VRIJBELGIE ONDER LEIDING VAN FRANS VAN CAUWELAERT EN JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 12i cent. ENGELAND 3 pence. FRANKRIJK en BELGIË 0.30 fr. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND / 1.50 ENGELAND 2 sh. 9 FRANKRIJK en BELGIË 3 75 fr. ALLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMINISTRATIF TE ZENDEN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEf In Hp srhadiiw van Berliin. ■ Il uV. OvllilUU ïï In de Nederlandsche bla'den >van 21 Januari kon nien hct volgende telegram lezen: „BRUSSEL, 20 Januari (Wolffbur.). Hct Cen-traal Vlaamsch Persbureau publiceert de volgende mededeeling van den Raad van Vlaanderen : Overeenkomstig het gcstelde doel, heeft de Raad van Vlaanderen in zijn algemeene vergadering van 22 December 1917 met algemeene stemmen pleeh-tig tôt de zelfstandigheid van Vlaanderen besloten. Tengevolge van deze verklaring legt de Raad vin Vlaanderen zijn van den Vlaamschen landdag van 4 Februari 1917 ontvangen mandaat neer om ,:ich te onderwerpen aan een nieuwe verkiezing, die het Vlaamsche volk gelegenheid zal geven zijn wil aan-gaande dit besluit van den Raad uit te spreken TLJit nadere inlic'htingen blijkt, dat deze verklaring- uitgaat van een 'komtnissie van gevolmachtigden, die samengesteld is als volgt: de voorzitter prof. dr. Tack, algemeene secretaris A. Brijs; Buiten'I. Zaken prof. mr. A. T. M. Jonckx, Binnent. Zaken prof. mr. K. Heyndrickx; Landbouw en Openib. Wer-ken prof. Vernieuwe; Wetenscliappen en Kunsten prof. dr. J. De Decker; Justifie mr. Flor Heuvehnans; Financiën L. Meert; Nij-verheid en Arbeid dr. E. Verhees; Nationaai Verweer dr. Aug. Borms; Posterijen, Tele-graaf en Zeewezen prof. F. Brûlez. Wij zullen geen inkt verspillen om het ge-zag te bepalen, dat van een dergelijKc kcm-missie kan uitgaan. Wij laten de Vlamingen oordeelen over wie zich opgeworpen hebben als hun vertegemvoordigers, en waarondet reizigers naar Berlijn als de heeren Tack en Borms en zelfs de oud-korrespondent te Brus-sel van de „Kôlnische Volkszeitung", de heer Verhees, behooren. In de ,,Nieuwe Rotterdamsche Courant" van 22 Januari verschijnt een niemv telegram uit Berlijn over de ontvangst te Brussel eener afvaardiging van den Raad van Vlaanderen door den Duitschen staatssekretaris van Bin-nenlandsche Zaken, dr. Wallraf. De volgende verklaringen narnens den ,,Raad" afgelegd zijn teekenend: „De Raad hoopt, steunend op den verkondigden wil van den Duitschen keizer, dat Vlaanderen's vrije ontwikkeling moet worden verzekerd; steunend op de overtuigende doeltreffendheid der be-stuurlijke scheiding; steunend op den onbuigzamen wil van het Vlaamsche volk om zijn natie nimmer meer onder het Waalsche juk te doen buigen, — hoopt op het uur dat het Vlaamsche volk de uit-breiding zijner zelfstandigheid en den raad zelf de versterking van zijn eigen positie zal brengeu. Wij wachten er met vast vertrouwen op dat weldra de besluiten zullen worden getroffen, die ons ze-kerheid over ons lot zullen verschaffen en den vij-and er geen twijfel over zullen laten dat Duitsch-land Vlaanderen's zelfbeschikking achten en be-schermen zal. Wij richten tôt Uwe Exc. het eerbiedig en drin-gend verzoek er bij de regeering Zijner Keizerlijke Majesteit en bij de vertegenwoordigers van het Duitsche volk voor op te komen, dat ons een beslis-sing ten decl zal vallen, die het vertrouwen en de hoop van ons volk rechtvaardigt." Het ware moeilijk om duidelijiker te zeggen, dat de „Raad van. Vlaanderen" zijn politiek volil'odig vastknoopt aan aile mogelijke Duitsche voogdijpl'annen. Men moet van kwade trouw zijn of van een verregaand geforek aan politiek begripsvermogen getuigen om met te beseffen, dat het de opvattingen van von Bissing en von Tirpitz zijn, die hier hoogtij vieren. In feite zou het Vlaamsche volk aldus versjacherd worden aan het Duitsche Jon<-kerdom en een heilige vol'kszaak verlaagd tôt een kwestie van bloote maclhtspolitiek. Maar er zijn gébeurlijkheden, die wel eenmaal sterker zullen blijken dan de V un UVI "J»1» plannen uitgebroed onder de hoede van dez of gene Duitsche kaste. Zelfs uit Weenen kc men waarscluiwende stemmen. De ,,Raad va Vlaanderen'' heeft zich zelf in staat van onl binding verklaard, en. er kan nog heel wa gebeuren alvorens het kluchtspel der.... vei kiezingen voor het voetlicht komt. Als slot van het telegram uit Berlijn worc aan den woordvoerder van den ,,Raad va Vlaanderen" het volgende in den mond gf legd: ,,Allen, die ons volk kennen, zullen u bevcstigei hoe overweldigend de versterking van den natif nalen Vlaamschen wil zich doet kennen. De duizei den, die in vergaderingen het recht van hun stai hun taal en hun vrijheid eischen, zwijgend, daar z zwijgen moeten, doch ook de oogen op de nab zijnde beslissing hebben gericht, eveneens hopen en hun uur verbeidend. Moge het een gelukkij beschikking blijken, die Uwe Excellente na; Vlaanderen heeft gevoerd." Dat de Vlaamsche volkswil ondanks h< gesukkel van den zoogezegden ,,Raad va Vlaanderen" machtiger geworden is, z; iedereen als een waarheid belijden, maar d; die Vlaamsche volkswil zou ontaard zijn. t( een smeekbede aan Berlijn is een leugenacl tige en schandelijke voorstelling die ha ; verkondigers zelf beschamen. zal. Ja, duizenden en duizenden Vlamingc verbeiden met ongeduld den grooten tiji waarop zij los van Duitsche aanleuningsplai nen en vrij van elk zelfzuohtig Duitsch g< konkel, hun Vlaamsche volksrecht zulle kunnen verheffen tôt een zaak van vade landsche en Europeesche gerechtigttieid. Ma? wij dienen geen Pruisische of andere oo logsgoden. Wij dienen uitsluitend ons lijdei de en strijdende Vlaamsche volk. Het uur van Vlaanderen zal komen, ma; Vlaanderen zal zijn uur zelf bepalen en nie afhankelijk stellen van een keizerlijke besli sing, waarop alleen door onze jongens op h front naar behooren wordt geantwoord. D; de zoogezegde ,,Raad van Vlaanderen" blij1 voortbestaan, zelfmoord plege of ,,herkozer worde, is in dit geweldig procès van een zei gering belang. Dr. Wallraf heeft er trouwens vo< gezorgd, op gansch het treurig gedoe den L' dendorff-stempel te drukken. In zijn an woord zegde hij inderdaad: „Gij zijt op het punt deze zelfstandigheid uit brciden en verdere kringen van het Vlaamsc land om uw vrijheidsbanier te scharen. Wat vc gens den wil van onzen keizerlijken heer de onvc getelijke baron von Bissing begon, dat zet nieuwe gouverneur-generaal, baron von Falkenha sen, doelbewust en krachtig voort." ,,De onvergetelijke baron von Bissing.. . onvergetelijk inderdaad, want wij, Vlami gen, wij vergeten niet waartoe wijlen gen raal von Bissing zijn ,,Flamen-politik" w< gebruiken; wij vergeten niet, dat het er voi hem slechts op aan kwarn de Duitsche macht politiek op ons land te verzekeren en aan < Duitsche Tirpitz-partij het bezit van i Vlaamsche kust te verzekeren. En meer dan ooit zal er een afgrond g pen tusschen den werkelijken wil van h vrijheidlievend Vlaamsche volk en al het g knoei — hoe schijnheilig verfoloemd ook -dat aan de militaire partij> van Duitschlai welgevallig is. Dezelfde afgrond scheidt o van de politiek van den „Raad van Vlaa deren". VRIJ BELGIE. Het „groote" Ministerie. 1 ICI „^IUUIC se De ministerieele aanvullingen en verwisse-3- lingen,die in feite op een algemeenen. warboel m zijn uitgeloopen, hebben in sommige bladen t- aanleiding gegeven tôt hooggestemde pole-at mieken. Wij zouden hier proza kunnen aan-r- halen uit ,.L'Indépendance", ,,Le XXme Siècle" en „La Métropole", waardoor de in-dt druk wordt opgewekt, dat de meest tragische in geschiedenissen zich hebben voorgedaan en e- een gewichtig besluit gevallen is. Er wordt getwist; men is verontwaardigd; dreigemen-,n ten worden uitgesproken. Wij Ibleven vreed-o- zaam toeschouwen. n- Destijds werd hier gezegd waarom het be-111 leid van Baron Beyens ons ook als Vlamin-ij-j gen kon bevrediigen, in zooverre die politiek nd op de alzijdige onafhan'kelijkheid' van het ge land gericht was. Het niet onderteekerïen ar van het verdrag van Londen; de akte var Ste. Adresse, die aan de Entente-mogendhe-,et den verplichtingen. oplegt tegenover Belgic arl zonder dat België welke verplichtingen ook •a' aanging tegenover de Entente; het hooghou-den tôt den vrede van onzen neutralen stattu ot wat ook ons recht op schadevergoeding hielp h- vrijwaren; dat ailes kon vastgeknoopt wor ar den aan een buitenlandsch beleid,waarmee al-len — en niet het minst de Vlamingen — cn zich konden vereenigen. Dat optreden maakte Kl, trouwens België meer tôt een vrede- dan toi een oorlogstichtend element. 'c~ Toen kwam de heer de Broqueville aar en het roer, die zich nooit de moeite getroostt( de zeer ijverige bewierookers te verlooche ar nen, wier aanleuningsplannen bij de Entente )r_ het algemeen wantrouwen bij' de Vlamingei :n" opwekten. Lord Northcliffe noemde hen destijds een stuwkracht van de Entente, er ar men weet wat een dergelijk oordeel vanweg< -t- d'en Reventlow der Engelsche politiek betee is- kent. Men kon slechts gissen, want het bui iet tenlandsch beleid van den heer de Broquevilli 'at waS zelfs voor de opinie van een land, dai ve zoo parlementai heet als het onze, een moei n" lijk te beantwoorden vraagstuk.Maar wat e: :er ook van zij, de heer de Broqueville blee slechts eenige weken aan het hoofd van he or département van Buitenlandsche Zaken. ,u- Wij weten evenmin waarom hij die pos ît- van baron Beyens overnam als waarom hi die post verliet. In haar nummer van 20 De te cember brengt „LaMétropole" zonder mee het aftreden van den heer de Broqueville o| °'~ onomwonden wijze in verband met het bezoel de van den heer Evance Coppée. Deze Waalsch au- financier zou Duitsche voorstellen tôt eei afzonderlijken vrede overgebracht hebben • Golden die voorstellen alleen België of be in- trofferi zij ook Frankrijk? De îaatste lezinj ie- lijkt het meest waarschijnlijk, want er zijn t ou Berlijn invloeden, die voor een vrede me >or België, Frankrijk en Italië werken om En ts- geland van zijn bondgenooten af te zonderei de en den oorlog tôt een kontinentalen- oorloj de tegen Groot-Brittannië te herscheppen. Da de heer de Broqueville een gewillig oor zoi ja- geleend hebben aan den Waalschen over let brenger van het Duitsche vredesaanbod i je- beslist uitgesloten. Wij hebben hem herhaal —, delijk bestreden, maar de giftige pijlen zij nd in deze aangelegenheid niet van onzen kan >ns gekomen. m- De heer de Broqueville nam ontslag ei werd vervangen door den heer P. Hymans Een openbaar {reheim was het, dat de hee 11II1I1JIVI IV* Hymans sinds lang minister van Buitenlandsche Zaken wilde worden. Persoonlijke am-bitie,zeggen de eenen; rechtmatige aanspraak antwoorden de anderen, die laten uitschijnen dat indien de heer Hymans als minister van Ekonomische Zaken geen bijzondere titels bezat, het onbetwistbaar is dat hij de noodige hoedanigheden vereenigt om de buitenlandsche politiek van België te leiden. Zijn eigenlijke opvattingen zijn aan het groote publiek onbekend zooals dat trouwens het geval is met elken minister van Buitenlandsche Zaken, d.ie zich eerbiedigt, maar niet onwaarschijnlijk komt het ons voor, dat ook wat het buitenlandsch beleid betreft, zijn leenneester niemand anders dan Frère-Orban kan zijn, — een staatsman wiens optreden zoo machtig veel heeft bijgedragen om België buiten de greep van de groote mogendhe-den te houden. Men raadplege de lijvige boekdeelen door den heer Hymans met ver-eering en devotie aan Frère-Orban gewijd, en men zal er merkwaardige bladzijden in . vinden, waaruit blijkt hoe Frère-Orban ons i land wist te verdedigen tegen de pogingen van de Fransche regeering, die in 1867 de hand wou leggen op onze spoorwegen. Trouwens bracht de heer Hijmans bij het aan-■ vaarden van zijn kortstondige taak als Minister van Ekonomische Zaken een opvallen-de hulde aan wijlen Em. Waxweiler, een naam, die op zichzelf een gansch programma is: Wat er ook van zij, lijkt het ons, dat de re-denen tôt bezorgdheid bij de Vlamingen hun oorsprong niet behooren te vinden in de buitenlandsche politiek.Hoe zouden wij ons ove-rigens nog kunnen bezorgd maken na de rede-voering van Wilson, die den ekonom'ischen oorlog veroordeelt en den bond der naties voorstaat? Het aanleuningsgevaar is van de baan, omdat de ontwikkeling van de wereld-gebeurtenissen zoowel als de opvattingen, die overal bovenkomen, het onmogelijk maken. ,,La Métropole" beweert met bitterheid, dat de heer Carton de Wiart geen minister van t Buitenlandsche Zaken werd, omdat deze Iaatste had laten doorschemeren, dat België motet t aansluiten bij zijn huidige bondgenooten. Is j zulks waar, dan kunnen wij in de bewering - van „La Métropole" slechts een reden te ineer r vinden voor deze opvattingen. .> Wat de Vlaamsche kwestie zelve betreft, c blijft het nieuw ministerie maar al te ; <zeer de erfzonden dragen van de tra-i d'tioneele politiek van vôôr den oor-. log, zoowel in den persoon vani den - heer Hymans, als van de nieuw-gekomenen; f het onbegrip van den heer Hymans in zake s Vlaamsche kwestie had hem elk krediet bij t de Vlamingen venbeurd en wij betwijfelen - het, dat bij het nog ooit zal kunnen herstel-1 len. î „Le XXe Siècle" gaat heftig te keer tegen t den heer Wilmotte, omdat deze Iaatste den i groei van de liberale opinie in het ministerie - vaststelde.... Alsof de politieke tegenstellin-s gen, waarover „Le XXe Siècle" en1 de heer - Wilmotte het zoo druk hebben,niet in een af-i grond van onverschilligheid verdwenen te-t genover het voor aile Vlamingen ailes be- heerschend Vlaamsche levensbelang! i Wat ons betreft, laat het ons vrijwel on-verschillig, dat deze of gene partij van uft r Le Havre de lakens uitdeelt, wanneer No. 127. VRIJDAG 25 JANUARI 1918. DERDE JAARGANG.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.