• w Tweetalig WeeRblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland Abonnementsprijs in Nederland: 90 cent per 3 maanden. - Redactie en Administratie : LONGVILLE, REMBRANDTSTR. 316, 's-GRAVENHAGE. - Abonnementspriis voôr het Buitenland : ! 1.50 per 3 maanden Belangrijke Mededeeling. Gezien die buitengewone omstandig-heden, zien wij ons verplicht Maandag a.s. een extra-nuinmer te laten ver-schijnen.Voor de leden van den bond isde prijs s van dît nummer gesteld op 5 cent eu; de geïnterneerden in de kampen betalen 3V2 cent. De losse nummers worden verkocht aan den gewonen prijs. ' Al de afdeelingen worden dringend verzocht ons onmiddellijk te laten weten hoeveel nummers zij ongeveer denken te kunnen verkoopen. De Volkenbond. Vôôr 4 Augustus 1914 was de Euro-■ peesche politiek gesteund op de twee volgende grondbeginselen: liet politiek evenwiehtssysteem (Triple Entente en Triple Alliantie) en den gewapenden vrede. Door den oorlog heeft het een çpoals het ander dezer grondbeginselen bank-roet gemaakt. Daar moet iets anders in de plaats komen en dat „iets anders" moet „iets beters" zijn, dat ka tas trop h en, zooals wij nu beleven, kan verhinderen. Het proletariaat had reeds vroeger aangedrongen op verplichtend seheids-gerecht, op ontwapening, op het econo-mische systeem van „open deur". Toen het nog tijd was heeft men de vredespolitiek der arbeidersklassen in den wind geslagen. Van burgers- en re-geeringszijd'en hield mem het voor een utopie en de ontwerpers, de arbeiders, werden voorgesteld als utopisten. De oorlog met al zijn wreedheden, zijn verscbrikkelijkheden en barbaarsch-heden is gekomen en nu wordt het den vorigen tegenstanders klaar, dat wat d'e arbeiders vôôr den oorlog wilden tegen ocrlog, geen utopie, maar realiteit is. De regeeringen, zoo van de eene als van de andere zijde, zijn tôt de overtui-•!.u m-, ÏîTîîT langer gaat. De oorlog heeft hun geleerd, dat het recht hooger staat dan het geweld en dat het geweld niet meer het probaat middel is om conflicten te'beslechten. De regeeringen spreken nu 00k over ontwapening, over een internationale jurisprudence tôt regeling van de be-trekkingen van staat tôt staat, over vrijhandel, over volkenbond. De regeeringen erkennen nu 00k den verzoenenden geest op den geest van geweld, de onderhandeling op het be-roep der wapens, het scheidsgerecht op den oorlog. De regeeringen aanvaarden dus heden wat zij gisteren verloochenden: de politiek der arbeidersklassen. De oorlog heeft door den oorlog zelf-moord gepleegd: de vrede kowat te staan in 't teeken van den volkenbond. Maar nu wordt de hoofdzaak hoe deze volkenbond zal ingericht worden en on-der wiens leiding hij zal komen te staan? Wij nemen aan, dat de regeeringen met ons 't akkoord zijn over de basis ' van den volkenbond: „De instelling van het verplicht scheidsgerecht; de afschaffing van de geheime diplomatie; het stelsel van open deur." Maar bij deze drie hoofdvoorwaarden behoort nog een vierde voorwaarde: de algemeene ontwapening. De arbeidersklassen kunnen geen sta-tenbond aanvaarden zonder de vervul-ling dezer laatste voorwaarde. Het behoud van de bewapening 11a het stichten van een statenbond zou speci-fiek gericht zijn, niet meer tegen den vijand van buiten, die niet meer bestaat, maar tegen den vijand van binnen, het proletariaat. In eerste plaats is het dus plicht voor de arbeidersklassen de voorwaarde van de ontwapening in het raam te stellen van den statenbond. De leiding van den volkenbond komt in handen van de financieele plutocra-tie of de démocratie, vooral de roode démocratie. Wie de leiding zal nemen is voorals-nog inoeilijk te bepalen, omdat nog niet te voorzien is hoe deze oorlog zal ein-digen en welke gescliiedkundige gebeur-tenissen zich nog zullen afspelen? Een volkenbond onder de leiding van regeeringen, die ten, dienste staan van de geld-autocratie, de plutocratie, zou de militaire oorlogen van land tôt land uit-sehakelen, maar zou in 't teeken staan van een, reuzenkamp tusschen kapitaal en arbeid, tusschen kapitalist en prole-tariëp.Zulke volkenbond zou in het kader liggen van het ontwikkelingsproces van liet kapitalisme en zon ons brengen, in plaats van een wereldvrede, een stryd van aile dagen tusschen de twee groote m a a t sch a p pe lij ke stroomingen: de stroo-ining vôôr het kapitalisme tegen de strooining vôôr het socialisme. Zulke volkenbond kan er komen naar gelang den loop der geschiedkundige gebeurtenissen en het min of meer be-wustzijn der arbeidersklasse van hare historische taak. Loopen de geschiedkundige gebeurtenissen in de lijn van de politiek van het proletariaat, dan komt de volkenbond te staan onder de leiding der démocratie en wel voornamelijk der roode démocratie.Deze volkenbond maakt niet alleen gedaan met de militaire kampen, maar 00k met den klassenstrijd1 of dan ten minste zal de scherpe hoeken van den klassenstrijd afronden, wanneer door den oorlog het socialisme nog niet zege-viert op -het kapitalisme. Een volkenbond onder-demokratische leiding zal voldoende speelruimte laten waarin zich het maatschappelijk ontwikkelingsproces zal kunnen voltrekken langs' vaste banen, zonder al te groote schokken en botsingen. Een volkenbond van de eerste soort is niet van ons gading en past niet aan onze belangen aan. Een volkenbond van de tweede soort staat in 't teeken van onze sympathie. De zegepraal van een volkenbond van de tweede soort op een volkenbond van de eerste soort zal het werk zijn van het proletariaat. Laten de arbeiders de regeeringen begaan, dan krijgen wij onvermijdelijk een volkenbond van de eerste soort, een volkenbond onder leiding der plutocratie.Zijn de arbeiders bewust van hun historische taak, dan zegeviert de volkenbond der tweede soort, de volkenbond onder leiding der démocratie, en wel der roode démocratie. Omirent de keus van het proletariaat bestaat er geen twijfel: het wil de lei-ding of op z'n iiiinst medezeggenscb 0 i in de leiding. Deze leiding of dit medezeggenschap staan in verband met eenheid omtrent het doel, eenheid omtrent de actie. het doel, eenheid omtrent het middel. Deze drievoudige eenheid zal het werk zijn der internationale Conferen-tie, die op hare beurt in 't licht staat van een volkenbond door en met de démocratie. De Feiten in hun wezenlijk daglicht. Inj ons nummer vani 29 September hebbent wiji de houding, ingeuomen door onze partijgenioeteni V^ndervelde en de Brouckère op de social'istische confe-rentie te Londen, gelaakt en misschien wel wat in te sicherpe termen. Onze kritiek lag vast aan inlichtin-geni, die- wij geput hadden ini de bladen der Fransche m i nd ©r h e id sp a r t ij en wel voormameliijk in „Le Populaire". Daar pas ontvangen wij een brief van een onzer vrienden te Londen, die deel heeft genomeiu aan deze conferentie. Onze vrienid stelt ons in de gelegen-heid de zaak in haaa* wezenlijk daglicht te stelleni en wij haasten ons deze ge-legenheid te baat te nemen. In eerste plaats is het onwaar, dat onze partijgenooten Vandervelde en de Brouckère de conferentie van Londen zouden tegengewerkt hebben; zoo ten minste staat er in den brief. Wiji zijn verheugd deze tijding te ver-nemen. eni herroepen. onvoorwaardelijk alwat wij op basis van vermelde bron dienaangaande geschreven hebben. Trouweiis de Brouckère zou al gedaan hebben wat mogelijk was oin een eens-gezinde werking te verkrijgen. Het feit, dat deze coniferentie niet meer vruchten: heeft afgeworpent, ligt vast aan de verdeeld'heid tusschem de partjjgenooten van, aile l'andem Onze- vriend helioht, dit feit door het volgende voorbeeld. Van Engeland alleen wareni er ver-schiîlende voorstellen voor de conferentie van Stockholm; geen enkel werd in-getrokken, en van elkander te verstaan was geen spraak., Hetzelfde met de Fransche en de Italiaamsche partijgenooten.Dat was de eenige oorzaak van het verloopen der conferentie. De vriend, die ons deze inlichtingen verstrekt, is een vurige partijganger van de conferentie van Stockholm, het-welk des te meer krachtxbijzet aan zijne verstrekte mededeelingen. Wij zijn tevreden, dat wij ons bedro-gen hebbem, of liever gezegd, dat de bron, waaraan wij onze inlichteni heb- I ben ontleend, niet eem trouw bee'ld van den toestand' heeft weergegeven. Vandervelde en de Brouckère hebben l dus de conferentie vani Londeni, inplaats tegeni te weirken, willen drijlven naar de noodzakelijike eenlheid der arbeiders-| klassen in 't vooruitzicht van den pro-letarischen vrede. Tegeniover dit feit herhalen wij met des temeer verwachting op sukses on-zen oproep, aan beide partijgenooten tôt de eenheid in de rangen der Belgische | arbeidersklasse en hernemen wat wij | reeds in ons nummer van 20 October sehreven: «Vandervelde en de Brouckère! Wij vragen u in naam van al die duizenden Belgische arbeiders: Zijt sij bereid met ons naar Stockholm te gaan om met het internationaal proletariaat te arbeiden aan de historische taak van de In-1 ternationale: de Wereldvrede door de proleta-rische massa's?" De Times gooit Kerensky over boord. In een lead'ing-artikel schrijft de „Times" van 9 Nov.; „Als de "wettelijlïe overheid onhekwaam is haar woorden door daden te laten volgen, als | wapens de massa overhandigd worden, dan is het einde niet ver meer. Dat de&d en duldde Kerensky's gouvernement; en liij zelf, welspre-kend en verraderlijk als hij schjjnt te zijn, heeft zich zelf nooit bekwaam getoond om den storm te beheerschen, en hij kwam — om het laatste te zaggen — met geschokt vertrouwen uit de Korniloff-episode..." Het Manifest der Soviets. 1 Het Kongresi der Russische Raden van1 Arbeiderseni Soldaten heeft een manifest uitgevaardigd omhelzende het nieuwe regeeringsprogram. In dit manifest wordt gezegd, dat de macht in handen moet komeni der arbeiders; aan aile volken wordt een demo-j cratische vrede voorgesteld, die zal in_-wordem door "ïen onmiddelïijken wapenstilstand; aile maatregelen zullen getroffeni worden tôt een krachtige politiek door het invoeren van belastingeni voor de gegoede standeni. Imzonderheid zijn er door het kongres volgende positieve besluiten genomen gewordeni: .,1e. het uitleveren van de partikuliere- en regeerings-landerijen alsmede die aan de kerk bejiooren, aan den raad der boeren; 3e. de verdediging van de rechten der soldaten;I 3e. de volkomen demokratiseering van în>t ! leger; -le. de instellin,g van een arbeiderskomitee vo<^r toezicht op de produktie; 5e. het bijeenrgepen der konstitueerende vcr-gad-ring ter gelegener tijd ; 6e. de verzorging der steden met datgene wat zij dringond noodig hebben; 7e. de waarborging van een werkelijk recht aan aile nationaliteiteii, die zieh in Kusland bevinden." Nopens het vredesvoorstel heeft het kongres de volgende verklaringen ge-publiceerd:Aile regeeringen moeten onverwijld overgaan tôt de bespreking van een reehtvaardigen, democratischen vrede. Deze vrede moet zich aanpassen aan de Russisohe vredesformule: een onmid-dellijke vrede zonder annexatie, t.i.z. zonder gewelddadige toeëigening van vreemd gebied en zonder verovering vani vreemde nationaliteiten; een vrede zonder schadeloosstelling. De regeering is van meemng, dat voortzetting van den oorlog om zwakke volken onder maclitige natiea te deelen een groote misdaad is tegen de mensche-lijk'heid.De regering is bereid aile vredesvoor-waarden te onderzoekcn, wanneer deze voorwaarden zoo spoedig mogelijk voor-gelegd worden en dat zij helder zijn, zonder de minste dubbelzinnigheid en geheim karakter. De regering onderdrukt elke geheime diplomatie; de vredesonderhandelingen zullen openlijik voor de geheele wereld plaats orrijpen. Aile geheime verdragen, gesloten sinds 7 November 1917, zullen gepubliceerd worden. De regeering stelt. aan de regeeringen voor onmiddellijk een wapenstilstand te sluiten, die drie maanden zal duren en voldoende tijdruimte laat om de onder-handelingen tôt een goed einde te brengen. Daarnevens wendt de regeering zich tôt de arbeiders der drie meest be-sehaafde landen, n.il. Frankrijk, Engeland en Duitsdhlandi, waar de arbeiders de zaak van den vooruitgang en het socialisme de grootste diensten hebben bewezen. De Russische Super-Revolutie. De „Belgische Socialist" van 3 November schreef: „Zekeren dag zal Lenin de plaats innemen van Kerensky, zonder dat iemand het zal be-merken."Reeds op 8 November was de bood-schap vervuld. De Maximalisten onder leiding van Lenin en Trotzky hebben door een revolutionaire actie de staats-macht in Petrograd veroverd. De voorloopige regeering der vôôr-revolutie is gevangen genomen, uitgeno-men Kerensky, die op de vluclit is. Lenin met de zijnen hebbeli voorloo-pig de leiding. Sommigen zullen deze geschiedkundige gebeurtenis betreuren; anderen zullen jubelen. Wij doen.noch het een, noch het ander, omdat men in deze vôôrperiode moeilijk kan oordeelen over de gevolgen vaïr deze revolutionaire gebeurtenis. Trouwens een geschiedkundig feit heeft men niet in 't licht te stellen van gevoelsbeschouwingen; het is van veel grooter belang de aanleidende oorzaken op te sporen om zoodoende tôt de con-clusies te komen, die besloten liggen in deze geschiedkundige gebeurtenis. Vooi*af moeten wij verklaren, dat deze beschouwingen in zooverre volledig zijn, dat wij ons kunnen rekenschap ge-ven van de injierlijke Russische toe-standen.De oorzaken van -deze tweede revolu-tie. beter genoemd een super-revolutie, zijn van uiteenloopenden aard,- dragen een binnenlandsch en buitenlandsch karakter, spruiten voort uit militaire, financieele on economiselie toestanden. Wat heeft er zich in Rusland afge-speeldi sinds de vôôr-revolutie? Nog zoo pas was het tsarisme van de baan of- men dacht er aan een militaire actie in grooten stijl op touw te zetten. i Onder bevel van, ^eneraal Broesiloff zou het nieuwe revolutionaire Russische leger de militaire overwinning be-vechten.In hoeverre hier invloedén van buiten ingewerkt hebben op de revolutionaire leiding van binnen om de militaire actie voort te zetten, zullen wij onverlet laten. De invloeden zijn er geweest, dat weze voldoende. Het militaire offensief heeft een ne-gatief resultaat afgeworpen, in zooverre zelfs dat zij ontaard is in een d'ebâcle. Deze gebeurtenis heeft zijn nadeelige gevolgen doen gevoelen zoo naar buiten als naar binnen. Naar buiten kreeg de prestige en in-vloed van Rusland een gevoeligen knak; het revolutionaire Rusland beschikte met meer over de moreele autoriteit om zijn vredesactie aan al de oorlogvoeren-de landen op te dringen. Naar binnen is het mislukken dezer offensief het begin geweest van ontred-dering van gansch het maatschapp'elijke leven, van wantrouwen tegenover de voorloopige ' regeering, van verbrokke-ling der eenheid in de rangen der revo-lutionairen. Trouwens, voor degenen, die de toestanden objectief beschouwen, moest deze offensief mislukken. Wij willen niet spreken over de ont-zaglijke offers die Rusland reeds ge-bracht heeft aan het altaar van den af-god Oorlog; maar wij willen even de aandacht trekken op één factor, die onverlet is gelaten, alhoewel van groote beteekenis: de inwerking van de Révolu tie op de psychologie van den Russi-schen soldaat. Het tsarisme was voor den Russischen soldaat en arbeider al zoo'n groot ge-vâar als de vijand van buiten. Door een revolutionaire staatsgreep verdwijnt bij donderslag dit binnenlandsch gevaar, en de Russische soldaat heeft geen oogen meer voor den vijand van buiten. In de verlossing van het tsarisme ziet hij zijn gansche verlossing. Een tweede factor vindt men in de binnenland'sche politieke verhoudingen en toestanden. De imperialistiscbe liberale bourgeoisie zag in de revolutie een gebeurtenis, die haar al de middelen zou aan de hand doen om hare kapitalistische en impe-rialistische belangen scherper dan ooit naar voren te doen komen. Zoo pas was de revolutie achter den rug en een geweldige strijd ontbrandde tusschen deze bourgeoisie eenerzijd's en de proletariërs anderzijds. De inzet van dezen strijd was voor de bourgeoisie een vrede in aanpassing met hare klassebelangen door de militaire overwinning; voor het proletariaat een vrede door vergel ij k op basis van de ge-kende Russische vredesformule. Deze strijd heeft met tal van schom-melingen en verplaajtsing van de macht voortgeduurd tôt aan den vooravond dezer super-revolutie, die hem heeft doen overslaan in het voordeel der revolutionaire arbeiders. Nopens de pogingen van de bourgeoisie om de leiding in handen te krijgen hebben wij slechts te wyzen op enkele feiten, zoo o.a. de toekenuing van de politieke macht aan de Doema, de All-Russische Konferentie te Moskou, de kontra-revolutionaire aktie van Kor-niloff.Daarbij is gebleken, dat Kerensky, één der leidende elementen der vôôr-Revolutie, altijd tusschen d,e twee strij-dende partijen heeft ingestaan, zonder bepaald af te brpken met de eene partij, noch zijn volledige toestemming te ver-leenen aan de andere partij. Het meest kenmerkende van Kerensky's beheer is het behoud van Teres-tsjenko als minister van buitenlandteehe zaken, terwijl deze minister meer sympathie betoonde voor de oorlogsdoelein-den der'Russische bourgeoisie dan voor de demokratie. Deze tegenstelling is nog zeer scherp in 't licht getreden in het voor-parlement, waar deze minister zich openlijk verklaarde tegen het vredes-program van de Sowjet en het voorstel, waarbi.j Skobelef als vertegenwoordiger der Sowjet zou deelnemen aan de konferentie der Entente-regeeringen, bru-taal van de hand wees. De laatste poging der bourgeoisie om hare macht op te dtingen ten koste van de Sowjet, lag besloten, in afwachting van de samenstelling van de Constituante, in het oprichten van een soort vôôr-parlement. Dit vôôr-parlement, 't bestaat slechts een paar weken, heeft voor de bourgeoisie niet het gewenschte resultaat afgeworpen. Het was om zoo te zeggen de laatste phssc van -sàntfu • i\jc&svtic; 1 u« bourgeoisie en de Sowjet. Het Resultaat van dezen strijd is gekend. Door de super-revolutie heeft de Sowjet, altijd voorloopig, aile macht onttrokken aan de bourgeoisie en het pas geboren vôôr-parLement' zal reeds opgehouden hebben te bestaan. Het eerste uitvloeisel van deze beslis-sing zal zijn, dat de manier van regee-ren van Kerensky tôt het verleden behoort. De Maximalisten zijn principiéele tegenstanders van een koalitie-regee-ring. Gelukken zij er in zich in stand te houden, dan krijgen wij in Rusland een zuiver socialistische regeering. Bij deze twee hoofdfactoren voegeu zich dan nog een reeks andere factoren, waarbij' de ekonomische ontreddering, de anarchie in het bestuurswezen, de ellende en honger der stedelijke bevol-king een hoofdrol spelen. De voorloopige regeering is er niet in gelukt al deze moeilijkheden te boven te komen en wel om deze reden, dat het onmogelijk is tijdens de voortzetting van den oorlog orde en organisatie in dezen chaos te brengen. Deze moeilijkheden voor de voorloopige regeering werden nog verscherpt door d'e financieele uitputting. Rusland had bepaald gebrek aan geld, aan veel geld. De voorloopige regeering moest be-roep doen op de bondgenooten. Deze hefcben geld verstrekt, dock onder be-paalde voorwaarden en waarborgen. De voorwaarden waren van politieken en militairen aard en waren onvereenig-baar met de levensbehoeften van Rusland: den vrede; terwijl de waarborgen liepen over het afstaan van concessies van allen aard. Aldus heeft er zich tijdens deze ]>e-riode in Rusland een buitenlandsche financieele autocratie gevestigd, die door de Russische arbeiders als een groot gevaar bejegend is geworden. Rusland is er niet op gesteld den vijand van binneh " te vervangen door een autocratie van buiten. Trouwens de Entente regeeringen liebben niet altijd de Russische vrede,s-pogiugen met sympathie bejegend. Zij hebben zich halstarrig verzet tegen de Conferentie van Stockholm. De Russische regeering had een bij-zondere conferentie der Entente-regee-ringen uitgelokt tôt herzien der oorlogs-doeleinden. Zoo pas zou deze conferentie vergaderen te Parijs. Nevens den vertegenwoordiger van het officieele Rusland zou dok een afgevaardigde der Russische démocratie aa.11 deze conferentie deelnemen. Over enkele dagen is er verklaard ge- TWEEDE JAARGANG No. 9. ZATERDAG 17 NOVEMBER 1917 LOSSE NUMMERS TW CENT Oplage van de week: 5850 Nos.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.