De Klok uit België Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. _ M UN NAAM IS ROELAND ALS !K KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent!. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland . . . Fl. 1.25 „ „ De Tewerkgestelden en hun Leed iv m 'k Schreef verleden week : "Onze tewerkgesieiden zijn over 't algemeen te schuchter om hunnen nood te kla-gen„. Dit schuchter-zijn is nu eenmaal j geen Belgische karaktertrek en zeker niet een eigenschap die mannen past. En toch versta ik "uw teruggetrok-ken-zijn„.'t is misschien gebeurd dat ze u op den drempel van de woning met iiefde ! ontvingen ; men praatte zoo gemoede-| lijk onder de lindeboomen die het huis beschutten en nâïef waart ge genoeg om aan al die wooràen geloof te hechten, om aan die uitnoodiging maar vrij in en ait te loopen te beantwoor-den. Doch de tijd is gekomen dat die wârme sympathie plaats maakte voor gemaakte lieftalligheid, tôt ze overslceg tôt koude onversi-hilligheid. Armejon-gen, de ontgoocheling sloeg een droom uiteen : gij meendet in de warme fa-miliekting opgenomen te zijn, en ge btond alleen in de kiile vlakte van de ballingschap ! Men heeft misschien uw leed traehîen te sussen met ijdele beîofien ? Uw beschermers hadden u verzekeid dat ge nieuws door hun toedoen ontvan-gen zoudt, dit ge weldra het onuit-! sprekelijke geluk zoudt srnaken uwe vrouw in de oogen te kijken, en uwe kinderen aan het hart te drukken ; zij zouden er immers werk van maken ! Helaa.e, ge zijt tôt de overtuigirig gekomen dat ze mooie wooruen spraken en met *uw zieleleed weinig begaan waren ; en de m ening biijft ge voor-taan toegedaan dat "heeren bescher-mers„ wel heei graag uw militairen groet ontvangen, maar geen eindje uit den weg zuilen gaan om den bescher-| meiing te helpen niet met goedkoopen raad maar met doeltreffende daad. Qe zij; schuchter geworden, jongen.®, daar de behandeling die u ten deeie viel soms zoo pijniijk en zoo tergend was dat ge aan de waardigheid van w mensch-zijn zoudt kunnen twijfe-Itn 't Was oî men wilde laten voeien dat een geiniernesrde Belgische sol-daat, die nu te werk gestefd werd, als een derde klas burger moet behandeld worden. En uw hart heeft zich geslotan voor de onre.htvaardige maatschappij ; jets dat aan wrok begint te lijken is ■n uw binnenste aan 't branden ge-gaati, en 't zendt stralen door uwe °°geR. De leleurstel!:ngen endeverne-jteringen hebben achterdocht verwekf. uwe lippen zijn op elkaar geperft, ^rakdoos gsat ge uw wegen voort. , No'htans, teweikgestelden, er is leniand tegenover wie gij uw gesîo-'ênheiU afwerpen moet ; er is een man ®'L' u niet bedriegen zai. ; Uw legeraalmoezenier moet uw H^tiend zijn ! I Dat kun, niet, meent ge ? I Zoo het niet kan, dan iigt het a2n I ["jge moet het aan uwe bedeesdheid %en. Oe legeraalmoezenier, al draagt n'l dan ook een burgercostuum of ®'|schien een militair pak, biijft voor II de pastoor,, ; en ik weet heel wei ^ike t-laau ae heer pastoor ooonze dorpen innam. Hij werd over 't algemeen meer als de leidende herder dan wel als de vertrouwde vriend aanzien, en naar hem keekt ge op in eerbiedige veriegenheid. Gij bleeft op afstand en alleen bij buitengewone omstandig-heden gingt gij bij hem ambellen. De legeraalmoezenier is irouwens officier, zegt ge rnij ; komt hij naar den groep, hij gaat ons voorbij en praat met den adjudant of den ser-geant! Maar beste vrienden denkt eventjes na: 't staat wel in diepe lijnen op uw geiaat gebeiieliJ dat ge vreeselijk lijdt, maar niemand kan bij den eersten oogopslag in uwe lijdensrimpelen lezen of ge uw smari aan den priester meededeelcn wilt. Vergeet ook niet dat uw aalmoezenier een tactvol man is, en dat hij zich niet opdringen wil ; hij weet heel goed dat „vertrouwen„ geen verscha-cherbare waar is, dat "vertrouwen,, niet gekocht of afgebedeld wordt, dat gij uw vertrouwen ' schenken moet. Spreekt dan een enkel wocrd, laat die man in uw ziel blikken, en ge zult aanstonds ondervinden wat een bélangloos medelijden in hem opge-sloten ligt. Ge zijt soms gekwetst in uw recht-vaardigheidsgevoel omdat de aalmoezenier "zich beet laat nemen,, door iemand die het ' niet verdient, door iemand die huichelt en schijnheilig is tôt den oogenblik dat hij zijn doel bereikte. Neemt het deri aalmoezenier niet kwalijk : hij is geen diplomaat, maar een re:htschapen ziel die op de vraag ahtwpordt, op de bede hulp verleenî, op ieder noodgeschreeuw ! bijspringt; hij is geen commis voya-\ geur die zijn waar te pas en te onpas aanbiedt, maar de bewaarder van schatten die zuilen uitgedeeld worden aan hen die ze begeeren. Gij durft wellicht dien man niet aan te spreken omdat ge het spottend woord van uwen rnakker vreest ! Ei ! waar is der ouderen fierheid nu ge-varen ? Of komen die spotters u soms raadvragen als betrekkingen aan-knoopen waarover ieder deftig man zich schamen moet ? Ze noemen u kwezeiaar omdat ge de hand van een priester drukken durft ! Goed ; maar ik vind het heel wat nobeler zijn nood te klagen aan een vriend, dan zijn verdriet af te drinken of het te ver-geten in de armen van een ongeluk-kig schepsel. Werpt uwe schuchterheid af, tewerk-gesteïden ; uw leed is veel te groot om het maanden na maanden aileen te dragen ; werpt uwe last op de schouders van hen wier plicht het is j u te steunen en te troosten : gedeelde smart is halve smart. Vreest gij de woorden niet te vin-den om uw zielenood te vertolken, neemt dan een stuk papier en schrijft aan uwen aalmoezenier dit eenvoudig woord : "Ik zou u willen spreken, want ik lijd zooveel,,. En de man, dien ge misschien nooit gegroet hebt, zal tôt u komen; bij de ecu.e h^nddruk Gedachtenis. Aan mijn vriend en metgezel, Jules Coel. We gingen door Noord-Brabants gouw In mooie zomerdagen. De hemel was ^oo stralend-blauw, En ailes wat wij zagen Op akker, bosch heidelarnd Was vrede in oor'logstijden, Was heil en vrede te a'Hen kant En innig-,schoon verblijden. Het koren blonk van rijpheid blank En kraakte in 't zonnestralen, lyi zonnebloemen stonden vrank Vôôr hutten faoog te pralen. Langs eikeniaan en beukenhaag, ln 't welig zomer'bloeien, Hing bij- en vlinderflalddring staag Aan bloem en toloem te stoeien. Verrukkend strekte 't heidekruid In purper wonnegloren, En Hep ter ruige verten uit Naar 't duinverschiet verloren. En doorn- en lijsterbes stond rood Door tuingroen heen le lonken, Em over land en boomen igoot De zon haar laaie vonken. Zij goot ze op sti'Mie mastenbosch, Langs kruihen en langs starnmen, En 't schitterde in een feeste-dos Van gouden glorievlammen. De dennen rezen rilde en recht Met roerloos-stille toppen. We hoorden slechts heel ver een specht Soms nijdig sJaan en Moppen. De grootsohe ka'lmte greep ons aan Der woftien ombewogen, Maar vrede voelden we ons ontgaan In huliploos onvermogen: De nooddreun van 't karaon sloeg door Ons beider vreeverblijden, En, vrien>d, toen stonden wij ook vôôr De droefheid van het scheiden Borgvliet (N.-Br.) Arth. COUSSENS. Kerkelijk nieuws. Uit Oud Turnhout vernemen wij dat de Z. E. Heer Hermans, die sedert23 jaar a'daar pastoor was, eervol zijn onislag heeft genomen als pastoor der parochie. De Zeer Eerw. Heer Hermans is geboren in 1841. Zijn ontslag wordt door zijne parochianen aigemeen be-treurd ; Z. Em. kardinaal Mercier heeft hem tôt bestuurder benoemd van het Sint Pieters Godshuis. — De Z. E. H. Jacobs," pastoor te Vremde sedert 1893, is godvruchtig in den Heer ontslapen. — De heilige priesterwijdingen zuilen dit jaar piaats hebben in 't bisdom Mechelen op 23 September. zult ge voeien dat ge een sleun ge-vonden hebt, waariegen gij voortaan met uw voile zwaarte aanleunen moogt; na een eerste gesprek zult ge weggaan, gesterkt en gestaald, want in hem zuit ge gevonden hebben 'n I vriend, 'n broeder in de ballingschap. j Met hem zult ge u beatand gevoelen i tegen het beuken van het oortogswee, 1 en eeus te meer zal het woord van i de H. Schrift bewaarheid zijn : „'N \ broeder geholpen door 'n broeder zijn 2 sterk als eene onoverwinneiijke ves- 1 ting". J. C. { Wekelijksch Overzicht Westerfront. De eenheid van optreden in het Westen heeft getoond wat men van een trouw, doeltreffend samenwerken mag verwachien, bijzonderlijk als de legers het bij die van den vijand haieri in getal, bewapening en moreele sterkie. Wat zou het zijn, konden al de fronten in beweging komen ! Maar tôt nog toe schijnt die mogelijkheid uiigesloten. De Russische, Rumeensche en Mace-donische legers schijnen îot het offen-sief nog niet te kunnen overgaan. Laat ons hopen dat ailes zai beproefd worden om de komst van het einde te bespoedigen waarnaar regeeringen zoowel ais de volkeren reikhalzend uitzien. , Op 't Westerfront biijft Vlaanderen het brandpunt. De vijand is er zich bewust van geworden dat het Engel-sche offensiëf langs daar ingezet ^het grootste gevaar voor hem opievert. Hij schijnt zich niet langer met het Verdun-front te willen ophouden : dit heeft de Franschen de gelegenheid gegeven om in enkele d^gen 't maandenlange werk dsr Duitschers ongedaan te m;;ken. Op beige osvers van de Maas zijn de Franchen vesscheidene kilo-meters vooruiîgerukt, en zoo zijn al de punten die de vesting beheerschten, weer in Fransche handen Verdun is heelenal onfzet en onze Verbondenen zijn thans in staat krijgs-bedrijven op groote schaai iKîezetten en wel deze die, volgens de Duitsche ooriogskritieken van vroegeren tijd, door het beruchie Verdunofferisief moesten voorkomen v/orden. Italiaansch front. Het geduld van de Italianen is ge-durende deze twee oorlogsjaren leelijk op de proef gesteid.'t Bleek aanstonds dat de opmarsch in Oostenrijk wat meer dan een leuke militaire wande-ling zijn zou. Aan den ingang van het Oostenrijksch grondgebied staat er een natuurlijke afsluiting : de Juliaan-sche Alpen. Door de bergketen loopt er slechts een vailei, enkale kilometers breed ; deze vailei ten hoogte van Gorizia gelegen, is daarbij nog inge-sloten door de beboschte bergen van de Silva di Tornova en door de noorderheuvelen van de Carso. Ook lagen door de inneming van Gorizia, de wegen naar Leybach en Triest voor generaal Cadorna niet open. Eerst moesten de bergtoppen ten noorden en te zutden van de vailei overmeesterd worden. Onze verbondenen hebben die ver-overing aangepakt, natuurlijk na lange en zorgvuldige voorbereiding. 't Loopt niet van een leien dakje, hoor ! Denkt ma. r eens: al die verdedigingsplaatsen die in de rotsen gekapt werden moesten eerst en vooral in gruizelementen geschoten, en dan moesten steile berg-ruggen beKiauterd worden. De Italianen hebben getoond wat ze kunnen. In ver-sche:dene piaatsen hebben ze de vijande ijke linies uiteengeslagen en zija ze tôt aan de vuurmondin ge-raakt ; die stellingen werden dan ook genomen. Tôt nog toe hebben de WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 2 September 1917. Xe BLAD, l«te Jaargang No. 23

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.