No* 153. VRIJDAG 26 JULI 1918. DERDE JAARGANG. VRU onder leiding van FRANS VAN CAUWELAERT en JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND...........12| cent. ENGELAND '&$[, . � .,% � � � � 3 pence. FRANKRIJK en BELGI�.......0.30 fr. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND ...... �jw?'/ 1.50 ENGELAND . . i'd . . . U� . 2 sh. 9 d. FRANKRIJK en BELGI� . . . sj$jjj& 3.75 fr. ALLE STOKKEN BETRGFFENE�^EDACT�E EN ADMINISTRATIE TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. INHOUD. Verklaringen van Burian, G. Opdebeek. � Vlaamsche beschaving, J. Borginon. ��� Ver van huis (gedicht), J. De Maegt. � Engelsche denkers over den Volkerenbond, Al. Janssens. � In beget Servi�. � Prikkeldraadschetsen: XXIII. Oorlogs- meters, L. No�. m Uit den oorlog: Namen 1914, E. Claes. � Voor onze ge�nterneerden, E. Hulle- broeck. � De vergadering van Belgische parle- mentsleden. � Kantteekeningen. � Internationaal Overzicht. � Nieuws van het Front. � Mijn Vlaamsch zelfbewustzijn ; (gedicht) ; H. Quirynen. � Nieuws uit het land. � Nieuws uit het buiten- land. � Boekbespreking. � Brievenbus. � Over Vakboeken; Ing. M. V. C. � Advertenties. Verklaringen van Burian. In het ijdele spel der dubbelzinnigheden toonera de diplomaten der Centrale mogend- heden zich ongemeen sterk. Zij hebben er den slag van weg om in schijn gematigde en ver- zoenende woorden uit te spreken. Zoo men zich echter de moeite getroost om tot de die- pere bedoelingen van hun spitsvondige verkla- ringen door te dringen, of aan de praktijk hun idealistische theorie�n te toetsen, blijft er van de schoone leuzen niet veel over. Wij hebben in de l�atste dagen von Hert- ling gehoord, en ons alleen verwonderd over het feit dat er zoovelen � ook in de Entente- landen � zich omtrent de ware bedoelingen van zijn rede hebben laten .beetnemen. En toch is misschien zelden op zulke misleidende manier gesproken over deze vraagstukken, waarover klaarheid en duidelijkheid dient te bestaan om eindelijk een begaanbaren weg naar den vrede te banen. Ook graaf Burian heeft het noodig -geoor- deeld den buitenlandschen toestand nogmaals uiteen te zetten, hetwelk hij deed in een ver- slag, dat den Oostenrijksch-Hongaarschen minister-presidenten werd toegezonden. Graaf Burian � evenals graaf Czernin � doet zich gaarne als een vredesapostel voor. Men zal zich zijne eenigszins melodramati- sche woorden herinneren, waarmede hij zich zelf teekende. �Wij liggen, om zoo te zeggen � verklaarde de minister van Buitenland- sche Zaken � op den loer voor den vrede. . Ook verder willen wij in de eene hand het zwaard, in de andere den olijftak houden". Een dusdanig portret van den Oosten- rijksch-Hongaarschen minister zou in de �Lustige Blatter" niet misstaan. De ernst dezer dagen eischt van een leider der Buiten- landsche Zaken evenwel wat meer dan stof t�t karikaturen. Ook Burian's jongste verklaring maakt geen gunstigen indruk. Men hoort er den onmiskenbaren klank eener oprechte gezind- heid niet in. Het stuk is zwaar op de hand, verwrongen en pijnlijk haast van stroefheid. Ook logische duidelijkheid in den gang der uiteenzettingen ontbreekt schier geheel. Zeker klinkt Burian's toon wel gematigd, en op het eerste zicht zou men geneigd zijn aan te nemen dat de minister het voortduren van den oorlog ontzettend vindt en geen moeite spaart �om den vredeswil bij de Ge- allieerden te doen bovenkomen". In plaats van een strak omlijnd programma uiteen te zetten, waaruit onmiskenbaar de goede wil tot vrede der Oonau-monarchie zou blijken, bepaalt Burian zich tot wat oppervlakkighe- den over de strijdlustige Entente, die de Do- nau-monarchie wil vernietigen enz. . Beter dan wie ook moet Burian weten dat de vredesgezihdheid bij de volkeren der En- tente wel degelijk bestaat, maar dat zij zich tot op heden niet kon doen gelden, juist om- dat de diplomatieke vertegenwoordigers der Centralen angstvallig het licht blijven schu- wen om in het duister te kunnen knoeien. Daardoor wordt de oorlog op een onverant- woordelijke wijze verlengd. Burian verwijt de geallieerden, dat zij ver- zuimd hebben de vredesonderhandelingen mer Rusland bij te wotiCii, daar^zij anders er voor hadden kunnen zorgen, �dat de vrede anders uitviel". Men moge over deze weigering der Entente denken wat men wil en het zelfs betreuren dat zij de gelegenheid niet heeft aangegrepen om de Centralen op de vingers te zien en hun 'verdekte annexatie-plannen voor het oordeel der wereld te ontmaskeren. Zulks kan den door de militairen afgedwon- gen vrede van. Brest-Litofsk niet veront- schuldigen. Hoe moet men inderdaad over dit moreele beginsel oordeelen, hetwelk Bu- rian inroept. Kunnen de Centralen dan slechts onder kontrole eerlijk zijn? Wel ter- dege is Burian overtuigd dat de vrede van Brest-Litofsk een sabelvrede is, waar hij zegt dat de tegenstanders geen recht hebben te protesteeren tegen een vrede �die voor den- geen, welke hem sloot, aannemelijk of onver- mijdelijk was". Onvermijdelijk! o, zoo. Sprekend over de nationaliteitsvraagstuk- ken in Oostenrijk-Hongarije merkt Burian op dat �staten, bestaande uit verscheidene na- tionaliteiten niet toevallig zijn gevormd, doch voortkomen uit historische en volkengeogra- fische noodzaak, die een beginsel van zelf- behoud bevat." Wij geven dit gaarne toe, al- hoewel toestanden gelijk deze zich in Oosten- rijk-Hongarije voordoen over de hechtheid van het staatsverband soms doen twijfelen, aangezien de staatkundige leiders er maar niet kunnen toe komen de levensrechten van de nationaliteiten te erkennen en hun politiek te grondvesten op een bevredigende oplos- sing, die aan allen in het staatsverband de noodige ruimte biedt. Maar waarom duldt de Oostenrijksch-Hongaarsche minister van Buitenlandsche Zaken de Duitsche inmenging in de binnenlandsche taalaangelegenheden van Belgi�, waar daarenboven het nationali- teitsvraagstuk een heel ander aanzicht heeft dan in de dubbel monarchie? Geen twee ma- ten en twee gewichten. Of heeft Oostenrijk- Hongarije zoo weinig in te brengen in het bondgenootschap met Duitschlarid, dat het maar geduldig de politiek van zijn Duitschen genoot goedkeurt,terwijl het diezelfde politiek voor de eigen landen met zulke beslistheid verwerpt? Ook over �diplomatie en oorlogsleiding" meende Burian het geraden een woordje te zeggen en in zijn verbeelding ziet hij beide broederlijk, arm in arm, samen gaan want �ze kunnen elkander niet uitschakelen", 't Is alleen maar weer jammer dat bij de Centra len dit samengaan steeds ten koste van de diplomatie gebeurt en het bewind door de militairen wordt gevoerd. Het is nogal ge- makkelijk de verrichtingen der diplomatie met den wil der oorlogsleiding te doen har- monieeren, zoo d� eerste zich telkens aan de laatste onderwerpt en niet eens den moed heeft haar gebondenheid te zien, laat staan te bekenneni! Wij zouden nog lang over-I^L�riaii's verkla-' ringen kunnen uitwijden. � Het ware echter tijd verloren. Meer dan ooit zijn wij over- tuigd dat de vrede niet langs de kronkelpa- den van de dubbelzinnigheid kan komen. Vroegere oorlogen kunnen zoo ge�indigd zijn: wij hebben de noodlottige gevolgen er van dan ook bloedig ondervonden. Slechts uit een nieuwe gezindheid kan de vrede groeien. Wij twijfelen er aan of de di- plomaten van de oude school, die maar blij- ven praten over �waarborgen" en �grensbe- veiligingen" die geen �annexaties".zijn enz., zich wel een voldoende begrip kunnen vormen over de eischen van den nieuwen tijd. Zij zijn zoo sterk van den ouden, afge- danen geest doordrongen, dat zij niet in staat schijnen breede en menschelijke gedachten op te nemen en tot richtsnoer hunner hande- lingen te maken. Zij blijven volharden bij hun miserabel geknoei, de eene wat meer gema- tigd dan de andere, al naar het past en de omstandigheden het gedoogen. In den grond van hun hart droomen ze allen van weidsche en imperiale plannen, welke hun naam moet bezegelen voor de toekomst. Voor het lijden der menschheid hebben zij geen gevoel en de oorlog is voor hen slechts een der middelen om tot een grootsch doel te geraken; doel, dat altijd echter het leven aan een ander kost. Burian is � evenals Hertling � een van dezen .De moeilijke omstandigheden, waarin de dubbel-monarchie zich bevindt, nepen hem tot gematigdheid. Kan hij evenwel morgen zijn slag thuis halen, hij zal geen oogenblik aarzelen en men zal de schoone beginselen verre kunnen zoeken. Ware zijne vredesge- zindheid inderdaad oprecht, dan zou hij niet schromen enkele woorden uit te spreken, die daarvan onmiskenbaar zouden getuigen. Hij zou dan alvast kunnen beginnen met de ver- klaring: �Wij zullen Servi� herstellen". Want wat Belgi� is voor Duitschland, is Servi� voor Oostenrijk-Hongarije. Beide lan- den zijn onderscheidelijk de toetssteen van de vredesgeneigdheid der Centrale mogendhe- den, waarbij het Belgisch-vraagstuk steeds zijn uitzonderlijk karakter blijft behouden. Op deze verklaringen � welke heel wat meer zouden uitwerken, dan al de theoreti- sche uiteenzettingen, door Burian, � la suite van Czernin, en met heel wat minder talent dan zijn voorganger.ten beste gegeven�wach- ten w�j nog steeds.Hertling wil Belgi� ruilen voor de negers en dan nog onder bezwarende voorwaarden; Burian zal Servi� niet vrijge- ven, alvorens aan Oostenrijk-Hong�rije an- dere voordeden worden toegekend. Hertling heeft slechts een sceptisch lachje voor den volkerenbond; Burian schijnt er in te geloo- ven, zoo men het Duitsch-Oostenrijksch- Hongaarsche �verdiepte" bondgenootschap tot grondslag neemt! Ook de vroegere minister van Buitenland-, sclie Zaken, Czernin, ' heelt enkele " ver- klaringen afgelegd, waartoe hij een guns- tige gelegenheid' vond tijdens de debat- ten in het Oostenrijksche Heerenhuis, naar aanleiding van' de regeeringsver- klaring. In zijn beschouwingen sprak Czernin zijn voldoening uit dat hij in de bui- tenlandsche politiek van Oostenrijk �God- dank een Duitschen koers" ziet. Wij laten de verheugenis dezer ontdekking geheel aan den ex-minister en kunnen het slechts be : euren dat Oostenrijk zich zoo maar klakkeloos laat meesleepen in het zog van het Duitsche staatsschip, dat, onder de leiding van von Hertling, nog steeds op avontuurlijke kaper- reizen uitgaat. Ook in de binnenlandsche politiek wil Czer- nin dezen Duitschen koers toegepast zien. Men, kent zijn weinig vriendelijke gevoelens tegenover -de nationale verzuchi-1^1 der Tsjeken en der Zuid-Slaven. Men z >r riu maar flink �Duitsch" moeten regeeren.meent hij, om deze vraagstukken op te lossen! . Czernin is verder verrukt over Hertling's verklaring inzake Belgi�, hij heeft zelfs de woorden van den Rijkskanselier � dien hij als een groot staatsman met een helderen geest voorstelt � jnet groote instemmiog vernomen. Deze geestdriftige sympathiebe- tuiging mag de brave zielen, die er in geloo- pen zijn tot nadenken stemmen. Wat de Oostenrijksch-Poolsche kwestie betreft, verklaarde Czernin dat hij den laat- sten tijd �zeer sceptisch" is geworden en zelfs niet meer aan een oplossing gelooft. Bij al dit scepticisme en die dubbelzinnig- heden kan het echter niemand verwonderen dat de oorlog steeds even onbarmhartig voortduurt. Voor wie ernstig wil en het ideaal der menschelijke broederschap hoog houdt, schijnt vooralsnog de ure verre te zijn. GABRIEL OPDEBEEK.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.