Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk

1008 0
17 februari 1918
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 17 Februari. Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/zp3vt1jj9h/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Vierde jaargang Nr 14. Prijs 6 centiemen. Gent. 17 Februari 1918. HOOFDREDACTIE : VROU WEN SECRET ARIA AT met medewerking van het Algemeen SECRETARIAAT en het werk der VOLKSBIBLIOTHEKEN .. rvT? CT*T) A A T .. ALLERLE1 r Beheer ! PEPERSTRAAT, 17. —«o»— ABONNEMENTEN: PER JAAR fr. 3,25 ZES MAANDEN . . » 1,60 ^ T\T>1T HT A A \TrtT>\T , Weekblad voor ons Vlaamsche Volk. INHOUD : De ware genezing. — Monica (4e vervolg en slot). — Gedicht Leielied. — De Spieren. —• VoHiarding. — Aan Ouders ! — Kleine Oorzaak, groote Gevolgen. — Vergelding (12e vervolg). — Luim. — Voordrachten en Lessen. De ware genezing. De sociale kwestie is niet van gisteren of vandaag; zij heeft altijd bestaan, nu is zij slechts meer ingewikkeld. Aan de oplossing hebben aile heiligen gewerkt, en zij hebben een praktischen blik gehad in die zaak. Met woord en daad hebben zij de hoovaardij be-streden die zich stelt tusschen God en den mensch, die de sociale kwestie in het leven heeft geroepen en elken dag grooter doet worden. De voorbeelden der heiligen, wier eenig levensdoel was : Gods rechten te erkennen en te doen eerbiedigen, en na Hem bovenal hunne liefde gegeven te hebben, hun even-mensch gelijk zich zelven te beminnen, zijn het best in staat om de zieke maatschappij te genezen, door die middelen, welke Weiss aangeeft in zijn schoon werk : La Question Sociale : De genezing moet beginnen door terug te keeren tôt den waren geneesheer, tôt de bron van leven en gezondheid. Met den afval van God is de doodelijke ziekte der maatschappij ontstaan De revolutie is begonnen met de afkondiging der rechten van den mensch ; de vernieuwing der wereld moet voor ailes aan-vangen met de afkondiging der rechten van God op de menschen, opde gemeenten, op de maatschappij, op de rijken, opde armen, op de vorsten zoowel als opdeprivatepersonen.... Geheel de sociale kwestie zou gemakkelijk zijn op te lossen, als men steeds het geopenbaarde beginsel in beoefeningen bracht ; doet aan anderen wat ge wenschen zoudt, dat men aan u deed ; en doet hun niet wat ge niet wenschen zoudt, dat men u deed Daarom zijn aile pogingen om de sociale kwestie op te lossen, alleen door wetten en hooge maatregelen of die alleen uitwendig werken, geheel ijdel. Dit is juist de fout van de meeste middelen, die tôt nu toe beproefd werden om verbetering te brengen in dezen toestand; daarom moeten wij een zoo streng oordeel uitspreken over de moderne wetgevers, die als geneesheeren met een oppervlakkigen blik, het kwaad met ver-zachtende of bijtmiddelen aanvallen, die het aan de oppervlakte wegnemen zonder tôt het inwendige door te dringen, zonder den wortel uit te roeien. Als het bloed bedorven is, helpt het niet dat ge zalf op de huid legt. In dat geval moet ge het bloed zuiveren. Zoo is het 00k met de sociale kwestie. Wij willen daar-mede niet zeggen, dat bidden en vasten alleen genoeg zijn om de kwalen der wereld te doen verdwijnen. En in dit punt hebben velen de zaken te licht beschouwd, als zij gemeend hebben, de proeven van katholieke hervor-ming, welker voortreffeliikheid zij toch zelf niet ontkennen kunnen, te kunnen afwijzen met de opmerking dat de mensch niet van Gods woord alleen leeft. Dit zeggen 00k wij. Maar dit sluit niet uit, vast te stellen, dat de mensch en de maatschappij niet zullen kunnen leven zonder het woord Gods, al zou het ge-lukken, om de steenen in brood te veranderen. Zoo heeft het de Eeuwige Waarheid gezegd. Daarenboven heeft Christus niet alleen aan den persoon, maar aan de geheelemaatschappij tijdelijke zegeningen toegezegd, die opreeht het Rijk Gods en zij ne gerechtigheid zou zoeken. Daarom zeggen wij met veel grootere beslistheid, dan bij het uitspreken van elk ander staathuishoudkundig beginsel, dat de sociale kwestie opgelost zal zijn, van den dag af waarop de zedelijke grondregels der sociale orde, namelijk : de barmhartigheid, de recht-vaardigheid, de trouw, hersteld zullen wezen, of, gelijk de beroemde Le Play geliefde te zeggen, van den dag af, .waarop de tien ge-boden Gods de grondwetten van het publieke leven zullen worden. Arbeid is des lichaams voeder, Arbeid is der ziele hoeder, Arbeid is der deugden moeder. Monica. (4' vervolg en slot.) DE VERZOENING. Aanstonds werd de vader bijgehaald. Toen hij gansch de ontsluierde sluwheid vernam, ontstak hij in de grootste woede. Hij was een te rechtvaardig man om zich tegenover zijn dochter minder streng in zulke gevallen te gedragen, en het feit dat dit ailes tegenover een weeze was gepleegd, verzwaarde grootelijks de fout. — Ze zal de vijf honderd frank die Monica ons toegezonden heeft, na vergiffenis te hebben gevraagd, uit haar eigen zak wederkeeren, strafte de moeder, opgewonden. — N een... keurde de vader af. Maar zoolang ik haar 's avonds den kus niet geef, zal ik haar niet meer als mijn dochter aanzien... En gij, moeder, haal me mijn hoed en overjas, ik ga zelf Monica om vergiffenis vragen. — Gaat gij u 00k vernederen ? vroeg de moeder, wier genegenheid voor Monica nog immer wat geslenkt was... Maar, meester Franckx verliet de kamer en richtte zich naar Michiel Tavernier's woonst; en de moeder murmelde : — Wel ja, 't is best zoo, danzal ailes vergeten blijven. * • * * Die morgen waren Michiel en Monica samen op zoek geweest achter werk en een kamer ; ze waren nu pas te huis gekomen. Ze zaten nu beiden aan de tatel en bespraken de toekomst. Daar vond ze meester Franckx; de beide jonge lieden waren verwonderd opgestaan bij dit overwacht bezoek. — Mijn kinderen, ving hij aan, zonder hen den tijd te laten iets te zeggen, of zelf te groeten, ik kom u vergiffenis vragen, aan u beiden. Aan u, Monica, om u slecht te hebben behandeld, eergisteren; u, Michiel, vandaag... Ik ben bedrogen geweest ; maar nu weet ik ailes... Die ongelukkige heeft ailes bekend... — Ah peter, lieve peter ! riep Monica hem in de armen vallend. Zeg niet verder. Wij willen niets meer hooren dan dat ge mij opnieuw bemint, en in ons huwelijk toestemt... Het overige, dat is niets, en bestaat niet meer... — Allebei heb ik een verzoek te doen ; belooft ge mij het te volbrengen?... — Een verzoek? Ja ik beloof, zei Michiel. — En gij, peter? — Ik 00k. — Zoo dan ik begeer dat geen een van u, wegens mij, aan gelijk wie, aan gelijk wie, hoor, kwaad zou willen. Ze zijn uwe vrouw en dochter, peter, uwe tante en nicht, Michiel, ik ben slechts een vreemdelinge, en moest me, van zoohaast ik me ten onpas bemerkte, hebben teruggetrokken. Ja, vergeet ailes... Aller oogen werden vochtig. — Gij moest dat aan mij niet vragen, Monica; het was mijne beurt — Oh neen! ik 00k moest het u vragen, hernam Monica, haar fijn hoofdje schuddend, en ze geleek zoo welsprekend die groote dames der vorige eeuw, wier beeltenis Frankx zoo graag in het hout verwerkte, dat de kunstenaar het bemerkte en zich afvroeg van welk ouders dat kind wel mocht afstammen ; en in begees-tering vervoerd sprak hij als richtte hij het woord aan eene dier edelvrouwen : — Zeker, Mevrouw; en om er u het bewijs van te leveren, kunt ge met mij naar huis terug-keeren, als vroeger... Monica wendde zich een oogenblik van hem af, bedacht zijn voorstel. Dan, na een poos : — Neen, zei ze, als vroeger kan het nooit meer zijn. Vroeger reeds was ik een last, en kwam soms ten onpas ; nu zou het eene folte-ring zijn voor hen bij u nog in te wonen, peter. Neen! Martha heb ik ailes vergeven; en mevrouw Franckx zal ik altijd dankbaar zijn; u, peter, zal ik altijd vurig, vurig beminnen. Maar terugkeeren ; neen dat kan niet. Morgen of overmorgen zal ik bij u met Michiel een bezoek afleggen — niet waar, Michiel? — en ailes is hersteld ; maar terugkeeren ; neen !...

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk behorende tot de categorie Katholieke pers. Uitgegeven in Gent van 1914 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes