le Jaai'gaug ZATERDAG S AUGCSÏUS 1910. No. 37 i; AB0NKE1IENTEN. per 3 maanden voor Nederland i 2.50 franco per post. Losse nummers: Voor Nederland 5 cent voor Buitenland Tli cent. Den Haag, Prinsegracht 39 Telefoon Red. en Admin. 7433. BELGISCH DAGBLAD Bestuurders : Dr. TERWAGNE — CH. HERBIET. Hoofdredacteur : L. du CASTILLON. BUREAUX OPEN VAN 9 TOT 12 URE EN VAN 2 TOT 4 URE. —W——W——WBB—W AD VERTENTIEN. Yan 1—5 regels f 1.50: elke regel meer 1 0.30 ; Réclamés 1—5 regels f 2.50; elke regel meer f 0.50. London : Dixon House Lloyds Avenue E 0. Parys : 7 Avenue d'Antin 7. NA TWEE JAAR. Van socialistische zijde : Wolîf seint aan de oude en de nieu-wereld ; De Scandinavische socialistische politici zijn Zondag aangekomen te Straats-burg, h et einde van hun reis, waar zij t (joor de vertegenwoordigers van de stad zijD verwelkomd. Maandag bezichtigden zij de stedelijke inrichtingen voor leniging van oorlogs-iiood, zooals de gemeentelijke m elle central], de voedselver s tr ekkljig aan de me-Eigte en de landbouwbedrijven, de naai- „Aan den f e e s t m a a 11 ij d, die ter I être van de gasten door de stad was I aangeboden, namen een aantal vertegen-I woordigers van de regeering en yan het siedelijk bestuur deel, ook de socialistische afgevaardigden Bôhle en Peirotes. ,,De burgemeester, *dr. Schwander, | heette in hartelijke woorden de gasten i ivelkom, die waren gekomen om zich I door eigen aanschoûwing een o b j e c-tïcf (sic) beel'd te vormen van de to-e-I standen in Duitschland en België. Duitsch-| land heeft geen verontschuidigingen no-o-dig; het mag echter verlangen, dat de I waarheid worde verbreid; en daarom is het toe te juichen, indien buitenlandsche politici zich aan de bron zelf komen in-I formeereh. De heeren konden de verze-i kering aanvàardan, dat Duitschland noch [ op militair noch op economisch gebied zou kunnen worden overwonnen. Inte-gendeel, hoe langer de oorlog duurde, tles temeer zou Duitschland er zich op imichten. Dit konden de bezoekers ook in den Elzas bevestigd vinden, vooral | iy Straatsburg. „W.ij zijn — zeide dr. Schwander — Duitschers. Wij wlllden dat blijven en wij zullen het blijven. „Het parlementsiid Lindblad, ait Go-tenburg, dankte uit naam van de Zweed-[ sçhe gasten. Zij waren aan het eind van tan reis gekomen en waren vol van wat zij hadden gezien en gehoord. A1-1 e n hadden zij ook nooitge-loof geslagenj aan de anti-Duitsche g r u w e 1 b er i c h t e n, [ toch hadden z i i zich België | voorgesteld als een dooi* i den oorlog verwoest land. in werkelijikheid was dat I heelemaal niet het geval. „Als neutraal persoon wil hij zich I n'et inlaten met een bespreking van de oorlogskwesties. Toch moet hij zeggenf dat in zijn land de opvatting algemeen [ is, dat het Duitsche volk niet mag worden vernietigd en niet mag worden vex-I trapt. Hetgeen men in België van het bestuur en de sociale inrfchtingen ziet, bewrzen dat Duitschland aan de s p i t s van de beschaving staat. De spreker dankte allen, die hen op hun reis g a ,s t v r ij hadden ontvangen, en sloot met den wensch, dat spoedig een rechtvaardige vrede zou komen, die het vi-ije vreedzame beschavingswerk voor aile volken weer mogelijk zou maken. ..De afgevaardigde Olsen uit Kopen-hagen sprak voor de Denen in gelijken zin. Vervolgens had er nog een ont-vangst bij den keizerlijken Btadhouder en een afscheids- t e e s t plaats, waarna de heeren weer naar hun vaderland terugkeeren.*' * » * Goede reis en de wind van Sebter. Lindblad en Olsen zijn gélûkllglijk niet aan boord gegaan van die John Wil-son, het Scandnavische schip, d&t/ de Duitsche gastheeren zoo gemoedelijkf naar den kabeljauwkelder zonden, als kapitein Wilke 40 onsphuldige Dinanteezen naar den schoot van Abraham. De Scandinavische socialisten zijn te-vreden over hunne studie (!) reis. Von Bissing, de held van Saint Cloud, heeft hun Potemkinsche dorpen getoond en zij vroegen ©r slechts te zien, ver-niits zij — de objectieven — nooit ge-lcof hadden gehecht aan de anti-Duit-sche gruwelberichten over België. Dr. Swanzer, de burgemeester van Straatsburg, verdient volop zijn naam als hij zonder verpinkem uitri^y : ,,Duitschland heeft geen verontechuldi-gingen noodig. Het mag eohter verlangen dat de waarheid worde verbreid en daarom is het toe te juichen, indien buitenlandsche politici zich aan de bron zelf komen informeeren." Als dit zoo is, dan is het moment gekomen dat de Duitsche regeering het on-partijdig onderzoek over de gruwelen in België toesta. Het is reeds zoolang ge-vraagd, zoowel door den grootmeester der Belgische vrij'metselariji, Magnette, als) door kardinaal Mercier. Un bon mouvement, Excellente Von Bethmann-Hollweg, Het onderzoek zal als van een leien dakje loopen, vermits de goede kamarad Lindenblad getuigt dat Visé, Andeaine, Aarsehot, Leuven, Herve, Dendermonde, Dinant, Tamines eiiz. niet geleden heb-ber en hij na 2 jaar niets van gruwelen meer heeft gezien. Wat een eenige gelegenheid toch om de wreede Belgische franctireursnatie eens voor eeuwig te sehandvlekken in de oogen van die gansche wereld. Vermits Duitschland aan het spits der beschaying staat, moeten de zegeningen d'er Kultur onverwijld uitgestort worden over Zweden, Denemarken en Noorwe-gen de landen der zoetë' winstjes. Alsdan zal het vreedzaam beschavingswerk in Scandinavie zich kunnen ont-■w'ikkelen onder het vaderlijk bestuur van België's weldoeners. Meer dan duizend jaren geleden be-leefde België den inval der Noormannen, die echter bij Leuven verslagen werdem. Hunne ontaarde afstammelingen zijn alleen naar België gekomen om te eten en te drinken. Zij vraten in borden ' en zopen uit glazen, die ons ontstolen zijn door de Kulturmannen. Deze waren bij de oude Wikings te school gegaan om te leeren plunderen, te branden en te moorden. De Noonmannen van 1916 schijnen echter nog te bezitten wat men noemt la reconnaissance du ventre. JDn dien heb-ben de Duitschers gevuld tôt den krop. Die Scandinaafsche Gargantuas zijn waardig deel te maken van de Socialistische lijfwacht des keizers, waarvan Scheidemann de kapitein is. Bon appétit, compagnons ! OE T®ESTAMD ! Het is mogelijk, dat het Engelsch ka-! Maet nieuwe wijzigingen zal ondergaan. Er wordt gesproken van de vervanging | den premier Asquith door Lloyd ! George. In dit geval zou de krachtigste | en actiefste Staatsman van Engeland het | roer in handen nemen. De vijand en %e vredesapostels vooral in de ncutra-| 1° landen, zouden alsdan verzekerd zijn S dat de oorlog tôt het bitter einde zou | duren en bovendien met de uiterste i kracht en eensgezindheid van wege de i wnùgenooten zou gevoerd worden. Met Lloyd George mag men zeker zijn | Engeland eindelijk luchtscheperi zal bouweti, sterk genoeg om de Zeppelins te' verdrijven. / Voor de Duitschers zal de verovering Van Fleury bij Verdun door de Fran-i scheû een bittere pil om slikken zijn. | "M'ert l Augustus hadden de Franschen reeds 1700 Duitsche krijgsgevangenen in ûl® sector gemaakt. | t Passeront pas, zeggen de dappere ■"ranschen. I -'iedaar reeds een consequentie van f « offensief aan de Somme, dat troepen 1 erdun onttrekt. ^ 111 Picardie hebben de Franschen aile I ; Li:I»aanvalIen afgesloten en hunne ge-8i0nen Positiën versterkt. De Engelschen i °teS® me de de Duitsche aanvallen op v Jj(-iville-bpsch af en schoten op ten j°rden yan Bazentin-le-Petit. g n Galicië krijgt het leger van Bôhm aolli het zeer hard te verduren. ten 811 ®';oc':10(l hardnekkige gevech-Goei'n • ('C.n omfrek van Doeresjowo en Rip ewitsji aan den spoorweg tusschen d,,, w , naar Kowel, op 80 kilometers van z,e laatste stad. fevotïi Italiaansche front blijven de In a* duren. Arménie zetten de Russen onver- moeid hun opmarsch voort. Tusschen Bitlis en Mossoel hebben de Turken hunne versterkte stellingen moeten verlaten. Zij geven ook toe dat de Russen naar ten Westen van Erz;ndjan oprukken. In het z,uiden duurt de sucoesvolle -opmarsch naar Mossoel en Diabekr voort, zoodat het Turksch leger van Mesopotamië groot gevaar loopt afgesneden te zullen worden. Aanzienîijke verliezen der Duitschers. i LONDEN, 2 Aug. Stanley Washburn seint aan de Times uit het Russische hoofdkwartier aan het Stochodfront d.d. 1 Augustus : Op aile deelen van dit front zijn ge-vechten van hoogst verwoeden aard aan den gang. De Duitschers, door de verliezen aan kanonnen en manschappen tôt wanhoop gedreven, werpen zich in bijna onafgebro-ken tegenaanvallen op ons. Maandag en Dinsdag stormdem nieuwe divisies aan, de rechtstreeks van den trein naar het slagveld kwamen. Zij werdeii door het vuur der Russen met groote verliezen neergemaaid. Aile aanvallen wer-den afgeslagen. Dag en nacht houdt het geschutvuur aan en bereikt van tijd tôt tijd zulk een hevigheid, dat het onmoge-lijk is 'de afzonderlijke geluiden te onder-scheiden; het is eenvoudig een aanhou-dend gebrul als de donder. De stad (welke, wordt in het midden gelaten) is met Oostenrijksche en Duitsche gewonden gevuld. Dagelijks nemen de aanwijzingen toe, dat de Duitschers de Stochodlinie zoolang mogeliik julien vasthouden. Er hoerscht hier groote verbittering wegens het feït, dat de vijandelijke vliégers voortdurend hospitalen en plaatsen, waar de eerste hulp wordt verleend, treffen. Dat gebeurt ongeveer tweemaal per dag. Links en Rechts. Vijandelijke decoraties. Op verzoek van het Parlement zal de Engelsche regeering drie Engelsche prin-sen — van Duitschen oorsprong — hunne Britsche titels en waardigheden ontnemen. Wanneer men hedenàt dat ©en aantal Duitschers, Oostanrijkers, Turken en Bul-garen Belgische orden bezitten, zou het wenschelfl'k wezen dat de minister van Buitenlandsche Zaken een hesluit-wet ver-ikreeg om die eereteekens aan die vij-anden des lands te ontnemen. Er is meer: de Belgische regeering zou een hesluit kunnen nemen, waarbij het aan Belgen verboden wordt. erdeteekenen en titels van de met België in oorlog zijnde staten voorta^n nog te bezitten en te dragen. Een* KoninMjjk besluit is noodig om een Belgisch onderdaan tô machtigen een vreemde decoratie aan te nemen en er zich mede te sieren. Een ander Konink-lijk begluit kan die toelating intrekken. Het werkt komisch te weten dat zoo-veel hooggeplaatste Belgen den Rooden Adelaar, de Pruisische Kroonorda en ait dere Duitsche decoratiën bezitten en zich wel wachten die kruisen terug te zenden aan de moordenaars van hun land. De Oostenrijksche, Bulgaarsche en Turk-sche decoratiën zijn eveneens geene zeld-zaamheid in België. Zeggen dat Neter officier en Werthei-mer ridder is in de orde der Belgische Kroonl > Wanneer zal die kortswijl op-houden ?. Een lokmiddel. In Luna Park te Brussel hebben de Duitschers een tentoonstelling van sociale voorziening ingericht, daar waar eens de nachtvlinders en de spelcrs kermis hielden. Om het publiek aan te lokken heeft Von Bissing er een kosteloozen Cinéma laten optimmeren met concert, onder leiding yan een zekpren muzikant Borré — een naaro om te onthoùden. In de restauratie kan men voor 60 centie-men een 'schotel vleesch, groenten en een keldram aardappelen krijgen. De bezoekers uit het algemeen gouvernement m/ogen aan half geld, op den spoorweg reizen. Den S'3 Juli zouden 7000 bezoekers in die tentoonstelling ge-weest zijn. La Belgique der ge-broeders Hutt, de G a z e t yan Brus-sel die den naam van haren Duitschen drukkèr verbergt en het Vlaamsohe N i e u w s van den verrader Borms, ridder in de orde van Leojpold II slaan op den tam-tam voor die show, die de Belgen moet bekend maken met de Orga-nisatie die Lauyen in brand stak. Als de Boches meenen dat zij daar-mee het volk gaan vangen dan slaan zij den bal mis. Vele provincialen maken van de prijs-verlaging op het spoor gebruik om naar Brussel te reizen, waar huûne vader -landsliefde en tegengeweer worden opge-monterd en waar zij met versche weer-standskracht naar â'ais vertrekken. En zoo is de onderkoning von Bissing eens te meer gefopt. De Friezen en het Nederlandsch. In de vcrgR.dering der Staten van Friesland heeft zich, naar de N.R.Ct. mededeelt, een incident voorgodaan, toen de heer Sjouke de Zee, bekend Friesch voordrager, het woord vraeg. „Ik woe ek tor lin egehblik it wirdfreegje". Die voorzitter: „U mag niet in het Friesch spreken. Ik mag het Friesch heel graag hoo-ren, doch we kunnen niet in allerlei talon het woord nemen.'' De heer De Zee : „Ik spreek in de taal van het volk zelf. Het is hier vroeger meer ge-beurd. We zijh hier in Friesland..." De voorzHîer : „In Nederland...." De heer De Zee verrolgt, als de voorzitter hem niet in het Friesch wil laten spreken, zijn rede in het Hollandsch. Htf vlecht in zijh speech de spreuk, prijkend in de Statenzaal: „Wij Friezen knibbelje allinne for God." Een nieuwe roman van Aifons Sevens. Karel van de Woestijne, de Vlaamsche dichter, die onlangs den toegang tôt zijne geboortestad Gent door de bende van Wirth werd ontzegd, schrijft : Men herinnert zich misschien dat in het eerste oorlogfcjaar de welbekende Vlaamsche leider Àlions Sevens, tevens verdienstelijk lettarkundigei, dloor de Duitsche overheid gevat en naar Duitschland gestuurd werd, waar hij nog steeds gevangen zit. In het kamp waar de heer Sevens verblijf houdt, heeft hij den tijd gekort door het schrijven van een roman, getiteld „Bij brave Men-schen". Nu hebben de Vlaamsche vrien-den van den schrijver besloten dit werk uit te geven ten behoeve van Sevens' naastbestaanden. Het boek is ter perse en zal tegen den prijs van twee frank verkocht worden. De Vlamingen kunnen niet genoeg een man, als Sevens, ondersteunen. Hij helpt Vlaanderen redden tegen de Vlaamsche landverraders. Belgen brengi een bezosk aan de bestendige tentoonstelling der Society of Friends, Zwarte weg 20 (bij het Staatssgoor), Oen Haag Fransche successen rond Verdun. Oe Fi-anschen henoveren Fâeua^y. — £!@ Briffen «innen terrein. — SevecSifen aan de Stochodi. — RussSsohe suc-cessera in Armenië. — Luchtaanvafi in Engelasid. Kfeingeestig optreden der Duitschers tegen de kathelleke geestelUken lu België. Bij den onrechtvaardigen inval der Duitsche legers in België scheen de haat tegen den Roomsch-Katholieken godsdienst hoog-tij te vieren. Honderden piiesters werden bespot, wreedaardig mishandeld en in ge-vangenkampen verbannen. Ongeveer vijf-tig werden op eenige dagen tijds onschuldig vermoord. Heiligschennissen werden ge-pleegd met de meeste koelbloedigheid. Toen het voorbij was, schrok Duitschland er zelf van en looehende stoutmoedig de feiten. Het Duitsche leger was immers het puik van het Duitsche Volk, en dat volk was niet in s£aat zulke schelmstukken te bedrijven. Doch de Feiten spraken te luid, de getuigen die ze bevestigden stonden te hoog in aanzien in de wereld en de onbe-schaamde looehening — al werd zij ook onder-schreven door een Erzberger of een Rosen-berg — wilde nergens ingang vinden. Terzelfdertijd had men er iets anders op bedacht. Het was misschien wel waar dat de Duitsche soldaten soms streng waren op-getreden tegenover de Belgische Geestelijken, maar dezen hadden het verdiend', Want zij hadden op de Duitsche soldaten verrader-lijk geschoten, de gewonde soldaten ver-ininkt en hun de oogen uitgestoken; en een franc-tireurskrijg hadden zij georganiseerd tegen de Duitsche troepen. Dat was stout gesproken en werd nog bekrachtigd door een telegram van den Keizer zelf aan Président Wilson. Doch dezelfde gezaghebbende stem-men, die de Duitsche troepen hadden aange-geklaagd bij de openbare meening, verhieven zich met nog veel meer klem om de eer en de onschuld te verdedigen der slachtoffers van de Duitsche gruwelen. Bij iedereen ligt 't nog versch in het geheugen, hoe Zijne Eminentie Kardinaal' Mercier, hoe hunne Doorluchtige Hoogwaardigheden de Bischop-pen van Namen en Luik, hoe eindelijk heel het Belgisch Bpiscopaat onbeschroomd zijne wandaclen verweten aan den overweldiger en de Belgische geestelijkheid en het Belgisch volk verdedigden tegen de valsche aantij-gingen hunner vijanden, Dat was de strijd van het Recht tegen de Macht. En de wereld schaarde zich aan de zijde van het recht. En toen Monseigneur Heylen en Kardinaal Mercier nogmaals te Rome getuigenis hadden afgelegd voor de waarheid, was het geding voor de openbare meening beslecht. Wel hadden de Duitschers ook graag de stem versmoord van het heldhaftig Belgisch Episcopaat. In den beginne hadden zij zelfs hunne heiligschennende hand gelegd op zaliger Monseigneur Walbravens, Bisschop van Doornik en op Monseigneur Heylen, Bisschop van Namen, en de vrijheid be-lemmerd van Zijne Eminentie Kardinaal Mercier. Maar in die handelwijze dorsten zij niet te volharden. Op aile manieren hebben zij gepoogd het aflezen der Herderlijke Brieven in de kerken te verhinderen of de verspreiding ervan in den vreemde te belet-ten — doch zonder eenig resultaat. Het was trouwens voor den bezetterniet gemakkelijk, al was het maar eene schijn-reden te vinden om tegen de Belgische Kerk-vorsten handelend op te treden. In hunne schriften stonden zij, wat de theorie betreft, op het zuiver standpunt van de natuurwet en van het internationaal recht; dè feiten, die zij ter bechuldiging of ter verdediging aanhaalden, moesten als waarerkend worden; een woord van ophitsing tegen den bezetter kreeg men vah hunne zijde niet te hooren. Wel wilde Gouverneur-Generaal Von Bissing den schijn verwekken als zouden de herderlijke brieven van Zijne Eminentie Kardinaal Mercier de Belgen tegen de Duitschers opgeruid hebben en tôt woelingen en onlusten aanleiding gegeven; maar als het er op aan kwam deze bewering met bewijzen te staven, bleef de Gouverneur-Generaal het antwoord schuldig. Toch heeft het nogal lang geduurd eer men te Berlijn aile hoop had opgegeven om in de neutrale landen tegen Kardinaal Mercier "zulkdanige stemming te verwekken, dat een eventueel rechtstreeksch optreden van het Duitsche Gouvernement tegen Zijne Eminentie als min of meer geoorloofd kon beschouwd worden. Wat er tijdens het verblijf van Zijne Eminentie te Rome en de eerste dagen van haar terugkomst teMeche-len gebeurde, is men nog niet vergeten. Spotprenten en schotschriften tegen den Aartsbisschop van Mechelen werden in tijd-schriften en dagbladen opgenomen; de Duitschè pers sprak van de noodzakelijkheid om aan den Kardinaal te doen gevoelen dat Duitschland meester was in België; het Wolff-Bureau wilde doen verstaan dat men al veel te veel geduld had geoefend ten ôp-zichte van Zijne Eminentie, en Gouverneur-Generaal von Bissing dreigde zelf wel tegen de Belgische Bisschoppen maatregelen te treffen, als Rome zijne plicht niet vervulde ( 1 ). Het is leerzaam, om de Duitsche méthode van steeds klimmende verdachtmaking goed te kennen, nu eens in kalmte te herlezer de Duitsche Wolff-telegrammen en ' "r«-* artikelen welke in die dagen opvolgelijk no pens Kardinaal Mercier de wereld werden îngezonden. Doch Rome trof geene maatregelen — en von Bissing ook niet. Zelfs den verdacht-makers moet het duidelijk geworden ziju dat de openbare meening in de neutrale landen meer en meer tegen heu gekant geraakte. De Katholieke bladen in Nederland althans lieten aan duidelijkheid in hunne uitspraken niets te wenschen over. Van toen af aan scheen ailes kalm te zijn geworden en rustig. En de buitenstanders konden gelooven dat in België aile actie tegen het Episcopaat voor goed was opge-heven. Zij echter die wisten, begrepen weldra dat er alleen verandering was gekomen ih de manier waarop men de Belgische Bisschoppen wenschte te treffen. Hunne gë-schriften weerleggen, ging niet; henzelfven in het gevang te werpen, dorst men niet, Doch men zou hen wetente treffen in hunne p r i e s t e r s.(2) Natuurlijk kon er geen kwestie meer van zijn zooals in het begin van de overweldiging, de priesters in het openbaar te mishandelen, hen aan een kanon vast te binden of hun een kogel door het hoofd te jagen. Dat was de plompe, ruwe methode, waarvan hed de wereld schande had gesproken, Nu zou men op eene bedekte en verfijnda wijze te werk gaan en er steeds voor zorgen dat men ten minste een voorwendsel voor elk geval bij de hand had. Welke priesters men trof, kwam er zoozeer niet op aan : kwestie was aan hunne overheden te laten voelen wat de Duitscher vermag, wanneer het met zijne opvattingen van recht en vaderlandsliefde niet eens is. Wie dat stelsel heeft uitgevonden om de priesters in België verdacht te maken, te plagen, in het gevang te werpen, konden wij niet te weten komen. Wel wordt er beweeTd dat Gouverneur-Generaal von Bissing meer in schijn dan in werkelijkheid meester is in het land, en dat Baron von der Lancken, chei der Politische Abteilungte Brussel, het gezag van zijn overste in de schaduw stelt. Wat er van zij, dat hier te werk gegaan wordt volgens een vast bepaald plan, scïiijnt -in België niemand te betwijfelen. Zoo komt het meermalen voor dat men, op de minste verdenking, met eens meer dan gewone lichtzinningheid, onschuldige priesters aanhoudt, weken lang in de gevangenis-sen (en welke gevangenissen l) laat opgeslo-ten zitten, ze daarna onschuldig bevindt en zonder eenige verontschuldiging weer vrij laat. Eenige staaltjes daarvan. Te Gent hebben de Paters Jezuîeten twee huizen: van het eene is P. Verrest de overste, van het andere P. Donnet. Te Alcken (bij Liers), in Limburg hebben zij een retraité huis. Voor eenige weken komt de geheime Duitsche politie bij P. Verrest en bij P. Donnet met een briefkaart van het Retraita huis van Alcken, waarop eenvoudig ver-meld staat: „ P. Braet is overleden,, en vraagt aan dé oversten wat zulke kaart te beteekenen heeft. Want zoo redeneerde zij, als men in België van iemands overlijden kennis geeft, gebruikt men deze formuul niet. Bijgevolg is hier kwestie van spionnage. P. Braet is een spion, is door de Duitschers aangehouden en U wordt door deze kaart gewaarschuwd, dat aile compromitteerende documenten aanstonds moeten verdwijnen. Nu zou, ik zulk geval, elk gewoon onderzoeks-rechter naar Liers getelefoneerd hebben om te vernemen of P. Braet werkelijk gestorvea was ofwel door de Duitsche overheden aangehouden voor spionnage De geheime politie vond het beter de twee oversten weg te voeren en zonder meer gedurende veertien dagen in het gevang op te sluiten. Op aandringen echter der Paters Jezuiten nam men eindelijk toch inlichtingen te Alcken en bevond dat P. Braet werkelijk overleden was en dat er volstrekt geen spionnage in het spel was geweest. Ieder beschaafd mensch zou, na zulke grove missing, waarvan hij zelf oor-zaak was,aan de onschuldige slachtoffers zijne verontschuldiging hebben aangeboden. De Duitsche overheden lieten de Paters eenvoudig — weg uit het gevang ontslaan. Te Brussel werden deze laatste tijden zooveel priesters en kloosterlingen in het gevang geworpen, dat het niet overdreven lijkt van eene vervolging tegen de geestelijken te spreken. Zoo werden veroordeekl de Z/E. H. Swalus, Pastoor van O. L. Vrouvv van Lourdes te Jette, de W. E. H. De Voghel, onderpastoor in De Kapel, de HoogEerw. Heer Cocheteur, directeur en drie pro-fessoren van het Instituut S. Louis, de Z. E. P- Rector van S. Michiels-College, de W. E. H. Wittenberg, onderpastoor van vS. Alice en menige anderen. Te Antwerpen werden de Z. E. H. van Bostraeten ,Pastoor van S. Paulus, en onderpastoor Tielemans, der Augustij nenkerk gevangen genomen. Niet zelden valt het voor dat men op eene vroegere veroordeeling terugkomt om de straf te verscherpen. Hunne misdaden ? Zij hebben, in hunne sermonen, eenvader-landslievend woord geproken, zonder ook maar de minste beleediging tegen den overweldiger te uiten ! Alsof vaderlandsliefde niet meer tôt de schristene deugden moet : gerekend worden, waar het land door de Duitschers bezet is 1 Eeigenaardig blijft het intusschen dat noch Z. p. H. Mgr. * evlen noch Z. E. Kardinaal Mercier om

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.