DE DIAMANTBEWERKER Redakteur : L. VAN BERCKELAER Bureelen : Plantijnlei West, 66-68, Antwerpen WEKBLAD VAN DEN A.D.B- Telephoonnummer : - 2527 - Telegramadres : ADEB. Onxe"Diamantbewerker" Van af heden gaat ons nieuw or-gaan met eene acht à negen duizend nummers de wereld in. Eene kleine vijfduizend voor de georganiseerden van Antwerpen en in het land, eene drie à vierduizend voor de propaganda hier en op al die plaatsen. Hij heeft eene zware taak voor zich, onze «Diamantbewerker)), enkel ver-licht en vergemakkelijkt doordat zij mooi is en zoo zwaar. Want er is was gebeurd sinds de ze-ven jaren dat hij verdween cm plaats te maken voor «Volkstribuun». Zoo veel is er, in ons diamantbewerkers-wereldje, tijden dit toch zoo betrekke-lijk korte tijdsverloop gebeurd dat hij er zich nog nauwelijks erkennen zal. Op talrijke hem onbekende plaatsen, bij duizenden hem onbekende vakgenoten zal hij opnieuw de taak moeten beginnen door hem in vroegere jaren met zooveel energie en kracht als goed gevolg vervuld. Met goed gevolg ! Want hij heeft de diamantbewerkers den weg aangeduid welke naar een korteren werktijd, hoo- Igere loonen, medezeggensschap in de arbeidsvoorwaarden en erkenning hun-ner waarde en beteekenis als arbeiders voort. Hij heeft hen dien weg aangeduid, zoo dringend en herhaaldelijk, zoo onbetwistbaar duidelijk, dat zij wel moesten inzien dat dit den weg was en zij hem dan ook in langsom meer overweldigende meerderheid volgen gingen. En waren het eerst sleehts de stem van onzen «Diamantbewerker)> en hun daardoor opgewekt en verhelderd ge-zond verstand en goed inzicht, dat onze vakgenoten dien weg als den eenig juisten aangaven, dan hebben later de goede gevolgen, de ondervinding daar hunnen stempel, als bekrachtiging,op-gedrukt.Onze vakgenoten hebben zich, op de roepstem van hun leidsman «De Diamantbewerker» in steeds grootere mate vereenigd en zich, mede met toe-passing van zelfgekozene tuchtmaat-regelen en groote opofferingen, nau-wer aaneengesloten dan dit in de hen omringende bedrijven het geval was, maar onze vakgenoten hebben dan ook, in veel grootere mate dan in die bedrijven ooit mogelijk was, de vruch-ten dier nauwere aaneensluiting ge-oogst.Zoo nationaal als internationaal hebben wij eene positie kunnen veroveren in de arbeiderswereld ongekend. En overal ter wereld stonden dan ook die hecht verbonden diamantbewerkers in ontwikkeling en goed levensbschou-wing mede vooraan. Dat was den onbetwistbaren triomf van de stelling door «De Diamantbewerker» hier en door anderen van zijns gelijken elders gepredikt. Er is echter nog een ander, even onbetwistbaar, bewijs van de juistheid der stelling : «Vereenigt U en het ge-loof in en de gehoorzaamheid en trouw Iaan uwe organisatie zal u zedelijfye en stofjelifce opbeuring brengen ». Wij kunnen dit bewijs wel niet zoo vrolijk en niet met denzelfden trots en welbe-wustzijn vooruitzetten, maar niettegen-staande dat is het niet alleen even sterk sprekend maar misschien nog wel krachtiger. Naarmate namelijk het opvolgen der leering van « De Diamantbewerker » hen betere resultaten bracht, in zoo verre zelfs dat velen onzer eene betrek-kelijken en nooit gekenden welstand genoten, werd bij sommige vakgenoten het gezond verstand verduisterd door hoogmoed en hebzucht, die twee allerslechtste raadgevers. In de plaats van te denken : wij hebben het nu goed, beter dan wij het ooit hadden en hoopten het te zullen hebben — in de plaats daarvan achten sommigen geene middelen te laag om nog te trachten meer te verdienen. De organisatie werd bespot en be-lasterd, de besluiten bereffende leerlin-gen, werktijd en loonen met de voeten getrapt1 en — door sommige om pa-troon te kunnen spelen, door anderen om een broer of familielid welke pa-troon was ten dienste te staan — voor een oogenblikkelijk en dikwijls maar schijnbaar voordeel, de bron van onzen welstand vermoord, ons vak opnieuw naar de modderpoel getrapt van voor de organisatie. En zoo werd in eeene betrekkelijk korte spanne tijds voor ons diamantbewerkers bewezen wat ons zoo lange jaren gepredikt is : dat men door organisatie zich redelijli en stojjelij\ ver-betert en door desorganisatie terug ver-zinkt.En dit in de geesten onzer vakgenoten prenten, diep en onuitwischbaar, is de taak van onze «Diamantbewerker» . Het terrein is op die arme zeven jaren verviervoudigd en bemoeilijkt. Want zoowel in de gezinnen uit de burgerij als op het land waar men, enkel aangelokt door de door ons be-vochten voordeelen, de zoontjes op het vak bracht, daar zal ons blad en onze stelling met wantrouwend, ja vijande-lijk oog aanzien worden. Men was daar van de resultaten, van de voordeelen door den strijd der diamantbewerkers verwezentlijkt, wel niet vies, maar men schuwt de strijdende diamantbewerkers zelve toch. Maar ook dit zal onze «Diamantbewerker te overwinnen hebben en zal hij ten slotte overwinnen. Zooals hij zal moeten trachten — bij de overal, in stad en land, verspreide wegloopers, bij de vroegere strijdmakkets die nu hier en daar als leerlingkweekers, als sloopers van ons bedrijf dienst doen — vroegere echo's te doen weerklinken, door de herinnering aan groote dagen van prachtigen georganiseerden strijd door triomphen gezegend, te stellen tegenover droevige tijden van desorganisatie met het daaropgevolgde verval. Hoe veelomvattend en bezwaarlijk zij ne taak dus ook is, wij zenden hem in gerusten gemoede en vol vertrou-wen de wereld in, onzen ((Diamantbewerker», vol onwrikbaar vertrouwen in zijnen eindelijken triomf. Want hij gaat werken voor wat onze Vervier-sche kameraden ons, uit dank voor de goede verzorging hunner kleinen, als devies in hun herinneringsgeschenk schreven : Naar het welzijn der arbeiders door de vakprganisatie. L. V.B. DE GILDE Over enkele weken werd door de «Gilde», na eerst voorstellen van hare leden gevraagd te hebben, welke het vlugge verval der ((Gilde» zouden kunnen te keer gaan — eene algemeene vergadering belegd om die voorstellen te bespreken. In het daarop verschijnende gilde-blad lazen wij dat die vergadering niet was kunnen doorgaan bij gebrek aan een voldoend ledental. Het laatst versckenen gildeblad nu riep de leden weer op om op Woens-dag laatst te vergaderen met de dag-orde : Bespreking der voorstellen tôt herinrichting der «Gilde». Op deze vergadering lieten wij het hiervolgende manifest uitdeelen : Aan de leden der « Gilde » Vakgenoten, Gij wordt heden avond bijeengeroe-pen om den hopeloozen toestand uwer organisatie te bespreken. Wij nemen ook deze gelegenheid te baat om U een paar woorden toe te sturen. Uwe groep is niets meer. Dit zeggen wij niet om het genoegen te hebben het U te zeggen, maar omdat ihet zoo is. Volgens uwe eigene opgave zijt ge nog met 177 leden, waarvan ongeveer een derde deel werkeloos. Wat kan nu toch Uw doel en Uw nut zijn met 177 tusschen 15,000 diamantbewerkers hier in BELG1E alleen ? Hebt gij er plezier in bij zoo een, toch ontegenzeggelijk machteloos.club-je te zijn? Ziet gij dan niet dat de massa diamantbewerkers maar steeds vergroot en uwe groep maar immer kleiner wordt? Ziet gij kans om dit grootste aller gevaren voor onze broodwinning met Uw klein aantal maar eenigzins te be-zweren ? Men zal U zeggen, zooals men in Uw dagblad maar steeds schrijft : De A. D. B. is dit en de A. D. B. is dat, enz., enz., enz. Maar is dat nu soms het levensvraagstu\ voor onsJDiamant-bewerkers ? Hebben diegenen welke U maar steeds volstoppen met de werkelijke of ingebeelde fouten van den A. D. B. en zij ne vroegere of hedendaagsche Bestuurders — hebben die Uwe ((GILDE» dan zoo goed kunnen hooger op voeren ? Gildeleden ! Vraag U heden avond eens af, wat ge \unt met uw groepje. Voor wat gij eigentlijfy bestaan met uw groepje. En vraag U eens in gemoede af : hoe wij het best het noodlot zullen kunnen bezweren dat zoo zwaar op ons vak drukt. Door op el\aar te schimpen, oj ons tegen elfyaar te laten ophitsen. Oj door ons bij elkaar aan te sluiten in eene machtige organisatie, die de \racht zal hebben om zoowel aan te vallen als te verdedigen. Gildeleden ! denkt daar eens op na ; maar als diamantbewerker en met alleen voor oogen : de belangen en toe-komst der diamantbewerkers. Voor den «Antwerpschen Diamantbewerkersbond», L. Van Berckelaer, Voorzitter. Het Eîïnde Volgens men ons mededeeld is op de hierboven bedoelde vergadering besloten de « Gilde » te ontbinden. De overblijvende gel-den der Pensioenkas zullen verdeeld worden. Het is in deze slechte tijden in aile geval een goed nieuws dat de eenige groep welke nog buiten en tegen onzen A. D. B. bestond verdwenen is. L. V.B. Onjuiste Geschiedenis De Demokraat moet weten dat er niet twee maar wel drie vakbonden bestonden der Diamantnijverheid te Antwerpen. De A. D. B . was de eerste bond,een aantal jaren nadien, door zekere om-standigheden, werd de Gilde gesticht en tusschen de leden van de eerst ge-noemde vereeniging ontstond er weer een geschil en daaruit kwam de derde bond voort; deze droeg den naam van de Geroeieerden of Uitgeslotenen. Vroeger gaven die bonden een schoon weekblad uit van 4, 6 of 8 bladzijden kleinen druk. Nadien be-sloot de A. D. B. zijn weekblad in te houden en een dagblad uit te geven, een blad dat eigenlijk geen tolk meer was van den bond alleen, maar op socialistischen trant was; dit heette : De Volkstribuun. Als nu de A. D. B. en de Geroeieerden terug tôt akkoord gekomen zijn, wil dat zeggen dat zij nu geen blad meer moeten hebben om hunne vak-belangen te verdedigen? Een gewoon syndikaat heeft bijna altijd een blad noodig en de machtigste vakbond van België met duizenden leden, die een hooge bijdragè betalen, zou geen blad hebben. De leiders van den A. D. B. hebben dus, na van een vakblad, een so-cialistisch blad te hebben gemaakt, dit laatste ook laten schieten, alzoo een flink weekblak doende verdwij-nen.En in de Vol\stribuun stak veel geld van menschen die geen socialist waren. Ziedaar wat wij verleden week zegden. Als nu de Volksgazet verschijnt, dan begint men te begrijpen, waarom de Volkstribuun moest verdwijnen : een kwestie van klandizie. Wij knippen overigens uit het eerste nummer van de Volksgazet : « De Volksgazet is de opvolgster van Werfyer en Volkstribuun. » en verder (( Bij het verschijnen van dit nieuw » blad herdenken we met aandoening » den drie-en-veertig-jarigen langen )) strijd van onzen kleinen kranigen » Wer\er en groeten we kameraad-» schappelijk de uitgevers van de » Volkstribuun, die het hunne heb-» ben bijgebracht om het klassenbe-» wustzijn der arbeiders wakker te » maken. » Daar is het bewijs. Een Demokraat. N. d. R. — Er is hier geene kwestie van heropbeuring van t volk door zij -ne taal. Dat wordt hier te pas gebracht om iets te zeggen of om iets te willen zeggen. Er is hier kwestie van 't ge-bruiken van afgedwongen geld van li-beralen, om socialistische bladen te stichten. * * * Door kameraden werd ons boven-staande knipsel bezorgd uit een, blijk-baar in polemiek met een arbeiders-blad zijnde, liberaal blad te VIL-VOORDEN. Zooals men ziet bestaat het in feite uit twee deelen : a) Een ingezonden stuk geteekend «Een Demokraat» en b) Eeen onderschrift der Redaktie. Terwijl beiden elkaar bijspringen om te trachten eenzelfde ding aan te toonen en wel namelij dit : ((dat door den A. D. B. de van liberalen afgedwongen gelden zouden gebruikt zijn om socialistische bladen te stichten ». Zoowel de «Democraat» als de ((Redaktie» hebben het hier verkeerd voor. En daar het hier enkel de «inzender» is welke argumenten aanhaalt en het bevestigende onderschrift der ((Redaktie» klaarblij kelij k enkel op die argumenten steunt, zullen wij aan de hand dier argumenten zelve dan eens even aantoonen dat zij verkeerd zijn. In zij ne geschiedenis betref fende de stichting van « VOLKSTRIBUUN » door de A. D. B., zegt de «Democraat)) ((dat «VOLKSTRIBUUN» een socialistisch dagblad was », daarmede blijkbaar bedoelende een «politiek» blad. Dat is ten eenemale onjuist. ((VOLKSTRIBUUN)) dankte inte- gendeel zijn ontstaan aan het feit dat door de Socialistische Partij (groep Antwerpen) de bij deze -partij aange-sloten bonden als de vakbonden er-kend werden. Daardoor kwamen de (( organisatorische zelfstandige » vakbonden of zoogenaamde «onafhanke-lijke» bonden in deze positie te staan, dat geen enkel dagblad nog door hen kon gelezen worden dat hunne idëen verkondigde. De socialistische bladen namelijk braken hunne ideën af en de katholieke en liberale bladen... nu ja de Democraat zal toch ook wel weten dat die bladen te ANTWERPEN ailes bij de strijdende vakbonden afkeu-ren en afbreken en bij den minsten strijd steeds de patroons steunen en de onderkruipers ophemelen en zich zelfs niet ontzien de verradersrol te spelen . door de bestuurders der in strijd zijnde vakbonden bij het gerecht aan te kla-gen.De Federatie der Antwerpsche Vakbonden — en niet de A. D. B. — stichtte dus «VOLKSTRIBUUN» met den bijtitel van or gaan dezer Federatie en jarenlang heeft tusschen dit blad en de socialistische pers eene vinnige polemiek geloopen betreffende het wel of niet aansluiten der Vakbonden bij de politieke partij. «VOLKSTRIBUUN», was dus geen socialistisch (partijblad),zooals de democraat beweert. Wel was het geheel en gansch met een diepgevoelden socialistischen geest doortrokken, maar dit is elken wezentlijken strijdende vakbond en zijn or gaan. En dit is zoo waar dat zelfs liberale en katholieke bladen, op bevel en naar voorschrift van hoogerhand voor het volk ineenge-draaid, zooveel mogelijk met de woorden «democraat en sociaal» beginnen te schermen, om dan toch over de door hen gestichte groepen, bij het ontbre-ken van den werkelijken goeden strijd-geest, toch maar al een schijntje daarvan te gieten. Den openlijken strijd tôt al of niet aansluiten der vakbonden bij de politieke organisatie der arbeiders, is nu echter, gelukkiglijk, voorbij. Langsom meer wordt getracht en gewerkt om al de, werkelijk strijdende, vakbonden zoo hecht mogelijk aan elkaar te snoe-ren, ter verkrijging van steeds meer-dere kracht tôt het voeren van hunnen kamp voor onmiddelijke economische verbeteringen en geestelijke ontwikkeling der arbeiders. En wat in dien strijd de beste en doelmatigste taktiek zal zijn, zal langzamerhand wel, door de steeds meer kameraadschappelijke samenwerking der verschillende bestu-ren, tôt zijn recht komen. Een speciaal dagblad — waarvan de zware kosten en lasten de laatste jaren enkel door den A. D. B. gedra- Nummer 1 Zaterdag 20 Juni 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.