De fabriekarbeider: orgaan van den Belgischen Fabriekarbeidersbond

664 0
01 februari 1914
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1914, 01 Februari. De fabriekarbeider: orgaan van den Belgischen Fabriekarbeidersbond. Geraadpleegd op 29 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/2b8v98090q/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

De Fabriekarbeider Orgaart van den Belgischen Pabriekarbeidepsbond •: s-: REDAKTIE EN ADMINISTRATIE : Diepestraai, 152, Antwerpen s-s s-s VIJFDE JAARGANG NUMMER 1 FEBRUARI 1914 Men wil de vakbeweging in kluisters slaan ! i De werkheden worden aile dagen meer over-tuigd van de waarheid dat! alleen de vakorgani-satie hunne eischen kan doen gelden, zooals het behoort. Wij vinden daarvan het bewijs in den voort-durenden aangroei van het werkersleger aange-sloten bij de Syndikale Kommissie der Werklie-den-Partij en der onafhankelijke vakbonden. Dat doet bij de patroons schrik ontstaan en niet zonder rede. Zij weten dat, wanneer een-maal de werklie eensgezind gebruik maken van het recht van vereeniging, het gedaan is met hunne alleenheerschappij en dat dan hunne win-sten dag aan dag zullen smeltien. Dit willen zij voorkomen en daarom is die lekkere minister Hubert hun ter hulpe gesneld. Zooals onze kameraden weten, is die zonder-linge minister van Arbeid ( ?) met een wetsvoor-stel voor de pinnen gekomen, dat tôt niets min-der strekt dan tôt het vernietigen van het recht op samenspanning.Dit) recht is nochtans het eer-ste der rechten van den werkman. Zonder dit recht zal hij zich nooit kunnen losmaken uit zij ne slavenboeien. Indien al de werklieden dit begrepen, gebruik maakten van hun recht van vereeniging, blok vormden tegen den bezittenden stand dan zou het kapitalistisch regiem weldra ineenstorten, zooals de muren van Jéricho onder het ge-schreeuw van het Jodensche volk ! De bezittende klasse weet dit maar al te goed. Daarom heeft zij er zich op toegelegd, van zoodra de werkende klas het recht van vereeniging veroverd had, dit recht te verminken. Zij heeft eerst en vooral hare vertegenwoordi-gers het hatelijke artikel 310 van het Strafwet-boek doen uitvaardigen, artikel volgens hetwelk eenvoudige misdrijven, die in gewone omstan-digheden aan de daders hoop en al 'n paar maanden voorwaardelijke gevangenisstraf zou-den kosten, veranderd worden in spéciale misdrijven, die aan de werkstakers tôt twee jaar ge-vang kunnen doen oploopen. Maar al de veroordeelingen hebben niet belet dat de werklieden hardnekkig en vurig hun recht van vereeniging verdedigd hebben. Dan heeft de bezittende klas het recht van manifestatie willen vernietigen door de burge-meesters aile samenscholingen te doen verbie-den.Om de stakers te beletten zich te verstaan en het geheim hunner samenkomsten te bewaren, neeri zij euce pnvaie vergaaenng verDoaen aoor er de harenmutsen toe be laten. De burgemeesters zijn niet de meesters in hunne gemeente. De straat kan overgeleverd worden aan de gendarmen. De plaatselijke po-litie zelf moet buigen voor het parket en het ge-zag van den goeverneur der provincie. En boven ailes hebben de prokureurs, bij ieder konflikt de stakers met veel brio vervolgd en er zijn wei-nig stakingen geweest waar de vooraanstaanden vrij bleven van een gedwongen en altijd onrecht-matig verblijf in de gevangenis en van den Staat. Niets echter kon de werklieden van hunne baan afleiden. Hoe harder de strijd werd hoe hardnekkiger de arbeiders hem voerden, hoe meer moed zij aan den dag legden. Maar het brein der patroons is vruchtbaar in het vinden van dwangmiddelen. Zij vonden nog een ander middel dat mœst dienen om den arbeidenden stand in knecht-schap te houden. Dat middel was : de liejdadig-heid.Patronale hulpkassen, ziekenkassen, uitdee-lingen van kolen, geldleeningen zonder interest, het bouwen van zoogenaamde arbeiderswonin-gen, lijfrentkassen, kringen van vermaak, mu-ziekmaatschappijen, zang-, reis- en andere kringen, dit ailes werd door de patroons aangewend en niet altijd zonder gevolg. Een heele tijd heeft de werkende klas er zich door laten foppen en in slaap wiegen. Door die pseudo- philantropie der bazen hebben vele werklieden zich laten beetnemen en al die patroonsinstellingen hebben gediend om die vrijwillige slaven aan banden te leggen. Het scheen wel alsof zij nooit uit hunnen roes van berusting zouden ontwaken. Maar de werkende klas wordt wakker, zij wordt gewaar hoe schijnheilig die pseudo-liefdadigheid der patroons is ; zij wil het verloren terrein terugwinnen en zij werpt zich in den verlossingsstrijd met des te meer vuur. De werkende klas begint uit hare oogen te zien en de bezitters worden gewaar dat zij ze niet meer kunnen ringelooren en om den tuin leiden en daarom willen zij de vakbeweging in kluisters slaan. Die wil heeft het voorstel Hubert doen gebo-ren worden. Maar met dit voorstel zal de onbe-nullige minister Hubert van eene kale reis weer-komen ! Daar staan wij borg voor ! lu van aen naK op aen taK lu Hongerloonen Van ons fabriekwerkers, met onze kolossale prêe's van drij, drij en half of vier frank per dag, voor door-gaans elf uren ongezonden arbeid, kan men zeggen dat we echte hongerloonen hebben. Er zijn menschen die, onder oogpunt van loon, er nog erger aan toe zijn dan wij. Dat is nog 'nen troost zullen sommigen zeggen. Best mogelijk. Maar 't is toch maar 'nen mageren troost. Brugge, de doode stad van het heilig bloed, waar de lucht als doortrokken is van godvruchtigheid, waar kloosters en begijnenhoven als paddestoelen uit den grond oprijzen, heeft het geluk een klerikaal gemeentebestuur te bezitten. Aïs we zeggen geluk, dan is dit maar een manier van spreken. De straatkeerders winnen daar de kolossale som van twee frank per dag voor twaalf uren arbeid I ! Als die menschen geen geld opzij leggen en het niet tôt welstellende burgers brengen dan steekt daar ongetwijfeld eigen schuld onder, zooals Benedictus Bottevol zeggen zou. Die menschen moeten met hun vet geenen blijf weten. En zeggen dat zulks gebeurt in de twintigste eeuw, in het rijke België, het landeken van beloften zooals de klerikalen beweren !... Het roept om wraak ! i lCillCllClgCIJU IO UU1S. UC UUUUIU^ Vdll UlU^Cd vroede, klerikale en Iiberale stedevaderen geweest toen er voorgesteld werd de prêe van die ongelukkige dut-sen met een half franksken per dag op te slagen, wat hoop en al drie duizend franks aan de stadskas zou gekost hebben per jaar. Het kon er niet af ! AL de klerikalen stemden tegen en de liberalen, halfslachtig en laf zooals altijd, onthielden zich. Er was eens een paus, die Léo de dertiende heette, , en die eene encycliek schreef waarin veel mooie dingen stonden, onder andere dat de werkman een loon moet hebben dat hem toelaat treffelijk door de wereld te komen. De klerikale werklieden — onzen eersten Mei-dag willende nâ-apen — vieren de uitvaardiging van de encycliek Rerum Novarum... We zien nu, eens te meer, dat de klerikalen de eersten zijn om aan het pauselijk gebod radikaal hunne polleviën te vegen.., Een lekkere De stad Gent bezit als schepene van Schoone Kun-sten de heer De Weert. Die schepene is een lekkere. Gent mag er fier over zijn. Toen gezel Anseele in den gentschen gemeenteraad de uitdeeling van 20.000 franks aan de slachtoffers der werkloosheid verdedigde, deed hij eene zinspeling op toelagen van allerlei soort door de stad verleent. — Ja, maar dat is voor de kunst 1 riep toen meneer De Weert. Die heer is dus een kunstverdediger. Hij gevoelt voor de Kunst (hoofdletter K) eene blakende liefde. Spijtig dat die liefde zich niet uitstrekt tôt de pro-letariers van het tooneel en tôt de ongelukkigen die in de spinnerijen wroeten en door de werkloosheid zoo wreed geteisterd worden. De tooneelspelers, het voorbeeld volgende der werklie, hebben zich gesyndikeerd. In een tooneelblad lezen we dat eene afvaardiging van het syndikaat der tooneelspelers, die zich tôt hem begeven had, in een der gangen van het stadhuis twee uren moest wachten totdat het den hoogedelachtbaren heer schepene belie-ven zou hen te ontvangen. Die ontvangst had dan ook plaals zonder eenige beleefdheid en duurde juist twee minuten, de afgevaardigden hadden niet eens den tijd om iels mee te deelen van wat ze te zeggen hadden, en konden... opdonderen, zonder iets vernomen te hebben. Die meneer welke zich zoo onbeschoft jegens artisten gedroeg heeft zich in den gemeenteraad doen kennen als een hartelooze venï. Hij bestreed natuurlijk de uitkeering van 20.000 franks. « Indien er werkelijk armoede is, zegde hij — wat nog dient bewezen te worden — dan is het Weldadigheidsbureel daar om dit uit te maken. » Die meneer, welke nooit miserie geleden heeft en niet weet welke ellende er in de werkersgezinnen door de werkloosheid heerscht, wil dus dat de arbeiders, slachtoffers van de huidige krisis, zich vernederen en bij het Weldadigheidsbureel aankloppen voor eene aal-moesl... O! die kunstminnende meneer ! Een kristene werkman, die ook in den gentschen gemeenteraad gesukkeld is, vond daar geen graten in !.. Hij ook vond dat de getroffen werklie maar naar het Weldadigheidsbureel gaan moesten ! De 20.000 franks werden verworpen. AL de liberalen en al de klerikalen stemden tegen. Alleen de radico-socialisten stemden er voor. Welk besluit moeten de fabriekwerkers daaruit trekken ? Dat diegenen die de domheid zoover drijven, zich

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De fabriekarbeider: orgaan van den Belgischen Fabriekarbeidersbond behorende tot de categorie Socialistische pers. Uitgegeven in Antwerpen van 1910 tot 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Periodes