N° 81 Vijf centiemeE het nummer Zondag 20 en Maandag 21 Juni 1915. De Belgische Standaard Door Taai en Volk Voor God en Haard en Land « OE BELBISCHE STAHDMRD » Mscbijivt d-g-lij s Abonnementsprijs voor 50 aummers bij vooruitbetaling Voor de soldaten : 2,50 fr. Voor de niot-soldaten — in 't land 3.50 fr. ; buiten 'i lana 4.50 £r. ndun meer exemplarea van clk nummer worden gtvraagd, wordt d* abonn«m*m près nitnder. ta*»wm i ..in^uwarf ^iii» 1 liai1— HestuurdLer : ILDEFONS PEETER8. VASTE OPSTBLLERS : M. E BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, Bertrand VAN OER SCHELOEN, Juul FILLIAERT. ■■JHfcU.II II'MF"..M _ ■mkmwmv* e , » Voor aile mededeeliugen zich wenden lot : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DEPANNE. | Aankondigiugen : 0.25 î'r. de regel. — Rekiamen : G.40 fr. de rcgei Vluchtelingen : 3 inl&sschingen van 2 regels, 0.50 fr. . ï!e Houdinn van Holland De strijd schiint al meer en meer te wor-den een Godsgerecht. De beschuldigde, de plicMige heeft tegen hem de sam nwerking van de wereid. Du beschaving, het kriste'.ijk princiej) van het rechtvaardige recht, dreef de verbotidene landen ertoe het zwaard te trekken tege barbaarsche kultur n waan-zinnige, alleenheerschende verdrukki g. En uit de natuur zelve van dezen oorlog komt zoo duidelijk thans de beteekenis naar voren van de woorden : « Wie met mij niet is, is tegen mij.» Beter kunnen die woorden dan 00k niet toegepast worden dan op het verloop van dit konflikt, dat met den dag, grootschere beteekenis krijgt. Het besef van deze kentering vindt dan 00k zijne verklaring in de wankelbare be-sluiteloosheid waarin nog zooveel neutralen leven. Het aan den dag komen van dezen toestand alleen, wijst er reeds ten overvlnede op dat hier een meer verheven beteekenis dient gegeven te worden aan den inzet van den huidigen oorlog dan het wel steeds het geval was in andere volkerenveeten. Nu is het niet meer te doen te weten wie winnen zal, nu wordt de vraag van den dag : wie meedoen zal om het recht en de recht-vaardigheid te doen ye^evieren. Eeitijds trokken volkeren te velde tôt vermeerdering van grondgebied, tôt handhaven van ge-krenkte stoffelijke rechten, of voor de vrij-heid van den persoonlijken eerbied. Andere landen keken toe als toecchouwers en men beoordeelde slechts de sterkte van de partijen die tegenover elkander stonden. T1 ans is het-heel iets anders. Van den eersten dag van den oorlog was het oordeel gt veld. Duitschland en zijn trawantén wer-den gewogen op de sehaal van 't g' de recht en d m&rteling van 't kleire B 1 '6 en te licht bevonden. Dui schland was en is st; rk, maar-hier was dit iecht de klaart vais de recbtvaardig'ieid en rechtvaardi h id gaàt boven s'erkte. De ge e de vv I I wsm tegen dt ze sterkte op, en de on atuur'ijk-heid, het ongewone van h t verschijnSi 1 was de veroordeeling van dit land. Deze macht was de barbaarsche hoogmoed, de alleenheerschappij en het vernit tigen van de kristelijke befchaving. Hethui ige drie-voudigverbond is daarvan het onloochenb îar bewijs Het lamleudige Oostenrijk ond rden hiel gehouden van het Duitsch mili'uri-me, dat over Oostenrijk heen, de hand ikt rian het finatiek Mahome|â nsch Tu ktnland. Komt de vei-sir.achting van het kr s n-loni, de voort renier van alL beerlijk. blot men die spruiten u î de naastenliefde, alzoo niet duidelijk tôt ha ir recht. Zoo, zinnebeeldig afgeteekend, hebben dan 00k aile neutr den dezen strijd b'egrepen. Zij hebben hem niet aanschouwd ma»r beere-pen. Oppervlakkig aanschouwen baart be-langloosheid maar uit het innerlijk begrijpen groeit het medevoelen. En iemand die me-devoelt kan niet heulen met wat strijdt tegen hetdierhaarstedat menschen lieven op aarde: vrijheid en rechtvaardigheid. Vawdaar deze ongemakkt lijke b !u:t!oos-heid die thans aile neutrale landeli aa igrijpt. E nsdâags moeten ze er allen bij komen, wil-len ze lat"r niet aanzien worden als lafharti-gen d;e dubden tusschen persoonlijk voordeel en edele opofferirg. Wie meedoen zal? De vraag wordt voor Holland van brandende actua'iteit. Nu de algemeene belangstelling van Italie is af^ewend, houden we, als werktuigelijk, bij Holland stil. Zoo gaat de verwachting in den kreits van 't zuiden naar 't noorden. Vandaar kwam altijd het licht. Zal nu ginds het ein Jlicht 00k ons tegenblinken ? Wie wect? Dit land ons zoo s'ympathiek (1) door de handen die een gedeelte van ons volk aan het zijne snoerde, is o is nog h erlij . r voor;ekomen den dag dat honderd-dui-zende vluchtelintjen, door den overwel iger uit het land verjaagd, met open srmen in het Noorderland ontvangen en zoo ennaaste-lijk behandeld werden. In deze lijdt ; s^eschie-denis van de zoovelen hetft Holland dan 00k kunnen opdk-pen wat het te betee: enerj had: de scher^ing en de verwoesting van een kl in laridt ke Het h'-eft kunm - ri i en v.atht ze en y i e: e u'al- v. r d -ri» • n r u ki.- „ » i.s, » ol dat çerlijk door de wereid ging en aan iedereen toonde de hartigheid en de liefde van zijn ! ziel. De wederzijdsche achting is er des te groo-ter om gegroeid ! Het volk dat met de Bilgen was heeft in het lijden van de Belgen den afkeer gei7onden tegen den Duitscher. Open-li|k kwam dit gevoel nooit tôt doordrijvende bétoogingen maar in zijn gekende bezadig-heid ovei woog het hollandsche vo'.k des te meer. Uit vele brieven die ons van ginds toekwa-men voelden we de innige deelneming die zoo duidelijk sprak van volksvriendschap. En wat uit het volk groeit moet macht be- i teekenen. Dit komt nu zoo schoon aan 't licht in de hollandsche pers, die dezer opspraakwek-kende artikel n publiceerde als deze van Cari ^mulders en van oud-minister Colijn in «Stemmen déS" Tijds* wel mogen genoemd worden. Door zijn uiistekende natuur ijke ligging is Holland altijd aanzien geworden als de sleutel van Duitschland. Met eenzelfde cynisme als in den tijd von Bethman het scheuren van het voddetje papier verklaarde, bekende von Jagow 00k dat zoo Duitschland België annexeenie, Holland 00k dit iot zou s ondergaan. Het geduld van een bezadied maar ver-standig volk kan toch niet eeuwig de bittere steken van de duitsche venijnigheid en ver-waande waanzinitigheid, lijdeliik verdragen. Duitschland sarde reeds zoodanig op aile manieren onzen nabuur dat waarlijk dit zooveel te beteeken had als eene bedreiging. Herinneren we ons slechts de opvolgeniij-ke torpedeeringen van descheperi c Batavier V» «Zevenbergen» «Medea» « Katwijk » en andere (2) Stellen we daarbij de verklaring van von Jagow en in deze uitdagende tarting n oet voor Holland meer dan eene verwittiging ge-legen hebben. In de stilte heett het Hollansche volk over-wogen dat van de woorden tôt de aaden de afstand niet zoo groot is. Was Belgiê niet het levend bewijs daarvan ? De gehee'e wereid komt in opstand tegen Duitschland. Wie standpunt kiest in het huidig konflikt is uit grond van rechtvaardig-heid en recht verplicht, zedelijk verplicht, dit te doen op eene waardige wijze. En België was het waardigste ! J Wanneer een bondgenoot als Italië de vroeeere vrienden afvalt en er tegen ten velde trekt, uitsluitend en alleen om de mensch-heid te helpen redden dan kunnen en zullen neutralen geen afbreuk doen aan de eeuwige weïten van eei lijkheid als ze bewust ingezien e? diep overwogen hebben debediedenis van de/en strijd, waarvan de uitwerkselen zoo gruwlijk-ve» lbeteekenend voor allen zijn op-gerezen.R eds eenmaal had ik het daarover in een artikel aan Holland gewijd. In deze kritieke oogenblikken die 00k voor dit land zijn aan-gebroken, betrouwen we op Neerlands goeden geest en op het Nedei landsche volk. De beslissing van den oorlog i.aakt; op Hollands daad, durven we hopen ! j J- F- (i)We spreken i.iet van sommine persoonli ke uitingen van particulière Duitsche coi respo!!-deiiten in sommige Hollandsche bladen. N.R (2) In aansluuing : Op 16 juni verging de visscherssloep Bres-kens 19, bij Knocke. Ze botste op een duitsche mijn. Bij de Neutralen. GRIEKENlAND. — De uitslag van de kie-zingen gaf aan de partij van Venizelos 193 zetels. Slechts 95 partijgangers van het huidig ministerie werden gekozen, de onaf hankelij-ken verkreg 'n 27 zetels. Deze uitslag staat er goed voor om den gewezen eersten minister te-rug aan 't roer te brengen. RUMENIE. — De houding van dit land baart al meer en meer verbazing. Onderhan-delingen hebben nu plaats tusschen de Ru-me^nsche en Bulgaarsche landsbesturen. De nederlaâg der Russen en het aanslepen der Dardanellen actie, zijn de redens waaroni R menië tôt nu toe onwerkdadig bleef. Het wacht. denk ijk op een beslissenden slag, een of an.terziji's, om standpunt te kiezen. PORTUGAL. — Een nieuw ministerie is aangesteld. ONZE Koningin Zooeven zette een H jUandsche auto ons neder, persoon en schraal gepak, niet ver van het stat'on te R >sendaal (Holland). Hulpvaatdtge handen (Belgische Juffrouwen, Hollandsche soldaten) giijpen on v rpoosd de valiezen aan en brengen ze naar de ruime voorhal van het statiegebouw. Wat een wenieling allenthenen rondom ons! In gangen en wuchtkamers, vôor de winket-ten, opde perronnen, overal.... 't Is een ge-drang van vluchtelingen, klein en groot ; 't is een geloop van dienstvaardige heeien en damen, priesters en kloosterzusters, die wed-ijveren om eenieder terecht te wijzen, te helpen met raad en daad. De Hollandsche piotjes vooral trekken mijne aandacht door hunne bedrijvigheid.... 't i)oet me zoo'n innige deugd hen aan den gang te zien. Dat herinnert me onze jongens, bloedverwanten, zoovelen... die het lieve Belgische VaJerland dienen, manmoedig ja, maar immei der menschelijke waardigheid bewust, met m nschlievende gevoelens bo-zield... Hier, loopen er een paarsoldaten, beladen met eenstapeldikgeboterdebroodsne-den : Hollandsch oorlogsbrood, geurig en ge-zond. In een oogwenk is hun last verdwenen. Verder zie ik er die ijverig de dorstigen aan 'tlaven zijn... Men leest op hun 't gelaat hoe gelukkigdie jongens zijn de « Belgse mensen » te kunnen helpen. Daar komen er een vijltal behoedzaam aangestapt, elk op zijn arm dra-gend een klein meisje: arme weesjes, afgemat van 't verre loopen. Eentje ervan heeft het ho. idje neergelegd op de schouders van den torschen landweerman en, doodmoe, is inge-sluimcrd... Fier op hun last, doch teer bezorgd stappen de soldaten de ha»le door, gevolgd doo. de lange ri) weeskinderen, onder de waakzame, kommerv>)lle leiding van Moeder Overste, die er, 1 ch ! 00k zoo vermoeid uit-zi t ! Meer dan en toeschouwer vaagt een p iivlendcn t aan uit het 00g weg..,. Wachtend op mijn trein was ik dit ailes aan 't gadeslaan, het hart vol weemoed en deernis over zooveel onscnuldige ellende, toen ik eensklans een oui vrouvvtje kort bij me bemerk, daf me vertrouwelijk de hand op den arm legt. " Mijnheer, zoo spreekt het moedertje, is het waar dat onze konim.in dood is ? " De oogen vol trf nen staart ze mi] aan ; op haar gerimpeld gelaat lees ik angst en droefheid : mocht het antwobrd eens « ja » luiden 1 Verrast door die woorden, vraag ik haast werktuigelijk: « Welke koningin, moedertje? De koningin van Holland of de koningin van Belgie. — «, Ja menheer, zoo iuidt met bevende stem het antwo««rd-. Onze koningin, menheer van België, Onze KOningin Elisabeth! Waarom heb ik 00k van eerst af den toon niet I emekt, waarop het vrou vtje het woord 0712e heeft uitgesproken ! Want de nadruk waa mede het woord onze luidt, spreekt van zooveel fierheid en liefde, al is het tusschen den weemoed door — « Ja, menheer. Ze hebben me hier gezegd dat onze koningin dood was, En ik kan het niet gelooven, menheer. Het ware toch zoo treurig voor ons, want onze koningin heeft zoozeel gedaan voor ons. Zou het toch waar zijn, menheer ? Gij zult me niet bedriegen » Ze keek me thans zoo vertrouwlijk in de oogen... Welke onmensch mocht in het mar-telen van dit moederhart zijn genoegen ge-zocht hebben !.. Vast en bemoedigend klonk dan 00k mijn antwobrd : dat er niets van waar was ; d.tt zt het niet moest gelooven ; dat het kwado menschen waren, die dit nieuws onder de Belgen, vluchtelingen en soldaten, verspreid-den, om ze te ontmoedigen. Dat onze goede koningin leefde ; dat ze in de beste gezond-heid was en de soldaten en gekwetsten moe-dk bijstond en verzorgde... Terwijl ik die woorden uitsprak, had het vrouwtje de handen samengevouwen. Een tranenvloed ontsprong nu haar 00g. En wanneer ik er nog bij voegde dat ze gansch ge-rust mocht wezen, luidde het tusschen de tranen door : « Is net waar menheer ! Och ! Goddank ! onze koningin leeftnog ! Watben ik blii, menheer ! Onze koningin is niet dood. Dank u, menheer, dank u ! » Schreiende als een kind, strompelde het vrouwtje voort, terwijl ik haar hoorde z< g-gen : « Onze koningin leeft nog. 't Was dus niet waar ! Onze koningin zorgt voor onze soldaten. Wat ben ik toch blij ! » 't Was nu te bang geword n in de groote halle.... 'k Spoedde nu naar buiten, want 00k aan mijn 00g voelde ik een heete traan ont-wt lien.... bi} 't zien van 't arme moedertje dat eigen ked en ellende vergete d, enkel dacht aan het welziin der Hooge Vrouwe, Moeder van haar volk. L. Van Steen. Parys 18 Juni, 7 uren. Sedert gisteren woeden hevige gevechten ten Noorden Atrecht. Niet-tegenstaande hevige tegenaanvallen mieken we vorderingen. Verschillige lijnen loopgrachten langs beide kanten van de baan Aix-Noulette-Souchez vielen in onze handen. Ons vooruitrukken naar Souchez houdt aan. We na-men het kasteelpark van Qirleul en het kerkhof van Souciiez in en bestorm-den met vvelgelukken de hellingen ten Zuid-Oosten Souchez. Stormender-hand werden rond Neuville verschillige vijandelijke Unies ingenomen. In de krijgsverrichtingen van den nacht van Woensdag tôt Donderdag wier-pen wij 300.000 obussen. De duitsche tegenaanvallen geschiedden door elf legerafdeelingen. Langs beide kanten zijn zware verliezen aan te stip-pen.In den Elzas deden we vooruitgang. Altenkopfe en Sleinbruck vielen in onze handen. We rukten vooruit op beide oevers van de Fecht. De Duit-schers steken Metzeral in brand. Rond Arras werden door ons 600 krijgsgevangenen en in den Elzas 500 gevangen genomen. Bij het materiaal, reeds vermeld, werden nog drie bommenwerpers, drie mitraljeuzen, telefoontoestellen en toestellen voor verstikkende gas buitgemaakt. • Villie-Casterels werd door een monsterkanon tweemaal beschoten. Men heeft bestatigd dat bij het beschieten van Reims, de kathedraal het mik-punt was. Oorlogsnieuws. OOSTELIJK FRONT, Het schijnt wel dat op het russisch front ailes nog zoo effen in zijn plooien niet is ge~ : komen. Na de nederlaag van Galliciëen de tijdeli]ke beheersching van het Oostenrijk-' sche aanrukken op de Dniester waarin een deel v..n het leger weerom over de stroom werd gèdreven ; mochten we aannemen dat : een keering in de krijgsverrichtingen eene verruiming in den benarden toestand waarin i het russisch front zichbevond, zouaanbren-' gen. Doch, thans schijnt door een nieuwe taktiek, het Duitsch - Oosteni ijksch leger nogma ls een tijdstip van vooruitrukken te : zijn ingetreden. Met eene veibazeude be-weegbaarheid, verplaatst hun biizond rste aanval van 't eene puct naar 't andere en wanneer we heden lezen dat h,t leger van den Oostenrijkschen generaal von Lissingen lot staan was gebracht op de Dniester, bracht de andere dag ons de verrassende tijding dat het Russich leger Czernowitz, op de uit rste grens bij Rumen ë had ontruimd en o ider de geweldige drukking an versche vijandeliike troepen zijn front achter de grens had heropg steld. Buiten het onmiddelijk gevolg op politiek of diplomatiek gebied dat deze achteru ttocht kan meebrengeno • hou ling van Rumenië, mag het wei slaan^'e heeten hoe zulke front-verandering alleen onder de aanhoudende besproeiïng van granaten gebeurt. Inmiddels heeft von Lissingen ook zijn oprukken her-nomen in de riehting van Lemberg. Op de Strifj werd hij bij ZtirailOW teru ;geslagen en nogm.ials kostte het hem een verlies van 8750 krijgsgevangei en en verscheidene ka-nonnen. Nochtans konnen de Russen zijn oprukken bij Mtsniow niet stopzetten en hier is hij de Dniester weer overgetrokken. Von Mackensen valt ook weer verwoed aan op de San boven. Jaroslavv. Het mag niet or/tkend worden dat deze actie een heel ernstig gevaar daarstelt voor Lemberg. Voor Warschouw (Varsovie) waar sedert weken ailes stil gebleven was, — kalmte voor onweer, — hebben de Duitschers weerom den dans van hunne artillerie ingezet. De ru^sische vesting Ossovietz werd ge-weldig beschoten en kon slechts na vier uren vuren doelmatig antwoorden. We voorzagen reeds een offensief tegen dezeRussische stad. Indien von Mackensen er toe geraakt nog vooruit te rukken boven Jaroslaw, dan mogen we ons aan een groot gevecht verwach-ten dat in hevigheid voor dit van Gallicië niet zal onderdoen. Ons komt in aile geval de toestand langs ginds niet zoo klaarmeervoor als over eenige dagen. Indien nu de ammunitie toevoer langs Arkangel aanhoudt ( sedert eenige dagen werd het spoorwegverkeer uitsluitend door de am i unitie verzendingen ingenomen) dan k m nochtans eene vera' dering zich voor-doen die wat meer ruimte zou kunnen brengen op het Russische front, , Oorlogsiessen. De oorlog spelde afdoende de les aan twee leeringen wier grondvesten nu verzirken : de internationale broeder-band, waarmede sommige socialisten hoog opliepen, naast het duitsch dogma der onbarmhartigheidin't oorlog voeren, Eertijds zegden socialisten : —.ze zijn nu vvijzer geworden, hoop ik — «De klassenstrijd vervangt den strijd tusschen de volkeren. Een belgische werk-man houdt meer van een duitscher werkman dan van eenen belgischen kapi-talist. — De werkmansklas reikt elkaai de hand langs beide zijden van den Rijn; de oorlog wordt onmogelijk. De oorlog brak toch uit. De klassensolidariteit verzo.nk aanstonds en miek plaats vooi de algemeene nationale solidariteit. Met-eens en onbewust voelde de belgische werkman dat er een band uit vleesch en bloed bestond, tusschen hem en den belgischen kapitalist, terwijl hij ver van zich, met woede verwierp, elke gedach-te va i verband met den duitschen werkman. Bovea het menschdom staat het vaderland en die van zelf gevoelde waar-heid deed ons allen, van den eersten dag af, zijde aanzijde, met fierheid de wa-pensopne en. Doch het Vaderland maakt deel uit van 't menschdom, het staat onder de de wetten, die boven ailes,'t menschdom beheeren en deze moet het eerbiedigen. Dat vergeten de Duitschen. Buiten Duitschland geen menschdom meer,dus verder ook geene menschlievenheid. Geen païen aan hun wreedheden, geen ontfermen voor de hartverscheurende bede der zwakke wezens. Ailes, zelfs 'I onschul lig bloed van vrouwen en kinde-ren wordt geslacMofferdophetaltaar van hun o rlogsgod. Oorlogen is verwoesten. Daarom, hoe onbarmhartiger de oorlog des te doeltreffender. Die gedachten ge-predikt door hunne memers, leid.len de Duitschers tôt de verwoesting van onze stsden, tôt 't uitmoorden van ons land, tôt den aanslag op de Lusitania. Be-rei ten zij hun doel ? Vrees inboezemenr Zij baarden afgrijzen. Tegenstand bre-ken ? Zij hebben ons gestaald in onze hardnekkigheid. Den oorlog verkorten? Hunne wreedheden roepen om onver-zaadbare wraak. Onverzaadbaar, omdat zij den oorlog hebben gevoerd zondei perk noch paal zoodanig, dat de band, die vôor den oorlog de maatscnappijen verbond slechts na geslachten zal kunnen hernomen worden. Die beperking noemden onze voorva-deren « het recht der volkeren» en de vereeni»ing der verschillende vaderlan-den ((Christei.heid». Zij schreven als gronribegrip : boven al bemin één God en uwen naaste gelijk u zcdf. En daar-door gaven zij den kaakslag aan de droombeelden van 't internationalisme en aan de wreedheden van het panier-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.