Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

ZONDAGSBLAD Bijblad van " VOORUIT „ ZONDAG 20 JUNI 1915 Nr 14 Prijs : 5 centiemen Onweerswolken (1) A an Avanti Ik hoiud van Luik. Het is de « cité ardente », niet alleen om zijne vurig-heroïek-beroerde geschiedenis, maar ook en nog om 't on-ophoudend gonzend krielen erin, en 't klankend en mach-tig-zwaar hijgend geroezemoes eromheen. Ik zal niet licht vergeten dat spontaan opwellend, blij en" genotvol geestdriftwekkend verlangen en reikhalzen naar veel beloofde wonders, van zeodra de trein, — welke, na 't station van Ans, voorzichtig, met remmen en stoo-ten bijwijlen, eene tamelijk steile en smalle dal-helling afgerold îs, — door den laatsten vuil-grauwen steenen viaduc is gereden, als door 'n soort ingangspoort tôt 'n prachtig panorama van veelkleurige huizenmassa, met dààr trotsch en hier meer nedeng uitstekende kerktoxens ; ginder verre dienen lachend-grnene bergranden, waarop als verloren geplaatste huizekens, tôt omlijsting; dich-terbij zijn zwarte heuvels met somber-donkere gebouwen en reusachtige machines, smook-spuwend en rusteloos ronkend. En wanneer men, kort nadien, uit het station Guille-mins treedt, gevoelt men, 'n stonde vreemd en verdoofd, zich als plots geworpen in 't zielvol en bezielend leven van 'n groote, eigenaardige stad, vol elegante drukte en nog t' ontdekken schoonheid. Ik houd van Luik met zijn vrijheid-minnend en voor vrijheid strijdend volk. Ik houd van Luik, met zijn' majes-tatisch-breeden en ongedurig klotsend-stroomenden Maas, bezoomd met squares, lieve lanen en trotsche kaden met grootsteedsch air. Dit ailes en de zacht en snel glijdende « bateaux-mouches », en de verschillende massieve bogen-bruggen, om te beginnen met de hooge grauwe Pont Maghin en de beroemde Pont des Arches met hare alle-gorisch versierde machtige pijlers, — en te eindigen met de aile overtreffende kolossaal-monumentale en toch fijne Pont de Fragnée,... doen onwillekeurig denken aan Parijs met zijne grootsch-luxueuze Seine. Ik houd van Luik om zijne artistiek-kokette pracht ; om zijne plechtstatig imposeerende monumenten die spreken van ouwe tijden en van fiere grootheid ; om zijne breede lommerrijke boulevards, frisch-rustig onder 't loover, nerveus-levendig langs de huizenkanten. En ik denk, gelukkig en weemoedig tegelijk, terug aan dien regenachtig grijzen morgen, waarop als in een « conte de1 Perrault » eene gemakkelijke auto ons klein gezelschap meevoerde, den Boulevard de la Sauvenière af... Op Boulevard d'Avroy, die weldra uitbreedt tôt 'n wezen-lijken tuin, kwamen plots, van omhoog, spijtelinkskens op de ruiten van ons voertuig nijdig pletsen, als om ons humeur te tergen. De Maas, tenden de Avenue Blonden, zag er zelf wat grimmig uit, om de grijze morgenlucht en omdat hij zoo buitengewoon voortgezwiept werd. Quai de Fragnée, weer als 'n tuin die te wachten ligt naar zonneschijn om te lachen en te geuren... Een oogenblik, o, auto, voor onze (1) Uit een « Band van Stemmingen en Schetsen », in be-tverking. bewondering van zulk onvergelijkelijk aanzicht, van op de brug van Fragnée, stadswaarts, op den breeden stroom, met de hovingen op 't voorplan, aan weerszijden, en dan in de verte de grijze bogenbruggen, en 't alomvattend amphitheatersgewijze stadspanorama!... Maar eene auto> is zonder genade... En daar zijn wij al over de Ourthe-brug; de machtig-logge usines van Angleur en Chênée defileeren als 't ware. Weldra evenwel zijn wie uit die drukkende nijverheidsatmosfeer heengegleden, en de weg klimt op tussçhen vaalgraene heuvelranden, Em-bourg voorbij, naar Beaufays toe met zijne wijdsche hori-zonten, over diepe valleien, met schilderachtige ge-huchtjes tusschen boschjes, heen : hooge bergruggen met donkere pijnen. Dan weer dalend slinkt de weg. Als op een cinema-film zien wij, door de vierkantige ruitjes, de prachtige land-schaps-zichten ontrollen. De auto meent te gauw dat wij van de heerlijke vergezichten genoeg hebbien, draait plots af en zoeft eene dreef in, die emdloos stijgt als werde ze ten hemel. De chauffeur pompt dat het een aard heeft. De boomen ruischen... Wij zijn boven, op een landbouw-plateau. Hier en daar zijn kokette hoeve-huizen, — er zijn er op hun Zwitsersch : witte muren doorkruist met bruine balken. Ik benijd de menschen die er wonen, en wier leven, zoo oppervlakkig en snel gezien, zoo onbezorgd-gelukkig voor-koint.Wij naderen een dorp, en op de zijmuren van een ge-bouw hangen nog de aanplakbrieven uit eene oniangsche kiescampagne. Zij spreken van zorg en strijd. Vreemd doet het, daar ongeschonden en vrij de affiches van verschillende partijen te zien hangen, omdat zulks onbegrij-pelijk is voor wie uit Vlaanderen komt. En, met onze overwegingen, zijn we reeds door 't dikke dorp Louveigné gesnord, en 't mooie dal van Sècheval, waarin wij afrollen, vraagt ons zulke materialistische ge-dachten op te geven, voor 't oogenblik, om enkel onbe-zonnen te genieten. Een incident. Wij hooren buitei dof getoet... Eene zware Ardensche boerin springt haastig opzij, van voor de auto, 't Is alsof zij een' boom op wil, langs den weg ; haar hond is nevens haar gewipt. Beiden blikken verdoemend-nijdig naar 't duivelstuig. Eene ondeugende leute giechelt plots spontaan en onwillekeurig in mijn binnenste, en ik moet ze redelijkerwijs bedwingen... De prachtige landschappen zijn alweer voorbij, en wij rijden, met dof gekletter, tusschen grauwe, hoekige en stompe rotswanden. Remouchamps. En weer snel opwaarts de hoogten in, waar groen is van aile schakeeringen, gras-groen, loover-groen en 't groen van de sombere pijnen. Aan den eenen kant van den smallen weg is, als een muur, een bergrand, aan den anderen gaapt eene diepte, steil-af en breed. En de weg schijnt ginder, voorwaarts, bruusk afgebroken. Maar neen, want daar slingert de auto ons brutaal om een' « tournant »... En hier zijn de wonder-schoone « Fonds-de-Quarreux »... Beneden in de diepte, tusschen de beboschte glooiïngen, huppelt en danst en springt, en wringt zich woest de Am-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.