Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit

1035 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1916, 06 Fevrier. Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit. Accès à 28 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/d50ft8g36d/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

ZONDAGSBLAD Biiblad van " VOORUIT „ 7nnn&r, « ffrriiart iîhg Nr 47 Prijs : 5 centiemen Oude Lastdieren. i « Is Lambrecht nog met thuis ? » vroeg mijnheer Vincke met bekommerd aangezicht aan zijn bejaarde dienstmeid, « met het paard, met Reus? » hernam hij. De duisterms viel in, en zij was bezig met in de woon-kamer het lamplicht aan te steken. « Neen, mijnheer, nog niet, » en beiden leenden zwijgend het oor naar afwezige geruchten. « Er moet îets gebeurd zijn met het paard of met de lading steenen, » — hij was koopman in bouwmaterialen — zoo sprak hij tôt zijne binnenkomende vrouw. m Reus wordt zoo oud, vriend, Lambrecht zei nog giste-ren, dat het gevaarlijk wordt hem nog in te spannen. » a Arme, brave Reus, » antwoordde mijnheer Vincke be-wogen, a wat heeft hij ons diensten bewezen sedert bijna twmtig jaar! Ik mag wel zeggen, dat hij ons fortuin heeft helpen winnen. » <( En voor ons genoegen ieefde, want hij was koetspaard en trekpaard tevens, » zei zij. « Voor niets bevreesd, nooit vermoeid in zijn goeden tijd, altijd gelijken tred houdend, nooit de zweep noodig, een waar lam en moedig ; vlug daarbij als een haas : zulk een paard zullen wij nergens meer vinden ! » « Een schoon dier ook, groot, fijn van pooten, en met lange, vale manen ; zeg, hebt gij ooit zulke miooie manen en zulk een kop gezien ? » « En getrouw ! Hij zou zich nooit in een vreemden stal hebben neergelegd. Eens een weg betreden, kende Reus hem voor altijd,... — <( Daar zijn ze ! » riep mijnheer Vincke, opspringend uit, die een verre bekend geratel en gerinkel, dat steeds na-derde, vernam. Het gespan reed de groote poort van 't voorhof binnen. « Welnu, Lambrecht? » mijnheer en mevrouw waren beiden buiten geloopen. Het was volop avond. De twee wagenlantaarnen îicht-ten als twee schitterende oogen in de duisternis. Heel het dorp lag in rustend stilzwijgen. « Welnu, mijnheer? wat ik voorzag is gebeurd, Reus is gevallen aan den opklim in de Zompelingen. » En de voer-man vertelde verder, hoe zonderling de pooten van Reus eerst uitwaarts slingerden, Reus altijd ijverig aan den wagen trekkend uit geheel zijn macht, totdat hij in eens omsloeg ; hoe het volk, dat op den akker werkte, bij geloopen kwam; wie er geholpen had om Reus recht te krijgen, en . hoe het arme dier weder zijn krachten ingespannen had en — ofschoon hinkend — toch veilig was thuisgeraakt. « Godlof, hij heeft niets gebroken, » zei mijnheer Vincke, « geen zichtbaar letsel, » en hij onderzocht het paard, tikjes op zijn rug, zijn kop en zijne lende gevend. a Braaf beest ! » zei hij nog, het uitgespannen en door Lambrecht naar de donkerheden van den stal — hoefsla-gend weggeleid — nablikkend. ' « Zorg er goed voor, Lambrecht ! » riep zijn vrouw den stalknecht achterna. « Een veteraan, in dienst gebleven tôt op 't laatst en op het veld van eer gesneuveld, » zei zijn meester. II Des morgens aan het ontbijt : « Lieve, ik ben reeds naar Reus gaan zien. Hij schijnt wel beter, maar hij heeft een dikken poot. » « Wij moeten hem vervangen, heusch, hij kan niet meer. » « En Bolle wordt ook oud. » « Wij zullen twee nieuwe trekpaarden moeten koopen. » Zijne vrouw zuchtte even, net als eene ietwat luidere ademhaling dan de andere : « Ja, man, ja, maar... wat te doen met de twee oude, met Reus en Bolle ? » /« Zij blijven hier, » verklaarde mijnheer Vincke1 met een plechtig handgebaar, « hier tôt aan hun dood ! » Zijn vrouw klapte in de handen, mede juichend om 't besluit, en de bejaarde meid, die er nog langer Ieefde en diende en slaafde en leed dan Reus ■— juist kwam ze binnen —■ sloeg ook de handen in elkaar, en keek ten hemel op met een vonk van blijdschap in haar scherp gebleven oog : « Er zijn nioc brave menschen oo de wereld! » III Een nieuw paard stapte 't hof op aan den toom ge-leid. Zijn zwarte huid glom in den zonneschijn ; fier hief het den kop recht en stampte — stilstaande — ongeduldig op den grond. Lambrecht was fïerder nog dan het dier zelf, fier over zulk een levend prachtexemplaar. Mijnheer kwam kijken, ook mevrouw, ook de oude meid, reeds half gebogen, heel versleten, afgesloofd, zag toe. Het was een mooie aanblik : die jonge, flinke knecht naast dat mooie beest. Ginder achter de toppen van de populieren, beneden ontbladerd reeds, omhoog nog goudwemelend in laten herfsttooi, rees het torentje van « 't armhuis », zooals de dorpelingen 't noemden — « 't klooster » — zooals waar-heid-verbloemende rampzaligen 't betitelden, die er — ge-dwongen door het noodlot — op het einde van hun zwoe-gersbaan een intrek nemen moesten, etend het genade-brood.Daar zat Djooren, de afgediende paardenknecht... « Waar stellen wij het nieuwe paard, mijnheer ? » « Wel, Lambrecht, in het ledig hok. » « Mijnheer, het tocht er wat. » « Jamaar, jamaar, » hernam deze in verlegenheid en echter vastberaden, « ik kan toch mijn oude, trouwe paar-den uit hun plaats niet « drommen » voor een nieuw, niet waar... niet waar, Lambrecht?® « Zooals gij wilt, mijnheer, » zei Lambrecht, blijkbaar f^lpiircr^cfplrl rlaf -IL- £1 i Q — O-aiv^UA cuva. IV « Is die haver alweer op ! » « Drie paarden, mijnheer, en Reus, die voor twee eet, ge weet wel wat een oud paard noodig heeft. » « Reus werkt niet meer, hij zou dat dienen te beden-ken, » zei mijnheer glimlachend, half ontevreden. « En het hooi? »

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre Zondagsblad: letterkundig bijblad van Vooruit appartenant à la catégorie Culturele bladen, parue à Gent du 1915 au 1928.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes