DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschljnende Dit blad is VOOR DE BELGISGHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijflien Fransche en Nederlandsohe exemplaren. HBT LEYEN OP HET BBLGISCH FRONT I k Wsg van Woamen naar Dixmuiden Uit een officieel Belgisch Lcgerbericht : In den nacht van 11 op 12 Juli 191 y heeft een detachement, nitgezonden op den weg van. Dixmaiden naar Woumen, esn vijandclijk?n troep ontmoet en dezen aangevallen. Een hevig gececht volgde, tijdens hetwelk de Duitschers zware verliezen leden en 3 gevangenen moesten achterlaten. I Sedert twee dagen bezetten wij do loopgraven |*an eerste linie, toen wij bevel kregen des lachtsinde neutrale strook te patroeijeeren ; Bjftien man van mijn compagnie, die aan derge-Kjke tochtjes gewend warea, bodcn zich onmïd. Bellijk aan. I Bij 't vallèn van den avond, onder bevel van ■en Iuitenant die oin zijn kalnvea moed bekend itond, verlieten zij onze loopgraven oni 't avon-lurle beproeven. Ik vergezelde ze als brankar-lier. Wij gingen op weg, vastberaden eenige ■evangenen inee te brengen. Wij wisten inder-laad dat de vijand rond dien tijd veel patroel-jeerde.l'tWeer had onmogelijk beter kunnen zijn : Een nacht juist donker genoeg, een tamelijk Oichten nevel, een gunstig siilzwijgen van men-|chen en dingen. Eens een waterloop over, slui->en wij op handen en voeten door het hooge, Tochtige gras, tôt aan een eerste vaart. waar-■cliter wij — ik hoef ni et te zeggen met hoeveel ipanning—een Duitsche compagnie booren die )ezig is het een of ander nachtelijk werk uit te pocren. Helaas ! niets te doen. Dit wild zal ons ontsnappen : Het is al te goed bewaakt door het pansai dat er ons van scheidt. I Oferigens, dat is onze opdracht niet. Na dan jO^aen weinig te zijn verder getrokken 01a de part over te steken die zich op onze linkerflank ■strekte, zetten wij onzen avontuurlijken tocht Nen donkeren nacht voort. Wij rukken heel N'zichtig vooruit ; dikwijls blij ven wij staan, Ple hoop door het duister heen het een of Mer gerucht te vernemen. Maar niets ! niets to looren en niets te zien ! [Plots korat een onzer verkenners terug en eut ons met veel gebaren dat hij, een weinig «irons, op den linkerkant, een Duitsche voet-Itog over de vaart heel't outdekt. An ! die kerels zijn buiten gekomen ! Van dan psoosbesluit genomen : Wij zullen ze kriigea, pend ofdoodl IVijf minuten later waren wij tirailleurgewijze p spreid vôôr de voetbrug, en keken uit al ??., jn den donkeren nacht waaruit ieder drîlt viiand lcon opdagen. Niemand «s7aan et gevaar. Onze eenige bekommering . « le te verrassen », een enkel verlangen in liarten : « Ze te krijgen ». J'aw... zulien wij ze krijgen? Het wordt KM 'i0mt meer en meer op en het L r i uit- Vermoeid te wachten, heeft de oerder reeds besloten heen te gaan. Wij fij^n aaQ 0m D°S WUt langeF in kiuderlaag te 1 ^as een goed gedacht. ^aui'ice, hoort gij geen stappen ? wIkgeloofvanja... *■ Stilte ! Zeker! Men hoort stappen, daar vlak vôôr ■ ■ îaaijwaarergens juist ? Op welken afstand. l«aa rj;' Wle komt er? — Zeker Duitschers, - met hoeveel zijn ze ? Twee of drie ofwel sterke groep ? («Upi?ei\vSSC'le,n.?s weer drukkende stilte inge-Iti ' aa)'schijulijk hebben de mannen die 'm 1» ?, ^v,aren °P hunne beurt hait gehoudeu UJï*™-. j trachten de duisternis te ^ eu en luisteren uit aile macht. ,«MM1!0nZrt°estand wel hachelijk. Tamelijk Lfti . nze llniei wordt achter ons de weg ver-Liu ,.l01' e.ene vaart, waar de zoo juist o«t-r - V)j*ud uog sleeds a«ia iiet werk is. Deae kan vooruit rukken en ons op den linkerkant nagerioeg den weg afsnijden. Ook trekken wij een weinig terug naar onze steliingen oui zoo niet in den rug beschoten te worden. Fuut ! fuut ! fut !... Ze fluiten. Die Duitschers denken aan niets ! Hun aan-voerder heeft zoo juist hetsignaalgegeven, want zij hernemen hun marsch en wij maken gebruik van het gerucht dat zij zoo maken ora het ge-luid van onze eigen beweging te verdooven. Als wij weer stil houden, hooren wij niets meer. Eenige minuten gaan voorbij en weer hooren wij de stappen, ditmaal meer nabij. Maar men zou zeggen dat zij naar den rechterkant af-buigen. Neen, dat niet, die heeren mogen ons niet ontsnappen. Wij zelf, wij nemen meer redits. Hebben de MofTen onraad gemerkt? Onge-twijfeld, want wij hooren zeer duidelijlc, op twintig of dertig meters afstand, een stem die beveelt : a Geben Sie acht ! Machen Sie die Flinte fertig! » Welk een oogenblik ! Welke kriebeling in onze vingeren, die reeds op den trekker drukken ! Hoeveel vastberadenheid in de hand die reeds de laadpin van de doodelijke Mills granaat los-rukt... Welk een hoop ! Èen voorsmaak van de zege ! Twee groepen menschendie elkaar zoeken; die in den donkeren nacht als ware 't achter clkander snuffelen. Bandieten die misschien het rantsoen van hun misdaden gaan betalen ! Hel-den die aan het vaderland misschiea hethoogste o£fer gaan brengen. Wee den eerste die zich zal toonen! En die eerste... o zege!... het is een Mof! Dertig koppen hebben zich vertoond en onmid-dellijk over de zwijgende vlakte, te midden van de duisternissen van den nacht, weerklinkt bondig en dringend het bevel, dat u wreekt, o ! dooden die hier in de vlakte begraven liggen, ea dat u bevrijden zal, o ! mijn broeders onder den Duitschen hak, — het bevel : « Vuur ! » Acht en twintig kogels fluiten, dicht opeen en doodelijk, en de handgranaten ontplofTen en zaaien rondom den dood. De vijand is talrijk; hij antwoordt. Ons vuur verdubbelt en weldra, bij den kreet : <1 Leve de Koning ! » stormen wij op de gevloekte Duitschers ! Eenige stakkerds steken de armenin deluchten doen 1 Kamarad ! » Men maakt er zich van mees-ter ; zij worden ontvvapend. Maar het alarm is gegeven. Van uit de vijandelijke liniën gaan er vuurpijlen op die trachten het geheim van dezen nacht te doorboren. Door deze verlicht door-zoeken wij ons slagveld ! Zeven of acht lichamen liggen daar neer. Ik lief een paar Duitschers op die levensloos ten gronde vallen. Ik raap er een derde op, een onderofficier, diezwaar gewond is maar toch nog kan vervoei'd worden. Geen van de onzen werd tôt nog toe getroffen. Wij trachten nog eenige Duitschers op te hefl'en, als een goed gevoed geweervuur, vergezeld van het geklapper van een Duitsch machinegeweer, Eich doet hooren: Wij zijn ontdekt ! — Wij moeten terugkeeren, beveelt de Iuitenant ! Eu wij zijn weg met onze drie gevangenen. Op dit oogenblik ontploffen eenige granaten, gekomen van men weet niet waar, juist aan onze zijde. Eene van hen ontploft tusschen twee mijner makkers, den Duitschen onderofficier dieu ik vervoer, en ik zelf. Mijne twee makkers zijn getroffen. Beiden komen naar mij toe en hebben nog den moed te glimlachen : « 't Is niet erg ! Laat ons'gauw naar den hulppost gaan. t Door de voclitige vlakte heen, langs slooten en prikkeldraad, bereiken wij zonder hinderpaal onze voorposten waar onze wapenmakkers, vol vreugde over den uitslag van onzen tocht, ons als ware overwinnaars onthalen. Onze opdracht werd volbracht. Wij braehten drie gevangenen mede wier verklaringen zeer nuttig kunnen zijn. Na den genesheer te hebben geholpen bij het verzorgen van de slachtoffers, die gelukkig niet talrijk en ook niet zwaar gewond zijn, keerde ik terug naar miju dekking om er wat rust te ge-nieten.Maar mijn slaap was onrustig. Ik hoorde te veel granaten ontploffen en ik wist geen weg met al de Duitsche onderofficieren die ik terug naar onze liniën moest brengen. P. Lange, Brankttrdtar, De Veldslag in Vlaanderen Enkele bijzonderheden nopens den vooruiigang der Fransch-Britsclic troepen Britsch front in Vlaanderen. De vooruitgang der Fransche en Britscha troepen in den midden sector en den noordelij-ken sector van het aanvalsfront liep, ondanks 's vijands verwoeden weerstand, overeenkoin-stig de vooruitzichten uit. De infanterie moest door een door granaten doorploegd en hier en daar met poelen doorsne-den terrein vooruit rukken. De talrijk© hoeven en huizen, die dit terrein bedekten, waren in zôôveel stevig gebetonneerde steunpunten inge-richt, en moesten om de beurt bemachtigd worden. Dank zij het prachtwerk der artillerie en der onverschrokkenheid der infanteristen,waren de verliezen der bondgenooten uiterst gering. Een stond, werdeu de Fransche troepen vôôr de hoeve van Ch;«npaubert staande gehouden, door een heftig machinegeweervuur dat uit deza hoeve hun kwam toegeknetterd. In stede vaa ten prijze van zware verliezen, toch maar vooruit te x-ukken, verstopten de aanvallers zich in halven kring in de granaatLuilen en brachteu het commando op de hoogte van d^n toestand. Na enkele minuten, trok de zware artillerie, bij het inschieten door infanterie- en artillerie-waarnemers geleid, lxare vuren op deze wij lise h a il s samen. Het bonken der projectielen op de betonnen wanden, die werden ai'geschilferd, noopte de overlevende Duitschers, ten getalla van veertig man, tôt overgave. De bevelvoerenda officier kwam met de witte vlag uit de schans. De gewaarschuwde artillerie slaakte het vuur en het gansche garnizoen gaf zich over. Op de Brienne-hoeve, na een korten weerstand, en zich omsingeld ziende, gaven de bezet-ters zich iusgelijks over. Een verwoede stvijd werd om de bezitling van Langemarck gcle^ erd. Eene zulkdanige artillerie-voorbereiding had daar plaats.dat dedorpshuizen letterlijk van den bodem werden weggevaagd. Geen muurvak bleef recht. Zoo wordt b. v. da ligging van het kasteel van Langemarck, nog enkel door de tusschen het kasteel en de dienst-' bodenwoniugeu aangelegden kasteelvijver aan-gewezen.De kelders van de Rirte-hoeve, bedekt met eene twee meter dikke betonlaag, weerstonden aan het beuken der zware granaten. Maar. waar de macht te kort schiet, gelukt de list. Enkela Britsche mitraljeurs slaagden er in deze op vol-gende wijze te bemachtigen. Vaa granaatkuil naar granaatkuil sluipend, geraakten zij tôt aan de betonnen wanden, en staken den loop vaa een machinegeweer door een der schietgaten van het vijandelijk fortje. De Duitschers werdeu voor het meerendeel neergebliksemd en stuikten de eene op den andere ten gronde. Zij, die niet werden geraakt, waren overgelukkig zich te kunnen overgeven. In de herberg « Den Zoeten Inval » had men eene ruime dekking in béton gebouwd. Nagenoeg een peloton had zich daar tijdens de bescliieting komen nestelen, na zorgvuldig de stalen deuren te hebben dicht gemaakt. De Britsche grenadiers, die dit werk hadden overrompeld, slaagden er niet in daar binnen te dringen. De Duitschers, die geene schietgaten hadden, konden zich niet verdedigen. Na een halve uur werd een stalen deur wat op hare riggels verschoven : Eene witta vod, daarna eene hand kwam te voorschijn. De overgave begon. Op de Wurst hoeve had er een verwoed ver» weer plaats. Flots — men weet niet hoe — ont» stond er vuur binnen de schans, en er bleef den Duitschers slechts over, met opgeheven handen naar buiten te stormen. Op dit aanvalsfront van 11 kilometer, botsta de infanterie, in stede van loopgraven te hebben te vermeesteren, op geduchte gebetonneerde wijkschansen. De heerlijke moed der manschap-pen en de prachtige artillerievoorbereiding lietea den troepen toe heel gezwiad het bepaald doel-wit te bereikea. a- Matagne, 23 Ang-ustus 1917 Nirmmer 464

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.