Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Nr 30 13 Juni 1915 brieven te zenden aan de redactie van :: " allerlei „ :: antw. steenweg, 69, st-amandbberg, (gent) ALLERLEI vorige nummers van :: allerlei „ :: zijn te verkrijgen bij :: de vérkoopers :: Lezing voor het Christene Vlaamsche volk WEEKBLAD, PHjs 5 oentiemen Bloementijd Liefelijk tafereeltje, door Fr. Timmermans. Eene gematigde heete zon, kweelende vogelen, welrieken-de bloemen, een gezonder en sneller loopend bloed, de be-wustheid haars geluks in den schoot eener Deminde familie en vooral hare grootmoederlijke bezorgdheid voor het aan de beterhand zijnde jongetje dat zij meer lief heeft dan de an- ' dere kinderen die grooter en ■ sterker op dien stond aan den veldarbeid bezig zijn, dit ailes was de zeilsteen die de oude brave vrouw uit de hoeve trok naar de welgekende bank in de laan waar zij te zamen wachten op den terugkeer van î der en moecler en gansch den Grootmoeder en kleinzoontje plukten bloemen onderweg. Thans rust men wat en de oude hare borst terwijl zij schijnt een voordrach* te houden « op de broosheid der aardsche zaken. » klein rondeken, in het midden kleurde bladjes! Wat aangena- ne geur ! Riek ! En zij streelt den neus van haren «Benjamin» met de bloem, maar de kitteling doet hem niezen en beiden schieten in een luiden lach, die de musschen op de vlucht drijft. Oh ! wat is het leven zoet voor 't oudje en hoe schij-nen haar deze korte stonden van onbeneveld genoegen een voldoende vergoeding voor het verdriet, den kommer en de slapelooze nachten die haar vergrijsden en tallooze rimpels groeven op haar gelaat. — En wie maakte deze bloem ? mijn lieve jongen. — De goede God, Schepper van hemel en aarde. — Opperbest... En grootje omhelst haar kleinkind dat zoo wel hare lessen onthoudt. — Zie, die bloem, dezen morgen ontloken, zal ontblade->. jjg ren en sterven. Blaas ik erop, de bladen zullen wegvliegen. .... Den blaas van God over een p%, h -, '/mensch, dat is de tegenspoed, de ziekten, de laster, de dood. 'f/' '«•a ^ /*' î . God ^ blies genadi^lijk ^ve^ Boogen hemelwaarts om God te mijn kind, zij zal weldra ver-slensen, immers zij is niet meer vast aan den stam op welken zij ontlook. 't Zelfde gebeurt met de kinderen die den va- dergrond verlaten, het voorva-cferlijk erfgoed voor de wereld die vol is van leugen en boosheid. Blijf hier, mijn kind, gansch uw leven. — Nooit zal ik u verlaten, grootmoeder. — God gave't! Gij weet, het kindje van onzen buurman werd over eenige maanden naar 't kerkhof gedragen.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.