De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland

927 0
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1918, 27 Juli. De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland. Geraadpleegd op 16 april 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/513tt4gw4m/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

TWEEDE JAARGANG No. 47 ZATERDAG 27 JULI 1918 ISSE NUMMERS 71/2 CENT Oplage van 4e week: 6500 Nos. DE BELGISCHE SOCIALIST Tweetalig WeeKblad van den Bond der Belgisehe Arbeiders in Nederland Aboanementsprîjs in Nederland : 90 cent per 3 maanden. - Redactie en Administratie : LONGVILLE, REMBRANDTSTR. 316, '««GRAVENHAGE. • Abonnementsprijs voor het Buitenland : f 1.50 per 3 maanden INTERNATIONALISME. Het belangrijke kongres van ons Vak-verbond heeft «en- bij zonder merkwaar-dig en verheugerud schouwspel opgele-verd, doordat daar vertegenwoordigers van de Belgisehe en de Duitsche arbei-dersbeweging te samen aan de bestuurs-tafel aanzaten. Aan het vertegenwoordigend karak-ter van de aanwezigen valt niet te twij-felen. Het waren eemerzijds Sassenbaeh, een der invloedrijkste hoofdbes t u urd ers van het Duitsche . Vakverbond, ander-zijds Mertens, de sekretaris van het Bel-gisch Vakverbond, Solau, de sekretaris der Belgisehe Werkliedenpartij, en Ja-mar, de sekretaris van den Bond van Belgisehe Arbeiders in Nederland. Allen waren gedelegeerd door hnn organi-saties en hun samentreffen was niet toe-vallig: ziji wisten vooraf van elkaars aanwezigheid. Wij hechten aan dit bijeenzijn groote beteekenis. Niet alsof wij denkeni dat tussehen de Duitsche en Belgisehe arbei-dersafgevaardigden besprekingen zullen hebben plaats gehad, die van direkte beteekenis voor de nadering van een goe-den vrede zouden zijin. Maar wij achten het feit van beteekenis als symbool van de onweerstaanbare weder-toenadering der gespleten Internationale. In dezen gruwelijken oorlog is de Duitsche overval van het niets kwaad vermoedende België, in strijd met de plechtigste verdragen en beloften, als erkend onrecht, als uitvloeisel van de misdàdige leus dat nood geen wet kent, de daad geweest die 't rechtsgevoel van •heel de wereld het meest gekrenkt heeft. Zoo één volk, dan moesten de Belgen wel van een diepen haat jegens den overweldiger vervuld zijn. Verwonde-ring heeft het dan opk niet gewekt, dat van Belgisch-socialistische zijde het woord viel, dat Belgisehe socialisten de hand niet konden reiken, aan Duitsche socialisten, wier hand in de met Bel-gisoh bloed bevlekte hand van den kei-zer gelegen had. En toch hebben nu Belgisehe en Duitsche arbeiders vreedzaam aan één tafel plaats geniomen en elkaar de hand ge-reikt. En deze Belgisehe arbeidersver-tegenwoordigers behooren geenszins tôt die jammerlijke «aktivisten", die zoo aktief zijin in het verseheuren van hun land in Vlamen en Walen ter meerdere eere van den overheerscher. Deze Belgisehe arbeidersvertegenwoordigers wen-den hun aktiviteit tôt eeni edeler doel aanv tôt- het herstel der internationale arbeidersbetrekkingen op het gebied der vakbeweging, maar indirekt ook op po-litiek gebiedi. Het moge een voorteeken zijn voor een spoedige algemeene herleving van het arbeiders-internationalisme ter be-vordering van een spoedig en bevredi-gend eind van het bloedig drama, dat de menschheid nu sinds vier jaren met sehande belaadt. Het Volk, 20-7-18. Internationale rubriek. HET OFFENSIEF DER WAARHEID. Met den val y an v. Kuhlmann hadden de Duitsche afhankelijke soeiaaldemo-kraten gedreigd — 't was maar een be-dreigingl — het meerderheidsbloc te laten vareni en de oorlogscredieten te verwerpen. Deze bedreiging had haar effect. Er kwam beroering in den schoot der bur-gerpartijen, tôt zélfs in de gouvermeni-teele kringen; misschien ook wel in het groote hoofdkwartier. Er moest persé voorkomen worden, dat de Scheideman-nen de regeering zouden loslaten,. von Hertling, de rijkskanselier, had het middel ter hand. In de hoofdcommissie van den Rijks-dag en vervolgens in openbare zitting zou hij een verklaring afleggen omtrent België; dewelke de afhankelijken zou moete» overtuigen dat het bij den ouden koers blijft. De verklaringen zijn afgelegd, de Seheidemannen hebben zich voldaan ge-acht en hebben de oorlogscredieten ge-stemd; terwijl Ludendorff in 't teekeni van het Pruisianisme de -lakens uitdeelt. Ziedaar de politieke beteekenis van v. Hertling's verklaring omtrent België. En nu de verklaringen zelf! Het loopt hem over t'wee verklaringen, afgelegd van dag tôt dag, omtrent één en dezelfde quaestie; terwijl de eene verklaring hemelsbreed versehilt van de andere. 't Is waar, de eerste verklaring was gedaan in vertrouwelijken kring; de andere voor de galerij; maar door een eamenloop van omstandigheden is de eerste dan ook gepubliceerd geworden, waaruit wij. deze hoogst belangrijke zin-snede knippen: Wanneer het gelukt economisch in enge be-trekkingén met België te treden, wanneer het gelukt dat wij ons met België over politieke problemen verstaan, welke de levensgewichtige belangen van Duitsohland raken,.... In zijn verklaring van den volgenden dag sprak Hertling van het onvoor-waardelijk herstel van België's onaf-hankelijkheid.De zaak zelf is voor ons van onder-geschikt belang, overtuigd dat wij zijn, dat België terug volledig onafhankelijk en zelfstandig wordt, met Duitschland als het wil, zonder Duitsohland als het mo£t. Het verschil is in 't oogspringend. Voor het Duitsche volk en de buitenwe-reld zegt v. Hertling: België vrij! België onafhankelijk!, terwijl in het Duitsche hoofdkwartier in akkoord met de v. Tir-pitzen en andere Westdorp's besloten is geworden omtrent België een1 Brest-Li-tofk's of een Bukarest's vrede te sluiten: België zou economisch en politiek een vazalstaat van Duitschland worden. Natuurlijk dat de Vorwârts zich in 't zweet zet om toch maar te bewijzen, dat de tweede verklaring de echte, de juiste is. 't Is verloren moeite voor de Vorwârts. Aangenomen dat zij gelijk heeft, dan nog heehten wij weinig belang aan een verklaring van von Hertling; want de Vorwârts heeft ons voor den oorlog op aile toonen voorgezongen, dat men niet mag vertrouwen in het woord van de Duitsche regeeringslui. 't Is het-geen wij doen. 't Suikses is groot voor Scheidemann met zijn „offensief der waarheid". v. Hertling antwoordt, naar Pruisische ge-woonte, met een „offensief van dubbel-zinnigheid" ; Scheidemann acht zich voldaan en: stemt de oorlogscredieten. In tegenstelling met wat de Vorwârts sehrijft „de ..nationale eer" vol gens ons begrip vor-dert eerlijkheid, klaarheid en trouw aan het gegeven woord," vinden -wij dat de politieke moraliteit in Duitschland, ook-biji de Seheidemannen, verre zoek is. UIT EEN BRIEF VAN KEIZER KAREL AAN DEN K0NING VAN R0EMENIE. In een brief van keizer Karel aan den koning van Roemenië tôt verkrijgen van een vrede tussehen Roemenië en de Centralen, komt de volgende passage voor : De door zijn land verlangde vredesvoorwaarden zullen eervol zijn. Roemenië kan fonder verplich-ting om tegen zijn toenmalige bondgenooten in het krijt te treden een overeenkomst met de mo-gendheden van het viervoudig verbond aangaan met het doel, gemeenschappeltjk daarmee de gevaren der internationale revolutie en anarchie te bestrijden. Kommentaar overbodig. HET OORDEEL VAN DE ARBEITER-ZEITUNGr.Den 14 Juli j.l. heeft de Arbeiter-Zei-tung een artikel gepubliceerd, getiteld „België en Vrede", waarin o.a. gezegd wordt: De invloed tôt deze verklaring is de Duitsche regeering niet lioht gevallen. Want sinds de verovering van België vordert die „kleine, ech-ter machtige Partij", welke Duitschland terro-riseert, dat de Vlaamsche kusten Duitsch moe-ten blijven. Admiraal v. Tirpitz schreef in zijn beroemden nieuwjaarsgroet van vorig jaar: Vôôr 1917 weze "Vlaanderen het waehtwoord! Men had een groot plan bezonnen tôt verze-keren der Vlaamsche kusten aan Duitschland. De noordelijke helft van België, de Belgisehe provinciën van Vlaanderen, Kempen en Lim-burg, met de havens Duinkerken, Ostende en Antwerpen, de steden Brugge, Gent, Mechelen, Leuven en Hasselt zouden tôt een Koningrijk Vlaanderen vereenigd worden. Een Hohenzol-lern-prins zou koning worden van dezen nieu-wen staat. Duitschland zou een bestendig bezet-tingsleger in dezen staat en een oorlogsvloot in zijn havens handhaven; deze nieuwe staat zou behooren tôt het Duitsche tolverbond. De economische kracht, sehreef v. Tirpitz, en al wat daarbij behoort, zal met die van Duitschland vereenigd worden en onze in-' dustrie-kapiteins zullen weldra in den naafi-ten tijd het heft in de handen hebben. Dat was het Al-Duitsche plan tôt oplossing van dte Belgisehe quaestie, en niets had de oor-logspartij in Frankrijik en Engeland zoo ver-6terkt als het geloof, dat Duitschland dit plan zijner oorlogspartij wilde tôt stanid brengen De Duitsche imperialisten hebben hun gier naar de Scheldemonding, naar de Noordzee-havens en de kolenlagen van België trachten te verstoppen, met de verklaring dat hun in-zieht alleen was het door de Walen onderdrukte Vlaamsche volk te bevrijden. Tôt dat doel had men uit eenige Vlamingen den Baad van Vlaanderen samengesteld, welke in naam van het Vlaamsche volk de scheiding tussehen Vlaanderen en Wallonië en Vlaanderen's. aan-sluiting aan Duitschland geproclameerd heeft. Diezelfde goede Duitschers, die zich over de „Tjchechisehe hoogverraders" vertoornen, hebben de mannen van den Raad van Vlaanderen geprezen, die samengaan met de vijanden van hun Belgisehe vaderland en de verbrokkeling van hun Belgisoh vaderland vorderen! En wanneer de Baad van Vlaanderen ontvangen werd door den rijkskanselier, had men in de Entente-landen daarin het bewijs gezien, dat Hertling de banen van admiraal Tirpitz volgt. Het Vlaamsche volk zelf had zich oprecht koel en afwjjzend gehouden. Zooals de Duitschers, de Franschen en de Italianen in Zwit-serland zich tegenover het buitenland vôôr ailes als Zwitser voelen, zoo voelen Vlamingen en Walen in eerste plaats als Belg. Bij den po-litieken strijd verdeelt zich het Belgisehe volk niet in Vlamingen en Walen, maar in liberalen, katholieken en soeialisten; de politieke tegenstelling is veel s'terker dan de nationale tegenstelling. De Vlaamsche liberale bourgeoisie gaat met de liberale bourgeoisie van Brabant en Namen te samen; Wanneer de Vlaamsche taal bij 't onderwijs en in de openbare besturen benadeeligd is, zoo dankt zij dat niet aan de Waaische heerschappij, maar aan de daadzaak, dat een groot deel der Vlaamsche kamerleden, de zoogenaamde franskiljons, zelf voor de be-voorrecMing der Fransche taal optreden. In België met zijn vier millioen Vlamingen en drie millioen Walen, hebben de Vlamingen de meerderheid in het parlement. In Februari 1914 werd in het Belgisehe parlement een wets-voorstel, behelzende de verpliehting van de Vlaamsche-taal bij het onderwijs, met 114 tegen 58 stemmen verworpen. Deze meerderheid werd bereikt, doordat 42 Vlaamsehe klerikalen tegen stemden, terwijl zeven Walen er voor stemden. Wanneer de Vlamingen zelf de meerderheid in het Belgisehe parlement bezitten en dus over het bestuur van het parlementair regeerde land besehikt, dan kan men niet gelooven, dat zij een verdrukt volk zijn, hetwelk door een vreem-den veroveraar moet bevrjjd worden. Inderdaad hebben vast aile Vlaamsche poli-tici — klerikalen, liberalen en soeialisten — de verbrokkeling van België en de aansluiting aan Duitsohland verworpen en de lui van den Baad van Vlaanderen als „overloopers" géacht. Het experiment, dat met den Raad van Vlaanderen gemaakt is geworden, heeft het Vlaamsehe volk niet gewonnen; echter de oorlogs-stemming in Engeland en Frankrijk versterkt. Nu heeft dit spel afgedaan. De Duitsche regeering heeft zich van de Al-Duitsche Vlaan-deren-plannen losgezet en heeft alzoo een der vredeshinderpalen uit den weg geruimd. Maar er zijn er nog anderen. Er moet nog een open-lijke verklaring gedaan worden tegenover de niet min gevaarlijke al-Duitsche inzichten no-pens Longwy en Briey en een bereidwilligheid tôt overeenstemmende oplossing der Oost-vragen.Vôôr ailes moet er bekentenis tôt toetreding tôt een Volkenbond afgelegd worden. Een millioen Amerikanen staat in Frankrijk. De be-moeiïngen van Amerika strekken zich nu zoo ver uit, dat het niet meer terug kan zonder welslagen. En dit welslagen kan niet anders zijn dan een Volkenbond, welke den wereld-vrede moet verzekeren. Voor het Amerikaan-sche volk beteekent de Volkenbond het sukses; echter in werkelijkheid zal het een aanwinst voor de menschheid zijn. UIT DEN SCHOOT DER OOSTEN-RIJKSCHE PARTIJ. De Adriatische afdeeling der Italiaansche Sociaal-demokratie in Oostenrijk heeft een re-solutie aangenomen, waarin zij zich uitspreekt voor de verstandhouding tussehen de sociaal-demokratisehe partijen aller natiën in Oostenrijk. Eenzelfde besluit is er genomen door de Duitsche, de Poolsehe en Tjech-Slowaakste sociaal-demokratie in Oostenrijk. Reeds vroeger heeft het comité der Zuid-Slavische partij den-zelfden wensch uitgedrukt. EN TOCH GAAT HET KAPITALISM ER ONDER! Pas zijn de agenten van Gkimpers in de Ver-eenigde Staten teruggekeerd, of daar landt in Engeland, met toestemming der wederzijdsche autoriteiten, een andere arbeidersdelegatie, vertegenwoordigende de oojlogsgezinde socialisten.Wij stellen ons deze socialisten voor in den aard van de Hervé's, de Varenne's, de Bissola-ti's en es. Zij hebben voor zending, de socialistische en arbeiderspartijen van Engeland en Frankrijk te overtuigen, dat de Amerikaansche arbeiders-klasse den oorlog slechts zal eindigen bij de militaire overwinning. Onze kommentaren: 1. Spijtig dat men in Amerika slechts tôt dit idee gekomen is, wanneer Europa aan den boord staat van de volledige inzinking. 2. In den tijd dat Amerika nog neutraal was, verklaarde président Wilson, dat de eerste voorwaarde voor den wereldvrede behelsde, dat er noch overwinnaar, noch overwonnene zijn. Bestaat misschien die voorwaarde niet meer? 3. Gompers en andere zoogenaamde socialisten, — de eene zoowel als de andere onbekend in den schoot der Internationale — krijgen pas-poorten, terwijl de vertegenwoordigers der we-zenlijke socialistische partij, in plaats paspoor-ten te krijgen voor het vervullen hunner taak omtrent het internationaal proletariaat — in hechtenis genomen worden. Zoo woekert de oorlogspartij • ten allen kant voort ter eere van het Gouden Kalf. En toch gaat het kapitalisme er onder! DE DUITSCHE AFHANKELIJKE SOC.-DEMOKRATEN EN DE INTER- GEALLIEERDE SOCIALISTEN. Het partijbestuur der Duitsche sociaal-demokratie heeft den 26 Juni vol-gendeni brief overhandigd aan part. Branting en bestemd voor Huysmans, seeretaris van 't Internationaal bureau: Waarde Partijgenoot Huysmans. Uw brief van 10 Maart U., ons toegestuurd den 29 April door part. Branting, is den 3 Juni in ons bezit gekomen. Eenige dagen vroeger hadden wij den authentieken tekst van het mémorandum in de Engelsehe taal aange-troffen.Omtrent de bjjeenroeping van een internationale Socialistische Conferentie in een neutraal land, zoo zijn wij bereid aan zulke conferentie deel te -nemen, zooals wij tijdens den oorlog immer bereid waren de pogingen te ondersteunen die gerieht waren tôt samenbren-gen der vertegenwoordigers der socialistische partijen. Wij -houden het voor zelfverstandig, dat de conferentie moet open staan voor de vertegenwoordigers aller socialistische partijen. In 't bizonder houden wij er aan, dat de vertegenwoordigers der Amerikaansche socialisten, die op de laatste congressen der Internationale aanwezig waren, uitgenoodigd worden. Wij zijn 't akkoord, dat de conferentie onder de leiding van socialisten van neutrale landen moet staan, wijl zoo alleen aile schijn van par-tijdigheid vermeden zal worden. TJw brief wenscht verder, dat de Duitsohe sociaal-demokratische partij openlijk een verklaring over hare vredesinzichten openbare. De Duitsche partij heeft reeds meermalen zulke verklaring afgelegd. Door hare redenaars in den Rijksdag en in openlijke oproepen heeft zij zich verklaard voor een vrede door vergelijk, zonder annexaties, noch oorlogsvergoeding, op grond van het zelfbeschikkingsrecht der vol-ken. De Stoekholmsche delegatie der Duitsche sociaal-demokratische partij had in haar door U gekend ^mémorandum be.paald stelling genomen tôt het vredesprobleem. De partijdag van Wiirzburg heeft dit mémorandum goedgekeurd. Er bestaat geen gelegenheid terug te komen op door in Stockholm gepubliceerde verklaringen. Voor het overige houden wij het voor zelfverstandig, dat op deze conferentie geene partij „gemajoriseerd" mag worden. De conferentie kan alleen tôt welslagen komen, wanneer zij er in gelukt een vergelijk tôt stand te brengen. Omtrent de Oost-vraag zoo hebt gij door de verhandelingen in den Rijksdag kunnen be-merken, dat de sociaal-demokratische partij biî deze verhandelingen haar socialistische opvat-tingen met beslistheid heeft verdedigd. Terwijl wij uwe "bemoeiïngen .voor het tôt stand brengen eener internationale Socialistische Conferentie een goed vervolg wensehen, blijven wij met socialistische groeten van het bestuur der Duitsche sociaal-demokratische partij, (get.) HERMANN MÛLLER. DAT KOMT ER VAN! Donderdag had Scheidemann in een vergadering van ongeveer 2000 arbeiders te Solingen na een tamelijk lange rustpoos zijn kiezers weer eens willen toespreken. Een groep onafhankelijke socialisten heeft dat echter verhinderd. . Ze hebben zoo ijverig gefloten, gejoeld en arbeidersliederen gezongen, dat de voorzitter zich zelfs niet verstaanbaar kon maken en: de vergadering op last der politie ontbonden werd. Te Solingen hadden de onafhankelij-ken een vliegend blad verspreid, dat ge-ducht tgen Scheidmann uitpakt. Schei-dmann's komst biedt den partijgenooteni (onafhankelij'ken) eindelijk gelegenheid, met déni verrader af te rekenen) en te bewijzen, dat ze geen troep kalveren zijin. Scheidemann komt hier in zijn on-gelooflijke onbeschaamdheid om de arbeiders in de luren te leggen. Dat mag niet lukkeni. De Sohiïtzenburg (het ver-gaderlokaal) moet tijdig door arbeiders bezet worden. Scheidemann mag in geen geval aan het woord komen. Het zou een sehande zijn, wanneer Scheidemann te Solingen nog eens arbeiders zou kunnen toesoreken. N. R. C. 21-7-18. WAAR ZIJN DE JUDASSEN? Sudekum, een Duitsch sociaal-impe-rialist, sehrijft in de „Tag": „Het blijft een eeuwige sehande voor het Fransche socialisme, door een onbeschaamde en met te verontschuldigen niets-waardigheid der Thomas, Sembat's, Renaudel's en hoe zij ook mogen heeten, zijn heeren en meesters zoo smaakvol verraden te hebben. Als agiteurs voor den volkenhaat en voor den waanzinnigen vernietigingsoorlog, gepaard met huichelach-tige phrasen omtrent kultuux-overlevering en ideale gerechtigheid hebben zij de gansche we-leld tegen dat sterk bedreigde Duitsohe volk opgehitst; eehter in eigen land hebben zij de vriendenplicht — die zich zou moeten veropen-baren hebben tôt Menschenplicht — verraden. Judassen!" Inderdaad, Sudekum heeft gelijk, wanneer hij beweert dat er Judassen zyn m den schoot der Internationale en de eerste de grootste en de meest ellen-ge Judas is Sudekum in hoogst eigen persoon. Waarom, dat moet Sudekum zoo goed wet en als wij . DE ENGELSCHE MIJNWERKERS EN DE OORLOG. Op het jaar-congres der Engelsehe mynwerkers werd door den voorzitter Smillie gezegd in zijn openingsrede: „In weerwil van de erisis, welke ons land en zijn arbeiders doormaakt, ben ik gelukkig mede te deelen, dat ons ledental immer is aange-groeid. Tijdens den oorlog is onze arbeidersbe-weging een nieuwe politieke baan opgetreden. Meer dan waarsohijnlijk zullen er bij de volgende verkiezingen 350 à 400 kandidaten in 't veld treden onder den banier van den Arbeid. Maar de Labour Party, hoe sterk zij dan ook moge wezen door haar ledental, zal slechts dan prachtige resultaten afwerpen, wanneer zij ab-soluut onafhankelijk. is van de politieke kapi-talistische partijen. Ik ben overtuigd, dat de arbeidersklasse de noodige bekwaamheden bezit om het land te besturen. Den dag vôôr het congres der Labour Party hadden de mijnwerkers de resolutie omtrent het opzeggen van den godsvrede besproken. Eenparig is deze resolutie door on» aangenomen geworden. Omtrent den oorlog heb ik een standpunt in-genomen, dat ik aansehouw als zjjnde het juiste, alhoewel al mijn- collega's het met Trl^j niet eens zijn. De diplomaten kunnen dezen oorlog niet ten einde brengen. Ik verklaar plechtig, dat in den loop der twee laatste jaren er twee of drie gelegenheden geweest zijn om op eerlijke en ter voldoening van aile partijen een einde te stellen aan den oorlog. De oorlog mag geen dag langer duren dan noodzakelijk is. EEN WA ARSCHUWEND WOORD VAN ENGELSCHE ZIJDE. In een artikel van het Engelsch or-gaanj „Nation" komt volgende kenschet-sende passage voor: Het vaste besluit van heel Amerika, om maar te blijven vechten, tôt de Duitschers het hebben afgelegd, zou wel eens noodlottig kunnen worden voor de landen van Europa. Misschien zal in 1920 of 1921 aan de vermorzelde volken van Europa een Amerikaansche vrede kunnen *r worden voorgeschreven. „Zal dat dan zijn, opdat de Ver, Staten bij die overwinning den handel van de geheele wereld in zijn onbetwiste macht zal krijgen, opdat de Ver. Staten de wereld zullen deelen met Japan, dien tweeden staat in de entente, welks hulpmiddelen door het meedoen aan den oorlog zijn toegenomen en niet achteruitgegaan?" HET IMPERIALISME VAN DE ENGELSCHE KOLONIËN. Met den dag nemen de aanspraken der En-gelsehe-'koloniën en dominions toe. Zij veroor-loven zich het recht, in vergelding voor den steun tijdens oorlog, de Duitsche koloniën onder elkaar te verdeelen en willen zich bemoeien met de Europeesche aangelegenheden. Met het Europeesche impérialisme komt nu het Engelsehe koloniaal impérialisme aan de oppervlakte. Deze beweging is van toenemenden invloed op de politiek van Britannië, nochtans dat Asquith noeh Lansdowne deze annexionis-tische begeerten toetreden, waarvan Hughes en Smuts de spreektrompet zijn. UIT DEN DUITSCHEN RIJKSDAG. De rijkskanselier von Hertling heeft in den loop zijner rede ook het een en ander verteld omtrent ons land. Zijn verklaring komt op het volgende neer: „Wat de toekomst van België betreft, zoo beteekent de bezetting en het huidige bezit van België, slechts naar ik gisteren reeds heb gezegd, dat wij een onderpand voor de toekom-stige onderhandelingen hebben. In het begrip: pand, ligt opgesloten datgene, wat men als pand in de hand heeft en niet wil behouden, wanneer de onderhandelingen tôt een gunstig resultaat leiden. Wij zijn niet van plan België in een of anderen vorm te behouden. Wij wensehen, gelijk ik reeds den 24en Juni heb gezegd, dat het na dèn oorlog wederom verrezen België als een zelfstandig staatswezen aan geen mo-gendheid als vazal onderworpen zal zijn en luet ons in goede, vriendschappelijke betrek-kingen zal leven. Dat is het standpunt, hetwelk ik ten opzichte van het Belgisehe vraagstuk van meet af aan heb ingenomen en ook heden nog inneem."

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland behorende tot de categorie Oorlogspers. Uitgegeven in Rotterdam van 1916 tot 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes