Nr 48 17 October 1915 BRIEVEN TE ZENDEN A AN DE REDACTItL VAN :: " ALLERLEI „ " ANTW. STEENWEG, 69, ST-AMA.NDSBERG, (GENI) ALLERLEI VORIGE NU.VIMERS VAN " "ALLERLEI „ " ZIJN TE VERKRIjGEN BIJ :: DE VERKOOPERS " Lezing voor het Christene Vlaamsche volk WEEKBLAD, PrSjs 5 centismen De Qoede God voor Stuurman Omtrent een kilometer van het dorp Hinterloo, gansch in de nabijheid van de rivier, die krinkelend en winkelend dat dorp doorstroomt, verhief zich een hutje, gansch afgezon-derd en van een armtierig voor- komen. Geen gelukkiger huisgezin echter, uren in het ronde, dan Karel Nys en Clara, zijne jeug-dige echtgenoote, die deze arme stulp betrokken. Onder hun ellen-dig dak huisde meer tevreden-heid en overeenkomst dan in menig prinselijk paleis. Hoewel zij het nooit breed hadden, had het brood toch nimmer zijne ver-schijning op hunne tafel gestaakt. Karel, timmerman van stiel, ha-merde en schaafde van 's mor-gens te zes uren tôt 's avonds om acht of negen, in een klein houten beschot, dat hij zelf had opgetimmerd tegen den achter-gevel van zijn huisje. Clara stond hem trouw bij in het zure werk: zij waschte en streek voor an-deren, en de geestelijkheid had haar ook het linnen der kerk toevertrouwd. Zoo raakten zij ordentelijk door de wereld en konden al een stuiver besparen op 't gewin, die al zeer en zui-verkens den aarden spaarpot in- ging. I Maar toch was een leemte, eene klove in hun geluk : er ontbrak een kind ! — Zoo de goede God ons een kindje schonk, zei Clara, dan ware ik de gelukkigste der vrouwen ! — Vrouw, antwoordde de brave Karel daarop, heb be-trouwen. De Heer zal onze bede wel aanhooren ! En inderdaad, zij werden verhoord : Clara werd moeder van een allerliefst wichtje, dat ze in het H. Doopsel den naam gaven van Jozef... Jozef zoo heette ook Karel's vader... O, ware die nu bij hen, toen, ja toen, ware hun geluk volkomen, hun bestaan op aarde een paradijs. Eilaas Vroeger hadden zij den ouden Jef genoeg aangezet zijne woon-plaats bij hen te vestigen, doch zelfs geen antwoord was op hun verzoek gekomen. 't Was zoo een hevige koppigaard ! En daar-bij, die oude veete : zijn zoon die tegen zijn heug en meug was getrouwd ! Niet dat Jef iets tegen het meisje had, dat Karel tôt zijne echtgenoote verkoos : daar viel niets op te zeggen, braaf, eerlijk, treffelijk, deugdzaam als ze was. Maar waarom het was hadde hij zelf moeilijk kunnen bepalen. Was het om zijn zoon zoo lang mogelijk van die groo-te, gevaarvolle levensbaan te houden, die begint met den weg naar kerk en gemeentehuis ? Wellicht neen. Maar wat meer grond had was : Jef was oud en versleten en tôt werken onbe-kwaam geworden ; zijn Karel, zijn eenige zoon, voorzag in de behoeften zijns bestaans. Hij weg, wat bleef hem anders over dan de hand te reiken tôt de open- Kofû lio-fHoHtrrVïotH oon clan < ucii v_. îiv^ivaciviigin^ivaj oiup dien elke eergevoelige werkman zoo niet goedschiks geneigd is te doen. En daardoor kwam het dat de oude Jef aile betrekkingen met zijn zoon afbrak. Deze laatste, door Clara's nering gedwongen zich in hare parochie te gaan vestigen, drij, vier uren van zijn vaderdorp, had daardoor min gelegenheid de verzoening te bewerken.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.