NUMMER 1]. Toegelaten door de Censuur Willebroeck aan't front ^ Bestuurder : FRANS AMELINCKX, sergeant, 15e linie. Onze terngkomst te Willebroeck Eene koortsachtige gejaagdheid doorliep liée front. Het gerucht van een aanstaand ofïensief verspreidde zich ten aile kanten, door de eenen onthaald als eene onmogelijkheid gezien de gering-heid van ons klein leger en de uitgestrektheid vau het bezette front, door de anderen als eene ver-zadiging hunner jaloerschheid in het aandeel van roem waarmede de verbondene légers zich ten aile kanten op dit oogenblik beladen. De voor-bereidiugen uitgevoerd in elken secteur lieten niet den minsten twijfel over de werkelijkheid van het voorgestelde plan. Vier jaren waren er vervlogen sinds ons leger op dit zelfde front zijn bloed bij beken stroomen liet om den vijand den doortocht te beletlen, en heden opnieuw ging het zijn bloed veil geven om den terugtocht aan te vatten tôt verlossing van hen die zij hadden moeten achter-laten in de handen van een eerloozen barbaarschen dwingeland. Den morgend van den 28eSept. 1918, om 5 u. 30, nadat de vijandelijke stellingen gedurende drie uren door een helsch vuur van kanonnen waren bestookt geweest, stormde het voetvolk ten aanval. Nog nooit had zulk een geestdrift de soldaten bezield. Geene hinderpalen kon het weerhouden, noch den door obussen doorploegden moddergrond, noch den menigvuldigen pinnendraad, noch de breede beken, noch de kogels en grenaden der vijandelijke posten, noch het gekletter der honderden machiengeweren die van uit onbeschadigde abris de aanstroomende golven der aanvallers neermaaiden, noch het gordijnvuur der vijandelijke kanonnen, noch den pijnigenden stikgas die verraderlijk rondzweefde. Er werd gekerfd, geschoten, grenaden geworpen, zoodat het slagveld als een uitgestrekt bloedbad was geworden waarin groen-grauwe plckken de ontelbaarheid aantoonden van de neergevelde vijanden. Wie kan er zonder ontroering en bewondering voor die heldhaftige mannen de verovering lezen van het Houthulstbosch en de Hoogte van West-Roozebeke ! Welk was het gevoel dat zulke wonderen tôt stand bracht ? de hoop op bevrijding der goliefden en de vereeniging met « hen » die ginds verre achter de kimme, maar tegenwoordig in den geest, dat vuur deed opvlammen dat zoolang had gesmeuld in de harten der jongens aan den IJzer. Wat de vijand ook in het werk stelde, welke opofferingen hij zich ook getroostte, niets kon de glorievolle opmarch van dit kleine leger, nog zoo gedund door zware verliezen, sluiten. Ten aile kanten verslagen en bedreigd door afsluiting zag de vijand zich verplicht den wapenstilstand te vragen. De over-winning bekroonde de Verbondenen, het gruwel-monster was getrofïen en reutelde in zijn bloed. Het land was verlost, de weg naar ons geliefd dorp was vrij. * * * Van dit oogenblik af bezielde ons maar één gedacht Willebroeck bereiken ! — « Hoe zouden zij het stellen? Indien zij maar wisten dat ik er heelhuids van doorgekomen was !....!!' en zoovele andere vragen en menschen stookten dat koortsig heimwêe op en deden de meesten onder ons de tucht voor een oogenblik ontloopen en do plaats poetsen om hetzij te voet, per velo, te peerd zelfs of hetzij bij gelijk welk vervoer- middcl de richting te nemen van « ginds » van... « huis » ! Welke ontroering dan wanneer aan den gezichteinder de Kalkberg te midden zijner schouwen en den Kerktoren zich afteekenden. Den stap gehaast!... vlugger!... nog vlugger!... men liep en eindelijk bereikte men de eerste bevlagde huizen van het dorp. Ten aile kant n

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.