I 1WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 2 September 1917. le BLAD. lste Jaargang No. 23 De Klok uit België Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUiD, IS T ZEGE PRiJS PER NUWMi'l : 5 Cent. I ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwarlaal Voor Buitenland . . . Fl. 1.25 „ „ DeTewerkgestelden en hun Leed N° IL 'k Schreef verleden week : "Onze tewerkgestelden zijn over 't algemeen te schuchter om hunnen nood te kla-gen„. Dit schuchter-zijn is nu eenmaal geen Belgische karaktertrek en zeker niet een eigenschap die mannen past. En toch versta ik "uw teruggetrok-ken-zijn„.'t ls misschien gebeurd dat ze u op den drempel van de woning met liefde ontvingen ; men praatte zoo gemoede-lijk onder de iindeboomen die het huis beschutten en naïef waart ge genoeg om aan al die woorden geloof te hechten, om aan die uitnoodiging maar vrij in en uit te loopen te beantwoor-den. Doch de tijd is gekomen dat die warme sympathie plaats maakte voor gemaakte lieftalligheid, tôt ze oversloeg tôt koude onverschilligheid. Armejon-gen, de ontgoocheiing sloeg een droom uiteen ; gij meendet in de warme fa-miliekring opgenomen te zijn, en ge stond alleen in de kille vlakte van de ballingschap ! Men heeft misschien uw leed trachten te sussen met ijdeie belofien ? Uw beschermers hadden u verzekerd dat ge nieuws door hun toedoen ontvan-gen zoudt, dat ge weldra het onuit-sprekelijke geluk zoudt smaken uwe vrouw in de oogen te kijjken, en uwe kinderen aan het hart te drukken ; zij zouden er immers werk van maken! Helaa?, ge zijt tôt de overtuiging gekomen dat ze mooie woorden spraken en met uw zieleleed weinig begaan waren ; en de m> ening biijft ge voor-taan toegedaan dat "heeren bescher-mers„ wel heei graag uw miiitairen groet ontvangen, maar geen eindje uit den weg zullen gaan om den bescher-meiing te helpen niet met goedkoopen raad maar met doeltreffende daad. Ge zijt schuchter geworden, jongens, daar de behandeling die u ten deele viel soms zoo pijnlijk en zoo tergend was dat ge aan de waar-digheid van uw mensch-zijn zoudt kunnen twijfe-ltn 't Was ot men wilde laten voelen dat een geinîernesrde Belgische sol-daat, die nu te werk gesteld werd, als een derde kias burger moet behandeid worden. En uw hart heeft zich gesloten voor de onrechtvaardige maatschappij ; iets dat aan wrok begint te lijken is in uw binnenste aan 't branden ge-gaan, en 't zendt stralen door uwe oogen. De>teleurstellingen endeverne-deringen hebben achterdocht verwekt. Uwe lippen zijn op eikaar geperst, iprakeloos gaat ge uw wegen voort. Nochtans, teweikgestelden, er is iemand tegenover Wie gij uw geslo-tenheid afwerpen moet ; er is een man die u hiet bedriegen zai. Uw legeraaimoezenier moet uw vriend zijn ! Dat kan niet, meent ge ? Zoo het niet kan, dan ligt het aan u; ge moet het aan uwe bedeesdheid wijten. De legeraaimoezenier, al draagt hij dan ook een burgercostuum of j misschien een militair pak, biijft voor u "de pastoor,, ; en ik weet heel wel weike plaats ue heer pastoor oponze dorpen innam. Hij werd over 't algemeen meer als de leidende herder dan wel als de vertrouwde vriend aanzien, en naar hem keekt ge op in eerbiedige verlegenheid. Gij bieeft op afstand en alleen bij buifengewone omstandig-heden gingt gij bij hem aanbeileu. De legeraaimoezenier is trouwens officier, zegt ge mij ; komt hij naar den groep, hij gaat ons voorbij en praat met den adjudant of den ser-geant! Maar beste vrienden denkt eventjes na: 't staat wel in diepe lijnen op uw gelaat gebeileld dat ge vreeselijk lijdt, maar niemand kan bij den eersten oogopslag in uwe lijdensrimpelen lezen of ge uw Smart aan den priester meededeelen wilt. Vergeet ook niet dat uw aalmoezenier een tactvol man is, en dat hij zich niet opdringen wil ; hij weet heel goed dat „vertrouwen„ geen verscha-cherbare waar is, dat "vertrouwen„ niet gekocht of afgebedeld wordt, dat gij uw vertrouwen schenken moet. Spreekt dan een enkei woord, laat die man in uw ziel blikken, en ge zult aanstonds ondervinden wat een belangloos medelijden in hem opge-sloten ligt. Ge zijt soms gekwetst in uw recht-vaardigheidsgevoel omdat de aalmoezenier "zich beet laat nemen,, door iemand die het niet verdient, door iemand die huichelt en schijnheilig is tôt den oogenblik dat hij zijn doel bereikte. Neemt het den aalmoezenier niet kwalijk : hij is geen diplomaat, maar een rechtschapen ziel die op de vraag antwoordt, op de bede hulp verleent, op ieder noodgeschreeuw bijspringt; hij is geen commis-voyageur die zijn waar te pas en te onpas aanbiedt, maar de bewaarder van schatten die zullen uitgedeeld worden aan hen die ze begeeren. Gij durft wellicht dien man niet aan te spreken omdat ge het spottend woord van uwen makker vreest ! Ei ! waar is der ouderen fierheid nu ge varen ? Of komen die spotters u soms raadvragen als ze betrekkingen aan-knoopen waarover ieder deftig man zich schamen moet ? Ze noemen u kwezelaar omdat ge de hand van een priester drukken durft ! Goed ; maar ik vind het heel wat nobeier zijn nood te klagen aan een vriend, dan zijn verdriet af te drinken of het te ver-geten in de armen van een ongeluk-kig schepsel. Werpt uwe schuchterheid af, tewerkgestelden ; uw leed is veel te groot om het maanden na maanden alleen le dragen; werpt uwe last op de schouders van hen wier plicht het is u te steunen en te troosten: gedeelde smart is halve smart. Vreest gij de woorden niet te vin-den om uw zielenood te Vertolken, neemt dan een stuk papier en schrijft aan uwen aalmoezenier dit eenvoudig woord : "Ik zou u willen spreken, want ik lijd zooveel„. En de man, dien ge misschien nooit gegroet hebt, zal tôt u komen; bij de ee;..e handdruk Gedachtenis. Aan mijn vriend en metgezel, Jules Coel. We gingen door Noord-Brabants gouw In mooie zomerdagen. De hemel was zoo stralend-blauw, En ailes wat wij zagen Op akker, bosch en heideland Was- vrede tin oor'logstijden, Was heil en vrede te a'Hen kant En innigischoon verblijden. Het koren blonde van rijpheid blank En kraakte in 't zonnestralen, En zonnebloemen stonden vrank Vôôr hutten faoog te pralen. Langs eikenlaan en beukenhaag, In 't welig zomerMoeien, Hing bij- en vilinderlladdring staag Aan bloera en bloem te stoeien. Verrukkend strekte 't beidekruid In purper wonneigloren, En liep ter ruige verten uit Naar 't duinverschiet verloren. En doorn- en lijsterbes stond rood Door tuingroen/heen te lonken, En over iand en boomen goot De zon faaar laaie vonken. Zij goot ze op sWe mastenbosch, Langs kruinen en langs staimmen, En 't schitterde in een feeste-dos Van gouden glorievlammen. De dennen rezen rilde en recht Met roerloos-stille toppen. We hoorden slechts heel ver een speeht Soms nijdig islaara en kloppen. De grootsdhe kalmte greep ons aan Der wouden onbewogen, Maar vrede voelden we ons ontgaan In hulipIoos onvermogen: De noo'ddreun van 't kanon sloeg door Ons beider vreeverblijden, En, vriend, toen stonden wij ook vôôr De droefheid van het scheiden Borgvliet (N.-Br.) Arth. iCOUSSENS. Kerkeiïjk nieuws. „ Uit Oud Turnhout vernemen wij dat le Z. E. Heer Hermans, die sedert23 jaar aldaar pastoor was, eervol zijn antslag heeft genomen als pastoor der 3arochie. De Zeer Eerw. Heer Hermans s geboren in 1841. Zijn ontslag wordt ioor zijne parochianen algemeen be-:reurd ; Z. Em. kardinaal Mercier heeft lem tôt bestuurder benoemd van het Sint Pieters Godshuis. — De Z. E. H. Jacobs, pastoor te /remde sedert 1893, is godvruchtig in len Heer ontslapen. — De heilige priesterwijdingen cullen dit jaar plaats bebben in 't îisdom Mechelen op 23 September. :ult ge voelen dat ge een steun ge-^onden hebt, waartegen gij voortaan net uw voile zwaarte aanleunen noogt; na een eerste gesprek zult ge veggaan, gesterkt en gestaald, want n hem zult ge gevonden hebben 'n rriend, 'n broeder in de ballingschap. Met hem zult ge u bestand gevoelen egen het beuken van het ooriogswee, m eens te meer zal het woord van le H. Schrift bewaarheid zijn : „'N >roeder geholpen door 'n broeder zijn terk als eene onoverWioneiijke ves-ing". J. C. Wefeeljjkscl Overzicht Westerfront. De eenheid vsn optreden in het Westen heeft getoond wat men van een trouw, doeltreffend samenwerken mag verwachfen, bijzonderlijk als de legers het bij die van den vijand halen in getal, bewapening en moreele sterkte. Wat zou het zijn, konden,al de fronten in beweging komen ! Maar tôt nog toe schijnt die mogelijkheid uitgesloten. De Russische, Rumeensche en Mace-donische legers schijnen tôt het offen-sief nog niet te kunnen overgaan. Laat ons hopen dat ailes zal beproefd worden om de komst van het einde te bespoedigen waarnaar regeeringen zoowel als de voîkeren reikhalzend uitzien. Op 't Westerfront biijft Vlaandeien het brandpunt. De vijand is er zich bewust van geworden dat het Engel-sche offensief langs daar ingezet het grootste gevaar voor hem oplevert. Hij schijnt zich niet langer met het Verdun -front te willen ophouden : dit heeft de Franschen de gelegenheid gegeven om in enkele dagen 't maandenlange werk der Duitschers ongedaan te maken. Op beide oevers van de Maas zijn de Franchen verscheidene kilo-meters vooruitgerukt, en zoo zijn al de punten die de vesting beheerschten, weer in Fransche handen Verdun is heelenal ontzet en onze Verbondenen zijn thans in staat krijgs-bedrijven op groote schaa! in te zetten en wei deze die, volgens de Duitsche oorlogskritieken van vroegeren tijd, door het beruchte Verdunoffensief moesten voorkomen worden. Italiaansch front. Het geduld van de Italianen is ge-durende deze twee oorlogsjaren leelijk op de proef gesteld.'t Bieek aanstonds dat de opmarsch in Oostenrijk wat tneer dan een leuke militaire wande-ling zijn zoif. Aan den ingang van het Oostenrijksch grondgebied staat er 2en natuurlijke afsluiting : de Juliaan-sche Alpen. Door de bergketen loopt îr slechts een vaiiei, enkele kilometers breed ; deze vaiiei ten hoogte van aorizia gelegen, is daarbij nog inge-sloten door de beboschte bergen van de Siiva di Tornova en door de loorderheuvelen van de Carso. Ook agen door de inneming van Gorizia, le wegen naar Laybach en Triest /oor generaal Cadorna niet open. Zerst moesten de bergtoppen ten îoorden en te zuiden van de vaiiei jvermeesterd worden. Onze verbondenen hebben die ver->vering aangepakt, natuurlijk na fange ;n zorgvuldige voorbereiding. 't Loopt liet van een leien dakje, hoor ! Denkt nar.r eens: al die verdedigingsplaatsen lie in de rotsen gekapt werden moes-en eerst en voora! in gruizelementen jeschoten, en dan moe3ten steile berg-uggen beKlauterd worden. De Italianen îebben getoond wat ze kunnen. In ver-njheidene plaatsen hebben ze de 'ijande'ijke linies uiteengeslagen en :ijn ze tôt aan de vuurmonden ge-aakt ; die stellingen werden dan ook genomen. Tôt rçpg toe hebben de

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.