B^fe Ëaar N. 244 Priis per nummer : voor België 3 centiemen, voor den /reemde 5 centiemen Tetofoon t ffFetfactie "247 - &dsBî?fiiîsts*afcie 2845 — INI m II I ■■■!■ Il ■ III ■> imm I mil H lin M III l II II I !■! Il II I l II II lil III I lllll I IH flTIH " ri niniwii Woensdan 2 Sepiember 1914 ■■'■Il f HJ.«IU.UIWIHJ-I.-■, n j mmr Dr'jister-Uitgeefste» j r^Maatschappij H ET L1CHT , bestuarder s n p£ VISCH. Ledcbcrg Gent . . REDACTÎE . . AD^JNÎSTRATIE ['G,, jPOQRT. 29. QENT • VOORUIT Or gaan det* Belqisohe WerkltedenpadiL — Verschljnende aJk daqen. ABGNNEMENTSPRIJS ) BELGIE Orie maanden. . » , , Jr. 3.2$ Zes maanden > , . . . fr. ô 50 Een jaar ....... fr. 12.55, Men abonneert zich op aile postbar«ele» DEN VREEMDE Drie maanden (dagclijka verzonden). ..... fr, 6.79> ut do Sooiaal-demoKratisotie bladsn in Duitsctiland zeggen Wij wtvingen de Berlijuer « vorwarts » ;raa 21-22 Augustus. iVat de oorlogsberichten betreîfc, m en la wel denken dat wij met onze pers onder militaire censuur staan, dat zulks in Duitsctiland nog in veel scherpere maat het geval is, met één woord : de oor-lo"sboi'iohten in de duitsche bladen *taan iijnrecht" tegenover die in de onzen. ilaar wat ket binnenland betreft Lerkten wij hoofdzakelijk op, de voortdu-rende klacht over de ontzcttcnde werke-Iooslît'3.1 in Berlijn en de overige steden. Hct is zoo erg dat de «Kreuz-Zeitung» een conservatief blad schrijft : i De stijgende werkeloosheid met al hare r îolgen zal tôt een binncnlandsch gevaar ivorden en ieder middei moet aangewend worden obi de lionderd duizenden mannen en vrouwen -die slechts van betaalden ar-beid kunnen leven, werk te verschaffen. » Aan de beestachtigheid van de huisbazen die onbarmhartig ieder niet betalenden op straat zetten zal nu een eind gemaakt worden. De rechtbanken hebben regeeringooi-der gekregen dat iedere klacht op vervol-ging wegens huurschuld, indien het huis-gezmnen van binnengeroepenen of werke-loozen betreft, drio maanden moeten uit-gesteld worden. Even zoo lang wordt de betaling van hy-potheken-rente uitgesteld. Wij vinden dat ©ene zéér goede maat-: -cl die ook in ons zwaar beproefd land uavolging moge vinden. Wat « navolging » betreft, schrijft de «Vorwarts» mochten wij al de hoogere fce-ambten van staat en gemeente die met den 11' Oktober hun 3 maandjlijksch salai is op bcorhand en onverkort ontvangen, er cp rvijzen dat al onze partij- en syndikaats be-israbten vrijwillig een vierde tôt de helft na hun loon afgestaan hebben tôt steun [dtr noodlijdenden. v K En — vervolgt het sooîaal-demokratisch Ifed — waaï bîijven de geestëlijkeû ? die toch steeds prediken dat « ieder weidaad een weldoen aan God is :> — ze trekken al-leen aan « loelage » 12 millioen mark uit de Pruissische staatskas jaarlijksch ! Ze geven zeker « in stilte » 11 (Hm, hm, zouden onze « hoogere » beambten en geestelijkheid den vijand niet eens een lesje in « christelijke naastenlief-de » geven 1 't wordt hier allengsken hard noodig ! Maar niet «in stilte» a. u. b.) Wij moeten nogmaals met genoegdoening bevestigen dat wij geene hatelijkheden of honende opmerkingen tegenover den «vijand » in de «'Vorwarts» aangetroffen hebben.Het zou ons niet verwonderen dat juist die gematigheid tegenover den « vijand » en het scherpe optreden tegenover de plicht-vergeten bourgeois, kapitalisten, beambten geestelijken enz., de catastrophe veroor-zaakt hebben, die ons broederblad naar de laatste berichten getroffen heeft, namelijk het verwoesten en totaal vernielen van hun redactie-lokaal en drukkerij, door een op-gehitste en bezopen gemaakte soldaten-bende!Wij vinden verder in het blad de offi-cieele bevesliging dat de duitsche regee-ring de voornaamste, ook door haar aan-genomen artikelen van de Haagsche con-ventie aan haar uhlanenlaars lapt. In den oproep van de troepenkomman-danten aan de « overwonnen » bevolking heet het uitdrukkelijk : « ten slotte is de geheele stad verantwoordelijk voor de han-delingen van ieder enkele zijner inwoners en men zal dus goed doen tegenzijdig toe-zickt op elkander te houden »... enzoo-voorts.Zoodoende is de middeneeuwsche oorlogs-furie die net menschdom reeds lang ver-vlogen waande : het platbranden en uit-moorden van dorpen en steden, door de trawanten van den duitscrien keizer in al zijne helsche glorie weder hersteld- Eene aanleiôlng is spoedig gevonden. 1 'Il over ons tochtja naar Mecholoo ^ Gezel R. V. heeft reeds in Yooruit ver-kild hoe hij, met gezel De Visch, den vriend Vandervelde en mij in een auto ont-moette.Il; was als voorzitter der gentscho com-taissie van bevoorrading te Antwerpen, om le trachten schuiten graan en andere voe-iing naar Gent te zenden. De commissie waarmede ik moest onder-tandelen, msest 's morgens zetelend, was ik vrijdag nanoen vrij en ik maakte er ge-bruik van om met gezel Vandervelde een fort en de door onze troepen bezette plaat-n rond Antwerpen te bezoeken en ook ns het bombardement van Mechelen t-e - m zien. Men heeft daartoe aile dagen m gelegenheid niet en ik wilde ze hoege- naamd niet laten ontsnappen. • • • Wie het niet gezien heeft kan zich moei-lijk een denkbeeld vormen van wat rond Antwerpen gedaan wordt voor de verdedi-ging der stad en om de geschutlinie der for-ten zoo vrij en zoo ruim mogelijk te maken. Huizen, villas, kasteelen worden aigebro-ken of in brand gestoken, boomgaarden uit-geroeid, verschansingen van allen aard in ontelbaar getal opgeworpen, en niets wordt ontzien om de verdediging zeer geducht te maken en de forten oninneembaar. In een der gemeenten rond Antwerpen werd een heele wijk van 300 huizen afge-broken en tôt een uitgestrekten gruishoop herschapen. Dit schouwspel van vernieling door een volk van zijn eigen haardsteden, parken en hectaren fruitboomen ; van een volk, dat als met den brandenden fakkel rondgaat in zijn eigen gehuchten en dorpen,om zijne van leven tintelende gemeenten, lachende landouwen, malsche weiden, boschrijke, dicht beplante streken en rijk bebouwde landerijen in verwoeste pleinen te her-scheppen, — dit hoog tragiek tafereel schokt deo aanschûuwey. En toch, te midden zij ner treurnis en ontzettingt blikt hij rond, bewonderend de offers gebracht voor de onaÇhankelijkheid en zelfstandigheid van land en volk. Niets van dit ailes nochtans heeft mij zoo diep getroffen als de doodsche eenzaa.m-heid eener groote stad als Mechelen, badend in het zonlicht van een zoelen Augustusnamiddag. Toen ik dan rond de. stad zag : groepen en kudden honden van vijf, aclit en tien, zonder meester, zoekend naar drinkwater en voedsel, dan kreeg ik het diep gevoel van den oorlog met zijne verwoeste dorpen, zijne verlaten steden en zijne huisdie-ren, die door honger, dorst en verlaten-heid, dag aan dag naar de wildheid, naar d» wolfschheid terugdeinzen. ^ ^ Toen wij in Mechelen waren en de hou-witser met zijnea v*oest, metalen klank ontplofte, was ik zoo diep niet ontroerd, als door de stille, doodsche eenzaam-heid der verlaten stad, waar aile huizen waren gesloten. Geene levende ziel was te zien, niets anders was te hooren dan het geronk van onzen auto en niets anders werd gevoeld dan 't kloppen van ons hart, diep geschokt door dit tafereel van men-sckenweeën, onder den zachten hemel eener heerlijke natuurl Gjj kunt denken hoe ik verschoot toen ik in de verte meende gezellen Vercammen en De Visch te bemerken, en wij weldra nevens hen rolden, stedewaarts. Onze juichkreet «Vercammen, De Visch» steeg boven het geronk van den moteur ;wij stopten, de handen werden gedrukt, raad-gevingen werden gegeven. Daarop verlie-ten zij te voet de stad en wij, in auto, verder binnen. Vele straten en lanen reden wij zachtjes door en wij hebben hoogstens, in de verte, acht menschen gezien, eene moeder met haar kind snel wegvliedend en een wagen met een paard. En 't was al. En dat in Mechelen, die dicht bij de 60 duizend inwoners telt ! ! ! Pas waren wij binnen of pardaf, daar was de bom ! Wij keken eens naar omhoog om hem met plezier te wenschen: een klein putje in d'aarde en groot gemak in huis; reden nog wat rond en keerden dan terug. «S * * Wij waren nog uit de stad niet of daar kwam een velocipedist in zijne hemds-mouwen, met zijne vest in een pakje gerold op zijn guidon vastgemaakt. De filosoof reed heel op zijn gemak Mechelen binnen en aangezien hij het wat warm had, zette hij zich een beetje op zijn gemak! Ik was nog aan het lachen met die on-bezonnen gerustheid, of zie, daar komt een tweede velocipedist af, Ik laat u raden wie het was? Onze vriend De Schutter, s»cialistisch ka-merlid van Antwerpen ! Hij kwam ook eens kijken, alleen op zijn rijwiel. Ik vroeg aan Vandervelde om daar nog een kwartuur te blijven, dat hçt misschien mogelijk zou ge-weest zijn te Mechelen eene zitting va.n den socialistischen kamergroep te houden ! De minister kon tôt zijn groot spijt dit zoo praktiseh voorstel niet bijtreden, om" dat wij een fort wenschten te bezoeken en in stormpas een groot deel der verdedi-gingslinie wilden doorvliegen. Ik gaf toe, en onder weg, namen wij onze twee rédacteurs Vercammen en De Visch in onzen auto op, en tôt 7 1/2 ure zagen wij met hen de sterke verdediging der vestin-gen, wat ons de overtuiging gaf, dat de Duitschers naar Antwerpen kunnen komen maar er nog niet binnen zijn. E. A. Btuliscliers f© AaEst (Van onzeii bricfwisselaar) Was het verleden zaterdag maar eene patrouille die een onzer politieagenten krijgsgevangen nam en hem verplichtte kie-kens voor hen te pluimen — patrouille die door de Belgen op de vlucht gedreven was — gister was er reeds een grooter aantal Duitschers dat in onze stad aanlandde,zich vestigde op 't gemeentehuis, baas speelde in de statie, en belette dat er nog een enkelen trein bolien zou. Het is dan ook niet te verwonderen dat er weldra onder de bevolking een grooten schrik heer&c'hte, die gelukkiglijk weldra kon verdwijnen, want voor het middag was waren al de Duitschers uit Aalst weg. 't Gemeentehuis en 't statiegebouw waren ontruimd en al de duitsche posten die brug-gen en wegen bewaakten waren uit Aalst verdwenen. Erg geweervnur 't Was kort na den middag (121/2 uur) toen we in de stad nog al een hevig geweer-vuur hoorden. Elk was verwonderd : de Duitschers waren immers weg. Wat was er gebeurd? Vier duitsche wielrijders die nog in de stad waren ,hadden aan een Aalstenaar gevraagd waar een velomaker woonde. — Dezen Ieid-de or hen heen. Hier vroegen ze te drinken en daar de velomaker in de Brusselscherstraat geen bier in huis had, zond hij ze naar eene her-berg in de gebuurte op de Houtmarkt. Hier dronken zij menig glasje tôt wanneer de gendarmen met eene patrouille soldaten langs daar kwamen. Een geweervuur ontstond en het slot van de rekening was, dat de duitschers de vlucht namen en naar men zegt een gekwetste hebben.Na het gevecht hebben wij ons ter plaats begeven en ooggetuigen zeggen dat het er vreeselijk aan toe is gegaan. Boomen zijn doorboord, vensterblinden door kogels beschadigd, verschillige ruiten verbrijzeld, kogels zijn dwars door den muur gevlogen. # % GsvecM le Hekelpm 17 Duitsche soldaten gedood Op het oogenblik dat we schrijven, ver-nemen we dat er te Hekelgem (de gemeente op een uur afstand van Aalst) op den weg naar Brussel eene ontmoeting heeft plaàts gehad tusschen belgische en duitsche soldaten.Hier bleven 17 Duitschers op het slagveld en verschillige andere waren gekwetst. De Duitschers moesten de vlucht nemen, hunne dooden achterlatende. De Duitschers te Erussel (Bijzondere correspoudculie voor Yoonut)' Brussel, 31 Oogst 1914. j Nu zitten wij al elf dagen met de Duit-j sclirs op ons kot... Zij hebben bezit van de stad genomen en,.' terwijl de troepen als in La Juive in mar-i scHen en contra-marchen de stad doortrek-/ kea, laten ze hier eeri bezetting, die gedu-< rig afgewisseld wordt en 5 tôt 10.000 manj kan bedragen. j Ik kan onze lezers verzekeren dat hieïj geen toepassing kan gemaakt worden, van( het spreekwoord : «Hoe meer zielen, ho«( meer vreugd ». Dat ze dswrom niet denkelli dat de Brusselaars ontmoedigd zijn. Verraj van daar. De Brusselaar laat zich niet van-' gen aan den bluf, aan de duizenden manie-* ren van schrikaanjaging, door de misbak-' ken onder-bismarks van den staf uitgedacht.j De Brusselaar ziet schokschouderend naar'; de twee mitrailleusen die vôor de Noord-( statie naar de stad gericht staan; hij leesfcf met een heimelijken glimlach de zege-bulle-i tijns die de Duitsche staf van tijd tôt tijd> op onze muren plakt... 3-4 meters hoog, uiti zedigheid, waarschijnlijk; niemand laat zich) aan dien bluf pakken, zelfs niet de Duit-/ sche soldaten, die nog ongelooviger schijnei( dan de Brusselaars. • ) Ik zag verleden week een compagnie choucroute-fritters exerceeren op den ter< rein aan het Luna Park. Nieuwsgierigeil stonden er rond. Op eens zei de officie^ tôt zijne gasten : «Gij gaat ze seffens zierï loopen», en hij gebood : «Leg aan» 1 Doch d< Brusselaars gingen niet loopen,en de officiel, stond met een neus van belang ! Die handelwijze getuigt dat de Duitcheri' ongelooflijk naief zijn ; dit blijkt ook uit ta! andere omstandigheden. Zoo kwamen zij den vrijdag 21n Oogst, op het middaguur het ministerie van spoor-l wegen omsingelen, om de «Eisenbahnkasse»^ aan te slaan. De sukkels dachten dat de1, ontvangsten der statiën in het ministerioij binnen kwamen. Eerst ten 2 ure werden dei| beambten losgelaten. Ik hoef niet te zeggeai dat velen ze zagen vliegen... Intusschen zitten wij zonder dagbladen^ De Duitschers vragen niet beter dat dat d»| gazetten uitkomen. Doch er is een « maar bij : zij zouden zelven dekopij willen geven .J In die omstandigheden verkiiezen de dag-; bladbestuurders niet uit te komeen en ver-| kiezen de lezers geen « nieuws » te ontvan-gen. Ja, de Duitschers zijn zoo welwillendi dat ze, den 20n reeds, de groote bazen van.i ijzerenweg, post en telegraaf ontboden, ! om hen te verzoeken de openbare diensten; niet te onderbreken. Wel te verstaan, da> openbare diensten tôt hun gebruik t© stellen. Wat die heeren antwoordden, kan men^ wel denken. Met het werk gaat het natuurlijk slecht.; Vele patroons betalen een deel van het ge- l wone loon aan hunne gasten» Deze profiteeW ren van het schoone weder om naar den, oorlog te gaan zien... Anderen die weemoe-i diger en minder dapper zijn gaan de begra-i fenissen van officieren zien passeeren. Di,»/ hadden donderdag een buitenkansje : do a; prins von Schonheydt Karslat naar zijne( laatste rustplaats te zien trekken. Doch, hoe groot het werkgebrek heerschti wij lijden nog geen honger. De prij^ van het brood is steeds 32 centiemen per ki-logram. In den bçginne was het brood Rond den Oorlog loi pneraal Léman zip degen overgaf teneraal Léman en generaal von Ummich waren oude bekenden î>e coresrpondeot van «De Tijd» te Maastricht schrijft aan zijn blad : Niet zonder moeite is het mij gelukt, uit 1 Jik terug te keeren, ofschoon er betrekke-:iJk slechts zwakke bezettingstroepen zijn 1 clitergebleven en de soldaten ontwapend 2ljn, wat een heel goede maatregel mag ge. tioemd worden. ; Te Luik is men niet enkel van het groote °uitenlandsche nieuws afgesloten, maar ook ,;tin hetgeen er in de onmiddellijke nabij-ilcid voorvalt. Eerst twee dagen nadat zijn «rdediger, generaal Léman, als gevangene weggevoerd, kreeg men er te Luik ken-ais van. Een duitsche officier, die rechtstreeksche '"ûlaties had met den generalen staf van den " '^elhebber over 't Maasleger, generaal von Rlnùoh, deelde mij over deze gevangen ne-;t!g het volgende mede, voor de waarheid aavvan mijn zegsman in staat: ,! r zijn bii de besc'nieting en bestorming r forten van Luik heldhaftige maar ook t'aSKche tooneelen afgespeeld.Aan een fort i'Md de koepeling vernield door Zeppelin-"ximnien. Wegr andere irgrden, ia^plkjia.Çj- geschoten door 't enorm zware belegerings-geschut, het zwaarste, dat door Krupp ooit werd afgeleverd en waaraan, zeer in het geheim, zijn fabrieken de laatste vijf jaar gearbeid hebben. Zoo lang het nog doenlijk was, had generaal Léman elken dag de meest bij Luik ge-legen forten geinspecteerd, en naar den eisch van elken dag doen versterken. Nog een uur vo6r de onderlinge communicatie der vestingswerken onmogelijk was gewor-den, had hij in een auto, waarin hij zich liet vervoeren, nadat zijne beide beenen gekneusd waren, het fort Chaudfontaine be-zocht, kort nadien met zijne bemanning zoo gruwelijk in de lueht gevlogen, nadat een Duitsche schrapnell het kruitmagazijn had weten te bereiken. Op het sterke fort Loncin, boven Ans, had de generaal zich teruggetrokken, vast be-sloten daar de Duitschers te keeren of te sterven. Toen de welgemikte schoten der duitsche artillerie meer dan drie kwaart zijner kanonniers had weggeschoten in ver-woede gevechten, hielp hij zelf de resten van het geschut bedienen en dag en nacht ging hij zijn handvol manschappen voor. Maar tegen den laatsten stormloop der belegeraars was hij niets bestand. In de uiterste uur deed hij de laatste drie kanon-nen, welke nog bruikbaar waren, vernage-lên, en gaf toen last den brand in de kruit-kamer te werpen op eene methodischc wijze. Te voren waren in zijn commandantscel kaarten en papieren betreffende de verdediging vernield, en ook nog in cre kazemat-ten een deel der proviandeering, waarvan het fort zeer- ruim. was yoorzien, onbruik- |_ baar gemaakt. Terwijl op een afstand van nog geen 12 kilometers het Duitsche geschut voort-ging te vuren op het fort, wilde generaal Léman met de ruim honderd man, die nog strijdvaardig waren, trachten zich vechten-de terug te trekken. Hij wist dat het een zoo goed als hopelooze poging was, want ^ door de omsingeling der Duitsche troepen ' was elke terugtochtsweg afgesneden. Door de bres, welke het zware Duitsche belegeringsgeschut had aangericht, vielen nu en dan de uiteenslaande kogels, waarvan een den sergeant doode, die bevel had ; ontvangen de Belgische vlag uit de officie-' renkamer to halen. Op het oogenblik, dat generaal Léman zich gereed maakte om zich als een der 1 laatste fortverdedigers bij zijne bannen te voegen, die over het rotsachtige en heuvel-achtige terrein reeds een stelling trachtten ' te formeeren, op dit oogenblik drong een j der zware Duitsche 42 c. m. schoten door de béton- en pantserbekleeding, deed de kruit-i lading van de kleine voorraadskamer ont-ploffen en onder een helsch gedonder stort-ten muren over muren. 1 Toen de wervehvind van stof en damp ; was opgetrokken, stormde de Duitsche in-' fanterie vooTuit van de zij de van Ans tôt ^ den top der vesting. De versperringen wa- ■ ren reeds lang vernield, en de stormloop ge-schiedde slechts over lijken. Er hadden nog enkele worstelingen van man tegen- man . plaats, maar het overscliotje der bezetting was een haveloos, half verbrand, totaal uit-geput troepje, tôt een ernstigen aanval niet meer in staat. Velen "hadden het hoofd met zwachtels verbonden, een korporaal traeht-[ te nog met de rechterhand, de eenige die hem gebleven was, een geweer te hanteeren. Niet zonder het wegruimen van een me-i nigte puin konden de Duitsche infanteri*- ■ ten zich een toegang barvm tôt den forten-^ ingang, waar generaal Léman half bedol-ven werd gevonden onder stukken béton, terwijl zijn hoofd in het schuin gevallen houtwerk van een raampje bekneld zat. Zijn trouwe adjudant, die hem geen oogenblik verlaten had en die bij de laatste ontploffing voorover sloeg, was bezig hem zoo goed en kwaad het ging te bevrijden. Respectez le général, il est mort, riep hij bij de eerste verschijning der soldaten. Inderdaad meende men aanvankelijk dat de bevelhebber gesneuveld was. Zijn gelaat was heelemaal zwart, hij hield de oogen gesloten en kwam ook niet meer op bij de prikkels, die hem werden toegediend. Nadat de houtsplinters, de brokken ingevallen muur en stukken béton verwijderd waren, droegen Duitsche infanteristen hem zoo voorzichtig mogelijk naar beneden. Nog vôor hij in het naaste Duitsche kam-pement werd gebracht, opende hij de oogen wees eerst op zijn linkerbeen, dat deerlijk gehavend was, en toen, zich plotseling van den toestand bewùst wordend, zegde hij: a Het is zooals het is. De jongens hebben dapper gevochten. Zet in het protocool, dat ik bewusteloos was. » De ambulanciedienst bracht hem spoedig weer bij, en nadat een officier hem en zijn adjudant in ontvangst had genomen, werd onmiddellijk per veldtelefoon aan generaal von Emmich kennis gegeven van het gebeur-de bij de inneming van het fort. Tegenover eenige officieren, die hem met vriendelijke woorden trachtten te naderen, nam de ver-dediger van Luik een zeer gereserveerde houding in acht en ook jegens dezen betoon-de hij zich « de zwijgende generaal », welke niet voor niets deze reputatie heeft ver-diend.Alleen drong hij er nogmaals op aan, dat in het protocoî der overgave zijn bewus-teloosheid zou vermeld worden. Nadat eenige iaiJfctzorgen aan .den geyan- - ... -«oi-1 - «. iV» gene waren besteed en hem eenige verver-j schingen waren toegediend, werd hçm ver-, zocht in een auto te stappen, hetwelk niet zonder de hulp van zijn adjudant geschieden1 kon. In het hoofdkwartier werd hij opge-wacht door generaal von Emmich en enkelaf stafofficieren, die gereed stonden om Luik te verlaten voor de krijgsoperaties, die in-^ middels zuidelijker in België waren ver», plaatst. Het was een aandoenlijk, historischj oogenblik overwinnaar en overwonnene bij-! een te zien. Zij begroetten elkander op mili--taire wijze, waarna de bevelhebber van het Duitsche leger op zijn gevangene toetrad en! hem de hand reikte, zeggende: — Gij hebt u dapper gehouden, generaal,! waarop generaal Léman antwoordde: — Ik dank u. Onze troepen hebben hun krijgsmanseer bewaard. Maar de krijg isl toch iets anders dan de manœuvers, nieti waar 1 Dit was een zinspeling op het feit, i dat de leger-manceuvers twee jaar geleden, j door de beide bevelhebbers (de eene als gast) i werden bijgewoond. Er bleef een oogenblik eene pijnlijke stilte j heerschen. , Het oogenblik was nu gekomen, dat gene- j raal Léman zijn degen moest overgeven.Dicn-' van den adjudant had men reeds bij deaj eersten wachtpost afgenomen. Niet zonderj ontroering gespte de vordediger van Luik het wapen af en wilde het zijn overwinnaar aanbieden. Maar deze voorkwam hem en zeg'ï dat in !t protocool der overgave zijn bewus-' — Gij hebt gelijk, dat de krijgsmanseer behouden werd. Blijf daarom den degea dragen, die haar niet geschonden heeft. HsK is voor mij een onderscheiding geweest, hen) ta mogen kruisen, generaal. GIJ ZIJT ESM MAN ! De adjudant van den koelen, ijzerharttat «zwijgenden generaal» vertelde, dat hij toM voor het eerst van zijn leven iu diea oogaf tranen

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.