De gazet van Loon: weekblad voor stad en kanton

1167 0
07 februari 1914
close

Waarom wilt u dit item rapporteren?

Opmerkingen

Verzenden
s.n. 1914, 07 Februari. De gazet van Loon: weekblad voor stad en kanton. Geraadpleegd op 28 maart 2024, op https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/nl/pid/154dn4107z/
Toon tekst

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

7 I ebruanT9T4 " Zaterdaff Eerste jaar Fn|* ver |mt k. 2MO ▼•or MmUmi M« w»» nruuua Jfcn mkt in *p HÊr ptiHimrttitm. •UHBCL6N XXfW : >iiiéii mm*. U. JPM ftyï—mnhw DE GAZET VAN LOOM Weokblad voor Stad «n Kanton ÂAKKONKflDICUI I*riin w** r«gd h. 0.25 Titstekea prermeieateuws. . . 0.50 TuaMkdM eHerlei ntHwa. . . . 0.75 T* mai mm «a 4ee46h«ri«&tea. 1.00 7©«r kkMM aenk«»4igia«aa, 1 tet 4 rr§*ti . . . miatmm&i, 0.50 »k« regel meer ai 5 Xeriueide &Mke*4icûeea voit en» akkeerA. AS» timJfnàtfinfa meetm ont l—-Imn0% wiêr vrifdmf mtrçend. ONS BLAD bestaat uit 8 bladz. Rekîaam maken 0»ze tijd is een tijd van reklaam maken. Er wordt reklaam gemaakt voor aile aiogelijke artikelen, op duizenderlei ma-jtieren en op aile plaatsen : tegen de ge-vels der huizen, de hellingen der bergen, in de herbergskamer, in de staties, de tramrijtuigen, kortom, er is geen plaats waar de reklaam niet tracht door te drin-gen. Het natuurschoon wordt er door be-dreigd, en in België, zoowel als in andere landen, hebben zich commissiën ge-vormd; ,/ier doel het is, den oorlog te verklaren aan die overgroote plakkaten en standborden, welke reeds zoovele landschappen ontsieren en de schoonste gezichtspunten bederven. Zij, die deze reklaam maken, zijn slim-me vossen. Hun berekening is zeer een-voudig. Om een artikel te verkoopen, moet men het eerst doen kennen (zoo re-deneeren zij) en hoe meer het bekend is, hoe meer koopers het zal vinden. Dat is zeer juist. Nu wordt wel, van den ande-ren kant, gezegd dat goede waar zich zelf aanprijst en geen aanbeveling noodig heeft. Vandaar het spreekwoord : Goede wijn behoeft geen krans. Maar laat de wijn nog zôô goed zijn, hoofdzaak is en blijft het toch, te weten dat die wijn bestaat, en hoe zal men dat bestaan beter doen kennen dan door het bekend te maken ? Dat nu doet de reklaam. Zij trekt de aandacht van het publiek op het artikel dat men wil verkoopen en op de fir-ma die het in den handel brengt. In de laatste 40 jaren is er, op het ge-bied der reklaam, veel weg afgelegd. Het vorige geslacht kende als reklaam-artikel enkel de Holloway-pillen, met het op-schrift „ Oenezing voor iedereen Hol-loway heeft daarmee, naar men verze-kert, meer dan een millioen pond sterling zuivere winst gemaakt. Had hij zijn zalf en pillen onder de korenmaat gehouden, dan zouden zij daarom niet slechter geweest zijn, maar hij zou er dan geenever-kocht hebben. Nu wilde eenieder zepro-becren ... ' ' Holloway plaatste zijne aankondigin-gen in aile dag- en weekbladen, bij voor-keur in de weekbladen, omdat hij uitging van de zeer juiste veronderstelling dat een dagblad spoediger in de snippermand komt, dan een weekblad, dat in herberg en huisgezin soms een heele week op ta-fel blijft liggen en letter voor letter wordt uitgepluisd. Het nut, de noodzakelijkheid der reklaam is op vandaag onbetwist. Elke nieuwe maatschappij, die zich vestigt, schrijft in haar budget van uitgaven, een zekere som op voor bekendmaking. Men is vrij het niet te doen, zooals men vrij is te laat aan den trein te komen, maar daarin steekt geen voordeel. De rekiaam verhoogt de waarde eener zaak. Het halssnoer van drie millioen, waarover in den afgeioopen zomer zoo-veel te doen is geweest, werd na den diefstal terug gevonden. 't Was toen plots 4 millioen waard (alhoewel er eenige paarlen aan ontbraken), ten gevolge van de verhalen door de dagbladen over de geheimzinnige verdwijning van dien kost-baren collier opgedischt. De aandacht van geheel de wereld was gevestigd op het halssnoer, het maakte eenige weken lang het onderwerp uit aller gesprekken. Zoo ging het ook met de „Oioconda". Toen deze schilderij nog rustig hing in de Louvre, tusschen zoovele andere meesterstukken, sprak er nieinand van terwijl op heden de Gioconda alleen, vooi velen eene reis naar Parijs waard is. Zelfs S. de dief, die haar wegmoffelde, wordt ge prezen. Men beschouwt hem in Italie al; een nationalen held. Dat ailes is het uitwerksel der bekend making. Het beste bewijs, dat een goede na_ stelselmatig doorgezette en volgehoudei iUe reklaam doeltreffend is, ligt zeker we na. in het feit, dat aile huizen van beteekeni: g-e. er zich van bedienen. Eene annonce, wel •en ke men herhaaldelijk onder de oogei de' krijgt, moet op den duur indruk maken lats °°'( a' is de lezer zich daarvan onbewust r;n. Dat is een vaste wet waaraan nieman< be. zich kan onttrekken, en zoo zal van twei de. concurrenten die even goede koopwaa ge_ in hun magazijn hebben, hij het winnen te die het meeste reklaam maakt. ten Een fabrikant of koopman die tegen d< ,gle onkosten eener annonce opziet, kent ziji iste vak niet. Hij is even wijs als een handels reiziger die t'huis blijft en niet uitgaat im- om z'in schoenen of kleeren te sparen. en_ Terwijl de plaatser eener aankondiginj ien rust, werkt de aartkondiging voor hem reI Hoe dikwijls gebeurt het niet dat men il js twijfel verkeert omtrent het huis waa t ,5 men zijne aankoopen zal doen? In dat ge (je. val geeft de annonce, welke men in ziji ,;ch blad gelezen heeft, bijna altijd den door lt]jg slag. g^l Hetzelfde is van toepassing bij lie jg aanwerven van dienstboden. Hoeveel tiji en wordt er niet verloren met zoeken naa 5e. links en naar rechts. Van allerwege krijg =ter mevrouw de verzekering van hare kcnnis rna. sen en vriendinnen, dat er eens zal wor -ekt den rondgezien, maar bij die beleefdhei' ir^i- blijft het. Men wacht en men blijft wacli fjr_ ten. De annonce daareniegen heeft bi'n altijd de verlangde uitwerking. Doet z „g_ ook al niet dadelijk de persoon of de be trekking vinden welke men zoekt, z [j^l brengt toch op een spoor dat men slecht Qp_ behoeft te volgen om ten slotte, zij he ook somwijlen langs een omweg, tôt ee rze- goede uitkomst te geraken. jng Het geld aan aankondigingen bestee za[f brengt duizendvoudige rente op. 't Is ee len spienng uitgeworpen, om een kabeljau\ te vangen. fer. NACHTWAKE1 )ro. (Nadruk verboden) BUITENLAND and DUITSCHLAND erg ta- Moederke Diddens overtroffen. )rdt Tijdens de laatste onafhankelijkheids feesten, werd er in Duitschland gezegc ,re" dat eene vrouw, Johanna Schidlo, wonen -Ike de in het dorpje Schimichow, in Oppei igrtj Schleziën, eene tijdgenoote was van de een veldslag van Leipzig. Men wist toen nie' ^e.n hoe oud ze eigenlijk was, en zij zel 'j 's meende dat ze moest geboren zijn ron iaar het jaar 1805. Men heeft nu in den tore der kerk van Ilchouw, van waar de een ner welinge afkomstig is, een register ge >en> vonden waarin de datum harer geboort 00" aangestipt staat op 10 December 1791 den Vrouw Schidlo is dus haar 118e jaar in lots getreden ; zij is de oudste bewoonste lige van Duitschland en misschien ook wt van van heel Europa. de :>st_ Promotie van don kolonel van Reuthei icht De kolonel van Reuther, die het de El op zassers zoo lastig maakte, is : 1. door d ken militaire rechtbank vrijgesproken ; 2. ge :en. decoreerd, en 3. is hij thans nog bevoi a", derd in rang door zijne benoe ■ in ming tôt commandant van een keurkorp lere van grenadiers te Frankfort, hetzelfd aan wiens hoofd zijn vader in den oorlog ' van 1870 gesneuveld is. HOLLAND ; Een automobiel voor kardinaal V<;n Kos- surn. De hollandsche katholieken, die ee. 1 >!-. lerprachtigsten kelk aan den hollandsci ^ i kardinaal Van Rossum hadden aangl?^ I boden, hebben nu ook voor Zijne Emi-i nentie een fraaien automobiel gekocht, ■ om hem te dienen als vervoermiddel bij i zijn apostolische rondreizen. ' , De automobiel zal binnen eenige dagen uit Amsterdam per schip naar Rome ge-i zonden worden. ALBANIE r Zal hij gaan of niet gaan ? ' De prins van Wied zal dan toch j/Çt s avontuur ondernemen. Aan een predi ' nt ' te Frankfort, goea vriend der familie on Wied, heeft de prins medegedeeld, dat hij met zijn gezin tusschen 12 en 15 Februari ' de reis naar Albanie denkt te aanvaarden en terstond zijn intocht wil doen in Du-' razzo. Essad Pacha is reeds op reis naar Pots-dam, om zijn nieuwen heer af te halen. Tegelijkertijd wordt medegedeeld, dat zich in het zuiden van Albanie, voor zoo-ver dat tôt het voormalige Epirus be-hoorde, een voorloopige regeering heeft j gevormd, welke zich met kracht tegen de j inlijving bij Albanie zal verzetten. Het is wel een zonderling welkom, dat den nieu-j wen soitverein daar wordt bereid. RUSLAND - De kanonnenzaak. Groote opschudding is verwekt in Frankrijk, door het gerucht dat de russi-3. sche kanonnenfabriek der firma Poetilof J in handen van de groote duitsche firma T Krupp zou overgegaan zijn. Het gerucht J bleek niet van allen grond ontbloot te ? zijn. 1 Wat Krupp is voor Duitschland, Vi-a ckers voor Engeland en Creusot voor Frankrijk, de nationale kanonnenfabriek, dat is voor Rusland Poetilof. Dezewerk-1 te in verband met Creusot, ontving van v haar Fransche collega ook dikwijls tee-, keningen en zelfs deskundige krachten, en zoo was er een gemeenschap tusschen de beide bondgenooten, ook in zake de a fabricage van artillerie. Nu had Poetilof onlangs geld noodig en zie, dat werd hem terstond aangeboden door perso-nen, die in verbinding staan met Krupp • en Vickers. Wordt dit aanbod aanreno-men, dan zal dus de russische fabriek onder invloed komen van een zaak, die nauwe relaties heeft met de Duitsche re- - geering. Er bestaat zelfs kans, dat Krupp [, op de hoogte komt van fabricage-gehei- - men, door Creusot aan Poetilof meege- - deeld. n In de Fransche Kamer heeft dat ailes ontroering gewekt. Men trachtte inlich-f tingen te winnen bij de regeering. Deze j had naar'St-Peterburg geseind, maar zou ti nog geen antwoord hebben 'ontvangen - van den gezant. Daar de zaak zeer kiesch is, zullen er e voorloopig in de Kamer nog geen vra-' gen gestela worden. De pers is natuurlijk minder voorzich-r tig en zeer boos op de russische bondge-:1 nooten. FRANKRIJK . Leproza-Iijders te Parijs. Zooals men weet, is de leproza-ziekte, e de vreeselijkste kwaal, die denkbaar is, - veel erger dan de kanker. In de middel- - eeuwen heeft die ziekte groote verwoes- - tingen aangericht in het Luikerland, thans s heerscht zij nog in Azië en Zuid-Ameri-; ka. Zelfs te Parijs komen er nog gevallen voor. Volgens de verklaring van een ge-neesheer, die verbonden is aan het Institué Pasteur, zouden er zich te Parijs nog 300 leproza-lijders ophouden. Aarislag op eene kloosterzuster. Eene kloosterzuster van Gavres ging S'rijdag een harer bloedverwanten bezoe-ken, die ziek was. Toen zij rond den avond huiswaarts keerde, hoorde zij op-eens vloeken en tieren achter haar. Zij keerde z'cli om en zag eenen kerel van rond de jO jaar, die achter haar liep. Ver-schrikt .ilde de Zuster weg. Doch de schoelie'naalde haar al rap in, greep haar bij de k;-el en smeet haar in den gracht. „ Wat vilt ge ?" vroeg de klooste>-!iKgc. „U dooden ", klonk het antwoord. Met een sprong was hij bij zijn weefRios slachtoffer, en terwijl hij haar met de eene hand de keel toeneep, hield hij de andere op haren mond om haar het roe pen te beletten. De Ziister verdedigde zich zoo goed als zij maar kon, doch ziendedat zij er onmo-gelijk in gelukken zou, gebaarde zij het bewustzîjn verloren te hebben. De aan-rander die zijn slachtoffer inderdaad dood waande, trok dan weg. Toen hij ver was stond de kloosterlinge op en sleepte zich voorttotaan de naastbijgelegen wo-ning, waar zij opgenomen werd en men hare wonden verzorgde. Zij heeft aan het hoofd zeer erge kwetsuren bekomen bij middel van een stonip voorwerp ver-oorzaakt.Indien de aanrander ontdekt wordt, zal hij misschien eene kleine straf oploopen. Na zijn dood krijgt hij misschien een standbeeld, zooals de bloedhond Robespierre die duizende priesters en klooster-zusters Jeed vermoorden op "het schavot en daarom in Frankrijk vereerd wordt aïs een nationale held. Een razende aan 't werk. Een genaamde Sylvain Vidal, afkomstig van Lacaune-les-Bains, drong Vrijdag in de parochiekerk van Carmeaux en Ieverde er zich aan een echt vernielingswerk over. Al de kapellen werden vernield, a| de beelden wenlen verbrijzeld. Het kostte nog al veel moeite om den kerel te over-meesteren. De aangerichte schade be-loopt verscheidene duizende frank. Een echte patriot. Een echte patriot was Paul Deroulède, de bekende Franschman die dezer dagen op 67.-+3;,gen leeftijd te Nice overleden is aan eene hartkwaal. In 1870 nam hij als vrijwilliger dienst in het leger om de Duitschers te bevechten. Zijn broeder, die ook vrijwilliger was, bekwam eene doo-delijke wonde, een kogel doorboorde zijn Iichaam, hij werd over de Belgische gren-zen gebracht waar hij herstelde. Paul Deroulède was een goed katho-liek. Vôorzijn vertrek naarNice woonde hij te Parijs de H. Mis bij, en naderde op krukken tôt de H. Tafel. Zijn dood wordt algemeen betreurd. De lijkplechtigheden. Een overtalrijke en ingetogen menigte woonde zondag de lijkplechtigheden van Deroulède, te Nizza, bij. De lijkkist was in een fransche vlag gewikkeld en ver-dween letterlijk onder de bloemen. Al de voormannen van de ;, Ligue des Patriotes, waarvan de overledene stichter en voorzitter was, en talrijke afvaardigingen volgden de lijkkist. De bisschop van Nizza heeft, tijdens den dienst ter kerk, eene lijkrede uitgesproken en hulde gebracht aan de nagedachtenis van den overledene. Het lijk werd vervolgens naar de sta-tie gevoerd, en in den nacht naar Parijs overgebracht. VEREENIGDE STATEN r. Invoer van vogelpluimen. d Sedert maandag is in de Vereenigde- Staten eene wet van kracht, die een ge- § voeligen knak zaï toebrengen aan de hoe- j] denpluimennijverheid. Die wet verbiedt 11 ten stelligste den invoer van veeren van alje wilde vogelsoorten, tenzij ze bestemd j zijn voor een wetenschappelijk doeleinde. ^ Enkel de pluimen van neerhofgevogelte ^ en de struisvogelveeren zijn toegelaten. a Het verboa geldt zelfs voor zelcere fe- c zant- en pauwsoorten, al zijn ze van in- c landschen oorsprong. De vrouwen, die c den Oceaan oversteken naar de Vereenig- v de-Staten, zullen nioeten zien wat ze te e doen hebben met hunne hoeden. De eerste de beste douanier heeft het recht er de hand op te leggen en er al de pluimen af te.rukken. De maatregel is genomen op aandrin-gen der vereenigingen van vogelbescher-ming. De schoonste vogelsoorten waren met uitroeiîng bedreigd, door de heer-schende mode van pluimen op de hoeden te dragen. HOLLANDSCH INDIE De pest op Java. t Bij het dep. van Koloniën van Den Haag, is ontvangen het volgende tele-gram van den Gouverneur-Generaal van Ned.-Indië, betreffende pestgevallen op Java, gedurende het veertiendaagsch tijd- vak van 14 tôt en met 27 Januari. | Afdeeling Malang : 320 nieuwe pestge- t vallen, 263 dooden ; Toeloenggagoen *4, ( Parée, 43, Bangil 3, Passoerroeman 2 i doodelijke gevâllen, Madioen 39 nieuwe ; gevallen, 36 dooden ; Kedire 41 nieuwe 1 gevallen, 33 dooden ; Soerabaja 24 nieuwe gevallen, 23 dooden ; Magetan 20 ; nieuwe gevallen, 19 dooden ; Nagawi 11 I nieuwe gevallen, 19 dooden ; Scragen i 1 nieuw ziektegeval. , ^■—i« \ Verschillige Tijdingen 1 ^\ — Kardinaal Merry del Val heeft, ter t gelegenheid zijner in bezitneming van het c ambt van aartspriester van St-Pieter, te t Rome, aan het kapittel der Basiliek een \ kostbaren kelk en eene ciborie geschon- 1 ken. Z. H. de Paus had den kardinaal t beide voorwerpen ter hand gesteld, om s ze aan de basiliek ten geschenke te geven. 1 De kelk, bezet met edelgesteenten, is een j kunstwerk van onschatba/e waarde. Men f denkt dat het een geschenk is van eene v diep christelijke familie die, om den c wensch eener stervende te vervuflen, ha- j ' ■ I i : Ri tel-I Un î juweelen deed aanbrengen op den kelk, ie zelf uit zuiver goud vervaardigd is. — De koning en de koningin van Beî-ië zullen in het begin der maand mei un officieel bezoek brengen aan groot-ertogin Adelheid van Luxemburg. —■ Hoe het met de liberalen staat vooe e aanstaande kiezingen. — Te Luik zijn e verschillende liberale groepen, na we-enlange onderhandelingen, eindelijk tôt kkoord geraakt om maar met ééne lijst p te komen bij de aanstaande wetgeven-e kiezingen. 't Staat echter geschreven at de liberalen nooit meer den volkomen rede zullen kennen. Te Doorntk zit het r leelijk op in het blauwe kamp. Daat /illen sommige liberalen de kandidatuuc pdringen van den brusselschen advokaat anson. Anderen, daarentegen, zijn van ordeel dat het arrondissement in de Ka-aer niet mag vertegenwoordigd zijn doon en vreemdeling, maar wel .door een be-/oner der streek. De poli is nu geopend n zondag zal men weten wie de bevoor-echte zal zijn. Zoo het M. janson is, lan mag men zich nog aan aardige ver-assingen verwachten. Heel de warboef iij de liberalen is de voorbode van de anstaande verplettering der partij. Dure pelsen De groote vraag naar pelsen en tic îooge sommen, die daarvoor gaarne be-aald worden, zijn de oorzaak geweest, lat men in Canada is begonnen met de eelt van zwarte vossen, wier pelsen een :eer gewaardeerd handelsartikel uitma-:en.De grootste en meest rentegevende ianteelingen bevinden zich op hetprins-îduard-eiland, aan de Kanadeesche kust. )e kweekers houden elk jaar een groote ■eiling, waar de vertegenwoordigers der oornaamste handelshuizen van Frank-ijk, Duitschland, Rusland en China in-oopen doen. Op de schoonste pelsen vordt natuurlijk het meeste geboden. rtaar de daarvoor betaalde prijzen zijn ocli nog onbeduidend in vergelijking met le sommen, die voor levende vossen be-aald worden. In het jaar 1912 gaf men oor een paar tweejarige zwarte vossen 25.000 frank ; een ander even oud paar iracht 100,000 fr. op ; een derde paar van lcchts enkele maanden 50,000 frank. Een efhebber bood voor een paar, dat nog ;eboren moest worden, ruim 40,000 ' <ink. Hij iiad nu liet "redit uit den te t'achten wotp te kiezen. Voor de telers lie in staat zijn hun eerste dieren te van-;en en er dus geen fabelachtige prijzen LARS V0NVED -(x) - — Ze£ mij openhartig, mijnheer Rov-sing, oi er u niets \'an voorstaat dat gij mij nog gezien hebt ! De kunstenaar stond onwillekeurig recht, en den kapitein een doordringenden blik toewerpende, zegde hij op vasten en rechtzinnigen toon : — Indien ik u met zekerheid kon ant-woorden, zou ik het doen, maar het is mi| onmogelijk. Ik heb een onzeker ge-dacht, een onbepaalden indruk dat ik u ooit moet gezien hebben als ik jong was, geheel jong. — En mijne stem, de toon mi.'ner stem, is die u bekend ? — Ja, antwoorde Bertel ernstig. Er is iets in uwen blik, in uwe stem bijzonder kapitein, dat mij een verre verleden «te binnen brengt. . — Kunt gij u herinneren waar gij mij gezien hebt, waar gij mijne stem hebt gehoord ? — Neen, mijn woord van eer ! zegde Bertd en drukte de hand op het hart Eene buitengewone aandciening schit-terde in de oogen des kapiteins, en hij sprak met ljsvendigheid verschillige vol-zinnen uit eene vreemde taal. Bertel en mevrouw Vinterlanden aanhoorden hem met verwonciering, die nog grooter werd als hij in het deensch aan den schilder vroeg of hij verstaan had wat hij kwam te zeggen. — Neen, ik heb u niet verstaan. — Weet gij welke taal ik gesproken heb? — Mij dunkt dat het spaansch was. — Ja. Verstaat gij geen spaansch ? — Neen, geen enkel woord. — Herinnert gij u niet dat die taal u gelM»*d werd in uwe jeugd ? — Neen, zegde Bertel, al meer en meer verwonderd. De kapitein zuchtte diep ; toch zou het moeilijk zijn te zeggen of het van verlich-ting of van ontgooeheling was. Hij her-nam aanstonds zijne ondervraging. — Gij hebt een deel van uwe kindsheid in Jutland doorgebracht, zegt gij Herinnert gij u uwe voedster nog ? v- — Mijne voedster ? -Bertel sidderde-ja, Ï'I ik weet van haar nog een weinig. — Was zij uit Jutland ? it, — Dat weet ik zelf niet goçd meer. ik — Was zij geene boheemsche uit Jut-;n land ? — Een boheemsche ? dat is niet waar-it- schijnlijk ; ik heb slechts eene zeer ondui-is delijke herinnering van haar. e- — Weet gij niets meer van een reus-J achtigen neger, die geboren was op St-s, Thomas, een onzer deensche eilanden in West-Indië ? n> Bertel dacht een oogenblik na, dan schudde hij ontkennend het hoofd. is — Nog èène vraag, mijnheer Rovsing. er Hadt gij eene zuster die een weinig ouder te was dan gij ? — Neen. iij —Eenen broeder ? 3t — Neen, kapitein, ik geloof dat ik ee- nig kind was. le De kunstenaar had op-al deze vragen zonder achterhouding en met openhartig-t- heid geantwoord, maar hij had in eene ij pijnlijke verlegenheid verkeerd die den 1- kapitein niet ontgaan was ; deze liet ech-n ter niets van zijne indrukken blijken. m — Verontschuldig mij mijnheer Rov-d sing, zegde hij beleefd, voor al die vra r gen, die u vanwege eenen vreemdeling n wellicht onbescheiden voorgekomen zijn, maar wees verzekerd dat het niet een ijdele nieuwsgierigheid was die mij deed ■i handelen. — Ik geloof het, kapitein, ik gevoel zelfs dat het een goede reden geweest is, die u mij deed ondervragen. — Gij hebt gelijk. Wie weet of wij den i eenen of anderen dag niet met voldoe- ning de bron onzer indrukken zullen we- i dervinden ? Mijne vrouw heeft mij meer-maals van u gesproken. Daar wij vandaag met elkander kennis gemaakt hebben, hoop ik dat wij ons nog zullen we-derzien en dat wij vrienden zullen worden.Bertel neigde en was hevig aangedaan. — Ik heb zeer weinig vrienden, k.ip'-tein Vinterladen, antwoordde hij, m_. ir ik voel alreeds hoe fier ik zou zijn, u tus schen hen te mogen tellen. Ik ben een ar-^ me kunstenaar, alleen in de wereld ; mevrouw Vinterladen heeft jegens mij een goedhartigheid getoond zonder weerga, en eer zou mijn hart ophouden met slaan, dan dat ik hare edelmoedige toegenegen-heid zal vergeten hebben. — God zegene u, mijn lieve Amelia ! murmelde de kapitein en wendde zich met eenen glimlach van innige toegene-genheid tôt zijne gade ; dit gedrag is uwer waardig. — Ja, zegde Bertel met onzekere stem, die voor de rechtzinnigheid zijner woQ'r-den getuigde, misschien zal ik nooit ûe gelegenheid vinden om aan mevrouw Vinterladen mijne erkentelijkheid en mijne verkleefdheid te bewijzen ; maar komt die gelegenheid voor, kapitein, dan zal de arme kunstenaar toonen dat hij niet on-dankbaar is. — Ik geloof u ! en de kapitein greep Bertels hand en drukte ze warm. Tel mij van nu af tusschen uwe vrienden, mijnheer Rovsing ! Tranen verduisterden des jongelings blik, en de diepste aandoening belette hem op het welwillend gezegde te ant-woorden.De kapitein waardeerde Bertei's fieren, maar gevoeligen aard ; hij wisselde eenen blik met Amelia, terwijl hun lief kind, tegen den jongeling aangeleund, wiens Iinkerhand nu den eenen, dan den anderen bezag. — Ik zie, zegde de kapitein, dat gij nog een anderen vriend hebt in ons huisgezin, mijnheer Rovsing. — Ja, vader, ik zie mijnheer Rovsing toch zoo gaarne. rr De schilder drukte het in zijne armen - en zoende het teeder. TIENDE HOOFDSTUK. De baronnes Gunhild Koemperhimmel. De zedelijke worstelingen, de smarten r en de wanhoop van Bertel waren slechts voor eenige oogenblikken gestild door \zijn buitengewoon gesprek met kapitein - Vinterladen. i 's Anderendaags dacht hij lang na over , ailes wat de kapitein hem gevraagd had, , en hij martelde zich den geest, om zich - iets uit het verledene te herinneren dat kon overeenkomen met de veronderstel- ! Iingen van den zeeman. Die gedachten i brachten hem thans meer dan ooit de el- - lenden zijner kindsheid en zijner jeugd te > binnen. Bertel telde al de beproevingen zijiis levens op, vervolgens al de fouten ; en de buitensporigheden die hij zich te - verwijten had, en hij sidderde wanneer : hij aan de toekomst peinsde. Dien dag ' verzonk hij teenemaal in zijn sombere - zwaarmoedigheid. i Bertel kampte zonder aan God te den-; ken, en daarom moest hij bezwijken. Nie- - mand is er, aan wien de gedachte en de dienst van God meer noodig zijn dan den ) kunstenaar, 't zij aïs princiep, 't zij als j het doel zijner werken, 't zij als het licht - van zijn talent of als de opperste ver-troosting in het uur der onvermijdelijke i ontgoochelingen. î Den morgen van den derden dag na - den tenigkeer van kapitein Vinterladen, zat Bertel treurend en als vernietigd in , zijne werkplaats, als hij op de deurhoor-i de kloppen. Eerst verroerde hij niet ; het , kloppen werd herhaald ; toen eerst stond ; hij in kwade luim op, trok de grendels - weg en opende. Hoe stond hij verwonderd toen hij een ; rijk gekleede dame bemerkte, gevolgd , van eenen knecht in livrei. In weinige woorden vértelde zij dat, door de stad reizende, zij vernomen had dat een be-faamd schilder op het oude kasteel woon- ■ ■■■■■■UMuaMBEaiiaBBHaiBsanExm ' en de, en dat zij gekomen was om zijne werken te zien. De jongeling scheen geheel verlegen. Daar vôôr hem stond de baronnes Gunhild Koemperhimmel, vrouw van eenen I. edelman, gekend voor zijn grootmoedige bescherming en de aanmoedigingen je--n gens de kunstenaars van het rijk. Bertel ts stamelde eenige woorden van dank ; toen ç>r gebood de barones aan haren lakei, bui-in ten te wachten, en trad de werkplaats binnen. er — Een recht schilderwerkhuis ! zegde d, zij en wierp een vluggen blik in 't ronde -h — Het is terzelfdertijd mijne werk-at plaats en mijne woning, mevrouw, ant--I- woordde de jonge kunstenaar met bitter-:n heid, en ik zal er waarschijnlijk geen be-'1- tere hebben, vooraleer ik in den grond te slapen zal. :n De baronnes rilde even bij het hooren :n van die zonderlinge woorden ; zij richtte te een onderzoekenden oogslag op den jon-er geling en scheen oogenblikkelijk zijne in-ig borst te raden. re — Niemand kan voorzien, zegde zij bemoedigend en zacht, wat God en de n- toekomst hem voorbewaren. e- — Voor mij bestaat er niets dan de le ellende ! :n — Het is slecht zoo iets te zeggen ; ik 1s heb ooit meer reden gehad om zoo te ht spreken dan gij. r- — Dat is onmogelijk, mevrouw ! ce — Gij weet niet wat gij zegt. — Laat j mij toe, dat ik uwe werken in oogen-îa schouw neme. n, Zij bleef vôôr een doek staan en be-in gon eenige opmerkingen te maken, die r- bewezen dat de kunst haar volkomen et eigen was. îd — Ha, zegde zij, een tafereel van ls stoute verbeelding in 't oog krijgen'de, er is genie in die schildering, ofschoon :n het slecht gericht is. Maar wat hebben rd wij hier ? Wat schoon hoofd ! je En de bezoekster ging zoo van het id eene naar het-andere stuk. Meest aile e- waren onafgewerkt. Zij maakte opmerk-n- ingen, keurde af, prees en bewonderde er- met geestdrift. Elk woordging door het hart des kunstenaars, die erkende dat ;n. hij de eerste maal iemand voorhad, in [n- staat om een gezond oordeel te vellën en en die hem openhartig sprak. ge — Verschooning, mijnheer, zegde plpts je- de baronnes, leven uwe ouders nog ? tel — Neen, mevrouw, 1k ben alleen op 'de en wereld. -ii- — Ha ! ik ook ben weeze geweest en its door allen verlaten ; maar ik heb altijd eenen Vader en eenen Vriend in den de hemel gehad ! de De jongeling blikte haar met warme k- toegenegenheid aan. ît- Op dit oogenblik bemerkte de baronnes -r- het kleine binnentafereeltje, dat Bertel in >e- eene vlaag van wanhoop verscheurd had, nd den nacht van het onweder. Zij bracht de stukken van het doek voorzichtig bij-en een, en bezag het met aandacht. tte — Dat is een waar juweel geweest, >n- zegde zij, en ik ken iemand die het duur in- zou betaald hebben. Hoe is dit ongeluk voorgevallen ? zij Dat was den armen Bertel te veel. Hij de brak in tranen los. — Ga zitten, mijn jonge vriend, zegde de de baronnes met goedheid, en zij duwde hem zacht in eenen zetel neer. Zij voelde ik zich tôt den schilder getrokken, en be-te sloot naar zijne geschiedenis te verne-metl. Met een bewonderenswaardige fijn-gevoeligheid bracht zij hem ertoe, dat hij lat haar zijn leven verhaalde sinds zijne aan-n- komst te Svendborg. Wanneer hij een weinig kalmer was, ie- zegde de barones hem eenige woorden lie die zijn hart deden slaan en zijne oogen en glinsteren. Zij waardeerde zijn genie, zij begreep zijne moedeloosheid en beloofde an hem machtige bescherming ; het geluk ie, zou weldra zijn deel worden. on — Maar welk is dit schilderstuk ? en vroeg de baronnes, en duidde eene nis in den muur aan waar een doek hing, half îet achter een oude gordijn in roode zijde lie verborgen. rJf" — Gij gaat het zien, mevrouw. — Ber-de tel trok de gordijn weg en ontblootte zoo

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dit item is een uitgave in de reeks De gazet van Loon: weekblad voor stad en kanton behorende tot de categorie Katholieke pers. Uitgegeven in Tongeren van 1913 tot 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Toevoegen aan collectie

Locatie

Onderwerpen

Periodes