Tweede jaargang Nr 4^ Prijs 6 centieinen tfent 27 Augustus 1916 hoofdredactie : lgemeen secret aria at oude houtlei, 34. et de medewerking van het werk der volks bibliotheeken "de straal,, hkresianenstraat, 13 ALLERLEI r beheer : vrou wensecret aria at peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : >> per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,00 drij maanden : » 1,00 Weekblad voor osas Viaamsctie Volk 1NHOUD : De Verloofden. — De Macht der Kerk. — De Neus in het Spreek-woord. — Is 't onvrouwelijk. — De groote wijde wereld. — Klanten-aanbrengers. — De Uitverkoop. — Voordrachten en lessen. De Verloofden door MANZONI I Uit het meer van Como drijft langzaam zuiderwaarts een breede watervertakking tuss'chen steile berger ; hier schijnt het water als een mijmerend spiegelvlak te zijn om verder te versmallen tôt een stroom waar een eeuwenoude brug de beide oevers verbindt. Twee reuzentoppen : de San Martino en de II Resegone, deze laatste bekroond met fijn-kantige rotsen, staan als trouwe wachten langs de Adda-rivier. Zacht ruischende watervloeden doorkruisen de bevallige oeverstreek der Adda. Een liefelijke schakeering vertoonen de verschil-lige boschjes, landhuizen en vlekken van dit bekoorlijk land-schap, Lecco geheeten, naar den naam van een der aanzien-lijkste dorpen. Rond de jaren 1620 stond voorgenoemd dorp onder den dwang van een versterkt kasteel en een spaansch garnizoen ten spijte onzer landlieden, wier handel en wandel meermalen gestoord werden door deze vreemde bezetting. 7e November 1628; het wemelend goud der avondzonne glansde eenige stonden geleden nog in vollen gloed ; samen-gepakte wolkjes versmolten schier in dat machtig vuur doch kregen stilaan de bovenhand en drongen de afnemende vunrschijf achter den horizont weg ; heimelijk spande de sluipende nacht zijn doorzichtigen sluier over de velden toen Abbondio, de godvreezende herder eener naastgelegen paro-chie, ten zijnent terugkeerde. Wel zestig winters had de man reeds beleefd. Klein was hij van gestalte en eenigszins in-gedrongen van lijf ; uit zijn zacht gelaat straalde de goedige vroomheid eener godgewijde ziel. Traagzaam vorderde hij zijnen weg, innig verdiept in het bidden zijner getijden en liet bij tusschenpoozen zijn blik weiden over het heerlijk vergezicht dat zich voor zijn 00g ontvouwde. Wie beschrijft zijnen angst, toen hij plots op korten af-stand v66r hem twee gewapende mannen ontwaarde die naar zijne komst schenen te wachten. Een vluchtig oogslag was den wandelaar genoeg om zich te overtuigen dat die zon- derlinge lui tôt het slag der bravi of gehuurde sluipmoor-denaars behoorden. Deze soort van menschen, destijds talrijk verspreid in Lombardije, trots de strenge wetten tegen hen uitgevaardigd door het bestuur van Milaan, verwekte alom angstige be-zorgdheid onder de vreedzame bevolking dezer streken : niet te verwonderen dus dat de brave pastoor stokstijve stonden met den doodschrik op het lijf hunne woorden aan-hoorde.— Heer Pastoor ! sprak een der roovers en blikte hem strak in de oogen. — Wat kan u believen ? antwoordde Abbondio. — Morgen zegent gij den trouw in van Renzo Tranraglio met Lucia Mondella ? — Ja,.... prevelde Abbondio sidderend.... maar.... — Stil, viel de roover in, met gedempte maar dreigende stem : nimmer en mag of zal dat huwelijk geschieden. — In wiens naam beveelt gij ? — Komaan, onderbrak de bravi, niet met twisten overtuigen wij U.... verders hoeven we van niets te weten, maar vergeet nimmer deze plechtige waarschuwing. — Heeren, uw gezond verstand..... — Dat huwelijk, viel de tweede roover in, heeft nooit plaats ; wie het zal inzegenen, valt onder het wrekend wapen van — Stil, hernam de eerste bandiet; de heer Pastoor oor-deele zelf met wijs beleid over deze zaak ; daarbij we zijn eerlijke lied en en we bedoelen geen kwaad ; waarde Heer, ontvang den hoffelijken groet van onzen doorluchtigen Heer en Meester don Rodrigo. Don Rodrigo ! verpletterend klonk het woord in 's herders ooren ! Somber bevestigde het zijn angstwekkend voorgevoel. — Geen enkel woord hierover ontga uwe lippen, waarde Heer, zoodat de besprokene zaak uw diepst geheim blijve, anders.... Nu, wat wilt ge dat we den Weledelen Heer don Rodrigo melden ? — Mijne eerbiedige groeten ja.... 00k mijne dienstvaar- digheid. De goede man stotterde de laatste woorden schier onver-staanbaar en scheen hunner gewichtigheid niet bewust; de bravi daarentegen waren overtuigd dat de gewilligste onder-danigheid don Rodrigo was gewaarborgd. — Zoo is 't goed, waarde Heer, goeden nacht en de twee bandieten verdwenen in 't kreupelhout.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.