iu *aas* « rt. 316 Prus pur numm»r : voor Bolgie 3J esatiemen, vooi den /reemde S eentismen fsieioon ? ^ed^ctis «i47 » 4n3gni!iisfratto 2845 Za$a cïib« 5 Oecember 1î*14 Drukste r-U i tgeef ster Çam: Maatschappij HET LÎCHT bestuurdcr: P. DE VISCH. Ledebcrg-Ocrit . . REDACTIE . . ADM5WÏSTRATIE HOOGPQQRT, 29. GENT ■ VOORUIT Orgaan der Belffisofse Werkliedenpartij. — Versehjjnetide aile dagen. ABGNNEMENTSPRIJS BELGIE Drie maanden. » » , , fr. 3.29 Zes maanden « i , , « fr. 6.50 Eenjaar. ...... fr. 12M Men abonneert acti op aile postburcele* DEN VREEMDE Drie maanden tdagelijk» verzonden). « . » * . fr. 6.75 Vaderland en Vaderla ndsliefde In deze tijden van oorlog en cllende hebben we wel meer dan eens gelegen-^eid gehad te denken over allerhande nraagstukken, sommige omstandigheden hebben bijna aile menschen genoopt redeneerenderwijze over dit of dat punt te praten, allen hebben zich vragen ge-steld en gevraagd aan anderen, ieder-een heeft de behoefte gevoeld (wat al-lijd niet gebeurt) het « waarom » van vêle zaken te weten. Een dier kwesties, die vele hoofden heeft beziggehouden en nog bezighoudt, s een juist inzicht en heldere begrippen te hebben over vaderland en vaderlands-Âiefde.Wat is het vaderland? Zeer verschei-ien zijn de bepalingen. In den beginne, bij onze verre voor-Cuders, had vaderland de beteekenis van het land, de grond der vaders en groot-*aders, of beter nog, de grond waar de ieenderen der voorouders rustten. Daar-bij was het vaderland 00k het gedeelte van den grond, dat was heilig gemaakt door den huishoudelijken of nationalen godsdienst. Zoo de man het vaderland verliet, wa-ren de godsdienstige banden met hem verbroken en geloofde hij niet meer aan de goden, zijn kinderen hielden op hem te behooren, zijn vrouw had het recht een anderen man ten huwelijk te nemen. Dit godsdienstig karakter van vaderland verdween eehter langzaam. Later omvatte de natie meestal slechts één enkele stad ; het was dus een zeer geringe groep, waar schier aile burgers elkander kenden en samen op de open-bare plaats hun belangen bespraken. Een bepaling van vaderland, die heden veel gehoord wordt, is de volgende : . Het vaderland is het land waar men ge-fcoren is. Ook hoort men zeggen: Eep natie of vaderland is een min of meer uitgebreide groep familiën, die zich ver-ienigd hebben om elkander onderling te helpen in de uitoefening hunner rechten. Eene andere bepaling luidt alzoo : Over-al waar men goed is, daar is het vaderland.Opdat de duidelijkheid niet te wen-schen overlate, zullefi we voortaan vaderland en vaderlandsliefde te zamen behandelen. Het vaderland is het land waar men geboren is. De vaderlandsliefde is dus de gehechtheid aan den geboortegrond en aan het volk dat het land bewoont. Deze theorie strijdt niet het minste met de princiepen van het internationalisme.« Ik bemin het land waar ik geboren ben, ik gevoel mij door de macht der omstandigheden, de gemeenzaamheid van taal, opvoeding en historische over-leveringen, meer aangetrokken tôt hen die het bewonen, dan tôt de volkeren, waarmede ik slechts vluchtige betrek-kingen had, nog bemoeilijkt door 't ver-schil van talen. » (Vandervelde.) Doch gemakkelijk is het te doen uit-komen dat die bepaling van vaderlandsliefde en vaderland verre van volledig is. Tolstoï zegt dat de vaderlandsliefde volkomen ligt opgesloten in het Duitsche lied : « Deutschland, Deutschland iiber ailes, b Vervangt Duitschland door België of door den naam van een ander land, en ge hebt de volledigste formule van vaderlandsliefde. Onnoodig te zeggen dat de groote schrijver en wijsgeer niet nvereenstemt met die theorie. Hoeveel Walen en Vlamingen zijn er lie elkander niet kunnen verstaan? Hoe s het mogelijk dat de politieke grenzen , aen invloed zouden uitoefenen op den nensch? Een inwoner van Doornijk en een in-' mer van Valenciennes, zijn dat vreem- ,:neen? Zij behooren niet tôt dezelfde natie en "h ziin zij inniger verbonden dan een "•lornijker en een Gentenaar. Die eerste bepaling is dus maar een halve. De tweede, hooger genoemd, zou meer 'uirinen bestreden worden, en toch is ze "outief en onvolledig. Waarom'? Helaas! ;n aile landen, laten de toestanden niet •ne dat aile inwoners van één land wer-ken om eenzeifcfe doel te bereiken. En in de veronderstelling, dat dit nog mogelijk ware, wat staat er dan hooger internationaal streven dan nationaal streven ? In de nationale vereenigingen zijn aile belangen niet dezelftl©, zij zijn zelfs tçeenstri-ulia-, LLor± illiît Jhfii . verschil, dat in internationale organisa-ties de belangen tiezeîfîîa zijn. Sommige menschen hebben ook wel de volgende vaderlandsliefde : Uitsluite-lijk liefde voor zijn eigen land en vijand-schap jegens andere natiën. Nutteloos is het de onzin te doen uitkomen, die in deze gëdachte verscholen zit. De derde bepaling : Het vaderland is daar waar men goed is, komt misschien wel eenigermate overeen met de princiepen van Marx en Engels, die beweren en bewijzen, dat de arbeiders geen vaderland hebben. îjc # # Kan men nu uit dit ailes besluiten dat de socialisten, dus internationalisten, geen goede vaderlanders zijn of anders gezegd, geen vanderlandsliefde bezitten, zooals reeds zoo dikwijls en overal ge-schreven en gezegd is geworden? Het eenige antwoord daarop is een krachtig : M een S Wij strijden voor 't internationalisme, dat edel en grootsch is. En juist dat internationalisme bevestigt onze vaderlandsliefde, het vermindert geen zier ■aan de gedachte : vaderland. Een internationalist bewijst juist dat hij breeder ideeën heeft over het vaderland, dat zijn vaderlandsliefde meer be-dacht en grootmoediger is dan van anderen ! & & En nu, in den huidigen oorlog, zijn de socialisten aan hun plicht te kort ge-komen? Neen! Onnoodig daar meer uitleg over te geven. Maar wie dan, hebben te wenschen over gelaten in deze droevige tijden? Wie zijn voor een groot deel de schuld van de woekerende ellendeS l»CTHRÇClR2BiroC!!gg^ Hoe de Slaalsbedi&nden laiandsld worden Een dis si© vriiheldi wil worpesi — S© ts©aiilsi§ sl©s* bestsau^slsips — if®© Verïtsaegen Bist volk bodi*i@§gt Aan het Midden-komiteit, gela-st mot cle belangen van 't Staatspersoneel, werd on-langs door een visiteur — een arbeider a. u. h. — voorgesteld om «Yooruit» te ver-bieden voortaan nog over het lot der Staatsbedienden te schrijven. Het M. K. en de aanwezigen in 't alge-meen wezen het voorstel af. 't Is «Vooruit» zelf die zich de zaak aantrekt en wij keu-ren zijne houding liever goed dan af, was het antwoord. Tableau! 't Mànneken stond daar alleen in zijn hemd. Waar zou dat paapken ons wel willen naartoe drijven? 't Is verduiveld niet genoeg dat de agen-ten door het klerikaal beheer gemuilband zijn en aan een vergulde keten vastliggen, dit heerschap wenscht dien regel op de dvukpei;s toe te passen. Gaat het nog niet slecht genoeg '! Neem het ons niet kwàlijk. 't Zal voor-zeker gij niet zijn, jongen, die ons zult be-letten onze meening vrij te uiten en het publiek te doen kennen in welken neteligen toestand de klerikalen het Staatspersoneel acliterlieten. Wij hobben met algemeene goedkeuring van 't Staatspersoneel zijne zaak verdedigd in ' verleden, wij doen he heden en zullen het aldus voortdoen in de toekomst. Tracht dat er van u hetzelfde kan gezegd worden. Gij zult er misschien min voordeel maar in aile geval meer eer bij halen. Nadat in ons blad en in publieke verga-deringen is geklaagd, over het gedrag der dienstbestuurders, hebben enkelen dczer zich eens gewaardigd een© zitting bij te wonen. Een ambtenaar — een der mtzondenngen die zijn plicht doet — heeft alsdan het woord gevoerd, om de slechte indrukken eenigszins weg te nemen, die de gemeene handelwijze der klerikalen bij de massa laat. Ver van er in te lukken is het tegenover-gestelde waar. En niet zonder reden. Ziehier waarom : WAS EH GELD? Ja! 't Is bewezen dat er 3 millioen, voor loonen bestemd, op 't laatste oogenblik naar Oostende zijn verzonden. HAD MEN TIJD TE BETALEN! Ja! Maar eeri beetje goede wil ontbrak. Een enkel handteeken van den bestuurder der kontrole v as voldoende om de chèques in geld uit te keeren. Hij deed het niet om reden dat het nog te vroeg was ! _ — Les dates de paiement sont fixees par Jj* rÀaclarimrtUi jCL\ Jd.nak.hsii AiltWOOl'd. De zoogenaamde groote, vurige wader-landers!!Helaas!... G. WERKERS. ^ ^ De bewering dat het internationalisme geen beletsel is aan het bezit van vaderlandsliefde is zeer juist, maar wij meenen dat onze medewerker zulks wel nader had kunnen uitleggen. Dat men voorliefde heeft voor den grond vvaarop men geboren is, dat heeft nienigvuldige redenen die elkeen be-grijpt. _ Er zijn zelfs menschen die voorkeur en liefde hebben, voor hunne stad, hun-ne wijk, hun huis, tôt zelfs voor de plaats die zij gewoonlijk in de keuken bezitten. De socialisten ontsnappen aan dat gevoel niet, zoomin als andere menschen. I Maar dat de socialisten, daarenboven internationalisten zijn, dat heeft andere en hoogere redenen. Vooreerst is het socialisme internationaal omdat het kapitalisme waarte-gen het strijdt het ook is. En juist ons internationalisme, dat beteekent harmonie brengen tusschen de menschen en hunne belangen, is een bewijs en eene waarborg voor onze vaderlandsliefde.Want 't is alleen de vereeniging, de verbroedering aller volkeren door de harmoniseering hunner belangen, die den duurzamen vrede over de wereld kunnen doen heerschen, dus ook over ons vaderland. De groote dwaling onzer tegenstre-vers heeft altijd hierin bestaan, dat zij meenden dat internationalisme betee-kende opschorsing of onmiddellijke ver-dwijning der natiën. Zal het vroeg of laat zoover komen, wij hopen het wel, maar tôt nu toe is dit eene dwaling, eene onmogelijkheid. Dit zij genoeg om aan te toonen dat ons internationalisme, in niets onze vaderlandsliefde schendt wel integen-deel, het komt ze bevestigen. F. Iî. Was nu t oogenblik daar om zien naar de bevelen te gedragen of was het de praktische geest en het hart, die spreken moesten? ISTeen, er is niet vaderlijk gehandeld, ver van daar. De werklieden moesten ten minste — wij herhalen het — eene «quinzaine» op voorhand betaald zijn. Was het geld verdeeld geweest, de klach-ten verloren allen grond! Nu is de schat op reis en a-lhoewel de menschen heel braaf zijn, voorzien we niet dat Sinter Klaas hem aanbrengen zal. Is dit waar, voor wat de spoorwegen be-treft, hetzelfde valt op 't bestuur der posterijen. Dààr ook is er niets gedaan, om dezelfde reden. — De statie Dendermonde ontving geld voor haar personeel te betalen. De chef gaf bevelen om 's namiddags te beginnen. Een contrôleur, die daar op bezoek was, deed opmerken dat de betaling te vroeg( !) geschiedde en het dus onregelmatig was. De statieoverste antwoordde : «Vandaag wordt er betaald; 't is beter te vroeg dau te laat. :> En :t geschiedde aldus ! De overste heeft wel gedaan ; het strekt hem ter eere. 's Anderdaags was de statia door de vijandelijke soldaten bezet, en ailes wat er nog was werd verbeurd ver-klaard.Een ander voorbeeld : Sommige ambte-naars die aan 't bestuur waren te Antwer-pen en wier gezin hier te Gent verblijft, hadden den tijd het te komen verwittigen van den toestand en hun traktement, toi Nieuwjàar betaald, af te geven. —De statieoverste van Gent-Oost beschik-te over eene som geld. Hij» heeft deze, als voorschot op het loon voor November, aan zijn personeel uitbe-taald, alsdan dat er werklieden zijn die voor Oktober niets getrokken hebben. Het M. K. heeft daartegen protest aan- -geteekend en aan de dienstoversten erover geklaagd. — De chef van Gentbrugge-Zuid bezafc oene rond som van 1000 frank. Deze heeft hij aan een îonctionnaris besteld, die er mede naar Engeland vertrokken is, terwijl de werklieden dezer statie geen rooden denier kregen. Om uit de gewoonte niet te gaan heeft het hooger fonctionnarisme bewijs geleverd onvoldoende op de hoogte te zijn van zijne roeping. 't Zijn «ronds de cuir» van het beste merk. Dat is de vrucht van het favoritisme. De klerikalen vereischen geen bekwaamheid, ge moet slechts een goede kiesagent of pi-. laai'hiiiar .siuu Bat, i5.de ho.ofd^aaJt bu hêcu. „ HEBBEN DE BESTUURDEBS HUNNE NALATIOMEID HEHSTELB2 Neen ! Terwijl de eenen naar den vreem-de met pak en zak vluchtten, trokkeu de anderen zich niets meer aan; zij woonden... boven! Een feit. Eene afvaardiging van 't arsenaal, 2 werklieden en 2 bedienden, gingen, in naam hunner 1200 werkgezellen, den bestuurder, M. Grootaert, vinden. Deze antwoordde : « De administratie bestaat niet meer, dus is er geen arsenaal en... geen bestuurder meer. » In beleefde woorden gezegd : «Trekt uw plan. » En daarmede mochten zij gaan. Wat was het antwoord van den dienst-bestuurder van den post, toen de postiers hem raadpleegden 1 — Ik ben werkloos zooals gij. Als ge werk kunt vinden ncemt het meê. Ik moet he»2lfde doen. En -'t is, nadat cr in onze pers en in 't publiek over geklaagd is geworden dat ze, als een hondje met den staart tusschen de pooten, zijn komen aanloopen. Neen, heeren, evenals bij de vrouw van Macbeth zullen al de reukwerken van het Oosten uwe handen niet wit wasschen. M. Yerhaegen had aan het Staatspersoneel eerst een voorstel gedaan, waarvoor hij niet alleenlijk afgekeurd maar algemeen veracht wordt. Om de slechte indrukken weg le nemen ging hij den toestand redden. Hij was naar Le Hâvre geweest, had geld medegebracht voor de priesters en greffiers, en... belof-ten voor 't personeel van den Staat, vijf" tien millioen zou de H. Geest aanbrengen. Hipp, Hipp, Hoera, Leve Verhaegen ! Al in eens was*hij de man van den dag. In publieke vergaderingen te Gentbrugge bevestigden het de klerikale kiesagenten M. E. Yerkiezen en zijnen «souffleur» (een kristen werkman), uit «Het Yolk». IN WERKELIJKHEID WAS ER NIETS Yerhaegen r oesfc cle situatie pro forma (2) redden. De eerste slechte indrukken moesten weg. « Als men (?) wil, zegde M. Verkiezen, kan de betaling reeds een paar dagen na-dien geschieden. » Veertien dagen zijn verloopen en gelijk zuster Anna w..c-hten de belanghebbenden nog. Vele h^nderden lieden lijden gebrek., en middelerwijl spelen de klerikalen voort eene ellendige komedie. Nu vertoont er zich een straalken hoop aan den horizont. Het liberaal-socialistisch gemeent-ebestuur van Gent komt eene eerste tegemoetkoming van 60.000 fr. te stem-men, om de arme lieden te helpen. De klerikale députés, de geestelijkheid die barst van schatten en rijkdommen en hoog oploopt met hare kristelijke liefde voor haren evenmensch, alsdan dat ze anders niet doet dan de staatsgelden in hare brandkasten bergen, vinden geen geld, geene oplossing. — Les riches ont des cœurs de pierre et des entrailles de bronze, (3) zegde pater Vanstricht. Welnu, hetzelfde mag van de klerikalen gezegd worden. Maar het volk zal dit gedenken en het u( op den gepasten oogenblik herinneren, heeren klerikalen. Wat zoudt ge doen, Capet, vroeg een beenhouwer, aan den zoon van Lodewijk XVI. Wat zoudt ge doen, Capet, indien dd Vendeërs u kwamen bevrijden ? Wat zoudl ge met mij doen? Me dooden, hein? De jongen antwoordde : « Ik zou u ver-i giffenis schenken.» Welnu, heeren klerikalen, het volk, de armen, zij die door uw schuld zooveel gele-den hebben zullen het u niet vergeven ; zij zullen het niet kunnen en bij de eerste da beste gelegenheid u in 't zand doen bijten« J17DEX. 1) De betaaldagen zijn door de réglée menten vastgesteld. 2) In schijn. 3) De rijken hebben een steenen hart, zij kennen geen menschlievendheid. ChrîstBiijks Repliik (?) Het Yolk heeft een uitstekend middel om aan Vooruit te antwoorden en 't is al wat gemakkelijk is. Het knap orgaan verklaart eenvoudig dat wij plompe, grove, verwaande kerels zijn, die niemendalle bewijzen. Dit ailes omdat wij zoo vermetel waren een deel der encycliek van den paus#Bene-dictus XV te bespreken en te weerleggen. Peins ne keer, welke ongehoorde daad ! Hoor eens, Volkje, dat gij het woord van uwen paus gelooft en aanvaardt zonder meer, dat is uw recht. Maar dat wij het niet aannemen en het discuteeren, dat is ons recht, dat wij aan of voor niemand afstaan. Dat gij den paus als een achtingswaardig leeraar aanziet en ons als nùskweekten straatbengel, dat kunnen wij lijden. Maar met uw verlof zeggen wij u, dat wij als mislukten straatbengel, juist zooveel ge. kost hebben als gelijk welken paus. Vandaar dat wij meenen het recht te hebben zoowel de theoriën van het pausdom te be&preken als van gelijk wie. Wij hebben geene bewijzen geleverd voor onze beweringen zegt Het Volk. Wij meenen dat wij niets anders gedaan hebben en ailes wel ingezien zijn het onze lezers en niet Het Volk die bevç#gd sfg» daarover te oordeelen. Onze lezers en de partij zijn de contrôleurs en beoordeelaars die wij aanvaarden en aan wie wij een beetje meer bevoegdheid toekennen dan aan de gedistingeerde, fijne schrijvers van het christen werkmans (?)-blad.Wanneer Het Volk met een argument voor de pinne komt, zullen wij zien of het eene wederlegging waard is van onzent wege. En attendant, gaan wij yoort, alsof er niets gebeurd ware. F. H. Het groote Slagveld van Europe (Tweede vervolg) In de zuidelijke, de Spaansche Neder-landen en aangrenzend gebied, werd in de 17e ecuw herhaaldelijk strijd gevoerd door de Spanjaarden tegen de Franschen. le llocroy in het Eransche aopartement der Ardennen werden in 1643 de Spanjaarden door de Franschen onder den hertog van Enghien, later de groote Condé, versla.-gen. De Franschen behaalden in 164S bij Lens (dep. Pas de Calais) een ovèrwinning op de Spanjaarden. « In 1667 wilde Lodewiik XIV door het «recht van devolutie» zich van de Spaansche Nederlandcn meester maken, maar de Triple Alliantie, tusschen de llepubliek der Ve'reenigde Nederlandeu, Engeland en Zweden^ gesloten, dwong den Franschen koning tôt den vrede van Aken in 1668, waarbij hij zich met eenige steden tevreden moest stellcn. De slag bij Nieuwpoort, toen geleverd, noemden wij boven. In 1672 werd Spanje in den oorlog met Frankrijk betrokken, en in 1674 had bij Senef in Ilenegouwen een bloedige onbe-sliste slag plaats tusschen Prins Willem III en Condé. Op dezelfde plaats ongeveer werden in 1794 de Oostenrijkers door de Franschen verslagen. In den negenjarigen oorlog van 1688— 1697, den veroveringsoorlog van Lodewijk XIV teaen Engeland, Nederland, den Duit-schen Keizer, Spanje en Savoye, werden de zuidelijke Nederlanden weer het tooneel van den oorlog. De Franschen zegevierden in '1690 bij Fleurus in Ilenegouwen (te N.-O. van Cnarleroi, op een wijde vlakte). Bij deze plaats hadden ook belangrijke veld-slagen plaats in 1622, 1670, 1794 en 1815). Verder overwonnen de Franschen bij Steenkerken (Y7est-Vlaanderen) in 1G92, waar de Maarschalk Luxemburg den Prins van Oranje, Koning Willem III van Engeland, versloeg; bij Landen en Neerwinden Oa A* Sxaiu Liùki. M eveneens overwonnen op wiuem îxx, îoyz, (en waar de Oostenrijkers onder den Prins van Saksen Coburg op de Franschen onde? Dumouriez overwonnen, Maart 1793). In den Spaanschen successie-oorlog van 1702 tôt 1715, werd de strijd opnieuw ge-deeltelijk in de Zuidelijke Nederlanden ge-< voerd. Bij Ramillies (Brabant) versloeg Marlbqrough 13 Mei 1706 de Franschen. onder Villeroi ; bij Oudenaarden (in Oost-Vlaanderen aan de Schelde) werd 11 Julil 1708 door Marlborough en Eugenius van Savoye de zége op de Franschen bevoch-ten, en bij Malplaquet (in het Fransche Noorderdepartem.) behaalden beide veld-heeren in 1709 weer een groote ovèrwinning op de Franschen. Doch bij Denanin (Fr. Noorderdepartement) versloeg de Franscha maarschalk Villard 24 Juli 1712, de keizer-lijke troepen, waardoor Frankrijk gered werd. In den Oostenrijkschen successie-oorlog van 1740 tôt 1748 werden de Zuidelijke Nederlanden weder grootendeels door de Fransche troepen bemachtigd. Te Fontenoy in de provincie Henegouwen (ten zuideu van Doornijk) werden 3 April 1745 de troepen onder den Hertog van Cumberland gs-slagen door de Franschen onder Maurits van Saksen. Te Iîecour, Noord-Wrsten vau Luilc, sloegen de Franschen onder Mau-rits van Saksen eveneens de geallieercfen. De oorlogen, die uit de Fransche revolu-tie voortvloeiden, maa.kten ook de zuidelijke Nederlanden weer tôt het tooneel van den strijd. In 1792 trokken d» Franschen onder generaal Dumouriez de Zuidelijke Nederlanden binnen, behaalden bij Jejtnap-pes in Henegouwen (een uur ten Noorden van Bergen) den 6 November 1792 een groote ovèrwinning, waardoor geheel Bel-gie hun in handen viel en de Oostenrijkers het land moesten ruimen. Doch dezen na-men uog weerwraak, door den 23 Maart 1793 de Franschen onder Dumouriez bij Ncer-. 1» wa.a.rduor BeU

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.