NUMMER 7. Toegelaten door de Censuur Willebroeck aan't front Bestuurder: FRANS AMEL1NCKX, Korporaal, D 174, leCie. De Liefdadigbeidsbaan van onze TWEE ROOD-KRUISJES Door hare militaire ligging zelf, werd onze gemeente van den eersten dag af van den oorlog aan een hevige drukte onderworpen, en deze die er vertoefden tijdens de maanden Augusti en September van het afgrijselijk jaar 1914 waren ooggetuigen van de onbe-rekenbare krachtinspanning, die ervan wege onze moedige bevolking, in aile richtingen, gebruikt werd om onze plaats in staat van verdediging te stellen. Bij tijd en bij stond dient er op teruggekomen en ik hoop dat men eens zal hulde brengen aan wien ze toekomt. Op dit tijdstip 00k, en dus alvorens onze Vlaamsche streek de gruwelen van de Duitsche bezetting beproefde, hadden wij in ons dorp den voorsmaak van dien barbaar-schen strijd dien de machtige vijand thans nog voortvecht tegen bijna gansch het be-schaafd gedeelte der wereld. Zoo zagen de Willebroeckenaars, op zijne terugreis den eersten Zeppelin die zijnen moordtocht op onze Handelsmetropool had gepleegd en waartegen onze opgehitste burgerwachten hunne ziel bijna in stukken schoten met de hoop het gevaarlijk luchtschip te doen neer-komen in ons zeekanaal of op den blijk van Moens, waar in rustige vrededagen den jaar-marktballon gewoonlijk opsteeg. Wij hadden tevens het volkomen begrip dat de wreede oorlog dicht bij onze deur woedde, telkenmale dat men ons van de Brabantsche slagvelden de ontelbare gekwet-sten, lijdend en kermend, binnenbracht die het helsch vuur van den tegenstander hadden weerstaan. Door de legerdivisie, die van ons dorp een voornaam bewerkingscentrum had gemaakt, werd er inderdaad in het klooster eene « section d' hospitalisation » ingericht, waarvoor Ledoeld gebouw en zijne fraaie inrich-tingen opperbest geschikt waren. Niet alleen vonden de militaire doctors er de noodige lokalen maar 't zij mij hier veroorloofd eenen welverdienden lofzang aan te heffen ter eere van onze voorbeeldige zusterkens die de geneesheeren met zooveel toewijding, in hunne lastige taak, bijstonden. Ook eenigen onzer burgersmeisjes, kwee-kelingen der toen nog jongingerichte afdee-ling van het Rood-Kruis te Willebroeck, namen vrijwillig dienst in het verplegings-korps van t' klooster, waar in die stille atmospheer zooveel lijden werd tegenwerkt en verzacht. Soins gebeurde het —hoe trouw herinner ik mij zulks— dat men in de schaduw van onze aloude «Peperbus» tweewitteverschij lisais haastig zag voorbijslibberen, 't zij om tôt bij lien t' huis vader en moeder eens spoedig gaan te begroeten. Nauwelijks her-kende men hunne gelaatstrekken onder de b'.anke kleedij die ons, te dien tijde, zoo weinig eigen was en t' scheen moeilijk om besef:en dat hun Rood kruisje, zoo zedig vertocnd als een uiterlijk teeken der smarten van den oorlog, die twee onzer jeugdige dorps-dochters verborgen die enkele dagen te voren zich nog konden inbeelden dat de levens-bain alleen met rozen afgebakend was. Oncfcnks deneerbieddie hen toekomt voor den driejarigen weg op het terrein der oor-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.