HtmaawiBB ; foor Sfllditi® I pktsd fr» g ®*S® I nu^c1 S>7S Ifiet told&iex j in't land. : I oaaand fr. 1-73 % mutadeû 3*5° I m**adca 525 Buiten 'tlaad : I m*wid fr. a.53 i t mModen 5.0e • m»«den; l.io DE BELGISCHE STANDAARD —~ç-\ Ni P K A t n t ^ J^l/T S ti C h t C P - B e s fc u u p deFT°to°~^^ ïidefons Peeters, OPSTEL B* BIHISK ! VILLA « Mu CoquIU» » Zbkhjk DK PANNE Kleine »anion-digitwen:0.351. de regel RECLAMEN1 Ytlgens overecn-komst. Vaste Medewerkers : M. E. Belpaire, L. Duykers, P. Bertrand Van der Schelden, Dr4Yan de Ferre, Dr J. Van de Woestyne, Juul ïiinaeri, ur u. ve vveir, j. aimons, u. n*u» Vakonderwijs —o— In de ontwikkelinG en sterkmaking van ons land, zal het Vakonderwijs een door-weoenden roi te spele* hebben. Over dat prineiep is elkeen t' akkoord, doch treedt men in de werkelijkheid, zoekt men naar de beste regeling van het vakonderwijs dan gaat men gemak elijK zexere toestanden en feiten voorbij, die nechtans hun belano hebben.Hoe kostelij' en modem de vakscholen 00k zouden ingericht, hoe bekwaam 00k de leeraars zouden zijn, die scholen blijven altijd maar bijKomend en moeten zich be-palen bij eene al^emeene vorming : het vakonderwijs in den werkwinkel zelve, is voor ailes onohtbeerlijk : al doende leert men, zegt het spreekwoord ; onder 't 000 en on-der 't geleide van bevoegde werklieden in den werkwinKel, zal de leerjongen het meest vordering maken. En hier is het noodig dat wij een hinderpaai aanduiden, die velen liefst in de schaduw Iaten : de ifczuchtio-heid, de kortzichtigheid der werklieden zelve. In de beroepen bijzonder waar de dagloonen hoog staan, waar er een groote vaKKennis vereischt wordt, gebeurt het maar al te di -wijls dat de werkman weigert iets voort te leeren, tenzij aan zijn kinderen of leden van zijne familie. In de overiae riet hij enkel de Konkurrenten van later, die zijne plaats sullen innemen wanneer zûne werkvaardigheid zal verminderen. Daar liGt voor het vakonderwijs een voorname stron-kelsteen, die men moet trachten uit den weg te ruimen. Het leerlingenwezen moet gereoeld en ingericht worden ; de vakvereeniQingen van werklieden en die der patroons zullen best de gepaste reteling vinden : geen overtollig getal leerlingen, die aan den patroon eene g0edK00pe werKkracht aanbieden, hem zullen toelaten later werklieden van veertig, vijf en veertio jaar daar te sturen als min-der winstgevend, maar ook niet eene over-dreven beperkiug, een ongewettiod mono-polium van het vak in de hauden van eeni-gen. De vereenioingen moeten durven de waarheid aan hunne leden zeggen, hun aan-toonen dat eene korUichtige inkrimping van het getal leerjongens ten slotte uitloopt op eene verplaatsing der ni.verheid naar andere steden, ja ook andere landen ; er moet op gewezen worden dat, zoo in onze kunstnij verheden zooveel vreemde werK-krachten aanwezig zijn., dat te wij ten is aan •ebreK van voldoende vorming van jon-je werk, rachten 1 Het ware eene aroote fout die waarheid niet te durven zeggen aan diegencn die zoo réel schade berok-.enen aan de nationale niîverheden, enkel omdat zij de verre ge-volgen van hunne daad niet inzien. Yakleergangen, leergangen van teekenen, algemcene vaKstudie, heel goed ; vakscholen waar dat ailes wordt ge^even en tevens toegepast in «1 zijne vertatekingen, nog beter ; maar bovenal, vakopleiding in den werkwinkel zelve zal onîe nijverheden toelaten hunne plaats in te nemen op de we-reldmarkt en daarom moet dien hinderpaai uit den weg geruimd worden, waarover soovele leerjongens gestron eld ?ijn en dat kunnen wi' enKel met de ^ortzichtigheid der raimannen weg te nemen, hun gezichtein-ler te verbreeden en» ook diezelfde vaK-! nannen te beschutten tegen een Kort-ichtig ! jnkristeli k winstbeag vanweac de pa- ; roans. Wij herhalcn : regeling van het eeriingenwezen door de vereenigingen van >atroous en werklieden is het doeltreffendst j nidd«-I. F. V. D. II. j j De Toestarid IN 'T YERSCHIET " De vrede ligt, naar aile vooruitzichten, in 't water en de oorloo, bitterder dan ooit, t staat aan de deur. In de eerste dagen, de t eerste weken beleven we wellicht het gru-welijkste dat de oorlog ooit zal voortge-bracht hebben. De levende en de materieele krachten zullen in uiterste geweld tegeneen botsen om de zege te bevechten. Ma? en we ons in niets meer begooehelingen. Duitsch-land stelt zich scherp in 't verweer om 't * 't zij aanvallend op te treden, 't z'v met ver-i woedheid tegen te werken.. Het keerpunt 1 van den oorlog zal in 't bloedvan millioenen menschen geslecht worden. Want overal maakt men toebereidselen die ijzen doen. In ons nieuws uit het land zal men lezen ' wat troepen de Duitschers België doorvoe-ren naar 't Ylaandersche front, waar de samentrekking van legers iets reusachtias blijkt. Enalhoewel we steeds waarschuwend zijn opeetreden tegen sulke nieuwstijdinûen,, kunnen we het toch niet verholen dat we ditmaal in deze geruchten meer dan een bron van echte inlichting vinden. We hou-den het ons voor dat Duit»chland ditmaal zijn bluffen bij geen woorden zal laten. De vitale belangen van heel het kenerrijk staan ^ op het spel en deze belangen moeten het t meest behartigd worden op 't Westelijk front, waar vol - ens aile oorlogsleiders de * beslissing te plaatsen is. [ Duitschland trent legers thoope langsheen de hollandsche grens, langsheen het Vlaan-dersche front, in Champagne en in den El-zas. Men «ewaagt van 58 leGerdivisies die uit de Oostelij^e russische en roemeensche fronten ijn oelicht om tegen het onEe te 1 weoen. In Champagne poogde de vijand reeds verscheidene handslagen die meer dan bezig-houden beduiden. Is het misschien een te-enhanger van het Engelsche geweld op het Somme-front ? Mogelijic, maar mogelijk oov een voorbereiding van nakende gebeur-tenissen. Het zal een spel «ijn eerste te we-zen. Daarin is ailes gelegen. Op Zee is de duikbooten-oorlog in vollen gang. Op de Neutralen moet niet meer ge-remend worden, alleen op ons verweer. En het we?e voor ons een waarschuwing wat Hindenburg heeft gezegd : « Het doorvoe-ren van den duikbooten-oorlog kan onze actie te land van grooten steun zijn. » En nu dit aan gang is moet het wel be-dacht worden dat de beslissing in een nabij verschiet te plaatsen is. Vlaarasche Mengelmaren t Herm&n Broeckaert Te Dendermonde is overleden de in Vlaamsche middens zoo gekende en gewaar-deerde dichter-schilder Herman Broeckaert. Hij gaf verschillende liederbundels uit,waar-onder « Van den Menestreel » uitmunt. Het Gedenkteeken der IVe Legerafdeeling Op cen vraag, door een Volksvertegen-woordiger in 't Ylaamsch gesteld, betreffen-de het Gedendteeken op <e richten te Wulpën, antwoordde de Minister van Oorlog : dat het opschrift tweetalig ?.al zijn, «oowel versen (! ?) van Verhaeren als Roden- | ! bach zullen er in gebeiteld worden. ! Opde vraaç1 indien de commandant,de Vlaam- : ; sche «oldalen voorduitschge^indenhaduitge- j scholden,omdat ze de tweetaiigheid vroegen^ j antwoordde de Minister dat het' feit niet is 1 1 gebeurd. | Waarvan akte. < I ONZE STBIMKEBS DE BOOME> M.M., Om, in een midden zooals dit, waar di Kunst uit zoovele panneelen tôt den «eest ei tôt hetharte spreekt, hoe beschtiden ook mijn stem te verheffen, meende ik dat ei bevoeadheid of ten minste geleerdheid noo dig was : bevoegdheid, waardoor men, zelf ervarei in de Kunst, anderen wenken geven Kan hun te nut, ofwel, nieuwe horizonten ont sluieren, of nog, met diepdoorgaande beoor deeling de wericen der kunstehaars kai keuren ; geleerdheid, waardoor men, belezen er bestudeerd in een vak, het »ap uit menig* boeken weet op te vangen, te zuiveren ei aïs een smaakvol gerecht de gretige toe hoorde-s op te disschen. Welnu, Mevrouwen en Heeren, dergelijki bevoegdheid of belezenheid kunt ge toc! niet verwachten van hen die dertig maan-den van aile menscheîijKe Kunst of weten-ichap verstoken, eenvoudig wel geleefd hebben aïs kinderen der natuur. En toch, indien iK het hartelijk aanbod om hier in dezen kunsttempel een preekje te houden, niet heb van de hand gewezen, danis het omdat ik op voorhand ervanze^er was, hier mij gansch « te huis » te gevoelen midden de werken van strijdmafckers. 't Is te zeggen, in die schetsen en taferee-len door soldaten binst den wereldoorlog voortgebracht, de eenige ware bevoegdheid en geleerdheid te ontmoeten, die, binst ïoo'n maandenlange afzondering van school of werkhuis, van boeK of leeraarstoel, groeien Kan uit het gestadige samenleven met en in de Natuur. O ia, de natuur bevat toch immer het ge-heim van aile schoonheid, ze blijft het oor-beeld van elke oprechte kunst, en keerde soms de mensch, in zijn verwaandheid, haar den rug toe om door eigen schepping het eeuwige werk der opperste schoonheid te overvleugelen, dan was het hem genoeg haar weerom te aanschouwen om tôt be-zinning te komen. En daarom wil ik thans dat dcZe Korte voordracht, hoeonbeholpen 00K, mijn dani-lied zij aan de natuur, — omdat de natuur, waar des menschen boosheid ons verdreef en vervolgde, hare «choonste schatten heeft wijdopen gezet om ons te herbergen, op te beuren, in verruK-king te brengen ; — omdat ze, onder 's menschen fwaadaar-dig geweld, met ons is gewond en geichon-den geworden, doch zi«h altoos wist aan te passen op iederen toestand, met ons weende en streed, om weldra met vernieuwde levenskracht en herwordende schoonheid, uit de puinen op te bloeien ; — omdat ze, waar stift en penseel des kun-stenaars hand ontvielen en het naar 't wre-kend wapen greep, waar lied en woord van vreedzame heerlijicheid, door 't donderend schroot overroepen werden, waar de kunst-gewroehten, eeuwenlang met eerbied be-waard, almeteens vermetel als nietig stof de vlammea ten prooi werden uiteengesla-gen, zij toch, getrouw : door 't nietig gras-halmpje of door 't wijde hemelveld, ons het raadsel oploste der eeuwige, onverganielijke schoonheid ! — 't Is wonder hoe men op oogenblikken l'an grooten angst zich getrokken gevoelt ;ot al wat die beklemdheid deelt. De gezel lie hii 'l dnofl«govaar zijn hand in de onze i drukt, is alsdan als de intiemste vriend : de grootste geheimen worden op dien stond natuurlijker wijze gemeen. Zoo kwam het oo!r, dat zoo menige bloemen of planlen, vroeger met onverschilligheid bejegend, almeteens met al de lenigheid hunner vormen en den rij&dom hunner kleuren onre blin-: ken troffen en dat wij die sinds liefderijk l bekijken. Tusschen de aardenzakjes onzer schuiloorden in de loopgraven, priemden ■ verloren korenaren uit. Hoe diicwnls volg-• den we niet hun heen en weer varen bij den adem van den wind, en het wapperen van ! het bladje dat om hun midden krulde... Als wij in den grond lagen, gedoken voor . de fcogels, of in de grachten vooruitstapten, . hoe minZaam groeten we niet de Kleine gras-L halmen, of de verdroogde gramminus, die vergulde boomKens uit een droomwereld. [ De gloeiende Kolleblommen, die onze dij-, ken als met bloedvlekjes besproeiden, het lenige lisch, het buigen van het ranke riet op de oneindige watervlakte, bliift dit al ons niet vast in den geest geprent, niet aïs onbepaalde poëzie, maar met al de gemoe-deliîkheid van 't gemeenzaam samenleven. Doch wie 't meest van al een geZel en een vriend werd, wie 't innigst in ons oorlogs-leven deel nam, en de tafereelpn van rust of Yan woeling altoos heeft opgeluisterd, heel de voeling van 't oogenbliîs in sijn kunst-vorm samenvattend, 't was het lievelings-kind der natuur : de boom ! Yan miine kinder!aren af beminde ik ze >■ met voorliefde, de boomen. Nu zijn 't op- , recht vrienden geworden die 's groet in 't vaorbijgaan langs de banen, en die 'k met > welgevallen bewonder, om de eenheid en eigenaardigen trant van hun getaKte, om de schoonheidsvorrnen yan hun geheel, om i de gepastheid waarmede aij in elk natuur- c tafereel vergroeien. ^ We leefden ermee, en telkenmale wij naar de vuurlijn trokken 's avonds of weer- 1 keerden bij nachte, vonden we langs de gekende wegen de geKende boomen terug. Bij ( 't wisselen der seizoenen volgden onze blik- n Ken al droomen, het zwellen en openbreken t hunner botten, de volheid hunner bladeren f en dan weer de «warte takjes tegen den hemel af elijnd aïs een penteekenin?, en waardoor de wintersterren glinsteren. En ^ terwijl ik de rangen volgend, stilzwijgend d in de boomkruinen Ireek, vraagde ik mij ^ dikwijls af of de kunst van onzen tijd de p boomen wel genoegzaam beminde. Zao dik- Q wijls waren 't enkel misvormde of vermin^- T te boomen, die waardig werden geacht het menschelijt gevoel te vertolken. 't Was im- b mers 't zelfde met de menschen. De mis- ti vormden alleen genoten biival in de musea. Is het geen gémis aan liefde? VoorZeker, bij 't eerste zicht beantwoorden die misvorm-den b#ter op een ster* afgelijnden indruK. g Maar de meest opvallende indruk is niet e daarom de diepste. En is 't niet volmaakter r met schoonheid een indruK weer te geyen, met fijnheiden liefde. O watheeft elke boom zijn heel bijzonder karakter. En die boom, in «ijn soort, de heerlijkste uitdrukkinfr van £ dit karakter, o had de kunstenaar den tijd en de liefde Gevonden om dien te vinden, ^ welire wondere kunst ware daaruitgeboren. ('t Vervolgt.) A. Nobkls. L —0— S y Deze voordracht moest gegevpn worden in de kunsttentoonstellinsj ingericht door de vereenigina « Kunst op den Yzer», te De ®( Panne. 01 w LEEST EN VERSPREIDT SE « DE BELOISCHE STANDAARD » iî KUNSTKRONIJK f Hendrik Verstraeten Op zijn buiten oed van Merxem is over» leden H. Yerstraete, gewezen bestuurder van het Vlaamsch Theater. Hij was de zoon van Mevrouw Verstraete-Jacquet, de be» roemde kunstenares en broeder van Mevf. Marie Yerstraete, die tegenwoordig in Hol-land, in verschillende kunstmiddens op-treedt voor de beproefde Beloen. Hij wa8 ook de broeder van Theodoor Verstraeten den ge*enden kunstschilder. Hendrik Verstraeten die de dochter van den grooten Vlaamschen tooneelspeler Victor Driessens huwde, was ook voordien, bestuurder van het Rembrandt-Theater te Amsterdam. Een Kunsttentoonstelling te Londen Onlangs is te Londen in tegenwoordig-heid van de heele officieele en militaire we-reld, de irunsttentoonstellincj «eopend, vooç-behouden aan de Belgische soldaten-Kunste^ naars. De volgende kunstenaars waren ia de inhuldiging aanwezig : Houben, Celos, Meunier, Cluysenaer, Verhaegen, Ro«ier, Ciaus, Thiiiar, J. Delville, Ysaye, enz. Gezant Hymans sprak de openingsrede uit in 't Fransch. OopIoqs tljdî rtgen AMBTELUKE BERICHTEN Belgiscii front. — 20 Febr. 20 uur. — Twee Duitsche pogingen tegen Belgische voorposten Z. Sleenstraete werden verij* deld. Gewoonlijkeartillerie-bedrijvigheid op 't front. Fransch front. — 20 Febr. i§ uur. — Artillerie-strijd tusschen Oise en Aisne en om Avocourt. O. Wattwiller pleegden wij handslagen en namen rijgsgevangenen. Poincaré heeft gister op het front Guyne-mer vereeremerkt en tôt Kapitein bevorderd. Italiaansoh front. — Von Hoetzendorf, Opper-Bevelhebber der Oostenriîksche leger» neemt het bevelvan het Oostenrijksch leger tegen de Italianen. De Vereenigde-Staten in den Oorloj ]VJen weet dat de Zwitsersche gezant te Washington het initiatief had opgeyat om de betrekkingen tusschen Duitschland en de Vereenigde-Staten weerom her aan te K*oo-pen. Duitschland gebaart van geen centje Dp het voorstel van Wilson : hat intrekken ran de bedreiging-proclamatie. Intusschentijd ïitten de Yereenigde-Statep în nesten met een révolutie op Cuba. Do toestand is niet roosklenrig. De Torpedeeringen Gisteren werden negen britsche schepe» jezonken waaronder e«n van zeven duizond m etn van drie duizend ton. Totaal verloren tonnenmaat : 20.000 ton, Uup De Toestand op 21 Februari 8 uur PARUS meldt artillerie-strijd om den cam 3o4. LONDEN meldt een duitsche aanval Z. Le Transloy waarbij een voorpost verloren ^ing, alsmede ritten en mijnengevechten om Yper. In MESOPOTAMIE hebben de|Engelsehen :en nieuw front van 5oo meters breedta ve|^ •verd. — Oost het SUEZ-kanaal veroverdea vij drie turksche posten. Deleening in Engeland beleeft een fkolo»-aal succès. Zeven honderd duizend pond 17 milliard en half) werd door het voik illeen onderschreven. 1 [ 33e Jaar — 3 7 594 Donderdag 22 Februari 1917

Er is geen OCR tekst voor deze krant.