DeKIok uit België REDACTIE EN ADMINISTRATIEl WILLEM ll-STRAAT 56 - TILBURQ TELEPH. 744 • POSTBUS «3 MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS 'T STORM ALS IK LUtD IS T ZEGE ABONNEMENT! Voor HOLLANO n. 1.00 per Kwsrtaal Voor OUITENLAND F!. 1.2S „ PRUS PER NUMMER: S CENT Von Hertling ouer Belgie. Toen ik Woensdag de bladen opensloeg en de redevoerinig van Von Hertling overlas, ben ik op,ge-sprongen van. verontwaardiging I Neen, dat had ik nooit gedacht van den rijkskanselier. Wel wisten wij reeds dat hîj de schuldbekente-nis van zijnen vcuorganger durfde te verloochenen, en den inval in België trachtte aJs wettig te verdedigen, maar dat hij den Paus er bîj sleurde om de martelie, waaronder België lijdt te verrechtvaardigen ,dat vond ik al te kras. Ik denk hier geheel bijzonder aan onze houding tegenover België. Herhaaldelijk is vanaf deze plaats gezegd, dat wij er niet aan denken België te behouden, den 'Belgischen staat rot een deel van het JDuitsche rijk te maken, dat wij evc.ro wel, gelïjk dat ook in de Pauselijke nota van i Augustus van h« vorig jaar wordt uiteen-gezet, bereiligd moeten zijn tegen het gevaar, dat dit land, waarmede wij, na dert oorlog weer in vrede en vriendschap leven willen, een opmarschgebitfd of het voorwerp van vijandige kuiperijen worde. Ziedaar de woorden door Von Hertling in den rijksdag op 25 Febr. 1.1. uitgesproken. Ik heb oogenblilk-kelijk naar de nota van Zijne Heîïig-heid gegrepen, en ziehier wat ik Àees : „maar nu, deze vreedzamc over-êenkomsten met hunne zoo groote voordeelen, zijn onmogelijk zonder de wederzijdsche teruggave der nu Dezette grondgebieden. Derhalve raoet er vanwcge Duitschland volledige ontruiming rnn Belgie plaats grijpen met waar-borg voor dezes voile politieke, militaire en economische onafhankelijk-heia van welke mogendheid ook". Hij, die dezen tekst door een onge-kleurden bril wil lezen en daarna tracht te begrijpen moet bskennen ^at de Paus hier bizonder Duitschland in 't 00g heeft, Duitschland, pat misschien wel geneigd was België terug te geven, maar met dien verstande dat het onder Duitsche politieke, of militaire, ot economische invloed zou blijven staan. De Paus fischt algeheele, alzijdige onafhan-kelijkheid voor ons land en waar-Bchijnlijk om de beschuldiging van partijdig-zijn te ontgaan, voegt fcij erbij „tegenover welke mogendheid "ook", want Duitschland alleen had die onafhankelijkheid feitelîjlk geschonden. De Paus wilde niet, dat Belgie ten* nadeele van Duitschland een op~-taarschgebied of een voorwerp van; vijandige kuiperijen zou worden,, toaar hij wou nog veel min dat Bel-: een tweede maal als opmarschge-bied door Duitschland tegen Frank-rijk en Engeland gebruikt werd. Moet men dan niet met beslistheid ptotest aanteekenen tegen die eenzij-&ge en glad verkeerde uitlegging van de Pauselijke nota, immers bîj 'de verklaring van den Rijkskanselier krijgt men den indruk alsof Benedic-tus XV in zijn nota zou gesproken hebben van zulke Belgische onafhankelijkheid die uitsluitend Duitsch-'ands veiligheid waarborgen zou. Er is meer: Von Hertling spreckt Dv®r België als over een gebied dat ^°lgens t' recht bezet werd, en de Pauselijke nota wordt in 't raam van ! *ulke onderstelling te pas gebracht. : Dat is unfair, Rijkskanselier : gîj *veet inimers door kardinaal Gasparri < at de Paus den inval in Belgie — : -u dus ook de bezelting — als eene. 1 onrechtvaardigheid brandmerkte. Gij moet dus begrijpen dat „onze algeheele onafhankelijk tegenover welke mogendheid" waarover Bened. XV gewaagt, dan eerst ter sprake komt als gij België zult ontruimd hebben. Want Hij, de beschermer der zede--lijke wetten moet eischen dat uwe positieve onrechtvaardigheid tegenover Belgie door u hersteld worde, alvorens Hij met u over het verdere lot van ons vaderland praten kan. En nu gaat de Rijkskanselier verder : Over de middelen om dit d >el tç bereiken en daarmee de zaak van den algemeenen wereldvrede te dienen moet in bevoegde krin-gen onderhandeld worden. Indien derhalve een voorstel in deze richting van de tegenzijde, zou komen, b'.v. van de regeeringj te Havre, dan zouden wij over zulk een voorstel niet afwijzend be-schikken al kan darç ook, het spreekt van zelf, voorloopig een dergelijke bespreking slechts een niet-bindende zijn. Hier weerom die misselijke opvat-ting alsof Belgie een misdadiger ware tegenover wien men rechten mag doen gelden. Belgie is hét slachtoffer van eenen laffen aanvab; Belgie is de onschul-! dige door den Duitschen hicl omver-| gegooid, tôt bloedens toe geschopt I en vertrappelt. En hier nu^komt de ridderlijkheid 1 van den reus te voorschijn : ,,België, 't zal in mijn bclang zijn later met u in vrede te ieven (ja hij durft te zeg-gen : in vriendschap) welnu laat eens hooren, wat stelt gij voor om van onder mijn knie te mogen opstaan ?" Bij zulk een aanbod hebben wij, kunnen wij maar een antwoord heb-ben" laat af en gaat van waar gij gekomen zijt". Anders handelen ware een lafheid; 't is mannelijker de smart te dragen als men om de rechtvaardigheid lijdt, dan om genade te bedelen". Op het voorstel ingaan ware ofwel bekennen dat de indringer het goede recht langs zijnen kant heeft, schuld belijden, ofwel de oogen sluiten voor een onrechtvaardige daad en er toe bijdragen dat iemand uit een kwade daaa voordeel haie. Het eerste kunnen wij nooit doen, het tweede mogen wij nooit gedoogen. Waartoe zou trouwens zulke beispre-king leiden ? Wij weten hoe Duitschland met zijn afzonderlijke tegenstanders om-springt. De onderhandelingen te Brest-Litowsk zijn nog te recent om ons al dat sabelgerinkel te laten ver-geten. Kan Duitschland België van de beschermende mogendheden los-rukken, dan zal het, steunend op zijn machtspositie en de daaruit voort-vloeiende voorrechten, ons zulk een kleedje aanpassen, dat wij de arme Polen in niets meer zullen moeten benijden. Daarbij, wie van ons zou zich wa-gen om met Duitschland besprekin-gen aan te gaan die „slechts voorloopig en niet bindend zouden zijn" en waartoe geen vaste, scherpe om-lijnde basis wordt aangegeven ? Het standpunt van „Von Hertling blijft nogaltîjdhetzdfde" : wij moeten profijt hebben uit de onrechtvaardigheid, wij moeten er een waarborg in vinden voor onze veiligheid. Ja, zorgt voor uwe veiligheid, maar op een ridderlijke manier, doch siachtoffert het onschuldig België niet; doet het onrecht dat ge sedert drie voile jaren pleegt onverwijld op-houden, en verdedigt dan uw rechten.Wat doet het vreemd, ja pijnlijk aan den rijkskanselier, die zoo juist eene volgens de katholieke zedeleer onverdedigbare positie innam te hooren verklaren : „Het woord door den grooten kerkvader Augùstinuà 1500 jaar ge leden gesproken „justitia funda-mentum regnorum" (recht is de grondslag der staten) geldt ook heden nog en zeker is het, dat alléén .een in al zijn onderdeelen van de grondbeginselen van de rechtvaardigheid doordrongen vrede kans hgeft op duurzaamheid." Is het mogelijk dat hij de tegen-strijdigheid tusschen zîjlne daden, en zijne woorden niet inziet ? Hij neme dan eene les bîj zijnen Duitschen collega Foerster die de vol-gende woorden schreef : Waar blijft bïjv. onze liefde vcor het recht, die alleen vertrouwen kan verschaffen, wanneer men de terrug-gave van België nog altijd als een handelsvoorwerp be-schouwt, terwifl het hier t<?çh een verplichting betrext, die met <Js andere vredesvoorwaarden niet cp één ïijn mag worden gssteîd ? De basis van een volkenbond kan slechts de oprechte wil van elk volk zijn, om volgens het recht te handelen. Die wil bestaat in Italië nog niet, zoolang men daar i nog naar natuurlijke grenzcn ver-io.iigi evenmin bestaat hij blj ons zoolang wij in de Belgische ques-tie niet geheel en al duidelijk spre-ken. Engeland zal het goedkeurtn dat zijn steunpunten in de zeestra-ten afhankelijk van een vo'llcercn-bond worden, waneer bij ons de behandeling der Bejgische quaes-tie de rechtsbeginselen zegevieren sonder weïke een volkenbond zede-lijk onmogeîijk is. JOZEF CALBRECHT. ; VERLAnGEn. Wanneer door 't land de schepen gaan 1 en bol van wind de zeilen staan, ; en schip en zeil in stage vaart 1 ten einder spoeden, ach, dan staart ^ het 00g ze na en ziet hoe 't wijkend want ; verklaint, vervaagt allengerhand ; en eindelijk verdwijnt, — en 't hart ontwaakt en voelt weer de oude smart > en droomt weer van een ver geluk 't staat op, vermant zich, doet een ruk, maar zinkt straks moegestreefd terneelr en zucht : „Wanneer, mijn God, wan : [neer ?" Want God alleen, Die weet den dag wa-arop elk mensch Hem schoïuvenf mag, en Hern aanschouwend 't hart verzaadt tôt 't laatst verlangen ondergaat. i JOSAPHAT. In en om de Interneerings-kampen.i Het as een niet te loochenen feit dat de openbare meendng in Nederland ten ■ grooten deele Belgisch gezind in. In de moeiilijke tijden dit- ook op dit ■ land drukken mogen we vlakaf zeggen dat de Belgen hier een soort burgerïecht verworven hebben dat hun in staat stelt hunne stem te doen hooren waar het ; noodig is en dat Nederland in de mate 1 van het mogelijke aan aile rechtmatige betrachtigingen onzer landgenootesn vol-; doening tracht te geven. Sterk door dat bewustzijn, alsook, door ' de overtuiging dai: deze vriendschappelij-. ke verhouding na den oorlog moet ten : goede komen aan onze boide landen, hebben de Belgische kranten nooit geaarzeld de zakeii~in het iiehi te stelien die vhu aard zouden kunnen zijn eene schaduw te werpen op dezen to'estànd. Vandaag weêr méènen wij het ous tea : pLicht te moeten rekenen de Nederland-sche overheid op een feit te vvijzen dat ■ in staat is bij tahijke Belgen ongenoe-gtrn te verweklcen. I Çen groot aantal ge'ate» erden, die door phunne bewerksteîling in siaat gç* 'weest ziju hunne vrouw en kinderën td doen overkomen, w'erden in het be-nt gelaten van hunne militaire slaapdekens. Men zegt dat dit eene tolérance" was die niet strookt met de reglemçnten. Men zegt ook dat de militaire intendance" nu die dekens noodig heeft. In aile geval heeft nu de overheid bevel gege-ven iin de maand Janùari 'de dekens terug te nemen. Daarvoor werd twee maanden tijd gelaten. Reeds dn verscheidene groepen ziin de dekens binnen geleverd, alhoewel de twee maanden nog'gâet verstreken zijn. Wij meenen te weten dat er vanwcge Belgische autoriteiten voetsia pen aan-gewend zijn geworden om het beve! ;e doen intrekken of te doen ver/arhten Dat men niet ten voile geslaagd is, kan nog geene reden zijn ont) onze overheden : miet te danken voor hunne edcirnoedige 1 pogingen. 1 De Nederlandsche overheid heeft in aile geval toelating verleend aan de gre-huwde geïnterneerden 20 gulden te ver leenen van hun tegoed op de kas de-' afhoudingen in Den Haag, om h en tri staat te stelien ruieuwe dekens aan te koopen. Daar liet nu eenmaal noodig biijkt den maatregel te handhaven, kunnen wij niets anders doen_dan eenige vragen te stelien, ons door de belanghebbende geïnterneerden overgemaakt. 1. Wat zou de intendance, die de de-1 tns schijnt noodig te hebbeai, gecLtan hebben indien al de geïnterneerden. in de kampen gebleven waren ? 2 Worden die dekens niet gefaktu reeid voor rekering der Belgische re-geeiing ? Indien de Nederlandsche re-gevring ze nu terugneemt voor, eigen ge-br\iik, zal dit geene verwikkelingen in de rckeningeji veroorzaken ? Zou het niet praktascher geweest zijn desnoods aan de geiuterneerden. eene afhouding te do^n van h an loon voor sleet of verlies der dekens ? I ,, 3. Daar de Nederlandsche oveihaid oordeelt dat 20 gulden voldoende is om nie uwe dekens aan te schaffen, zou zij niet aan de geïnterneerden de dekens kunnem laten houdem en dit) geld gebruiV ken om zelf dekens aan, te koopen. Voor onze geïnterneerden komt het loch>'over-een uit of zij 20 gulden betalen aan de regeering of aan een handelaarj 4. Zou. men ten «lotte nog niet een paar maanden langer kunnen wachteo hebben om de dekens terug te nemen tôt dat de grootste kioude voorbij was ? 5. E11 eindelijk zou de Nederlandsche overheid aan onze geïnterneerden niet kunnen toestaan voorschottrsi te vragen op hun tegoed in Den Haag, als rij in andere moaîijke toestanden verkeeren, ziekte, werkloosheid, geboorte van cen kind, enz. ? ) Al deze vragen wellen heel n*rmirlljfc op bij onze vrienden die het besluit treft, Wat er ook van zij, eehdge vrienden van de geïnterneerden hebben aan een dekenfabrikant zijne prijsopgave ge-vraagd, om te onderzoeken of men door gezamenlijke aankoop g»ene. veitrânciic rang van prijs zou kunnen bekomen. Toc-komende week deelen wij het résultat mede van hunne pogingen. E. van Qmquebeke. BERICHT. hebben al de aan vragen naar ««I overgemaakt; ain; (Mr. Van Quaquebeke, Drttt 12, Utrecht. ^ le Blad Zondaçj 3 Maai*t ISIS. le Jaargang No 49 " IIIUUUUUjuuudlIBHm ■■...... ni.»» .T .. Il II II II II ■!! Il If'M II U M If II 11 iniBH h —

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.