu vrij was, dat het verkieslijker was den meridiaan te meten. & & & De meridiaan is een cirkel die door de twee polen loopt. Iedere plaats op aarde heeft haren meridiaan. Al de meridianen zijn gelijk in lengte. De richting van den meridiaan wordt gegeven op een waterpasvlak door de, schaduw van ecn schietlood dat aan do zon is bloot-gesteld op het ware middaguur. Van af der evenaar telt men langs een meridiaan of middageirkel 90° Noorder- of Zuiderbreedte, naar gel an 3 men zich naar den Noord- of Zuidpool richt. * # # Het bepalen der lengte van een meridiaan was niets nieuws. Do oudheid had ons reeds afmetingen nagelaten van een graad van een middageirkel, dat is dus van het 360ste d?»l van d«n omtrek der aarde over de twee polen. 27G jaar v#or Christus word die lengto b©-rokend door den Griek Eratosf.heHCs. Onge , lukkiglijk is ze uitgedrukt in stedies on de juiste verhouding van de stadie tôt don me ter is onbekend. Hetzolfde geldt voor do mo-tingen gedaan in Egypte in de 9e eeuw op last van een khalief. In de 16e eeuw was Jean Feriiel, doctor van Hendrik II, do lengte van een graad door het getal toeren to tellen gemaakt door do wielen van zijn rijtuig. Ofschoon onge-looflijk gaf die manier een zeer merkwaar-: digen uitslag. In het jaar 1680 werd het meten van den moridiaaan door den Nederlandachen wis-kundige Huyghens voor het eerst als basif van het matenstelsel voorgesteld. sjt sfc & Den J7 Maart 1791 werden Borda, M^ chain en Delamhre dus gelast met het meten van het deel van den meridiaan, gaandé van Duinkerke naar .Monfjuy bij Barcelona of nagenoeg 10 graden (9° 40' 25"). Dat werk, dat reusachtig werk ging mot do grootste moeilijkheden gepaard. Men bedpnko slechts dat de te meten lijn do vol-i maaktsto rechte lijn moet zijn, dat zij hon-derden kilometers lang is, loopt over ber-gen en dalen, steden en bosschen. De jonge republiek had tal van grondon tôt nationaal goed gemaakt en het is dan 00k niet te verwonderen dat de geleerden overal door de opgehitste boeren voor ver-dachten worden gehouden, dat hunne signaler! dikwijls werden verwoest, dat zij dikwijls beleedigingen en mishandelingen hadden te verduren en dat zij meermaals gei vaar liepon te worden gedood. Trots al die wed'erwaardigheden gelukten zij erin hun werk tôt een goed eindo t« brengen: het had zeven jaren geduurd. '( Vervolgt.) e ^ \ aas' " =""00' ' Mg'/è*" ecnnêmen^oof'dë^ v rlêm'drs ^SPECEMBEft

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.