Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

588 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 16 Septembre. Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/9k45q4vw1j/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

ZONDAGSBLAD Btjblad van M VOORUIT M ZONDAG 16 SEPTEMBER 1917 Derde Jaargang — Nr 21 Prijs ! 5 centiemen Het Einde X X VV 111 VI V ilet Oosten kwam in vlam... Een lichte mist hing over de velden, die zich eindeloos-ver in éen groene deining uitstrekten ; tusschen al die groenigheid kronkelden bruine wegen en daarboven boog zich de hooge hemelstolp. Het doeningje van boer Vanhove lag bijna verdoken otider de vviegelende populieren. Wieze drentelde rond in de keuken, om de koffie klaar te maken tegen dat de zonen zouden opstaan. Heur haar sprietelde verstreuveld op het hoofd en over haar reeds gerimpeld en gebruind gezicht. Ze liep blootvoets en in haar onderrok ; ze was haastig om ailes in orde te bren-gen, want vandaag moest er flink gewerkt worden. — « Jongens, 't es tijd! » riep ze aan de trap. , Ze hoorde hen bewegen ; een weinig daarna kwam Seriel beneden. Hij zei iets tôt zijn moeder, dat op een groet geleek, maar het was zoo onduidelijk, zoo binnensmonds, dat men het niet kon verstaan. Seriel groette altijd op die wijze ; hij voelde het wel gepast zijn moeder te groe_ten, maar toch deed hij het niet graag ; hij vond het kinderachtig. Hij zette zich bij 't venster, dat op het neerhof uitgaf en keek, wachtend op zijn morgeneten, naar buiten ; hij zag de kiekens in hun eeuwig-gelijken tred ronddrentelen, keek hun d-oening na, zag den vechtershaan fier vooraan loopen. Boven den ouden notelaar vloog af en toe een duif voorbij en Seriel keek onbewust al dat leVen na. Wieze stond in 't achterhuis in de groote koffiekommen te scharrelen. Dees en Miel, de twee jongere broeders kwamen ook beneden ; ze spraken niet en gmgen buiten zonder ook slechts even naar Wieze of naar Seriel op te zien. Ook hij keek hen niet aan ; zoo waren ze het leven gewoon ; ze waren nooit op de gedachte gekomen, dat men anders leven kôn. Wieze schonk de slappe koffie uit en verdeelde de dikke plakken brood. — « 't Es gereed Seriel » zei ze en liep naar de deur om de anderen te roepen. Dan kwam ze weer in de keuken en ging aan de deur van 'n zijkamertje, stootte ze open en riep : «-Cies 't es gereed. » Cies, haar man, bromde en kwam na eenige oogenblik-ken, half gekleed, in de kamer ; ook hij groette niet. Allen zaten nu rond' de ruwhouten, lage tafel en geen van hen sprak een woord. Ze sloegen een kruis, bewogen even de lippen tôt een kort gebed en vielen letterlijk op 't eten aan ; haastig en schfokkig duwden ze de stukken brood, die ze met de vuile vingers afknepen, naar binnen en goten er af en toe een « zeupe » koffie bij. Wieze zat rechtover Cies, met gebogen hoofd en ge-welfden rug; de drie zonen moesten zich voorover hellen, daar het tafeltje zoo laag was. Nadat ze hun plakken brood naar binnen gewerkt hadden, gingen ze buiten, ieder aan zijn werk. Seriel ging 't paard uit den stal halen om den oogst binnen te voeren. Hij spande in en wipte op de kar; neuriënd stond hij rechtop, het hoofd achterover geheld, de leidsels los in de handen, geleund tegen den grijzen karrebak. Hij vôelde zich in beste stemming, die nog verhoogde, naarmat-e hij, schuddend en schokkend, den weg opreed ; de zon, die den mist langzaam opgezogen had, zat reeds heftig te priemen en Seriel veegde af en toe met de mouw over het voorhoofd. Traag, stapvoets ging het paard zijn gang en Seriel liet het doen, wetend dat het nog veel zou te werken hebben vandaag. Ei! Dàar stond Guustje Broekens hoeve ; Seriel zag ze staan, stil, laag, eenvoudig, aan den omdraai der bruine baan. Hij onderscheidde reeds de groene venstertjes en daar, op 't einde, nevens de hondenkern, achter dat kleine venstertje, sliep Merietse; hij wist het, want hij had daar eens gestaan, op een avond, toen Guustje nog niet weten mocht, dat zij, Seriel en Merie, van elkaar hielden. Hij hield van Merie ! Het was niet een eenvoudige liefde, die bestaat in vriendelijk-zijn en nu en dan eens ontmoe-ten, maar een forse, krachtige, gestaalde liefde; hij be-minde Merietse uit al zijn macht, de macht van een jon-gen, kloeken, sterk-gebouwden boerenzoon. Merie was een flinke deerne, groot van gestalte, zwaar van lijf, had een paar bolle, frisch-roode, gezonde wangen en twee vranke, helder-blauwe kijkers ; haar borst was goed gevormd en haar armen zouden een buitengewoon vrachtje getild hebben. En ook zij hield van hem, in den bloei harer jeugd, in de opbruisende kracht van een twee-en-twintigjarige bui-tendochter, schitterend1 van lustig leven en levendige lust. Seriel was bij 't hoveken ; zou ze daar zijn? Ze moest toch reeds opgestaan zijn, want. ze sliep nooit lang. Hij reikhalsde, keek over de haag, hoestte eens, maar ze was er niet. Zou ze reeds voor op 't hof zijn; hij loerde naar den boomgaard, keek rond en dreigde van de kar te valleri, die schokte aLs ze uit de wagensporen geraakte,... maar hij zag niemand. Hij reed door, een weihigje ontmoedigd, keek nog eens even om ; hij zou haar toch nog zien vandaag. Hij kwam aan den akker ; Cies, zijn vader, stond met de twee zonen op 't land en wachtte hem op. De zon rees hooger en scheen het geheele te willen roosten ; boven het zand danste de warmte reeds en. het was of vrachten gensters en goudkladden neergesmelen werden. — « G'hêt verdome lank genoef wig geweest zille ! » snauwde Cies hem toe, toen Seriel bij hem kwam. Hij antwoordde niet, want hij wist het : hij kon nooit iets goed doen en zijn vader was er altijd op uit om hem te doen gevoelen, dat hij de verhouding tôt Merie af-keurde.Als Cies 'n dergelijke opmerking aan Seriel maakte, schokten Dees en Miel, van ingehouden prêt. Ze konden niet velen, dat hun broer aanspraak dierf maken op het geluk, dat Merie hem schonk ; ze waren jaloersch, zelfs onderling, want ieder van hen begeerde de deern voor zich. Intusschen waren de vier mannen de kar aan 't laden ; Seriel stond bovenop en rangeerde de schooven. Dees en Miel zwaaiden met hun vork de vracht in de hoogte en Seriel nam ze af; als de kar geheel geladen was, reed Seriel weg.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit appartenant à la catégorie Culturele bladen, parue à Gent du 1915 au 1928.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes