De Belgische standaard

703 0
26 februari 1915
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1915, 26 Februari. De Belgische standaard. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/jw86h4dv1h/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

De Belgische Standaard Door Taâl en Volk Voor God en Haard en Land '-.tirt.«gg»? .uni*—zmzmar.z ■ - - « DE BELGÏSCHE STANDAflRD » verschijnt 3 maal te week. Abonnementsprijs voor 10 weken bij vooruitbetaling : In België : voor de soldaten 1.50 fr. — voor de niet-soldaten 2.00 fr. Voor 't buitenland : 2.75 fr. Bestu.urd.er : ILDEFONS PEETERS, 0. M. C. VASTE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, Bertrand VAN DER SCHELDEN, iuul FILLIAERT, Firmin DEPREZ. cajccvjwxitnocjBratmamnantsa 'rr^zmanart-B|| i^,, mmm Voor aile mededeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DE PANNE. Aankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de regel. Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. Gedachten over Oorlog en Vrede. j Onder dien titel gaf de Heer A. F. De Sa-vornin Lohman onlangs eene omvangrijke, merkwaardige brochure uit. Zijn doel is niet te onderzoeken wie van de Mogendheden de naaste oorzaak van den tegenwoordigen oorlog is, maar de toestanden te bestudeeren die er de noodzakelijke oorzaak van zijn. En de-ze kunnen, volgens hem, op twee terugge-bracht worden : 1) de Staten steunen op de macht en niet op het recht, 2) het interna-tionaal recht bestaat niet. Altijd heeft men geweten, zelfs in de vroeg-ste tijden, dàt er recht was, en 00k wàt recht en wàt onrecht was. Toch is, " de geboorte des rechts, regelmatig gepaard gegaan aan heftige barensweeën". Eindelijk toch heeft het recht de bovenhand gekregen in binnenland-iche regeering, bij aile beschaafde volken, en 200 den binnenlandschen vrede doen ont-staan. Maar wat ieder volk voor zich zelf heeft veroverd, verdwijnt zoodra er spraak is van volken onderling, Het internationaal recht bestaat niet, omdat " elke staat eigen-machtig is, d. w. z. geen hoogere macht boven zich erkennen kan, waaraan rechtsbescha-ving is opgedragen of toegekend." Is een internationaal recht dan onmo-gelijk? Eenvoudige vraag, maar moeilijk te beantwoorden. "Macht is eeuwenlang de grondslag geweest waarop de internationale verhoudingen bernstten." En waai* macht het hooge woord voert, moet recht zwijgen. Toch bestond ertusschen de machtige vor-sten en hunne zwakkere geburen eene tacie-tc verstandhouding. De machtige achtte zich " volstrékt niet gerechtigd om willekeurig de yeringste inbreuk te maken op zijn kleineren nàbuur, 00k al bestond tusschen hen geen speciaal tractaat. " Maar sedert Bismarck schijnt het begrip van recht te loor gegaan. Het Weener Congres, in 1815, heeft de kiem gelegd •' voor de beroeringen, die nu een eeuw lang Europa hebben geteisterd. Het Staten-stelsel dat het tôt stand bracht, berust op de macht der groote Mogendheden ; hetgeen nood-zakelijk moest uitkomen op strijd voor den voorrang. Het had daarbij de kaart van Europa onhandig ingedeeld, zsodat er op geen langdurigen vrede mocht worden gehoopt. Ook volgde omwenteling op omwenteling; en nauwelijks had het oude Europa een wei-nig evenwicht teruggevonden, of Pruisen begon uit de schaduw te komen; in enkele jaren zegevierde het over het kleine Dene-marken, over Oostenrijk — zijn medeplich-tige in de eerste schanddaad,— eindelijk over Frankrijk. Dat zette de kroon op de zege-praal vanhet Pruisisch militairisme.dat meer en meer zijne theorieën van brutale macht als 't Evangeliewoord verkondigde. Het beoog-dede macht allcen ; wat konden de middelen dan baten ? "De militait, — wy zien het weer dagelfiks — meent door de ruwste middelen er den schrik onder te kunnen krijgen, doch schijnt niet te gevoelen, dat haat krachtiger en voor al langer doorwerkt dan vrees. Zeker zijn er rechtvaardige, heilige oorlo-gen, die een volk grooter maken, al wordt het dan ook verslagen. Maar een oorlog ge-voerd enkel om de suprématie, om zijn han-del verder te doen dringen en zijn rijkdom grooter te maken,kan nooitgerekend worden als een edele, rechtvaardige oorlog. 't Belang van een land gaat niet boven het recht; en, als natuurlijk gevolg, neemt de noodzakelijk-heid toe van het oorlog voeren en de eerbied voor 'tgegeven woord af. " Als een land, om een ander land aan te vallen, in vredeslijd, en bovetidien in strijd met eigen beloften, het grondgebied overschrydt van een tusschen -liggendland, danvindenzij dat "natuurlijk", van zelfsprekend' ', "militaire noodzalcelylc-heid."Wij noemen dat eene schennis van eer en recht! Het huidige stelsel der « groote Mogendheden » draagt de groote verantwoordelijk-heid van den'wereldbrand zoo schielijk uit— gebroken. Ter wille van het « evenwicht » ntstonden de « Driebond » en de « Entente », nialkander opjagend op immer grootere o<)i iogstoenistingcJrçen " de kleine naties = i"i mile toeschouwers gedoemd — moesten in te < olle ^ uitgaven voor oorlog meedoen, wtlaen zij niet als weerlooze schapen door ar machtige buren worden verslonden Wij zien wat de uitslag is van 't stelsel. Meer dan welken oorlog is deze een jagen naar oppermacht, zonder eenig grootsch ideaal. " Juist daarom, zegt de schrijver, zijn wy België zoo dankbaar voor zyn héld-haftig verzet tegen de krenking van zyn goed recht ". En nu, welken weg zal er na het einde van dezen oorlog ingeslagen worden : geweld of recht ? Voor 't oogenblik is geweld alleen aau 't woord. Maar zal de wereld niet trach-ten eindelijk het statenrecht te veroveren zoowel als het binnenlandsche recht ? Niet meer naar evenwicht van krachten zou moeten gestreefd worden, maar naar evenwicht dat door rechtsgelijkheid ontstaat. De kleine landen denken er niet aan hunne geschillen door de wapens te slechten ; waarom zouden de « Mogendheden » dezelf-de wijsheid niet leeren ? Voorzeker zal deze schrikkelijke oorlog ons een grooten stao op den weg van het recht vooruitbrengen. De onrechtvaardig-heid van den aanval tegen België verwekte te veel verontwaardiging, en België's fier verdedigen van zijn recht als onafhankelijk land, te veel goedkeuring en bewondering. Het voorbeeld door België gegeven en de les daarin besloten, zal niet verloren gaan, al duurt de beproeving nog zoo lang. " Of en ivanneer vrede zal komen, weten wy niet ; maar dat er RECHT behoort te komen, weten wy wel zegt de schrijver. Mocht zijn woord ingang vinden bij re-geeringen en volkeren ! L. D. De taks op de afwezigheid. Een telegram uit den Haag, Dinsdag te Le Havre ontvangen meldt dat de Duitsche gouverneur van België een besluit heeft uitge-veerdigd, waarbij bericht wordt dat de taks op de atwezigen in de twee Vlaanders niet zal toegepast worden. De Belgische Bankbil etten. In 't laatste nummer werd gedrukt dat de Banque de France maar tôt 100 frank in eene maand, Belgische biljetten wil uitwisselen tegen Fransche. 't Moet zijn 600 frank. EEN ZEPPELIN BOVEN KALES. Rond 4.15 uur 's morgens, is een Zeppelin langs de zee tôt boven Kales gevlogen, waar hij bommen liet vallen in de nabijheid van de statie der Fontinellen ; de ijzerwegen van Sint-Omaars, Hazebroeck en Duinkerke werden een weinig beschadigd. De schade door de bommen aangericht was reeds ^m 9 uren hersteld. Twee bommen vielen ongelukkiglijk ook nog op de huizen van de familiën Blondel en Gressier, en mieken er 5 slachtoffers. Daarna werd hij door geweer- en mitral-leuzengeschut verjaagd en ontkwam langs de zee. De Zwitsers schieten op een Duitsch vliegmachien. Een duitsch vliegmachien boven Bonfol vlie-gende, werd door de zwitsersche soldaten be-schoten. Na door 9 ballen getroffen nog over Kéchery gevlogen te zijn, moest het te Férret-te neerdalen. Het bombardement van Veurne. De correspondent van « DeTijd » schrijft, dat er sedert den 22 Januari, reeds meer dan 200 obusen, op Veurne gevallen zijn. VerdedigingsYOorbereiding te Brugge, De correspondent van « De Teleoraaf » in de Vlaanders, zegt dat een der laatste opeischin-gen door de Duitschers te Brugge gedaan, bestond in ledige zakken. Na deze met zand gevuld te hebben, werden zij op malkander gelegd achter de vaart van Brugge naar Oost-ende, waar z;j voor verschansing moeten die-nen ; dezelfde correspondent meldt ook dat de kommandatur van Oostende naar Brugge verplaatst is. ROND YPER. De correspondent van de Telegraaf, te 1 Sluis, meldt dat er verleden week een woe- 1 dend gevecht rond Yper plaats had. Vele ' duitsche gekwetsten zijn te Roeselare en te ' Kortrijk aangckomen. ' WAAROM ? (vervolg). Waarom, o God, de gruwelen van den oorlog ? Rechtuit gesproken, in die vraag steekt, in de meening van velen, zoo niet eene rechtstreeksche beschuldiging, dan ten minste toch een onrechtstreeks verwijt. Erger nog ! Bij sommigen slaat de wrevel over tôt een krasse godslaste-ring en ze durven het wel uitspreken : « Indien er een God bestond, zou Hij zulke weeedheden geen oogenblik dul-den ! » Zie zoo.... Het gaat in dit artikel niet aan te be-wijzen dat er noodzakelijk een Opper-wezen moet bestaan, zelfstandig, per-soonlijk beginsel van aile stoffelijk en geestelijk leven in deze werèld, in zich bevattend in een volstrékt volmaakten graad al het goede en schoone. God moet bestaan, want Hij alleen is de eenig redelijke verklaring van al hetgeen, én in stoffelijk én in geestelijk op-zicht op deze aarde bestaat. Is die God nu, uit eigen wezen de volmaaktheid zelf, de oorzaak, de schuld van den oorlog ? Zie, ik ben hoegenaamd geen god-geleerde en wil er ook in de verste verte niet voor doorgaan ; het weze mij enkel toegelaten omtrent die voor vele men-sclien zoo benauwende vraag mijn meening, steunend op 't gezond ver-stand, openhartig te verklaren. En vooreerst : God is, kan de rechtstreeksche oorzaak van den menschen-moordenden oorlog niet zijn ; God wil of kan de gruwelen, de misdaden, de ver-krach tingen, de brandstichtingen, de plunderingen en de manslagen van den krijg rechtstreeks niet willen, omdat de oorlog een kwaad, een grôôt kwaad is. Neen, duizendmaal neen ! Die het zegt en beweert, lastert met of zonder voor-bedachtheid de goedheid, de heiligheid, de volmaaktheid van ons aller Heer en Meester. De mensch alleen, de mensch met zijn bedorven, door de zonde van God ver-vreemde Natuur, de mensch met zijn booze driften, wulpschheid en lafheid, hoogmoed en heerschzucht, haat, nijd, hebzucht, enz..., draagt de loodzware schuld van al de ijselijkheden van den oorlog ; hij alleen is de rechtstreeksche oorzaak van het krijgswee en de oorlogs-ellenden.Kortom : de oorlog is, evenals aile ander lichamelijk lijden en zedelijke smart, het rechtstreeksche gevolg van 's menschen driften, of om te spreken gelijk de Catechismus : hij is de straf der zonde. De mensch werd —wie zou het tegen-overgestelde durven beweren ? — g2-schapen met een vrijen wil ; hij kan het goede doen en het kwade laten of om-gekeerd. Die waarheid is zoo oud als de menschheid zelf en heel de wereldge-schiedenis ligt in de kiem reeds opge-sloten in het eerste menschelijk drama dat zich in het Aardsch Paradijs voor eeuwen heeft a^gespeeld. En al de opvolgende misdaden en wanbedrijven van Adams nakomelingen, — 't zij deze afgespeeld tusschen enke-lingen als Gain en Abel, 't zij deze tusschen gezinnen, stammen en volkeren — zijn slechts een herhaling' van lt eerste menschelijk drama. Ik besluit : Ook deze oorlog, af-schuwelijker gewis dan eenig andere in de geschiedenis van 't menschdom, is slechts een rechtstreeksch uitvloeisel van de menschelijke driften, inzonder-heid van den hoogmoed, den God-tergen-den trots der „ Uebermenschen " van over den liijn, kweekelingen in rechte lijn van het humanisme en 't protestantisme, der vijftiende en zestiende eeuwen, in onze huidige dagen, tôt een Laatste Bericliten. In België : Bij tusschenpoozen kanongeschut op onze ligg-ingen. Te Westen Lombartzijde had de vijand twee aanvallen voorbereid, maar ons geschut belemmerde hunne uitvoering. Tusschen Wulpen en Oostduinkerke vielen een veertigtal obussen, waarvan echter geen enkel ontplofte. Naar 't schijnt zou Lombartzyde, in den nacht van Dinsdag - Woens-dag, door onze soldaten gansch ingenomen zijn. Reims werd nogmaals uren lang gebombardeerd — 1500 obussen vielen in al de deelen der stad. Het binnengewelf der Kathedraal is ingestort Twintig huizen brandden op en 20 burgers werden gedood. In Champagne gaat het gevecht met welgelukken voort. Nieuwe loopgrachten werden ingenomen in de streek van Beauséjour. In hun aanval van 21 in 't Bouchot-bosch, verloren de Duitschers veel manschappen. In West-QaSicië ondergingen de Oostenrijkers zware verliezen, ook in de Carpathen werden de aanvallen met groote verliezen voor het Oosten-rijksch leger afgeslagen. In Oost-Galicië vielen de Russsen aan. Met de bajonnet werden twee brigaden achteruitgedreven.— 1500 Oostenrijkers werden gevangen en xo mitralleuzen genomen. Voor 't overige, enkel kleine gevechten. — — _ . waanzinnig, driest matérialisme en rationalisme van een Nietzsche en C'% verwaterd en ontaard. Hierover later. Doch,... Hier komt de opwerping : « Waarom gedoogt God dan, dat de onschuldigen met de schuldigen, de goeden mêt de slechten lijden en ge-straft worden ? » Waarom ? ('t Vervolgt). V. N. Priesterwi j ding. Verleden Woensdag had er in het kerkje van deE.E. P.P. Oblaten te De Panne een aan-doenlijke plechtigheid plaats. Z. D. H. Mgr. Rach, hulpbisschop van den bisschop van Nancy, heeft zes Namensche Seminaristen, van het Belgische Leger de H. Priesterwijding toegediend. E. H. CHARLIER Noël van Gourdinne, " " LAMOTTE Amandus van Dinant, " " MORTIER Maur. van Philippeville, " " PARMENTIER Fortun. van Serin- [champs. " " RENAUD Jules van Dave, " " STiÉNON Desideratus van Vodcée. Mgr Ruch, werd bijgestaan door den Z. E. Heer Van Luyten, hoofdaalmoezenier en Z. E. H.... bijgevoegd aalmoezenier beide van de 4e Belgische Legerafdeeling. Het muziek van het 8e linieregiment luister-de het feest op met eenige prachtige, waarlijk ingetogene stukken. Indrukwekkend was die groote, grootsche plechtigheid, nog grootscher door den een-voud waarmee ze geschiedde en door de droeve tijdsomstandigheden. Hoe ontroerend was dit gebed van den Bisschop, tôt driemaal toe herhaald, in de Litanie van aile Heiligen: «Wij bidden U, Heer dat nu Gij dezen, Uwe uitverkoren wil zegenen ; datGijhemwil zegenen en heiligmaken; dat Gij hen wil zegenen en heiligmaken en bewa-ren!»Als blanke lijken lagen de wijdelingeji uitgestrekt ten gronde, — als dooden ; maar als dooden waar het leven moet uitgeboren worden. De oplegging der handen, het gebed en de prsefatio die volgde, — elk woord, elke cire-monie van de luidop en gezamenlijke gelezen mis drong diep in 't harte van de toeschou-wers; ailes sprak van liefde, van opoffering en van vrede. «Ontvang het juk des Heeren, ontvang het priesterkleed dat de liefde verbeelt.» «Ontvang de macht de H. offerande aan God op te dragen, voor levenden en dooden.» Die priesterhanden die sedert den oorlog in hun edel liefdadigheidswerk zoo dikwijls met inartelaarsbloed zijn besprenkeld geweest, die op de slagvelden, zooveel dooden misschien hebben ten grave gelegd, zullen voortaan het Bloed mogen raken, en het Lichaam inogen dragen van den Godmensch, die ook is gemar-teld geweest voor 't heilige recht van Zijnnaam. Nooit wellicht heeft het kerkje zulke innig-heid gevoeld in de wijdte van zijn eenige beuk; en wanneer aan de H. Heffing de heilige woor-den gesproken werden, was de tastelijke ont-roering zoo waar dat men had willen weenen. Alvorensde plechtigheid te eindigen,stuurde Z. D. H. nog eenige woorden tôt de Nieuw-Ge-wijden. Woorden van spijt omdat Mgr Heylen zelr de wijding niet kon toedienen, woorden van spijt om de afwezigheid van dezen die hier hadden moeten zijn,«maar hier,zegt de re-uenaar.was aanwezig de geest der gesneuvelde priesters, der martelaren van uw land:gaat naar het sacrificie lijk zij, het harte vol vreug-de.«Gansch Belgenland verlichte Uwen weg ; en wij, Franschen, voor wie gij lijdt, we bidden voor U, webidden voor Uw duurbaar Land wien we eeuwigen dank schuldig zijn.» De plechtigheid werd gesloten met het Fransche en Belgische volkslied. Internatîonaiism. Een woord dient neergeschreven, over een punt dat tegenwoordig veel gepraat en ge-mor verwekt in geschrift en gesprek. Won-deilijk feit! Nu, dat Leuvens' en Mechelens' beiaarden zwijgen, onze huizen tôt asch ver- gingen en onze fiere torens tôt gruis op het oogenblik, dat Belgie's bodem en ge-zichteinder purper zijn van 't bloed, kunnen sommige enggeestigen hunne strijdgedach-ten van voor den oorlog, niet temmen en beteugelen. Zij, die vroegergeen woorden gej^oeg von-den om te beweren dat Petrus' heerschappij over de wereld te niet was, staan thans on-ophoudend den Paus aan te staren. Geen ge-baar mag hij doen, of ze hebben het opge-merkt; geen woord mag hij spreken of ze hebben het gehoord. 1 hans klinkt zijn woord voor hen, boven 't gehuil der gekwetsten en stervenden, en boven 't kanongebulder, har-der en straiïer dan klokgebrom, en de vroe— ger zoo misprijzenden, steken als schooiers de handen naar hem uit, om de almoes van een lakingswoord voor de barbaren. \\ at beduidt dit afbedclend gedoe tenzij dat ze den Opvolger van den Galileeschen Visscher, spijts hun wil, moeten beschouwen als Koning en als Staatsmaclit !. In zeker artikel werd een jeremiade ge-klaagd over den val van drie marhten, wel-ke de schrijver, vroeger — o, zoo kinderlijk-naïef aanzag voor Goden,die enkel,lijk machtige Jupiters, maar met het 00g te pinken hadden,om ware broederlijkheid tusschen de volkeren te doen heerschen. Diep ontgoocheld, bestatigd hij nu — 't is zijne bewering — dat socialism en vrijmetse-larij, met hunne internationale bedoeling, eenvoudig en gemeen-weg, failliet gingen in deze zoo nare tijden. Daarover zwijgen we liefst. Onderzoeken we echter eene andere bewering: het Katho-liék Internationalism ook leed schipbreuk wordt er beweerd.Eerst en vooral,zij eropge-wezen dat «Katholiek Internationalism» geen juist-passende uitdrukking is op staatkundig gebied. Enkel op zedelijk en godsdienstig ge-bied geldt dit woord. Aile Katholieken aller landen,belijden dezelfde leer en volgen dezelfde zedewet. In dien zin, om 't even waar ze ook wonen, zijn ze kinderen van éenen Va-der en onderdanen van éenen Machtvoerder; l8te Jaar. — N° 18 Vijf centiemen het nummer Vrijdag 26 en Zaterdag 27 Februari 1915.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De Belgische standaard behorende tot de categorie Katholieke pers. Uitgegeven in De Panne van 1915 tot 1919.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes