— le Blad Zondag 3 Maart 1918. » ww mrymnnrgyfwrifiwwftwf^i' im mwww» 1® Jaargang 3nnraanuuuuuuciuï«3u Mo 49 irmrtnnrwi De Klok uit België REDACTIE EN ADMINISTRATtE ! WILLEM ll-STRAAT 56 - TILBURG jj TELEPH. 744 • POSTBUS 23 {' înnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnfîniwînnMV, IW1JN MAAM IS RORLAND ALS IK KLEP, IS 'T STORM ALS IK LUID IS T ZEGE ABONNEMENT) '• 3 Voor HOLLAND n. 1.00 per Kwtsrtaal -S Voor BU1TENLAND ri. 1.25 PRMS PER NUWMER: (S CENT !| Von Hertling over België. Toen ik Woensdag de bladen opensloeg en de redevoering van Von Hertling overlas, ben ik opge-sprongen van verontwaardiging I Neen, dat had ik nooit gedacht van den rijkskanselier. Wel wisten wij reeds dat hîj de schuldbekente-nis van zijnen voorganger durfde te verloochenen, en den inval in België trachtte als wettig te verdedigen, maar dat hij den Paus er bîj sleurde oin de martelie, waaronder België [ijdt te verrechtvaardigen ,dat vond îk al te kras. Ik denk hier geheel bijzonder aan onze houding tegenover België. Herhaaldelijk is vanaf deze plaats gezegd, dat wij er niet aan denken België te behouden, den 'Belgischen staat rot een deel van het Duitsche rijk te maken, dat wij '.evenwel, geiiik dat ook in de Pauselijke nota van i Augustus van hw vorig jaar wordt uiteen-gezet, bereiligd moeten zijn tegen het gevaar, cbt dit land, waarmede wij, na den oorlog weer in vrede en vriendschap leven willen, een opmarschgebiâd of het voorwerp van vijandige kuiperijen worde. Ziedaar de woorden door Von Hertling in den rijksdag op 25 Febr. 1.1. uitgesproken. Ik heb oogenblilk-kelijk naar de nota van Zîjne Heilig-heid gegrepen, en ziehier wat ik iees : „maar nu, deze vreedzame over-eenkomsten met hunne zoo groote voordeelen, zijn onmogelijk zonder de wederzijdsche teruggave der nu oezette grondgebieden. Derhalve moet er vanwege Duitschland volledige ontruiming wan Belgie plaats grijpen met waar-borg voor dezes voile politieke, militaire en economische onafhankclijk-heia van welke mogendheid ook". Hij, die dezen tekst door een onge-kleurden bril wil lezen en daarna. tracht te begrijpen moet bekennen dat de Paus hier bizonder Duitschland in 't 00g heeft, Duitschland, pdat misschien wel geneigd was België terug te geven, maar met dien rverstande dat het onder Duitsche politieke, of militaire, of economische invloed zqu blijven staan. De Paus eischt algeheele, alzijdige onafhan-kelijkheid voor ons land en waar-Bchijnl'ijk om de beschuldiging van partijdig-zîjn te ontgaan, voegt nij ,erbij „tegenover welke mogendheid ook", want Duitschland alleen had die onafhankelijkheid feitelijk geschonden. De Paus wilde niet, dat Belgie ten nadeele van Duitschland een op-marschgebied of een voorwerp van; vijandige kuiperijen zou worden,, maar hij wou nog veei min dat Bel-: gie een tweede maal als opmarschge-bied door Duitschland tegen Frank-rijk en Engeland gebruikt werd. Moet men dan niet met beslistheid protest aanteekenen tegen die eenzij-dige en glad verkeerde uitlegging van de Pauselijke nota, immers bîj de verklaring van den Rijkskanselier krijgt men den indruk alsof Benedic-tus XV in zijn nota zou gesproken hebben van zulke Belgische onafhankelijkheid die uitsluitend Duitsch-lands veiligheid waarborgen zou. Er is xneer: Von Hertling spreckt Dver België als over een gebied dat volgens t' recht bezet werd, en de Pauselijke nota wordt in 't raam van : ïulke onderstelling te pas gebracht. : Dat is tinfair, Rijkskanselier : gîj weet immers door kardinaal Gasparri < dat de Paus den inval in Belgie — : dus ook de bezetting — als eene 1 onrechtvaardigheid brandmerkte. Gij moet dus begrijpen dat ,,onze algeheele onafhankelijk tegenover welke mogendheid" waarover Bened. XV gewaagt, dan eerst ter sprake komt als gij België zult ontruimd hebben. Want Hij, de beschermer der zede-lijke wetten moet eischen dat uwe positieve onrechtvaardigheid tegenover Belgie door u hersteld worde, alvoïens Hij met u over het verdere lot van ons vaderland praten kan. En nu gaat de Rijkskanselier verder : Over de middelen om dit d ;el te bereiken en daarmee de zaak van den algemeenen wereldvrede te dienen moet in bevoegde krin-gen onderhandeld worden. Indien derhalve een voorstel in deze richting van de tegenzijde zou komen, b.v. van de regeering te Havre, dan zouden wij over sulk een voorstel niet afwijzend be-schikken al kan dan ook, het spreekt van zelf, voorloopig een dergelijke bespreking slechts een niet-bindende ^zijn. Hier weerom die misselijke opvat-ling alsof Belgie een misdadiger ware tegenover wien men rechten mag doen gelden. Belgie is het siachtoffer van eenen iaffen aanval ; Belgie is de onschul-Jige door den Duitschen hiel omvcr-jegooid, tôt bloedens toe geschopt în vertrappelt. En hier nu komt de ridderlijkheid >ran den reus te voorschijn : ,,België, t zal in mijn belang zijn later met u 11 vrede te ieven (ja hij durft te zeg-jen : in vriendschap) welnu laat eens aooren, wat stelt gij voor om van on-ler mijn knie te mogen opstaan?" Bij zulk een aanbod hebben wîj, cunnen wij maar een antwoord heb-)en" laat af en gaat van waar gij jekomen zijt". Anders handelen ware een îafheid ; t is mannelijker de smart te dragen ils men om de rechtvaardigheid lijdt, lan om genade te bedelen". Op het voorstel ingaan ware ofwel >ekennen dat de indringer het goede echt langs zijnen kant heeft, schuld >elijden, ofwel de oogen sluiten voor :en onrechtvaardige daad en er toe )ijdragen dat iemand uit een kwade laaa voordeel haie. Het eerste kunnen wij nooit doen, îet tweede mogen wij nooit gedoogcn. /Vaartoe zou trouwens zulke betepre-■ing leiden ? Wij weten hoe Duitschland met ijn afzonderlijke tegenstanders om-pringt. De onderhandelingen te îrest-Litowsk zijn nog te recent om ms al dat sabelgerinkel te laten ver-feten. Kan Duitschland België van Le beschermende mogendheden los-ukken, dan zal het, steunend op zijn lachtspositie en cle daartrit voort-loeiende voorrechten, ons zulk een ileedje aanpassen, dat wij de arme 'olen in niets meer zullen moeten ienijden. Daarbij, wie van ons zou zich wa-;en om met Duitschland besprekin-;en aan te gaan die „slechts voor-Dopig en niet bindend zouden zijn" n waartoe geen vaste, scherpe om-jnde basis wordt aangegeven ? Het standpunt van ,,Von Hertling lijft nog aliîjd hetzclfde" : wij moeten rofijt hebben uit de onrechtvaardig-eid, wij moeten er een waarborg 1 vinden voor onze veiligheid. Ja, zorgt voor uwe veiligheid, maar p een ridderlijke manier, doch lachtoffert het onschuldig België iet; doet het onrecht dat ge sedert drie voile jaren pleegt onverwijld o houden, en verdedigt dan uw rec ten. Wat doet het vreerild, ja pijnli aan den rijkskanselier, die zoo ju: eene volgens de katholieke zedele onverdedigbare positie innam te ho ren verklaren : , „Het woord door den grooti kerkvader Augustinus 1500 jaar , îeden gesproken „justitia fund mentum regnorum" (recht is < grondslag der staten) geldt o< heden nog en zeker is het, d alléén een in al zijn onderdeeL van de grondbeginselen van < rechtvaardigheid doordrongen vi de kans heeft op duurzaamheid 1s het mogelijk dat hij de tege strijdigheid tusschen zijtne daden, 1 zijne woorden nièt inziet ? Hij neme dan eene les bîj zijn< Duitschen collega Foerster die de v< gende woorden schreef : Waar blijft bijv. onze liefde vc het recht, die alléen vertrouw< kan verschaff en, wanneer nu de terruggave van België n< altijd aïs een handelsvoorwerp b schouwt, terwijl het hier tach e verplichting betreft, die met i andere vredesvoorwaarden niet ( één lijn mag worden gesteld? I basis van een volkenbond k; slechts de oprechte wil van e volk zijn, om volgens het rec te handelen. Die wil bestaat Italië nog niet, zoolang men da; nog naar natuurlijke grenzen ve langt evenmin bestaat hij bij o; zoolang wij in de Belgische que tie niet geheel en al duidelijk spr ken. Engeland zal het goedkeurt dat zijn steunpunten in de zeestr ten afhankelijk van een vollkero: bond worden, waneer bij ons < behandeling der Bejgische quae tie de rechtsbeginsden zegevien 2onder werke een volkenbond zed lijk oaimiogelijk is. JOZEF CALBRECHT. VERLffllBEn. Vanneer door-'t land de schepen gaa în bol van wind de zeilen staan, :n schip en zeil in stage vaart en einder spoeden, ach, dan staart iet 00g ze na en ziet hoe 't wijkend wai erklednt, vervaagt" allengerhand n eindelijk verdwijnt, — en 't hart ntwaakt en voelt weer de oude sma n droomt weer van een ver geluk.. , t staat op, vermant zich, doet een rul iaa.r zinkt straks moegestreefd terne< n zucht : „Wanneer, mijn God, war [neer ?" Vant God alleen, Die weet den dag 'aarop elk mensch Hem schouwenf ma; n Hem aanschouwend 't hart verzaac ot 't laatst verlangen ondergaat. I JOSAPHAT. n en om de Interneerlngs kampen. Het is een niet te loochensn feit d; e openbare meemRg in Nederland te rooten deele Belgisch gezind in. In de moeilijke tijden dit' ook op d md drukken mogen we vlakaf zegge at de Belgen hier een soort burgertecl erworven hebben dat hun in staat ste unne stem te doen hooren waar h< oodig is en dat Nederland in de mal an het mogelijke aan aile rechlmatig etrachtigingen onzer landgenooten vo oening tracht te geven. Sterk door dat bewustzijn, alsook doc e overtuiging dat deze vriendschappeli e verhouding na den oorlog moet te oede komen aan onze boide landen, hel en de Belgische kranten nooit geaarzel de zaken an het lieht ta stelie'i die v-.tu aard zouder. kv. men zijn eene schaduw te werpen op dezen toestand. Vandaag weêr meenen wij 'net 011s tftv pliait te moeten rekenea de Nederland-sche overhdd op een fèit te wij/.en dat in staat is bij talrijke Belgen ongenoe-gc-u te verwekken. I Een groot aantal ge:iter»:eerden, die door hunne bewerksceUing in s'aat ge-'weest zijii hunne vrouw en kinderen te doca overkomen, w'erden in het bezit gelaten van hunne militaire; slaapdekens. Men zegt dat dit eene ,,tolérance" was die niet strookt met de" reglementen. Men zegt ook dat de militaire intendance" nu djie dekens noodig heeft. In aile geval heeft nu de overheid bevel gege-ven in de maand Jariuarl de dekens terug te nemen. Daarvoor werd twee maanden tijd gelaten. Reeds in verscheidene groepen zijn de dekens binnen geleverd, alhoewel de twee* maantlen nog niet verstreken yijn. Wij meenen te weten dat er vanwege Belgtsche, autoriteiten voetsia^pen ann-gewend zijn geworden om het beve-! te doen intrekken of te doen ver/achten Dat men niet ten voile geslaagd is, kan nog g^ne reden zijn oni( onze overheden miet te danken voor hunne edz.moedige pogingen. 1 De Nederlandsche overheid heeft in aile geval toelating verleend aan de ge-huwde geïnterneerden 20 gulden te ver leenen van hun tegoed op de kas dfw afhoudingen in Den Haag, om hen in staat te stellen niieuwe dekens aan te koopen. t Daar het nu eemnaal noodig biijkt den maatregel te handhaven, kunnen wij niets anders doen dan eenige vragen te stelion, ons door de belanghebbende geïnterneerden overgemaakt. . 1. Wat zou de intendance, di'e de de-! tns schijnt noodig te hebben, gedaan hebben indien al de geïnterneerden in de kampen gebleven waren ? 2 Worden die dekens niet gefaktu reeid voor rekeniing der Belgische regeering? Indien de Nederlandsche re-go..ring ze nu terugneemt voor, eigen ge-bna'k, zal dit geene verwikkelingen in de rckenlngen veroorzaken ? Zou het niet praktàscber geweest zijn desnoods aan de geïnterneerden eene af houding te doen van hn loon voor sleet of verlies der dekens ? t |, 3. Daar de Nederlandsche overheid oordeelt dat 20 gulden voldoende is om ndeuwe dekens aan te schaffen, zou zij niet aan de geïnterneerden de dekens kunnen laten houden en dit? geld gebruû-ken om zelf dekens aan, te koopen. Voor onze geïnterneerden komt het tocly'over-een uit of zij 20 gulden betalen aan de regeering of aan een handelaao' 4. Zou men ten «lotte nog nier een paar maanden langer kunnen wachten hebben om de dekens terug te nemen tôt dat de grootstc kpude voorbij was ? 5. E11 eindelijk zou de Nederlandsche overheid aan onze geïnterneerden niet kunnen toestaan roorschottrn te vragen op hun tegoed in Deai Haag, als rij in' andere moedlijke toestanden verkeerm, ziekte, werkloosneid, geboorte van oen kind, enz. ? 1 Al deze vragen wellen heel nartrarlijlc op bij onze vrienden die het besluit treft, Wat er ook van zij, eendge rriendestï van de ge'interneerden hebben aan een dekenfabrikant zijne prijsopgave g«-vraagd, om te onderzoeken of men dooe gezamenlijke aankoop geene vernidi>d«-îing vaj\ prijs zou kunnen bekomen. Tou-komende week deelen wij het resultaaC mede van hunne pogingen. E. van Qwaquebeke. BER1CHT. Wij hebben al de aanvragen mar fnert overgemaakt dan; iifr. Van Quaquobefce, Drill 12, Utrecht. J

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.