ZONDAGSBLAD Bijblad van " VOORUIT „ ZONDAG 10 JUNI 1917 Derde Jaargang — Nr 7 Prijs : 5 centiemen Tooneelervaringen I. — SCHOUWBURGBRAND Miesten had voor de eerste maal in zijn leven een tooneelvertooning bijgewoond, en dan nog wel in de koninklijke en prmselijke rederijkerskamer « Broeder-liefde en Taalzucht. » De voorstelling had op zijn achtjarig jongensgemoed een diepen indruk te weeg gebracht. Van de zeer ver-warde, verwikkelde lotgevallen van het gestolen kmd Albert, die hem daar onder de oogen gebracht werden, had hij moeilijk ailes kunnen navertellen, maar de hevige ontroering van al de menschelijke grondgevoelens van haat, dapperheid, medelijden en vreugde, waarvoor hij toen reeds vatbaar was, de verbazende, « groote en nieuwe » tooneelschikking met een hevigen brand, bos-schen, schepen, een dievenjacht op de daken der hui-zen, enz., — en het overvloedig gebruik van zwaarden, pistolen en geweren hadden van deze vertooning iets on-vergetelijks gemaakt voor den jongen. Hij vertelde zijn indrukken zoo dikwijls aan Clara, zijn jongere zuster, en aan de oude meid Louise, dat deze laat-ste hem op den duur meer dan eens kregelig deed op-merken, dat ze de geschiedenis van het gestolen kind al van buiten kende en dat « het wat te veel van het zelfde » was. Ook was hij met Louise herhaaldelijk in twist ge-raakt omdat zij beweerde, dat de redder van het kind Albert niemand anders was dan de bakkersgast, die brood bij hen bestelde. Miesten verwierp deze bewering met verontwaardiging. Het was hem een loutere onmoge-lijkheid, dat die slanke markies met purper fluweelen kleed, weel'derig gevederden steek en sierlijken degen, hun bakkersgast zou geweest zijn. Deze kon overigens zoo mooi met spreken, daarvoor vond hem Miesten niet taalzuchtig genoeg. Hij had bovendien noch baard noch snor. Louise wist er niets van, zeide Miesten, zij vertelde dat maar om hem te plagen. Het gebeurde nog verscheidene weken na de vertooning, dat Miesten in de eenzaamheid van den hof of van den zolder, zijn geliefkoosde plaatsen in huis, met zijn wandelstokje schermde im de ijle lucht, zijn pet wat naar achter geschoven en zijn regenmantel over den linker arm geplooid naar het voorbeeld der tooneelhel-den. Dan leefde in, hem kie waan, dat hij het gestolen kind redde, en bij elken degenstoot galmde hij uit met merkwaardigen aanleg : « Achteruit, eerrverrgeten snood-aarrds! » Midden in dien tijd van tooneelkoorts kwam dan St. Niklaasdag. Miesten had zijn zin gezet op een theater. Voor het raam van Tingtangtolletjes had hij er een gezien dat hem zeer beviel. Van school naar huis gaande, maakte hij meer-malen een omweg om den mooien, papieren schouwburg te gaan bewonderen. Met begeerige oogen stond hij dan te kijken naar de kroonlijst en de steunpilaren, versierd met lieren en maskers, naar het orkest, waar een heele troep roerlooze muzikanten zaten te toeten en te blazen onder de bezielende leiding van een even roerloos diri gent. Hij vond het roode gordijntje heel prettig en, op zijn teenen staande, poogde hij over de kroonlijst de schermen, die nu een bosch voorstelden, nauwkeurig te onderzoeken. De personages, aile voorzien van een lang ijzerendraadje, lagen in verwarden tros samengebonden, zoodat Miesten enkel vermoeden kon hoe mooi ze waren en hoe heldhaftig van houding. Op zekeren dag had Tingtangtolletje, die in zijn deur stond, den knaap over den theater aangesproken. Het mannetje had menschen-kennis en vooral jongenskennis te over'' om dadelijk te zien, dat het theater voor Miesten een oogenuitstekende temptatie was. Door behendige lofspraak over den begeer-den schouwburg deed de speelgoedverkooper Miesten's verlangen zoo hevig worden, dat St-Nikolaas zelfs in zijn onwilligste luim het gewenschte aan den knaap niet meer had kunnen weigeren. Miesten had in optima forma zijn vraag aan den Hei-lige gedaan — per brief, in 't vuur gegooid en door de schouw recht naar den Hemel verzonden. Vader en moeder, die liever aan den sant ander speel-goed zouden gevraagd hebben, waarmee hun niet al te sterke jongen zich meer lichamelijk zou ontwikkeld hebben, stelden hem verscheidene malen voor van het theater af te zien. — Zoudt ge niet liever een velo hebben? — Een velo wil ik wel, zeide Miesten, maar toch eerst het theater, voegde hij er hardnekkig, wilskrachtig bij. De holsSlokken met wortels, rapen en hooi stonden in de schouw. Miesten's nacht was heel onrustig. Lang voor 't gewone ontwakingsuur had hij al mieren in zijn voeten en stond hij al op de slaapkamer zijner ouders. Moeder was reeds beneden, doch vader « flemde » nog wat in 't vroege morgenuur. Was 't nu dat Miesten vreesde, dat hij door dat onverwachte bezoek bij het bed vader eenigs-zins uit zijn humeur kon gebracht hebben en dit nu goed maken wilde door iets liefs te zeggen, of was Miesten werkelijk zelf zoo zeer door verwachtingsgeluk overstelpt, dat hij eene voor een jongen niet gewone verteedering in zich voelde opwellen — wie zal 't uitmaken? Hij sloeg zijn beide armpjes rondom vaders hais en met een zenuw-achtig bewegingetje over 't heele lichaam vroeg hij : — Papa, zijtde gij ook zoo blij vandaag? Vader voelde zich werkelijk een enkele stond weekjes om 't hart, gaf Miesten een kus, en stond toen haastig op, luidop aankondigend, dat ze 't huis gingen afzoeken om te zien of de « Heilige man met zijn stampers ,aan » iets gebracht had. 't Bleek dan wel dan de andere broers en zustertje Clara ook al lang niet meer sliepen en maar in hun kamer ge-bleven waren, omdat moeder den vorigen avond nadruk-kelijk bevolen had niet beneden te komen voor ze'zou geroepen hebben. Ze verschenen nu allen op hun vaders kamer en aangeprikkeld door hun wederzijdsche vragert « of Hij wel gekomen was » en waar of « Hij 't zou gezet hebben », trokken ze van daar 't heele huis rond, in aile kamers zoekend, zustertje aan vaders hand uit louter vreesachtigheid. 't Was een echt plezierige groep ! Vader voorop met het handlampje en de kinderen hem volgend met levèndig spiedende blikken.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.