VOORUIT Bpgqâriïdei* Belgkohe Wepkliedêmèrfij* — Yersûhymnde a/k da^en. Drakaîer-USîgceïsîtt Hase: Msfiîschappij 11 ET LICHT bestunr^ers I». EîE VSSCH. Ledcberg-Qcnt . . REDACTîS . . ADMINISTRAT2E ttÛOGPOORT. 29, OENT ABONNEMENTSPRIJS BELGSE îric mazrf'en. . . , , fr. 2.24 les Gïasndea « . , , . fr. 6 50 Ztn jaar. ...... fr. 12.50 iîeo 2i3S?ncert aci op alJe ^*sîburîei«» DEN VR££MD2 Di-Js jRaandcn (dagciîj&s veriGœdcn). ..... fst &H De proote rol der Werkersheweging Het îs ons en net zal wel aan de inceste partijgenooten voorgekomen zijn, dat men met vollen lof en goedkeu-ring hoorde spreken over het gedrag der gentsche bevolking — de kleinen vooral — in deze moeilijke en nijpendc toestan-den die wij sinds maanden belevea. Wij hebben die lofspraak niet zonder plezier en ook niet zonder fierheid aan-vaard.Dat de rijke menschen kalrn blijven, niets is natuurlijker. Het werk is niet onontbeerlijk voor hen en de ellende staat voor de deur niet. Dat de kleine burgers ordelijk zijn ge-Ibleven is even verstaanbaar. Velen had-den ook een spaarpotje dat ze met treur-nis moeten aantasten, en anderen die dat niet hadden, lijden in stilte. Wat zouden zij gaan doen zonder or-ganisatie, zonder strijdlust en zonder doel of programma ? i Maar de werkende klasse was voor-izeker de eerst en de ergst getroffene. _ ( Haar wekelijksch loon was haar eenig 'inkomen, het verlies ervan was ailes kwijt en eene vermindering ervan was nog wat meer ontberingen bij het veel te lcort dat zij reeds ledcn. t Welnu ook dat deel der bevolking — het grootste — is van eene bewonde-renswaardigc kalmte gebleven. i Ongetwijfeld zal iedereen zeggen : dat is te danken aan het stadsbestuur, dat soo breed, zoo vvijs, zoo goed de nood 'gelenigd heeft, die het onvermijdelijk 'gevolg was der werkeloosheid. Wij gaan daar niet alleen niets afdoen, raaar wij zijn gelukkig eens te meer de , gelegenhcid te hebben om aan ons stads-' bestuur, aan ons coîîega van burge-meester en schepènen geluk te wenschen ;en onzen dank uit te spreken voor het-/geen zij gedaan hebben. En wij stippen met geluk aan, dat ons stedelijk college gehandeld heeft met 'eene buitengewone helderheid en breed-'heid.Maar dat belet niet dat wij aanspraak maken op een deel der loftuitingen die aan het stedelijk bestuur te bcurt vallen. Inderdaad, wij stippen met genoegen Ban dat al de maatregelen hier door het openbaar bestuur genomen, in princiep Ipen socialistisch karakter dragen. Wij citeeren : de soepdeeling en de Werkverschaffing aan de nieuwe haven-bassijns en de onderstand door het JWerkloozenfonds, die wel de drie krach-tigste hulpmiddelen zijn tôt hiertoe aan-gewend.| Ah ! dat was eene loi toen men vroeger sprak over dien communistischen soep-ketel, voor elk een schep uit denzelfden ^>ot. De tegenstrevers lachten zich krom met zulk gek gedacht. Werk uitgeven door de stad, het door haar doen opvatten, besturen, zij die betaalde en verantwoordelijk was. Bah, dat was een droombeeld, een on- 1 tin. ■ De werkeloozen steunen! Dat was al ,te gek. Het moest zijn elk voor zich zelve en men moest maar sparen voor in Politiek in de Vakvereenigingen Niet t'akkoard met da gedachten van den *taatsbediende G. IX, verzoeken wij u Vriendelijk het volgende zoo mogelijk te *illea inlasschen, met dank op vooxhand : Wij, sta&tswerklieden, zijn van een tegen-overgesteld gedacht van don staatsbedien-de G. D. en wel om de eenvoudige reden, dat raen in eenen vakbond levenskwestiôn besprcekt waar geen verschil kan of mag gemaakt worden tusschen priva&t-werklie-dea en staatswerklieden <— het eeçe kan piet zonder het aadere. D» schrijver van het artikel zegt dat do leden van een oazijdigea bond het dadelijk eens zijn over een gemeenschappelijk doel. ^ Maar y?at is dit doel î Daar heeft men dus het bewijs dat men da levenskwestie aas dea kant zet,om een zoogezegd gemeenschappelijk doel te bereiken. Zoodoend© wordt de vakbond naar eane klij selocdst waar hij vroeg of laat verbwj-«eld wordt of pedwangen is partij te klizen, i?.oa's onze Engelscha werkbroçders voc-plicht zija geweest te doen. vî stelt de vriead G. D1. zich tevredea toe»t eene peraoonlijke verbetering aan een W wmt staafcafesdâfia4sa* spsder zhh da» tijden van neod. Welnu de algemeene soepketel is er, de stad is entrepreneur en bestuurder voor eigen rçkening en zij steunt de werkeloozea. Zijn die drie insteliingen het ideaal? Zijn zij wat zij moeten en kunnen zijn ? Verre van ons dat te beweren en wij voegen erbij dat zij dat niet kunnen zijn. De toestanden, de plotselingheid waar-mede moest te werk gegaan worden, leenden zich volstrekt niet tôt eene vol-ledige en onberispeîijke to.epassing van het socialistisch beginsel. Maar dat is voor den pogenblik de zaak niet. Hetgeen vooral dient vastgesteld te worden, is dat die maatregelen, die een onloochenbaar socialistisch cachet dragen, de eenige mogdijke en de eenige denkbare v/area. Daarbuiten was er niets! niets! niets! Overigens men heeft niets voorge-steld, dus ook niets feoegepast daarbui-tea.En d&t wettigt enze fierheid. sfc & Wij zija gelukkig cmdat wij in hetgeen de stad gedaan heeft, eene bevestiging hebben gevonden van de mogelijke ver-wezenlijking onzer beginselen. Ea de werkende klasse heeft er zich aiet aan bedrogen. De vereenigden zijn versterkt in hun geloof, de onvereenigden worden gedre-ven tôt de erkenning dat zij ongelijk ge-had hebbea. Vandaar den buitengewonen groei der partij en de klimmende sympathie die onze beginselen en onze werken aller-wege ontrnoeten. iir-avo ! Elkéên begrijpt en zegt nu : als er rust en orde Is in Gent en in veel andere steden, dan is het dank aan de socialisti-sche organisatie, aan de toepassing der beginselen die zij verdedigt en aan de wijsheid der openbare besturen, die krachtdadig en verstandig genoeg waren ©in voor het socialistisch spook niet te gaan loopen. En de organisatie der werkliedea heeft een ander ontzaglijk nut. 't ïs dat in het samenzijn, in het s&-mcBwerken, in het redeneeren, debatee-re . en besluiten, de werkende ldasse niet alleen eesdrachtig en solidair is gewor-deffl, raaar dat 7,ij hooger ziet ca trots al hare ellende, haar lijden en de verach-ting die op haar steeds woog, dat groot ©pbeurend beginsel bewaard heeft : de hoop. Daar®ai bleef zij kaîm. Zij wect dat er betere tiidea van arbeid en loon zuRea aanbreken, en dat het sacialisme met reuzenschreden is v®oruitgegaan in de hoofden en in de hersens van velen die het miskenden of oatkenden. Wij mogen zeggen dat de oorlag voor on3 een geluk was met een ongeluic, hoe duur wij dat ®ok betalen, en hoe droevig en spijtig het ook v/eze dat zulke ramp^ n©«dig was om klaarheid in nog zoovele hersensn te brengen. F. H. verder te be&ommeren om ùunne levens-kwestie, waar heei dikwijls i efc dubbele der verbeteringen wordt terug genomen? Men zal met ons moeten bekennen dat het do plieht is van aile vakbonden van de privaatnijverheid, zooals die van staatsfce-dienden, gezamenlijk op te treden, orndat zij de dezelfde belangen te voeren hebben. Het verschil tusschen die twoe lichamen bestaat niet ; de eersten voeren strijd tegen patroons en kapitalisten, tirwijl de tweedea strijd voeren tegen de bureaucratie, dio ailes voor zich zelf houdt. Of ten ware de staatsbedienden geenen lponstxjjd meer te voeren hadden... Wij denken dat er niet veel staatsbedienden met het artikel van G. i->. het zullen eens zijn om de goede reden, dat in de privaatnijverheid de bedienden vrosger hun maximumloon bekomen. _ Wat betreft het minimumloon bij de staatsbedienden, daar zou men best over zwijgen als men daar zoo m&andelijks œet 90 franken naar huis gaat als vader van familie, en zoo zijn er 50 %. leder zal best begrijpen dat men daar met verder moet op in gaan voor het oogenbîik. Wat betreft het 8-urenwerk, _ recht van reklameeren mondelings of schriftelijk, dat ailes is een hersenechim in het hooi'd van don staatsbediende G. D. Dat bestaai; niet en de over&te heeft het recht hun te zeggen s « Ik heb tet heden geea» iastructia ontvan-gen ; ge meet uw feoklag d»ea aan don keer .Saer.atfejML deï. J^kbaajîsa tâ.,.SîB.«aeL. » J&R hei raoet a met verwonderea als meu zes maanden daarua uog gesn antwoord hseft octvangen. Dat er bij ieder plaatsje hetwelk open-staat bij de-n Staat, zooveel mededingers zijn (zegt de schrijver van 't artikel het zelf niet). Maar spruit dit aiet voort uit het snel opkomon van het mecanisme dat, als na tuurlijk gevolg, de droeve werkeloosheid ua zich sleept der pnvaatwerklieden, reden welke de staatsbedienden zullen stremmen in hunne bewegingea om iotsverbeteringen t En hij zou hen alleen laten?... Zal het dus niet aoodig zijn voor de staatsbedienden in d« toekomst met hunne werkbroeders der privaatnijverheid hand aan hand tes gaan op één en hetzelfde doel af, vertegenwoordigers te bezitten dis onbe-wimpeld hunne belangen zuileu verdedigen en arbeidswetten zullen doen stemmen voor allen 2 Een onzijdige vakbond km tijdelijk sterk zijn, doch bij de cerste beste gelegenheid neemt men ailes terug wat uen iiad toege-geven, en dit doet zich voor bij de staatsbedienden juist als bij de ^ rivaatarbeiders. Moeten wij misschien nog aan den vriend G- D. herinneren (?) wat de mijnwerkers reeds hebben bekomen op dit gebied : Maximum van werkuren met een minimum van dagioon, pensioenen, eae., rBR. — dit ailes geregeld en gewaarborgd door de wet. En dit ailes hebbea zij ie dasksa aan hunne machtige vakbonden welke ' unas vertegenwoordigers hadden in Kamer en Senaat. Met al hu» gezond verstand en hard werken, het versjsreide» van ".ehriften, enz., en op den hoop toe nog honderd duizenden frankea uit hunne kas,' eouden de mijnwer-kers a a jarenlangsn strijd niet bekomen hebben wat zij bu bezitten, dank aan hunne vertegenwoordigers. Xeker zijn zij de ongelukkigsten der onge-lukkigea.Maar waarem bestaaa er geene arbeidswetten voor matrozen, ojsmisbaar in den handel, die aan aile gevaren zijn blootge-steld c-n weinig kaancn naar huis brengen van wat zij verdieneu, daar zij van elk iets worden afgestroopt? Waarom niet voor d» vissehers welko ge-durig hun lève h wagen ea met hnano schcl-pen de baren der zee trotseeren 1 Alléenlijk omdat huiias organisatie nog tôt heden toe niet klinkt tôt hét oor der wettenmakers, of ten minâto do werker'sver-tegenwoordigers er nog in onvoldoend getal zija. En als dit waar is voor deze voornoemde bedrijven, kunnen de vakbonden van stads-en staatBhedienden er zich niet aan onttrek-fcen, omdat eij in de toekomst de brandende levenskwesrfciën zullea op te lossen hebben. Nu, wij durven hopen dat onze vriend G. D. dien bîinddoek zal afwerpes en zal be-ginnsn begrijpen dat het zijn plieht is saines te strijdsn met eijna klasse- #a lij-densgeneoten, bedienden en werkliedea. Tea ware hij een persoenlijk belang besegde 9 Indien &aze vriend #«g aiiet is averfcuisd, ian geven wij hem den l'aad bij zijae ïïn-çelsehe vakbreeders peraoealijk ©f schrifte-lijk eenige ialichtingen te nemen ; daar zou :iij kunaea zie» dat bij elke saimeakomst aea speesh werdt çehende» doar één of twee Meaihres eî tke Tfarleaîeat. BeaSg® «teateîsreFkliedeB. TE WAPEN! Te wapea! 't roept: «te wapen !» — De kreet gaat aie ers gecsel los — Daar springt het als een spokend ros, Daar holt het al door beemd en bosch, Daar davert het: «t® wapea !» — zij ijlen op dien luidsn last, Zij grijpen lood en ijzer vasst» En allerwegen roept en wast Dat wildo woord: «te wapea Ju Te wapen! 't roept: «te wapea!» En bonzend port het — klop ! J^îop ! klop I Aan ieder hart, aan ieder kop: Trek tege' uw menschenbroeder op En slacht hem met uw wapen I — — Zij rennen ©p eea blinden hoop, En 't blinde noodlot neemt zijn îoop »■» Zij vallen bij den eersten doop, En blijven eeuwig slapen. Te wapen! en 't roept: «te vrapeô !» En nieuwe scharen zijn gehaald, _ Getooid, getuigd, gespoord, gezaàld -» En uit hun starre ooeen ïtraalt Da glans van 't valsehe wapen ; Zij zijn uit huis en hof vergaard, Zij stijgen op hun st&mpend paard «i En uit hun harde oogen gtaart Do doodswil van het wapen. En overnieuw ! — en niouwen wesr : <<te va-Ligt de eersto vijaad neergevold, fpen !» Dan gaat het gauw om good ea geld, Dan groeit de waanzia van 't geweld Te rooven en te kapen, — Dan gaat het om een raeassM zija dcs<i, Een mensch zijn goed en bloed en aaed — Zoo verven zij de v.ereld uood ' Met hun betooverd wapen 1 «<**-». ■ T<5 wapen! —■ hoor: «to wapen'!iJ ^ Waàr hijgand heel een mensehhèid Waar heel de wereld druij»t vaa l&ed, i&j»fc uit de «aa «ouïra hsaet-; S$i» Tâoaa kssnvjfaa fes6-3E»o«a î* En 't roept — het groeit, het nieuwe woord— O makkers! roept het verder voort, Dat ieder menschenkind het uoort: —» «Ontwapen heal ontw.apen !» «.Ontwapen hen ! ontrtapen !» Vecht tegen miss'lijk onverstand, Vecht tegen al wat samenspant Met iood en dood en rnoord en brand —• Ts wapen ! taaie knapen ' Komt kerels ! kerels houdt u kloek î Vecht tegen dien verdoemden vloek ! Vecht! vecht gij voor ons rooda doekt Ta wapen 1 — om het wiipenl S ta op ! — op ! op ! te wapen ! 't Gaat tegen al wat ons verblindt, Het gaat om al wat sarnenbindt — 't Gaat om de toekomst van uw kind : Kind tôt geluk geschapen ! — — Help, help te strijden voor 't geslacht, Dat staamlcnd in zijn wiege lacht, Dat op uw durf en daden wacht — Te wapen ! — om het vrtapen ! C. S. ri-daïaa Yaa Scheltema. Februari 1915. De Oostenrijksche Motorkanonnen Een blad bevat de volgende belangrijke bijzondcrheden omirent da werking van do oostenrijksche motorkanons, dio eene zoo gô-v/ichtige roi gespeeld hebben in do beschie-ting der belgische forten: Kolonel Langer was aanvoorder van eenige batterijea en hij heeft al zijno bevindin-gen toevertrouwd aan don man van da Wiener i'reie Presse. Onze motorkanonnen die voor Bclgië be-stemd waren werden per spoortrein naar Verviers gebracht, waar zij gelost werden zonder eenig incident. Van daar vertrokken zij den 21 Oogst op eigen wielen langs do steanwegen naar Namen, waar zij voor het eerst aan het werk moestan gaan. Reeds op 23 Oogst, na een goeden dag ge-arbeid te hebben, hadden zij het eerste fqrt-, dit van Cognelee plat golegd. Den dag na-dien, in den vooravond viel het tweede fort in onze handen. Voor het eerste fort hadden wij de kleinste onzer groote mortiers gebruikt, maar voor de andere hadden wij do 42ers vandoen, dia ook veel verder dragen. Reeds den 24 Oogst hadden wij den heelen fortengordel van Namen ingenomen en da werken waren schrikkelijk om aan te zien. ' Op 27 Oogst zijn wij met ons tuig naar Maubsuge gareden, waar het grootste getal onzer stukken reeds den 29 der maand ge-reed stonden. Al onze aadero stukken waren naar Gi-vet gezonden waar wij wisten dat wij zwaar werken zouden te verrichten hebben om ons doel te fcereiken. In den namiddag begonnen wij te werken tegen den gepantserden koepel van Bous-sois. Wij moesten met den vooravond stil liggen om eerst te middernacht voor goed aan den gang te gaan. In den beginne ging het niet al te goed, oaidat wij niet juist troffen. Het verander-de weldra als wij een vijftal groote obussen juist gemikt op het fort van Boussois zelf ,<çeworpen hadden, waar eena onbeschrijflij-ks verwoesting aangerieht werd. Op 3 September gaf Maubeuge zich over, zienda dat allen weerstand nutteloo3 was. Den volgenden dag werden onze kanonnen naar Brussel en van daar naar Antwerpan gezonden, waar zij den 29 September reeds klaar stonden voor den algemeenen aanval. Den volgenden dag werd het vuur ge-opend op do verBterkingswerken vaa Ko- ningskoyckt, Kessel en Broeckeaa, die dada lijk aan het daveren gingen. Aïs de eerste kring van fortes stnk g» sohoîen was moesten onzo battorijen opg» schoven worden om den tweeden kring t^ gaan aanvallea maar wij moestea het vuu< niet eens o pan en, aangezien de Duitscherl reeds ailes in handen hadden. Voorzichtigheidshalve werden onze atufc ksn dan nog dichter opgeschoven voor hel bombardement van de stad Antwerpon zel| — maar wij moesten op de stad geen enke] schot lossen, daar ailes dadelijk afgeloopen was, men weet genoeg hoe. lntusschen waren onze overige stukken juist aan het douderen gegaan over de for-) ten van Givet, Lionville en Troyon, met d« uitslagen die men ook kent. ! Over de eigenlijke werking en het meca« nisme wildo de commandant geene uitleg* gingen geven omdat de geheimen van zulkg stukken altijd te vroeg aan het licht komeu on door den vijand cnderschept worden, di<| ei altijd zijn voordeel weet mee te doen. i h'og i!tijd nar nigawa lairiliiigio Zieicere neel isennzzo somt in net ooriogs tijdsehrift i-ienie Cieil eene grondige etudi^ over da oorlogsvoorwaarden te schrijven om aan ta toonen dat in den strijd tegen de onderzeeërs de kleine torpilleurs weldra de groote roi in den oorlog zullen spelen. i In de iaatste algemeene vergadering vaii1 de franscha zeebouwkundigen had de engeln scho admiraal lord Beresford het reeds be-J proefd om de algemeene aandaeht der vak-J mannen op dit punt te vestigen en den stamp te geven aan de andere engelscha oorlogs-« mannen die beweerden dat de reusaehtige superdreadnoughts als oud ijzer konden be» schouwd worden. Volgens deze beide autoriteiten hebbea de grooto zeemonsters niets meer te cîoea( dan zich te laten vorgezellen door eene vloot van snollo torpilleurs, hoe kleiner hoa beter, die zich kunnen gelasten met êv roi, vaa het opsporen der onderzeeërs, cenei roi die tôt hiertoe moest gespeeld worden; door de bemanning der grooto oorlogsbo-l dems, en eene roi die zeer moeiliijk was,' aangezien do onderzeeërs zich slechts vaï^ raden door hunnen baven het watçr uitste^ kenden périscope ofte spiegel. ! Van op de betrekkelijk hooge brug van; den kleinen torpilleur, zegt Belluzzo, kau men den périscope van een onderzeecr veel' • gemakkeiijker ontdekken dan van op deze van een dreadnought, en er bestaan signai len genoeg om den aanvoerder van do grooJ te schopen te verwittigen. i Bovendien, zegt hij nog, kan de kleine' torpilleur den onderzeeër veel dichter na-deren, terwijl hij door zijn kleinen omvang veel minder gevaar loopt van getroffen ty worden door torpillen die op hem zouden af-« gezondon worden door den duikelaar. ' Bovendien is de kleine torpilleur veel snel-J 1er in zijne bewegingen, kan hij don aanvaî gemakkeiijker ontloopen en kan hij den onj derzeeër sneller langs aile kanoen g'aan aanvallen voor dat hij den tijd g eh ad iieef» aijn geschut te riçhten of onder water ta verdwijn -n, ] Men wil door dit ailes tôt het besluitl komea dat de verschijhing van de modernei onderzeeërë soo geen groot geva»ar is voo# de superdreadnoughts als de engelscha vak-j mannen hebben gevreesd. Wij voor ons echter komen tôt het besluiiî dat de milliarden en milliarden kostenda' zeemonsters zieh nu zullen moeten doen* beschermen door milliarden en milliarden. kostande kloine monsterkens, waardoor d«' oorlogsbudgetten weer zullen verzwaard worden die steeds mogen aangevuld worden! door do zwoegende en hongerende masaaJ i !i Wfisî-VlaaDderen ©El hi IleorÉn vaa Fraiilryk Offlelesis felsgramman : Ui% ISoïiscSaa Ibi8©^ U root tiooiuiiwai'ucr -o t'tcr. ■«esteiijn oorlogsterreia. — De vesting Calais werd Î3i de nacht van 21 tôt 22 Februari met tal-rijke luchtbommen gebombardeerd. Da Franschen hebben gisteren in Champagne bij en noordelijk van Perthes op-nieuw, zij het ook met verminderdo krach-ten, aaagevallen. Aile aanvallen brakea cn-dev o»s vuur ai. ■.. Aàiiy.Axiremont .werden de Fy&nschen na aanvankelijke kleine uitslagen m hunna stelling teruggeworpen. i In do Vogezen werd de Sattelkopf noor* delijk van Muhlbach stormeaderhand g9^ nomen. Anders niets nieuwsj Oostclijk oorlogsierrein. — Ëen deor d4 Russen met snel samengesteldo krachten uife Grodno in noordwestelijke îichting gepoog, de aanvai mislukte onder overgrooto veri liezen. Het aantal der buitgcmaakte kanonned uit de vervolging na den winterslag in da Masuren is tôt meer dan driehoaderd,waaï->j onder achttian z-ware, verhoogd. _ . Noorwestelijk Ossowiez, noordelijk Lom< za en bij Prasznysz duren de gevechten nog voort. Aan da Weichsel costelijk van Plocfc drongen wij verder in do richting op Wy*^ zogrod vooruit. In Polen zuidelijk van da Weichsel werd de aanval e&ner Russischs divisie te g est, oase steîlirsgen aan de Rawka afgswezen, j ï*egçrb.estti'u*^ V - «41 "sa** «« Na Ësl Prijs poi nuramsr : voor Belgio S edotiemoii, ?oor dea «reemdeô oentifimea Tolefdon B Hladatt^e 44ï - :4i$nlstralie 2845 2t8 Feitraaci 1W15

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.