Vooruit: socialistisch dagblad

1515 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 06 Août. Vooruit: socialistisch dagblad. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/6m3319t567/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

32* gaai* — KI. 21 i Ontkstcr-iHtgecfttef gam: Maatschappij HET LICHT .bestuurder» P. DÉ VISCH. Ledeberg-Qent . . REDACTIE . . ADMINISTRATIE HOOGPOORT. 29. GENT mgs Phis por nommer ■ voor BüIgltTS cenüemen, voor den Vreemde 5 centiemen .*Sa3©?offi3? t HadsciS® Ü247 » AdmSni&fl'aiis 2645 JF*Ï ff « hiseke WspkHedenpartif.'— Verschijnende @/k dagetf. Zondaq 6 OÖfeST 1&16 ABONNEMENTSPRIJS 1 BELGIË ,-,' ferle maanden. . • • • fr. 3.» Zes maanden > . » • - fr. ft.50 Een jaar ....... fr. IZ50 Mts abonneert rich ep alle pattfewedCf DEN VREEMDE Drie maanden tdafelijli* verzonden)» • . . » . fr. %.!% sj^^mrmxmiimm^^mwS/iS^ Wij hebben u met eene uiterste beleefd- | zlcnnfta heid gevraagd, nadat gij ons aangeraden J schuw. Daarna onderzochten wfa of de tolhad ons op practische onmiddellijk te ver- j dering van onze schuilplaats wel sterk was. wezenlijken hervormingen toe te leggen : i Langzamerhand vermoedden wrjjdat de gra- Bien Public, zou het u niet believen, ons j naten niet voor oni bedoeld waren, een en- Gij zwijgt weeral gelijk eenen stomdoove, i toe wisselden wij schoten met den vijand Intematloiale SocialisMe Cosferentle In Den Haag is maandagochtend de conferentie der sociaal democratische partijen der neutrale landen gehouden. De bijeenkomst zou te 10 uur worden geopend. Op dat tijdstip waren echter de meeste afgevaardigden nog niet aangekomen. In de plaats van den heer Hillqulst, de heer Lee de Vereenigde Staten van Amerika zou vertegenwoordigen. ■ Nadat geruimen tijd op de komst van verschillende afgevaardigden was gewacht, werd de conferentie door den voorzitter, partijgenoot mr. P. J. Troelstra, in de duitsche taal geopend. ' Deze begon met de verklaring, dat het uitvoerend comiteit de socialistische partijen en de met deze bevriende vakcentralen tot de conferentie heeft ultgenoodigd, in de hoop, dat deze eene internationale tribune zal zijn, vanwaar de vertegenwoordigers der socialistische arbeidersklasse uit de neutrale landen in den ontzettenden tijd, dien wij beleven, een woord van bemoediging kunnen spreken tot de zusterpartijen; een internationaal socialistisch woord, om haar op te wekken zoo spoedig mogelijk de internationale betrekkingen te herstellen : de noodzakelijke voorwaarde voor den vrede tusschen do oorlogvoerende staten moet voorafgaan. p.eeds twee jaren woedt de wereldoorlog. Deze ramp van het kapitalisme biedt een schouwspel van verwoesting envertrappiflig van recht en menschelijkheid, gelijk de wereld nog nimmer zag. Terwijl eenerzijds zoo menig bij den oorlog geïnteresseerd industriekapitalist en levensmiddëleawoekeraar oorlogswinsten behaalt, is ellende het deel van groote massa's der bevolking. De economische oorlog, die de uithongering van den vijand en de vernietiging van zijn bestaansmiddelen ten doel heeft, sleept niet slechts millioenen vreedzame burgers, maar cok de - neutrale landen mede in de ellende van den sorlog ea de roep om vrede wordt steeds krachtiger en klemmender. Spreker voorspelt een staatsbankroet, waarvan het gevolg is reactie, verlamming op sociaal politiek gebied en vernietiging van elke kans op vooruitgang. Gebrek «aan bedrijfskapitaal, algemeene duurte en «ehaarschte, ,voornamelijk van de eersteJevensbehoeften, een economische ruïne staan den volken der oorlogsvoerende landen na den oorlog te wachten, des te meer daar het door dé algemeene nnanoieele uitputting alleen reeds wel niet mogelijk zal zijn, de geleden schade doer oor'dogsschattingen' te dekken. De ondergang van Europa ijs onvermijdelijk, wanneer niet aan deze waanzinnige 'worsteling spoedig een einde-wordt gemaakt. Wat de bevolking der oorlogvoerende stalen de verschrikkingen en ellende van den oorlog als een onvermijdelijk noodlot doet dragen, is hun overtuiging van de zekerheid eener defifiitieve overwinning. Ah> koes;teren; zij deze jjopp, hetgeen reeds bewijst^ dat althans een gedeelte van hen zich moet vergissen; « Volhouden tot ian de overwinning» is het ordewoord. Se oorlogshetze schijnt tot een nationale behoefte 18 zijft geworden. Waarschuwende stemmen, die tot vrede Vermanen, worden verdacht gemaakt. Het nor« male politieke leven is overal .verlamd of beweegt zich slechts om de cischen van iset ctogenblik, welke de oorlogstoestand meebrengt. De sociaal-democratie, van ouds de koene verdediger der volksbelangen, tegen het chauvinisme (tot oorlogvoerend patriotisme) en militarisme der heerschende klassen, is door den oorlog medegesleerd in den noodtoestand, die den godsvrede schiep. Haar stem vermaant weliswaar overal tot matiging en eischt de bereidwilligheid tot duurzamén vrede, maar zij voert niet in gesloten gelederen den strijd daai voor. De internationale eensgezindheid, die de eerste voorwaarde daartoe is, was tot op heden onbereikbaar. Reeds van het begin van den oorlog af heeft het uitvoerend comiteit getracht werkzaam te zijn ter vredesbemiddeling tusschen de partijen der Internationale. De nationale verschillen waren tot op heden nog te jsterk om dit streven succes te verschaffen. Zelfs bleek het onmogelijk te zijn alle partijen der oorlogvoerende landen tot bijzondere conferenties met het uitvoerend jomiteit te bewegen. Vooral de Fransche partij heeft 1itverhinderd, daar zij het standpunt innam, dat, zooeng Frahsch grondgebied door de Duitschers bezet ,vas, zelf elke onrechtstreeksche onderhandeling met de touitsche partij niet kon worden geduld. Herhaalde bezoeken van den secretaris en van andere leden van Jnet, uitvoerend comiteit in Frankrijk en in Engeland (•Vermochten nietde partijgenooten dit standpunt te doen verlaten. Intusschen werd deor verscheidene aangesloten partijen de bijeenroeping van het voltallig bureau geêischt. Tot op heden heeft het uitvoerend comiteit aan dezen eisch' geen gevolg kunnen geven, onder andere op grond hiervan, dat een mislukte poging, de geheele Internationale bijeen te roepen, nutteloos en slechts schadelijk zou zijn en de eenheid slechts zou kunnen benadeelen. Spreker hcopt, dat het deze conferentie moge gelukken, • de bedenkingen tegen een onmiddellijke vriendschappelijke gedachtenwisseling tusschen de vertegenwoordigers der door de politiek hunner burgerlijke regeeringen gescheiden broederpartijen uit den weg te ruimen. Dan bestrijdt spreker hen, die uit dezen toestand hebben besloten dat de Internationale dood was. Zoo ook de socialistische arbeidersklasse door tekort aan macht ,medegesleurd is in dezen oorlog en genoodzaakt is mede te doen, zoolang de oorlog kansen bood voor de nationale belangen; zijn verloop in de twee jaren, die achter ons liggen, bevestigt meer en meer de meening, dat de eerste levensbelangen der naties, zijn spoedig, 'ja dadelijk, einde eischen in plaats dat ze gediend zouden zijn door voortzetting tot het uiterste. Voor alle deelnemers wordt de kans op een definitieve ■ zege steeds meer herserschim. Dit staat voor 6preker wel vast, dat, hoe langer de oorlog duurt, des te meer de beteekenis der Russische legers en daardoor van het Czarisme voor de entente-mogendheden toeneemt. Is dit een aangenaam vooruitzicht voor ons, socialisten ? zoo vraagt spreker. En zal niet een zco lange voortzetting van den oorlog, als noodig zou zijn tot een algeheele wijziging op het operatie-tooneel zooveel nieuwe offers kosten aan bloed en geld, zooveel ondraaglijk leed brengen over de volkeren, dat het eene misdaad ware, voor een zoo twijfelachtig resultaat, Europa tot den ondergang te brengen ? De sociaaldemocratie mag niet blindelings de heerschende klasse volgen op den-we^ naar het verderf j niet aileén haar verantwoordelijkheid voor het welzijn der massa's en voor het behoud vaa het door haar geschapen cultuurwerk, maar ook haar zucht naar zelfbehoud dwingt haar, in elk tijdperk van den oorlog de vraag van zijne voortzetting, met betrekking tot zrjne kansen en tot de werkelijke belangen van het velk, te onderzoeken. En spreker is stellig van meening, dat zulk een onderzoek op -dit oogenblik er toe moet leiden, dat de socialistische partijen der verschillende landen haar vrijheid tegenover de eigen regeeringen en burgerlijke partijen zuilen hernemen en zich met elkaar over het verkrijgen van een duurze*en, dit is op de grondslagen van het internationaal soeialistieeh vredesjrogramma gesteunde vrede, zullen verstaan, . ternationaal socialistisch congres van Kopenhagen(191 o) is gedurende den oorlog door de Fransch• Engel sch-Belgische partijen in Londen, door de Duilsch-Oostenrijksche partijen in Weenen en door de ScandinavischHollandsche partijen te Kopenhagen bekrachtigd. Het programma van Kopenhagen (1910) verplicht de parlementsvertegenwoordigers der socialistische partijen te werken voor! Verplichte bijlegging van alle conflicten tusschen de Staten door internationale arbitragehoven; voortdurende warkzaatnheid in de richting der algemeene ontwapening en boven alles lot het sluiten van overeenkomsten ter beperking der bewapeningen ter zee en tot afschaffing van het prij -recht; afschaffing der geheime diplomatie; automatic; autonomie van alle volkeren en hunne verdediging tegen elke overweldiging en onderdrukking. Het militarisme van alle Staten meet vernietigd worden. Dit is slechts mogelijk wanneer men het fiasco van den oorlog erkent en daarmede de dwingende noodzakelijkheid, de internationale verhoudingen te regelen met erkenning der wederzijdscho bestaansvoorwaarden en nationale cultuurbehceUea en de rechtsverhoudingen der volkeren te onderwerpen aan het internationale recht.'Wat de daartoe noodzakelijke sanctie betreft, deze zal toch stteds voornamelijk moeten worden gevonden in de algemeene overtuiging, dat de oorlog op zich zelf eene onmogelijkheid is, en deze overtuiging zou nimmer gebouwd kunnen worden door een gebeurlijke definitieve overwinning van eene der partijen over de andere in dezen wereldoorlog. In alle landen eischt men waarborgen en een vrede, den prijs van het vergoten bloed waard. Welke vrede echter zou betere waarborgen tegen overweldiging geven ea eene betere vergelding voor het vergoten bloed dan een, die den oorlog definitief overwint? Daarom behoort deze conferentie niet slechts aan de sociaaldemocratie der oorlogvoerende landen de noodzakelijkheid van het streven naar een dusdanigen vrede duidelijk te maken, doch ook als hare overtuiging uit ta spreken, dat het oogenblik, om dezen vrede te sluiten, aangebroken is. Spreker vreest, dat, wanneer de socialistische partijen niet tijdig in een voltallige zitting van het Internationaal'Socialistisch Bureau gemeenschappelijk een actie beginnen voor het spoedig tot stand komen van den vrede, hetzij dat de vrede het socialistische proletariaat even onverwachts overvalt als de oorlog het deed of dat hij als vrucht van de volledige uitputting der volkeren komt op een oogenblik, waarop anarchie en volslagen onmogelijkheid tot rustig overleg een noodtoestand hebben geschappen. In beide gevallen zou het historisch oogenblik voor de Internationale om de grondslagen voor de wereldvrede te leggen, ongebruikt blijven. Dan zou werkelijk de Internationale dood zijn. Wanneer echter de sociaaldemocratie te rechter tijd de leiding van een krachtige volksbeweging voor den vrede op zich neemt, zal hij spoedig de massa's weder voor het socialistische ideaal in geestdrift brengen en de kracht en zelfstandigheid herwinnen, die zij zoowel voor haar internationale vredestaak, als voor dèa strijd in het eigen land noodig heeft. Wanneer de socialistische partijen d.er.oorlQgvoereade laadea dezea v/eg inslaan., zal de godsvrede moetca worden verbroken. Dit is voor spreker geen bezwaar, doch juist een voordeel. Het staat vast, dat de invloed der sociaaldemocratie op de vredespolitiek der regeeringen des te grooter is, naarmate zij krachtig willende, met haar homogeen naar vrede strevende volksmassa's achter zich heeft. Deze massa's wint zij slechts door haar eigen politiek te voeren, de ellende, de verschrikking en de volstrekte vruchteloosheid vaa voortzetting van denwrlog onomWondca te erkennen en zich aldus moedig en onverschrokken tegen de ooriogshetze te kanten. Alle regeeringen hebben in dezéa oorlogstijd de noodzakelijkheid leeren keaaea, door de socialistische arbeidersbeweging te worden gesteund. Het oogenblik is aangebroken, waarop'de verdere verleeniiig van dezen steun moet worden afhankelijk gemaakt van de inwilliging van belangrijke eischen, zoowel ten opzichte van de vredespolitiek der regeering als van de politieke positie der arbeidersklasse. Onder meer moet het vaststaan dat ook de sociaaldemo!:ratie tot werkzame, rechtstreeksche deelneming aan de vaststelling der vredesVoorwaarden zal worden geroepen. Ook de vooruitzichten der binnenlandsche politiek vereischen een spoedige zelf bezinning der sociaaldemocratie en haar terugkeer tot den strijd voor haar eigen idealen en tegen de klassen en partijen, die de godsvrede bestendig willen maken, omdat zij dezen het beste middel achten om de socialistische arbeidersbeweging lam te slaan. De eerste taak voorde partij zal wel zijn, de nieuwe kansen en mogelijkheden tot ontwikkeling der maatschappij in socialistische richting welke de oorlogstoestand schiep, .ten volle te benutten, opdat ze niet gebruikt worden tot versterking van den absolutistischen of bureaucratischen staat en tot vergrooting van de afhaakelijkheid der arbeidersklasse. Volledige verwezenlijking der burgerlijke democratie en van net liberale staatsrecht zal in de periode van uitbreiding der staatsmacht, die wij tegemoet gaan, meer dan ooit aoodzakelijk zija. Daarnevens zal een zekere decentralisatie onvermijdelijk zijn, opdat niet het centrale gezag, vrijheid en initiatief der maatschappelijke krachten onderdrukke. . Naast uitbreiding van de autonomie der gemeenten zullen verschillende organen van het maatschappelijk leven, in den strijd der arbeidende klasse gevormd, zooals vakvereenigingen, coöperatieve en andere dergelijke lichamen, belangrijke organen kunnen zijn ter uitvoering van de nieuwe staatstuncties. Spreker is overtuigd, dat de partijen der oorlogvoerende landen, zoodra zij met elkaar en met de partijen der neutrale landen tot een socialistische vredesconferentie zijn samen gekomen, het eens zullen worden ook omtrent die punten, waarover zij thans het nog oneens zijn. Spreker herinnert er aan, hoe de socialistische partijen van alle landea elke aanhechtings-poiitiek hebben afgewezen en hoe ze alle van het begin af hebben verklaard den oorlog alleen tot nationale verdediging te willen voeren. Ook heeft de Fransche socialistische partij'zich tegen dat besluit der economische conferentie van Parijs verklaard, dat de voortzetting vsn deu economische» oorlog tegen de centrale mogendheden, na den oorlog ten doel heeit. Uit de verhandelingen van de vertegenwoordigers der Oostenrijksche en Duitsche sociaaldemocratie omtrent een economisch verbond der centralen heeft spreker niet den indruk gekregen, dat door hen een dergelijk verbond wordt verlangd tereconomischebesü-ijding der ententelanden, maar veeleer tot vergemakkelijking van het verkeer tusschen beide Staten — hij erkent echter, dat hier een gevaar bestaat en juicht het toe, dat deze conlercntie de gelegenheid biedt, zich Uit te spreken over deze plannen en over de handelspolitiek, die uit het vredesprogramma der Internationale voortvloeit. In dezen oorlog is de staatsidee sterker geworden en hebben de verschillende nationaliteiten over het algemeen zich met den Staat, waartoe' zij behooren, soli dair verklaard. Dit zal tengevolge hebben, dat de oplos ■ sing der meeste nationaliteitskwesties moeten wordea de nationaliteiten-staten, waarbij een democratische groadwet wordt ingevoerd op den grondslag van autonomie der naties en van bevrediging harcr cultuurbehoeften . Spreker eindigde met den wensch, dat van deze conferentie een sterke drang zal uitgaan naar den vrede tusschea de socialistea, de eerste voorwaarde voor den vrede tusschea de Staten. Tijdens de openingsrede verscheen de afgevaardigde der Vereenigde'Staten, Algernon Lee. Aanwezig waren alsnu, met dea voorzitter, mr. Troelstra, voer Nederland: Albarda, van Kol, Vliegea ea Wibauf, alsmede voor het Nederl. Vakv. Verbond Kimmen, secretaris vaa het N. V. V., Bruens, van Zutpheh, bestuurleden van het Nederlandsch Vakverbond, voor Zweden: Branting, voor Denemarken: Siauning. voor Argentinië: dr. Repetto, voor de Vereenigde Staten: Algernon Lee. Voorts Camilla Huysmans, Belgisch vertegenwoordiger, secretaris van het Internationaal Socialistisch Bureau, dr KapIansKy, vertegenwoordiger \aa het Joodsche socialistische arbeidersverbond PolenZioji, enkele, dames eu een aantal \ ertegenwoc-rdigers der pers. In zijn met instemming begroete openingsrede, welke ongeveer .een uur duurde, deelde de voorzitter nog mede, dat de socialisten van Roemenie bericht hadden gezonden verhinderd te zijn zich ter conferentie te doen vertegenwoordigen ea dat de socialistische partijea van Italië en Engeland ongetwijfeld met deze eonferentie sympathiseerden; Ook werden verschiiligé brieven medegedeeld die waren gezonden. Partijgenoot F. M. Wibaut (Holland), bood daarna dekonferentie een verslag aan, getiteld: de ekonomisene oorlog na den militairen oorlog. Het verslag werd naar de ekonomische kommissie verzonden, terwijl een vocrr.tel der S.D.P. in Amerika naar de politieke kommissie werd verzonden vragead eene voltallige zitting te houden ; het voorstel tot het zenden van een maaifest aaa de partijen der oorlogvoerende landen omtrent de vestiging Van een duurzamén vrede;'het voorstel vafi de Hollandscho afvaardiging omtrent de deelneming der neutraie landen aan het sluiten van den vrede en een voorontwerp der Deensche socialisticshe partij inzake den vrede. Op eene vraag ven partijgenoot Repetto (Argentinië) deelde de voorzitter mede, dat la de ekonomische kom» missie'ook een voorstel der Argentijnsche socialistische partij betreffende hft baseeren van de haadelspolitiek op den vrijhandel zal worden behandeld. In de politieke kommissie werden benoemd, partijgenooten Troelstra, Branting, Stanning, Besteiro, Lee, van Kol, Vliegen, van Zutphen; in de ekonomische kommissie: partijgenooten Wibaut, Repetto, Fimmen en Bruens. De ekonomische kommissie heeft bij algemeenheid van stemmen een besluit aangenomen. Men meldt ons uit Brussel het afsterven van onzen vriend en partijgenoot Charles Guillaume, beter gekend onder zijn pseudoniem van Jacques Gueux. Het is een groot en pijnlijk verlies voor onze brusselsche vrienden en zelfs voor de partij in het algemeen. Jacques Gueux was niet alleen een goed onderlegde socialist met het woord en met de pen, hij bezat daarenboven een schoon dichterstalent en zijne poeziën en liederen waren altijd vol vuur en vol geestdrift, wat hunne dichterlijke waarde nog veeleer verhoogde. In den gewonen omgang was Jacques Gueux een eenvoudigen, braven kameraad, altijd dienstwillig tegenover iedereen. Onze partijgenoot was de schoonzoon van wijlen onzen grooten doode Dr. César De Paepe, wiens dochter hij gehuwd had. Aan de familie van Charles Guillaume,evenals aan de partijgenooten van GrootBrussel, drukt Vooruit zijne diepste gevoelens van deelneming uit over dit zwaar verlies.Vooruit. Le Bien Public beschuldigt ons dat wij in ons laatste artikel, Nadere uitleggingen, a.u.b., eenige geweldige stampen hebben toegediend aan den godsdienst. Pardon, confrater, als gij die stampen geweldig hebt gevonden, dan wil dit zeggen, dat v/ij goed gemikt en juist getroffen hebben, 't Was ook ons doel. Maar wij waren noch lasterend, noch gemeen. Wij vinden het in den grond maar juist, dat, als gij u permitteert van ons eene beschrijving te vragen eener socialistische samenleving, tot in de minste bijzonderheden, wij dan ook over het recht beschikken om u 'n keer heel beleefd te vragen hoehet er in uwen hemel uitziet, hoe daar alles geschotteld en gelepeld wordt. En gij moet dat kunnen, aangezien gij voorgelicht wordt door eene goddelijke .leer en geleid wordt door eene pauselijke onfeilbaarheid. Gij moogt niet meenen dat wij onze chefs op gelijke lijn willen stellen met God of niet den paus, zijne onfeilbare stedehouder op aarde of dat onze" chefs daardoor gevleid zouden zijn. , Zooveel pretentie hebben zij niet, willen zij niet en wij evenmin. Gij zagt ons dat de katholieken maar eenen God hebben, en dat zij weten dat hJj Gij moogt zulks gelooven, maar wij hebben toch nog het recht daaraan te twijfelen. God heeft beloofd : Vrede zij op aarde aan al do mensehen die van goeden wil zijn. Welnu, tot hiertee is daarvan niets terecht gekomen, want in den tegenwoordigen tijd is da wereldvrede meer geschokt dan ooit, en de menschen van goeden wil — katholieken inbegrepen — zijn nochtans bij millioenen te tellen. Dat is toch wel de waarheid, hó, kameraad? Ziedaar dus eene goddelijke belofte, die geprotesteerd is, en wisten wij het adres dat gij ons weigert te geven, wij zouden een deurwaarder, met oen protest gewapend, aan het hemelsch ministerie zenden! De socialistische chefs hebben blinde vereerders, zegt gij. Kcoten met gaatjes, kameraad, en gij begaat eene grove domheid door de massa zoo blind, zoo dwaas voor te stellen, want gij zult er eens of morgen mede af tè rekenen hebben en het verkeerde ondervinden. Daarbij spreekt gij u zelven tegen, als gij zegt dat men bij ons zoo licht van afgoden veranderd. 't Is dus geen blind geloof, maar veel bewustzijn, waarmede onze werkersorganisaties bezield zijn. Wie haar niet behoorlijk 'dient werpt zij over boord. En wat komt gij spreken over eene blind volgende massa, wanneer gij 48 uren vroeger zelf géschreven hebt dat de duurzame vrede maar tot stand kan komen onder de drukking der volkeren? Uwe zeever hangt dus niet aaneen. De eene dag is de massa alles, morgen is zij een blinden, slaafschen troep. Het is niet genoeg, zegt Le Bien Public, dat de aanhangers van 't socialisme gelooven dat de samenleving die zij wenschen beter zal zijn, dan de bestaande, zij moeten ook nog bewijzen dat de toekomstige maatschappij socialistisch zal zijn. Maar, lichtzinnige babbelaar, wij hebben u reeds meermalen aangetoond dat de kiemen eener socialistische maatschappij bestaan in de tegenwoordige wereld, zi^ zijn niet te loochenen en wy vroegen er uw gedacht over. Gq hebt geheel moedig geawegen gelijk een visch. .Wij wezen u op de steeds -greoter wordende samentrekking* de*-kapitalen, de verpletterende overmacht der greot-ftijverheid en van den groothandel, die den middenstand met lamheid slaat en deü werkman meer en meer tot proletaar of nietsbezitter maakt, dus die schadelijk is voor de gemeenschap, maar voordeelig voor eeae kleine alles inpalmende minderheid. Wij wezen U erop, dat te midden van dit maatschappelijk verschijnsel de werkersorganisatie klom in macht en aanzien en haar belder en duidelijk programma wel degelijk naar het collektivisme leidde, die om zoo te zeggen de vestibule is van het Communisme. Wij wezen u op de toename der regiën en op den afschuw die de trusts, kartels en consortiums meer en meer verwekten, tot zelfs in de burgerlijke rangen. En op al die verschijnsels, die omjomstootbare bewijzen dat wij naar de sociaiisti-. sche oplossing gaan van het maatschappelijk vraagstuk, staat gij zoo bot als een ezel.''•f'**?; uw programma op sociaal hervormingsgebied voor te leggen ?2-$* Daar was niets zots of overdrevens in. Wij dreven de voorkomenheid zoover u eenigen onzer hervormingen op te sommen en u te vragen of gij daar mét ons voorstaainder van waart. 't Is noch eervol, noch moedig en de aaneenflanser van die artikels doet wel zijne groote personaliteit achter de naamloosheid te verbergen grj, het orgaan eener groote partij, eener regeerende klasse, en van een onfeilbare godsdienstige laar. Ah! Bien Public, gij hebt gemeend van ons ai te schrikken, van ons en uw eigen publiek appels voor citroenen te verkoopen. Gij zijt mis, vent, en 't zijn wij die u niet zullen los laten. Gij kunt zwijgen en niet antwoorden, maar dam lijdt gij de nederlaag en iedereen zal u uitlachen. Gij kunt voort discuteéren, maar wij zeggen u dat gij den duim zult leggen. De uitslag zal dezelfde zijn, maar min de schande van u weggestoken te hebben, gelijk klein duimken achter den bezem van H. zijn moeder 08 dokter aan boord Wanneer de oorlogsvloot na een zeegevecht zijne haven niet binnenloopt, dan worden de gekwetsten gewoonlijk naar het vasteland gezonden aan boord van hospitaalschepen. Zoo de vloot echter naar hare operatiebazis terugkeert dan zijn de ambulanoies gereed om het ziekenverkeer te verze-. De zeer kleine sohepen niet medegerekend, boord; zij zijn geplaatst onder de baveten van den vlootdokter. Wanneer het schip deelneemt aan een gevecht dan nemen de twee dokters hunne plaats volgons het reglement : de eene langs den voorkant en de andere langs den achterkant van 't schip. Z'jj verblijven in gepantserde plaatsen, die aldus geschikt zijn dat zij uitmuntende operatiezalen vormen. Van bij het begin van 't gevecht gaan de ziekenverzorgers-helpers de gekwetsten op het bovenschip halen en brengen deze beneden in de operatiezaal. Na de eerste zorgen te hebben ontvangon worden zij in de hospitaalzaal gebracht, waar zij blijven tot het mogelijk is ze aan wal te brengen. Daar de ziekenhelpers de gekwetsten ni*> altijd onmiddellijk Van het dek kunnen halen, van zoohaast deze getroffen zijn, kennen alle.matrozen de eerste zorgen die moe.; ten gebracht worden aan de gekwetsten en; is ieder van' hen voorzien van een eenvoudig verbandstuig, dat banden, verzekeringspel' den, teinture d'iode, enz. bevat. Bovendien dragen velen eenen zijden band rond de lenden, die de grootste diensten bewijst voor het desgevallend ondersteunen van een verbrijzeld of gekwetst lichaamsdeel. De dokters die aan boord van een schip werken ■ moeten hunne taak dikwijls volbrengen in voorwaarden en omstandigheden die veel moeilijker en ongunstiger zijn dan de taak hunner collegas te lande. Gedurende gansch het gevecht zijn zij ten volle in het vijandelijk bereik. Hier hoort de dokter het gedonder van iederen kanonslag, het gerucht der ontploffingen en het geschuifel der ontbrandingen klinkt onmeedoogend in zijne ooren. 't Is te midden van dit helsch lawijd dat hij zijne zorgen moet verleenen aan de talrijke gekwetsten, die onophoudelijk worden bijgebracht.Daarenboven mag hij zich alle oogenblikken verwachten dat een torpedo het schip, waarop hij zich bevinöt in den grond boort; in dit geval hebben dftdokter en zijne gekwetsten weinig kan» gered te worden. Hun plicht echter heeft den voorrang oj> den wensch van hunne zekerheid eu ds schipsdokters wijden zich aan hunne taak met eene ware zelfopoffering. De dokteren hun personeel .onderspheiden zich gewoonlijk door hun heldhaftig gedrag; ièiènvan hen sterven op den eèrepost dté feu® 4* toevertrouwd. $ J}c jf. 17©?»3tazen s 4 mmn Een officier schrijft uit het veld het voi- ' gende aan het «Berliner Tageblatt»; j Een luitenant en drie secties kernen in de. Dieuwe stelling op veldwacht, een kwad§ stelling. Overdag ligt dé veldrwachfj in drie schuilplaatsen onder den grond, gebouwd in een kleine helling. Onmiddellijk naast een oude, volkomen stuk geschoten fabriek. kele kwam bij ent, ,Wij bukten ons niet Imeer. Wij bouwden tusschen de schuilplaatsen i prieelen, speelden daarin skat, schreven en 1 lazen daar... Vrede in den oorlog, niette-?tgens'taande de granaten, die over ons vlo• gen. Ook' op post was alles rustig. Al en De franschman schiet slechts zelden. Twintig granaten per dag, dikwijls geen enkele, soms vijftig. Een paar mijnen, schtapnells, zelden beschrijft een vlieger zijn kring boven ons. De veldwacht zelf wordt ontzien. De vijand denkt, dat wij in de fabriek zitten. Zijn granaten ontploffen tegen de oude muren en de verroeste ketels van de fabriek. In den beginne bukten wij ons. S...S...S...SS...SS...SSS...SSSS... kwamen de _ granaten gesuisd. En onze hoofden bogen | zich naar beneden, onze oog sa werden De kogels van den'vijand deden ons'geen kwaad. Ik zit alleen in het woonhoi, de anderen zijn buiten, in de prieeltjes. Een schrapnell komt aangeflcten. S...s...s...s... Ik knip met de oogen. Wat gaan m^ de schrapnells aan. wier kogels zich verdeelen over de keteis en de machines in de fabriek. Ss...sss...sss.'/. Donders, dat is op ons gemunt. Het oor heeft, dit leerén onderscheiden in de maan-,den, van oefeningen. Ik sta snel op, de pogen wijd open. Een verschrikkelijke ruk en knal. Da schrapnell is voor de schuilplaats ontploft. Een dikke rcokwolk dringt in het hol binnen. Daar komen de kameraden binnen gerend. Een, één heele jonge kerel, met een rooden kop, met glinsterende oogen. Hij doet den mond open, hij heeft mij iets nieuw»te'Vertellen. '— Ik ben geraakt. Vroolijk. Hy ziet er in het geheel niet verschrikkelijk uit. Waar? Hier aan het dijbeen. Langzaam gepelt het bloed te voorscihijn : uit de scheur in die broek. Ik scheur hem de broek,stuk. Een rcnd gat, waaruit zwart-rood bloed druppelt. Pakt hem toch aan, kerels 1 Ik ben cok gewoöd! De Ëlzasser, die dit zegt, ziet er ook heel vergenoegd uit. Maar nauwelijks heeft hij de woorden uitgesproken, of hij vercM) wit.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Ajouter à la collection

Périodes