De beiaard: katholiek weekblad van Sottegem en omstreken

1186 0
14 november 1914
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1914, 14 November. De beiaard: katholiek weekblad van Sottegem en omstreken. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/d21rf5mf2h/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Dertiende Jaar. — Nr 46. Prijs per nummer : 5 centiemen. Zaterdag, 14 November 1914. ~i ii i r m m— ni " ii——— !■ DEBEIAARD s — ABONNEMENTSPRJJS PER JAAR : Voor het Binnenland : Ir. 2.50, voorop Men schrijft in : TRAPSTRAAT, 23, en op aile posîburec-len van het land. Voor het Buitenland : 5 frank, voorop betaalbaar. Brleven en mededeellngen, de redactle betreffende, vrachtvrij te zenden TRAPSTRAAT, 23, SOTTEGEM, ten laatste den donderdag avond. Van Jeder boek dat ons gezonden wordt geven wlj melding. DRUKKERS-UITOEVERS G. EYLENBOSCH <S FR. DUPON OPVOLOERS VAN L. VEKEJV1AN Trapstraat, 23, SOTTEGEM, 23, Trapstraat, Telefoon SG-11. Het recht aankondigingen of «rtlkels tf weigeren is voorbehouden. De niet ingelaschte handschriften worden niet terug gegeven. Ongeteekende brieven worden niet aan-veerd.m ■nui iin ■!ii ■■■ i m f i, im iwjwgim n h mil BERICHTEN en AANKONDIQINQEN i Aankondiglngen : 15 cent"*0 per regel. Berichten : 30 centŒeB per regel. Rechterlijke eerherstelling : I frank pw regel. Prljsvermlnderlng vr dtkwflls herhxald* aankondiglngen. ï)ieseZeitnng erscheinl mit Erlaubnis und untoi Kontrole der Deulschen Militàr Oberhohkeit — und darf ùberall vei'kaufi werden. Deze ga/.et yerscliijnl met toelaling en onder de konti'ool der Duit-sche militaire overheid — en mag overal ver-kocht worden. VERKLARIN G. Na drie a chtereen volgende weken op-sehorsing is « De Beiaard » vcrledcai week verschenen met toelating en onder kontrool •<ler Duitsche Militaire Overheid. Wïj legden hierbij de volgende verkla-ring af, die wij nog cens gedeeltelijk her-lialen voor onze lezers der gemeenien waar het blad verleden week niet kon bestcld worden : Om zijne houding in de huidige omstan-diglieden vast te stellen, moet iedere Belg thans eerst en vooral goed den toestand inzien en er de groote verandering grondig van bewust zijn. Vôôr den oorlog, en zelfs gedurende den oorlog, zoolang wij vrij bleven, handelden hier in Vlaanderen de dagbladcn ook vol-komen vrij binnen de païen van onze cigene belgische wetten. Onder de veranlwoordclijk-heid hunner opslellers, deeLlcn zij allemoge-lijke inlichtingen over gebeurtenissen, sclv.k-kingen en voorvallen volkomen vrij mede en gaven er vrij hun oordeel over te ken-nen. Die vrijheid was hun onbeperkt ge-waarborgd door de Grondwct. Al de Belgen genoten overigens al de vrij-heden, welke onze voorouders, de bewerkers van onze nationale en i-har.k lij\heid in 183 \ in dio Grondwet geschreven hebben. Sedert de Duitsche bezetting zijn aile die vrijheden, ook deze der drukpers, hier niet meer zoo onbeperkt. Het geloof en de hoop der Èelgen in de toekomst zijn nogthans in niets verminderd, evenmin als hunne liefde voor het duurbaar vaderland. Maar we leven nu voor 't oogenblik onder het bestuur van vertegenwooreligers der Duitsche regeering. Het overgrootste deel van België is door de Duiîschers ingenomen, na twee maanden heldhaftigen weerstand. Wij moeten dus in al ons doen en laten rekening houden met de aanwezigheid van het Duitsch bestuur in onze steden en ge-weslcn. We moeten dat echler d en zonder ons geloof en onze hoop in België's toekomst, zonder onze vaderlandsliefde, zonder onze waardigheid prijs te geven; dat ailes is het onvervrcemdbaar recht van ons vrij geweten. Bidden wij inlusschen God, dat Hij zoo spoedig mogelijk den geesel van den oorlog van ons afkeere en ons land blijve behoeden. Onder den titel « Waarom het verschijnen der bladen noodig is », schrijlt « De Land-wacht » van Genl : « 't Was op aandringen van een zeker gelai opslellers, letterzetters en verkoopers van verschillende bladen, dat de voorzitter atmmÊmrnmimnnpiniai.n'ii r&amm MU 11 im^ van de « ACdeeling der Vlaanderen » vai den < Bond der Belgische Drukpers » zicl • wendde tôt de Duitsche overheden en d( toelating 10m te verschijnen verkreeg. De voorwaarden waren, dat de bladen a de officieele berichten van Belgische, Engel sche, Fi-ansche en Duilsche zijden mochter afkondigen, mits aanduiding der bron : agent schappen Ha vas, Reutcr, Vaz-Diaz en Wolff zonder er gevolglrekkingen uit op te maken Verder mocht men sciirijven over polilieke inaatschappelijke, ekonomischc en welen-sehappelijke onderwerpen, altijd mils zich te onthouelen van aanvallen tegen Duitsch 1 land of dezes leger. » Men mocht ook binnen- en buitenland sche nieuwstijdingen, varias, allerlei en zoe voort drukken. * In die omstandigheid was de verschij-ning mogelijk, ja, werd zij zeîfs nocdza-kclijk.» Men kon immers al de officieele oor-logstijdingen aan den lezer verschaffen, hem de zorg overlatend zelf le oordeel en over den toestand. » En dat is, in de gespannen omsfandig-heden, welke wij beleven, reeds zeer veel, want niets weten, brengt eene bange on-zekerheid mede, welke doodend werkt op hel menschelijk gemoed. » Door het verstrekken dier officieele tij-dingen, snijden wij den pas af aan al die valsche geruchtvcrspreiders, die het vast en zeker niet doen met een sledht inzicht, maar die overdreven slecht nieuws of ook over-dîreven goed nieuws, van mond tôt mohd, verspreiden en zoo doende de gemoederen opwinden en aanleiding geven tôt panieken, welke gcvolgen kunnen na zich slepen, waar-van men de uitgeslrcktheid niet kan voor-zien en bijgevolg noch min a f met en. » Door te verschijnen, hebben. wij de ge-legenlicid, aan onze lezers kalmte, bedaard-heid, voorzichtigheid en waardigheid aan to prediken en hen tevens moed en hoop in le spreken. > Door te verschijnen. maken wij gebruik van eene toelating, welke ons in staatstell zooveel goed mogelijk te doen. > Wij blijven wat wij altijd waren : waar-dige en goede vaderlanders. » De inwijking en hare gerolgen. In liaar eerste nummer, verschenen in April 1912, schetste de « Vie Militaire » op zeer duidelijke wijze, wat onvcrmijdelijk voor België de gevolgen zouden zijn van eene inwijking van vreemde strijdlegers, die het land zouden beze'ten. Zij schreef onder meer : -« ,De zelfs maar tijdelijke slil ;tand van het druk verkeer op onze spoorwegen >vare de slilsland , van gansch ons économisé^ leven. Na eenigen tijd zouden de fabrieken nioelen sluilen en onze overtalrijke wer-kersbcvolking zou zonder hulpmiddtlen wezen. » 't Is de plotselirge stilstand van gansch onze werkdadiglieid. Juist onze nijverheids-streken worden het eerst bezet en het trein-verkeer wordt er stop gezet. De werkmans-treinen rollen niet meer, en zij die er mede reisden, zijn tehuis tôt wcrkloosheld gedoemd. » Geen werk meer, geen loonen meer, en weldra komt over bijna gansch het volk de armoede, de ellende neer. » Want vermits onze e'gene velden niet genoeg kunnen opbrcngen voor ons beslaan, moet men aan geen voorraad denken : er is er geen meer. » De winkelhuizen in de volkscenters zijn niet genoegzaam voorzien. In gewone tijden is Antwerpen zoo dichtbij en zijn de ver-keermiddelen zoo gcmakkelijk, dat het voor i den winkelier niet noodig is grooten voor-i*aad te hebben : een telegrain, een telefoon-gesprek, een snelbrief, en de koopwaren komen aanstonds van Anlwerpen toe. » Maar in bezetlingstijd doet de noodzich gauw gevoelen. De prijzen slijgen boven het bereik der geringe beurzen. België kan maar een $ering deel zijner bevolking voeden : de honger staal voor de deur... « Zoo schreef de « Vie Militaire » in April 1912. Gedeeltelijk zien we thans hare akelige voorzeggingen verwezenlijkt. Het Uilzieht van Vlaanderen. Uit de « Nieuwe Piotlerdamsche Gourant >: Niettegen-.taande de DuiJschc militaire auto-riteiten kort na • den val van Anlwerpen hadden bekend gemaakt, dat het verkeer in het door Duitsche troepen bezette Belgische gebied, zooveel mogelijk zou worden ver-gemakkelijkt, is thans dit verkeer moeilijker dan ooit. Zoo werd het werk van den oorlogscor-respondent zeer bemôeilijkt en blcef hem niets anders over dan zijn toevlucht tenemen tôt het meest klassieke der vervoermiadeleir : de beenen. Een voetreis gaat langzaam, maar heefl voor, dat men in mader aanraking komt met het land en de menschen. Maar wat voor den automobielreiziger een tochtje van een uur, voor den wielrijder een ritje van drie uur beteekent, is voor den voelreiziger een lange dagmarsch. Een reis door Vlaander-land heeft thans, zooals van zelf spreekt, nog meer bezwaren en soms is men ge-dwongen tôt een nachtmai-sch. Dit woord « nachtmarsch « lijkt niet vrij van overdrijving voor hen, die in een lancï waar vrede heerscht leven. Maar in Vlaan-ideren begint de naciit reeds te 5 uur des avonds. Dan toch zijn de dorpen als uit-gestorven en in geen boerenhoeve langs den \veg brandt meer licht. De bevolking is gedwongcn zuinig, zeer zuinig te zijn met" brandstof en olie. Nameloos inehncho-liek zijn die eenzame marschen in het duis-ter langs de verlaten wegen, terwijl in de verte 4het gesehut dondei't. Eindeloos schij-nen de afstanden. En dan de teleurstelling als men eindelijk komt in een dorp, waar men onderdak hoopte te vinden en in aile logemenlen door de bevreesde, wanlrou-wende menschen onderdak werdt geweigerd. Maar ook de marschen overciag door hel zwaar bezochte land zijn onzegbaar trit's-tig. Buiten de dorpen ontmoet men slechts zelden iemand, die dan schuw goeden dag knikt en zich weder schuw naar verder spoedt. Een enkele maal ziel mon voor een der tallooze kapel'etjes van den wog eene vrouw geknield, die aandachtig bidt, zonder dat /À) zich laat afleiden door den verren donder der kanonnen, die dag noch nacht zwijgen. Talrijk zijn de graven, die meestal versierd zijn met cen ruw houten kruis en bloemen. Te Wette ren. Sinds de gcnlsche bezetting door de duitsche troepen is het hier stil geworden, doch cvenals bijna overal elders li^en al do fabrieken slil, met het gevolg dat eronein-dig veel moet geholpen worden. Te Aals!. De gansche bevolking, behaîve eenige Limiliën, is in Aalst ternggekeerd. De hocr Van den Berghe doet den dienst van bur-gemeesler en volksvertegenwoordiger baron Louis de Bethune vervult hel ambt van schepen. I>e bevoorrading ic zeer moeilijk. Er is gebrek aan bloem. Petrool wordt met kleine hoeveelheid te Genl gehaald. Geen enkele fabriek werkt. Do eenen geven 1 fr. daags onderstand aan de mannen, fr. 0.50 daags aan de vrouwen. Andere deelen soep en een geeft palalen. De stad moet ongeloofiijk veel menschen ondersteunen, zelfs burgers. Gemiddeld worden 35.000 brooden uitgedeeld. Daarbij worden patalen gegeven. Elk huisgezin krijgt volgens behoefte. De bloem wordt gemengd met palalenbloem. Onder Duitsche censuur verschijnt het dag-bla<l De Volksstem ». De bevolking van Aalst is veel ver-schuldigd aan ele twee moe<lige mannert9 dienstdoende burgemeester Van den Berghe en waamemend ischepen baron Louis de Bethune. Te Deinze. Aile fabrieken liggen stil; enkel de bloem-molens werken nog eenige uren. De duit-schers hebben een bakoven opgericht. De zijdefabriek J. en F. Lagrange geeft hare wevers 1 fr. daags onderstand; de vrouwen krijgen gemiddeld 75 centiemen daags. Bedicnden en meeslerkncchten genieten nog voile loon. Het js toch zoo schoon, zoo zijn volk bij le staan! De levensmiddelen te Gent. Over *fc nlgeineen zijn de levensmiddelen, bshalve het brood en de pataten, gevoelig in prijs gestegen. Eenige voorbeelden : , Witfce boonen, vôôr den oorlog fr. 0,40 den jkilo ; nu fr. 0 56. Rijst ïr. 0 44; nu fr. 0.58. Vermicelle 20 ° vermeerderd. Suiker gestegen van fr. 0,72 tôt fr. 0;80 de kilo. Koffij 25 o/o opgesîagen. Zout, gestegen van G tôt fr. 0 14 den kilo. Kîias van fr. 2,40 tôt fr. 2,70 d; n kilo. De kolen stonden v66r den oorlog 39 fr. de duiz<;iid, nu kan men met veel moeite er krijgen aan 40 fr. en 42 fr. de duizend kilo. In 't klein genomen is het verschil fr. 0 50 tôt fr. 0jG0 de 50 kilo. Vroeger fr. 1,50 tôt 1.B0; r»u 2 fr. tôt fr. 2.10. I De bruine zeep werd den 18 Ooget fr. 0,-2-de kilo verkocht; heden is het fr. 0-58 de kilo. Zweedsche stekieg, die in Geeraaj-dsberpren gefabrikeerd worden, zijn er niet meer te krijgen. Het k?on|jfee£jiiker zal men denkelijlc uit Ilolland krijgen, maax 'tis Duitsche fabrikatie. Gelukkiglijk dat het brood en pataten nogal aan prijs blijven. Verleden week waren op de markt te Gent nogal veel varken3 te koop gesteld. Ze werden ec-hler meer dan gewoonlijk op^eko^ht, vo";r Brussel, zegde men. Vorige dagon •«•aren de prijzen van fr. 0 85 'lot ïr. 0,90 den leilo. Nu aton len z'aan fr. 1.10 tôt fr. 1.25 de ki o. In 't bsgin der markt g'ng de boter fr. 2130, doch geziein de sclu.a s; h e waren er boeren dio opsloo^en tôt fr. 2 59 en tôt fr. 2.70. Dit gaf aanleiding tôt protestaties vanwege. de iiuisvrouwen. iDe ojo:en waren weer *z er duur : opgelt gde II centiemen 't stuk; ve.-soiie 5 frank de 2o. (Do bni^emeester heeft de prijs van het brood. vasfegesbeld tt'a volgt : 1 Brood ihelft niet gebuilde bloem en holft bloem OO, wegende geb tkken één kil giam, fr. 0,30. Brood uitsiuitolijk gemaakt van bl..«m CO, jwegende één "kilogram, fr. 0,32. BESCNOPTE MEDEOEELING VAN HEN ilEER DD. (iOlVEltiNEIK. fis» «le Gpmeentebesiesren «an Oos{>,ilasnde!<eR; bui-ÎK» aeiit,Stisibrugge,L< de-bei'g e» Siet.Amandsberg. Mijnheeren, Ik ben gelukkig u inliehlingen te kunnen verschaffen, die u zullen gerust stel Ion en die u zullen toelalen uwe bevol-kingen gerustheid in te boezeinen. Ik mag u vooreerst melden dat hetbur-gr rlijk besluur van Oosl-Vlaanderen zooal • voorheen, zal voortgezet worden door de belgische overheden en funclionarissen. Dit bestuur zal onderworpen worden aan het duitsch nazicht. Zijne zicnswijze, over de princiepen, die den wederkeerigen toestand moet (rcgelen tusschen de duitsche burgeiiijke overheid en de belgische burgerlijke overheid, heeft mïj, met de mijne totaal overeen-komslig geschenen : onze betrekkingen zullen gemakkclijk, slipt en vrienelschappelijk igaan cvenals de verslagen slipt en vriead-schappelijk zijn der beigische overheden met den miliùaircn generaal gouverneur van Oost-Vlaanderen. In afwachting van de aanslaande aanstel-ling van den voorzitter van het duitsch burgerlijk bestuur, geef ik u de volgende{ aanwijzingen : Gij zull wel zorg dragen uwe bcstuurden gerust te stellen, voor wat ele bekommering aangaal der bohoeflen. De Beslendige Deputatie heçfl overeen-komslen met de slad Genl, ten einde de bevoorrading der Provincie te verzekeren in voeding en brandstof. Benevens dezeover-cenkomsten, moogt gij u wenden tôt de stad Gent voor de dringende behoeften uwer gemeente, door eene vraag geteekend door uwen burgemeester, mils komptanle betaling. Indien, niettegenstaande uwe pojinjen gij geenc fondsen kunt vinden, zal uwe vraag moelcn gedaan worden door mijne tus-schenkomsl >•. De Beslendige Deputatie zal, in dit geval en desnoods zal ik onderzoeken over ele toelating, zoo er reden is, te genieten van de fakulieit dat ele overeenkom-sten ons geven, aan de slad '• lichle kredie-ten » te vragen voor de gemeenten onder de waarborg eler Provincie. Verders zet de mededeeling de gemeen-tebcsturcn aan zeer matig te zijn in hunne vragen en te trachten zich hel noodige te verschaflen zonder de tusschenkomst. Nog wordt medegedeeld dat eene inrich-ting op hel punt is tôt stand te komen om te zorgen ve>or de voeding, de werkher-neming.De gemeentebesturen worden aangezet : 1) strenge tuchlregelen te gebruiken tegen de plunelering 'en aile andere overtreelin-gen; 2) burgcrlijke gewapende politieeiiens-tîeai in le richten en verschillige andere TKtcr n ut lige wenken voor de gemeentebesturen.Aan de p'a&4seiijke besturen der sted«n en gemeenUn wan Oo&t-ytaanderen. De Duitsche krijgsoverheden brengen mij trr kennis dat het menigmaal gebeurt cat feiten van wildstrooperij en van jacilit, aanleiding geven tôt een onverwacht al irai. Gij begrijpt <?r het gevaar van en zu'.t u zonder uitstel, gelieven te gedragen aan den omzendbrief, dien îk heb doen verschijnen in het d'igblad «Le Bien Public», van 4 November. Gij zult u vorstaan met do Duitsche officieren, om patxoeijen in te richten-en aile andere ncodige maatregeien te nemen. (Gij zult de bewoners uitnoodigen u aile vuurwapsns te overhandigen die zij nog zouden bezitten; vzij zullen niet verontrust worden bijaldien zij binnen de 24 uren gehoorzamen aan uwe opeisching, zooniet zult gij proces-verbaal opmaken volgens*' de ondcrriohtingen ik u gegeven heb; gd zult dosn b-slag liggen op de wapens, die zul'en verb urd ver-klaard worden en dragers of houders erraa doen aanhouden. Deze zullen zon-Jer uitstel ter beioliikking van den heer Procureur des Konings g stold worden. Indien de Duitsche Militaire Overheid b wijs geeft van welwillendheid en mat'gi g door zich tôt de burgeriijke B lgische o erhe'd te wenden, zult gij mij ontlasten van do terever-plichtingen die er voor mij uit voortUoe'en, door gauscli uw plicht te doen om onge.ui.ken te voorkomén. Bo engen.el 'e on "err'e'jtingin z'jn ve p ich-tend door het feit liuni;er opn' ming i j een enkel dagblad, de verkeermidd.l n ontoerei-kend zijnde om er en exemplaar van t3 laten geworden aan elken burgrmeester. Gent, 7en November lii'l!. Het Lid der Bost«nd:ge D putat'e h' t burgerlijk bestuur der p o.iroie waarn mène1.© î H. DE liAETS. (Medege'e ld). GezoïïdhfidsYoorzcrg in Holland. Na den oorlog van 1C70-71 werd IIol-land erg gcleisterd eloor allerlei ziekton, onder ander de pokken, cr door vluchle-lingen uit andere landen ingebracht. Nu wederom zoovele duizenden bij Nedcr-land i nwiiken, heeft hel nederlandsche staats-toezicht t>p de volksgezondheid de handen vol werk gekregen om, door gepaste maatregeien, de herhaling van zulk feit te voorkomén.In vrijheid gesleld. Men herinnert zich het geding van de burgemeeïstcrs en secretarissen uit d3 grens-gemeenlen om Tongeren, die èn voor den krijgsraad èn in hooger beroep vrijgespro-ken worden. Na die vrijspraak voor den Duitschen krijgsraad werden zij door den teienma-ligen kommandant van Tongeren gehouden en zouden (als krijgsgevangenen) naar Duitschland worden gebracht. Dank zij de ijvcrige bemoeiingen der ver-dedigers echler, werd van hooger hand be-volen de burgemeesters te Tongeren te doen verblijven. Verleden week zijn de burgemeesters in vrijheid gesteld. Dal cr groole vrcugde in menig huisgezin geheerscht zal hebben, kan men wel denken. Herfstblâren. Mijne welbeminde vrienelen lezers, na u allen hertelijk gegroct te hebben, moet ik u,' eerst en vooral zeggen dat ge niet en moet verwonderd zijn omdat « De Boiaard » nu voor een li j d je wat kleiner is als naar gcwoonte. Al ele gaze!ten van 't land zijn in dat geval. Daarbij :t papier is duur en moet gespaard worden zoowel als de kelen, de petrool, enz... Wat meer is, wij schrijven niet ailes wat wij WILLEN, maar alleen wat wij MOGEN. Er valt hier niet te zeggen : < Uw blad is aan den eenen of den anderen verkocht », maar er is hier kwestie van ons volgens de rcglementen te gedragen, of t is den bek en de pluimen te houelen. t Is kleer, zei de beer, en hij poofte dq lamp uit. zoxdag, feestelag der kerkwijding : De Kcrk, mensdien, 't is voor den chrislen een plaats van g-ebed, eene plaats van troost. Het is ele woning ran God en zij verdient oneler aile opzichlen onzen eerbied. Jam-mer eiat zooveel menschen die waarheid vergeten, en zich in de kerk ergerlijk ge-eli-agen. Waren wij allen wel overtuigd van ele heiligheid van Gods huis, 't en zou heel zeker niet gebeuren. Zondag zou het ook De bedelaar van de hoofdkerk. De bedelaar der hoofdkerk — die naarr had meui gegeven aan het kleine geboger ïnannetje, dat sinds jaar en dag op zijr bankje zat in het portaal der kerk. Yan der vroegen morgen toi laal in elen avond, tolelal de koster de porlaaldeur kwam sluiten, za' het oude maimetje eiaar, zijne lippen ir gestadige beweging toi gebed, en met „ eer .« God loono het u » de kleine gaven aan hemend, die de kerkhezoekers hem gaarne schonken. En of ele winel eloor net porlaa! gierde, do regen naar binnen kletterde. stoeds zat hij jpp zijne zelfdc plaats, de klat in de eene, de rozenkrans in ele andere hane: e*n zijne twee krukken naast hem. Nog nooit ^-as ik in de kerk geweest, ajonder dat het oude mannetje mij vriendelijl> had toegeknikt, maar een gesprek aan knoopen deed hij nooit. • God loonc het u , of q elank u wel », waren onveranderlijk zijne eenige woorden. En na verloop van zoovele jaren waren we beide vrienden geworden — zwijgende vrienden, die, zonder één Woo:i te spreken, elkaar begrijpen. Zoinderlinge vrienden waren we zeker — ik kende nie eerns den naam van elen man4 wist niet waai hij woonde en wist ook evenmin iets var vroeger leven. Maar elken dag zag il-^ fem in dezelfde houding zitten, als een bloL ' steen, de weinige witte harefn legen lie voorhoofd geplakl. Hij herkende mij aan mijï stap en als hij mij hoorde aankomen, lichtu hij h(A he>ofd op en knikte mij vriendelijk toe Zijno klak was sleeds good met kopertr munlen gevuld, want bijna niemancl gin; voorbij zonder hem îets te geven. Op een avond, het was in de maane Deceinber, weinige dagen vôôr het Kerst feesl, locn ik langs de kerk kwam, slex)t d< koster juist ele zware portaaldeur en zag il het oude mannetje op zijne twee krukkei oenige schreden voor mij uit voortstrompelen Ik volgde hem langzaam, niemvsgierig U weten, waar mijn oude vriend wel moch \Monen. Hij sloeg een sinal straatje in, — het was wonderlijk te zien, hoe vlug hij zijm trukkei vcoit^ette. D ar o; e ai st;ui\eld( hij ; zijne rechtcrkruk viel op den trot'oirbani in stukken en de arme mail zakte op de ruw< straalsleencn incen. In een paar spronger was ik bij hem en Iiielp hem op. Hij kreund< en zuchlte even, maar toen hij mij in he gelaat keek, zei hij blij verrast : — Zijt gij daar, mijnhoer — dal treftl — En waarom treft dat? vroeg ik, zoi niet iedereen gaarne een ouden man hclpcn' Hij hickl mij met zijne rcchterhand kramp aclitig vast; ik voeldc, elat hij als cen rie becfde. — Zijt ge nog ver van uw huis? vroe'g il na eene poos. Dan zal ik zien, of ik een rijtui{ : kan krijgen. De ouelc man lachtc. Gij zijl wel vriende lijk, mijnheer, — ik in een rijtu.'g, elat zoi de eerste keer in mijn leven zijn. 1k ben hiei dicht bij huis, dit straalje uit; — als ik uv stok mag houden, mijnheer, élan zal ik ei wel komen. Ik gaf hem mijn stok en raapte toen zijm gebroken kruk op. — Het zal nu wel gaan, mijnheer, zei he oiide mannelje, terwijl hij eenige stappei deed. Ik zag eehter, dat hij als cen koortslijde; : beefdc en vrsesde, dat hij weer zou v*Uw i p——ii [ — Kom hier, zei ik hem, neem mijn arm elie is een betere steun dan ele stok. 1 Hij protesteerde. Neen, mijnheer, het za ■ zoo wel gaan, hoor!... ? Maar ik nam toen zelf zijn arm en lang ; zaam gingen wij verder, het straatje in. ï> i oude man gîimlachte en herhaalJe : Wat zij . gij toch goed, mijnheer. i — Gij hebt u toch niet erg bezeerel t vroeg ik. — Neen, mijnheer, alleen een beetje ver i schrokken, en misschien een schrammeki ; aan mijnknie. Maar het is jainmer van mijn l kruk. Zij had cook al zoo lang dienst gedaan î mijnheer; — meer dan 40 jaar — zoolani i ik daar in de kerie sta. Nu zal ik er morgei : niet kunnen !zijn — de menschen zullen m< ï missen. — Maakt n (daarover maar niel droef gcestig, ge>edc man, zeide ik hem, ik za zorgen, da;t ge morgcei een paar and en krukken hebt, mol kusseïis, deze zijn veel t hard en zeer slecht gemaakt. — O, mijnheèr. Hij voltooiele den zin niel, hij was voo een huisje blijven stilstaan. — Wfoont gij hier, vroeg ik hem. — Neen, mijnheer, dat niet, maar hie woont eene arme vrouw, eene weduwc me zes kleine' kinders, die het zeer hard heefl mijnheer, en nu ben ik gewend, haar iederei avond wat te geven van wat ik heb opge haald. Zoo heb ik nog een paar kalantem voegde hij er glimlachend bij. — Maar gij zelf dan? vroeg ik. — Och, mijnheer, 1k heb zoo weinij t noodig, aan een dubbeltje heb ik genoeg ei i ik heb vandaag een bijzonder goeden da, gehad. Ik heb honderd zeven en veertij ' centen, en elen gre>oten cent, dien gij mi . altijd geeft. » ——aw——M—W—a————tagg Hij haalde een rolleke uit zijn zak. — Ik heb de rekening al opgemaakt en he 1 geld gesorteerd, ver volgde hij. Dal is voo de arme vrouw hier. Als gij nu even zo - good wildet zijn, mij op ele stoep te helper î Op dit ^ogenblik vcrscheen cen mwsj t van een jaar of tien op den drempel de deur. De ouele man wenkte haar en gaf haa ? hel rolleke met centen. — Hier, Doorlje, geef dit aan moeder. — Dank u, oom Kees, zei hel kind, ei 5 huppekle het huisje weer binnen. ; — Woont hier familio van u? vroeg i! , jden ouden man. I — O, neen, mijnheer, t is net zoovee i fiamilie van mij als van u, maar het kiiu ; kc/nt mij good en zc noemen mij allemaa oom Kees. Ik heb geen familie op el - werelel, mijnheer. I We gingen langzaam verder. Na verloo] van vijf minuten s bond hij weer stil. î K — Hier zijn we, mijnheer. Ik moes cigenlijk nog veel \erder, maar mijn beei doet toch meer pijn dan ik eersl we! daelil • Ik zal morgen wel gaan. Hij opende de deur en we traelen in eci koud, donker vertrek. Op cen tafellje sloni : eene kleine lamp, elie de man aanstak 1 Daama liet hij zich uilgeput op een stoc , vallcn en hijgdc naar odem. Ik zag, dat lii i meer pijn had dan hij wel wilde bekcnnei - en vroeg daarom, of ik eeii dokter wild i, halen, maar hij protesteerde elaartcgcn. — 't Zal morgen weer beter zijn, mijnlicei vorzekerete hij, maar als men oud en stij ; wordt, kan men nergens meer tegen. — 1! i dank u duizeiielmaal voor uwg goedheie l mijnheer. I — 't Heefl niets te beteekenen, bestc mar j Morgen vroeg zal ik u de nieuwe krukke: l»t«H brengen. Maaj nu m^et jk ejerst u> » nu 11 » «nnr iw i_mii mm\ h adres weten, — wij kennen elkaar nu a t jaren en ik weet niet hoe gij heetl r — Mijn naam is Kees Franke, mijnhce; d — en als ge soms nog eenige oogenblikkei . tijd hebt, wil ik u wel in het kort mijn» 2 lewcnsgeschiodenis verlellen, die niemanc r kent. r — Gaarne, zegde ik, een stoel bij elei zijnen schuivcnd, en nu begon de oude man elio bijna nooit een woord sprak, de ge i schiodenis van zijn leven xe verha'.en, dû hier volgt : ; Ja mijnheer, de geschiedenis van mijï leven is droevig en ik ben zwaar schuldig 1 maarik hoop, dat ge mcdelijden zull hebbei 1 met een annen ouelcn man. Want, al heb il 1 zwaar misdrerven, ik heb ook zwaar vooi 3 mijne schuld moeten boelen. Ik ben nu dri< en taclilig jaar, en roeds meer dan veertij ) jaar zil ik in het portaal der kerk. Doch di is het einde mijner geschiedenis, dal is he t slot, ik wil vooraan beginnen. Ik werd ge i boren aan de Noordzcekust, mijn vader wa: . visseher. Weinige herinneringen heb ik var mijn vader behouden, ik zag hem zelden i den meest en tijd zwierf hij op zee rond 1 Mijne moeder was eene goode, zaelite vrouwr dé beste der werelel, zij waste goed voor mi 1 en dat werd mâjn ongeluk. Ile was het ecnig< j kind, zij was bijna altijd alleen friel mij er i zoo kwam het, dat zij van mij een bedor i ven kind maakte. Maar zij meende het goed het was a;,llcen uit liefde voor mij. De kinder , jaren gingen gelukkig voorbij, de eenige ge f lukkige tijd mijns levens. Toen ik grootei v werd, beviel mij het eentonige leven op on: , slil visschersdorpje niet meer, — ik wild< de. werelel zien, ik wilde naar de Opr.t . Toen mijne moeder mijn voornemen hoorde i barstte zij in tranen uit en smeekte mij, liaai v^toch Tijct te vexlatçQv \Yeken lan^ schreid< ijWMJyiHni Mil l ele arme vrouw, dag en nacht, vader schold op mij en nocmde mij een luiaard. Hij had gehoopt, elat ik cvenals hij, cen flink visseher i zou worden; maar ik had een afkcer van het ' moeilijke en z\\are visschersle.cn. Hij nam I Jnij eenige malen mee ter haringvangst, maar ik werk le niel, ik bleef bij mijn be-l sluil en mijn eenige gedacliten was : kolo-, niaal w:orden! Naar de Oost! Toen mijn vader zag, eral er met mij toch niets was > aan te vangen, gaf hij eindelijk zijne toe-slemming.i — Ga naar de Oost en blij f er voor goed, . zei hij mij op zckcrcn dag. Maar als gij i oenmaal weg zijt, blijft mijn huis ook altijd voor u gcslolcn! — Ik ging. Snikkend nam mijne goede moeder van mij — haar eenig kind — af-; schcid, zij omhelsde mij wel twintigmaal en ik moest mij als het warc uit hare armen losrukkcn. Vader drukte mij met afgewend gelaat de hand en zei geen woerd. ; Met eenige knmeraelen uil ons derp ging i ikals koloniaal naar de Oost — mijndroom zou dian in vervujling gaan! Helaas, hoe spoeelig verwenschte ik het uur, waarop , ik hel besluit hael genomen, naar de Oost Le gaan! Hoe geheel anders had ik mij het ) leven gind's voorges'tcld ! Ik was geweneli, i stoeds in ailes mijn eigen wil te volgen en nu die strenge eliscipline! lk, die in mijn , eigen kinderjaren voor n iemand het hoofd geliogen had, moest thans als man in ailes .Mineïelings gehoorzamen. (En als ik wei- • gerde, volgde zware straf. Het einele van ; mijn hcerlijken droom was, dat ik uit den ■ dienst werd weggejaagd. Ik keerde naar het , 'vaderland terug. 't Was op een koudenwin-, leravond, dat ik in ons visschersdorp aan- • kwam. Ik dwaalde langs om ons huisje, niet : WfttîWidj hoe wist mjj m «MllvWfW.,

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De beiaard: katholiek weekblad van Sottegem en omstreken behorende tot de categorie Christendemocratische pers. Uitgegeven in Zottegem van 1902 tot 2005.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes