30 October 1915 Nummer 180 den Binsdag, Donderdag en Zaterdag versehijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron # of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. ROISRIJKOLADZIJDEN ' Eaigt Stlditjaiu ni ket Z* Rt|iaut laprs îs sast. {Vervolg) Binnen in het voor drie vierden vernielde ge-bouw, greep er eeii ijselijk drama plaats. De officieren die de Staven uitmaakten van de 16° gemengde brigade en van het 2e jagers waren nauweiijks — het was ongeveer 2 uur 's na-middags — het stadhuis binnen getreden om er den dienst over te nemen van de Staven der 11* en 12' linie-regimenten, die rondom kolonel Jacques geschaard stonden, of een granaat van 21 .ontploft in de groote zaal, juist naast de zaal van het Sckepencollegie, waar de officieren zich be-vonden.De ontploffing weergalmde lijk een verschrik-kelijken douderslag. De luchtverplaatsing was zoo geweldig dat in de Schepenzaai deuren en vensters werden afgerukt, terwijl stoelen en tatels tegen den muur werden geslingerd. Als bij mirakel, is er niemand van de Staven getrof-fen, en het eerste oogenblik van verschrikking Toorbij, stortten allen naar de naburige zaal. (Het ijselijkste tafereel dat men zich voorstellen kan, trof daar hunne oogen. Een vijftigtal mannen, gegradeerdei en soldâtes waren in de zaal op het oogenblik van de ontploffing. Op den slag gedood, ol'wel verschrikkelijk verminkt ol' gewond, lagen zij daar nu te midden van een vorineloozen hoop puinen, onder de overblijfsels van de ingestorte zoldering. Her-senen en bloed bedekten de waggelendc muren. Men kon geeu stap doen, zonder op eenen men-schelijken. romp of stulc gereten ledematen te trappen. Uit dien hoop overblijfsels, steeg er nog ver-' doofd gekreun en smartkreten op. En luider dan al deze kartverscheurende klachten, klonk bij teehenpoozeneen vreeselijkgehuil, dekreetvan een verschrikkelijk gel'olterd wezcn. Om de oorzaak op te sporen van dit onuitsprekeHjk îij-uea, konden de redders, die naar dè plaats van waar dezen wanhopigen rocp was opgestegen, zicji slechts richten naar de bloedige sporen die °P hft kalkpnin zichtbaar waren. Bij het opraimen van dien afval, zagen zij het verschrikkelijk verpletterde lichaam van een ]°ng so'daat te voorschijn konieu ; hec hoofd Tohnde nog slechts een bloedôrigen klomp vleesch ; de buik, die door eeneverschrikkelijke granaatscherf open gereten was, liet de ver-scheurde ingewanden bloot. En daar de redders aen ongeluklvige verder vrij maakten, zette een laatste zucht een einde aan zijn lijden. HaU'zinneloos, onbekwaa;n om ditverschrikke-'jke scliouwspel langer aan te zien, stort een der aanwezigen naar de (leur, die een marine fusilier, °P schildwacht, nog sehijnt te bewaken. Hij staat onbeweeglijk tegen den muur, het hoofd weinig gebogen, het bovenlichaam wat ineengezakt en steunende op het geweer, dat nsschen z:jne beenen rechi staat. De mari die ez® P-aats van verschrikking wil ontvluchten, 1 eett dea kolf van het wapen even aangeraakt, i aan/achter hem, stort plots het licbaum van „ n ?a™iefusilier met een dof geluid op den Ty0,^ .. Sc^ildwacht was nog slechts een lijk. i u j. '1Rm> zijn twee soldaten, die er in g ukten zich vrij te maken uit de overblijfsels Jarmede zij bedekt waren, tôt aan den muur f-i ln'dden van eenplas bloed. Aan een beic*en is een been afgerulit, de andere heeft j11,a™? °P de hoogte van den schouder verbrij-kii k. i'eunen jammerlijk. Mçt snikken, die is eIrUCfr e-'°°S V.'ac"3t te weerhouden, in de stem, ihur er bi.i de arme jongens gekomen om i-, ' meteen paar woorden van hoop en troost op te beuren : Wat m°ed, vrienden : de geneesheer zal Fn »°me?. ! hij heeft het zoo druk. » tracht 0^c*er het hoofd afwendt en ioude 1tranen te verbergen die hij niet weer-aim ,;\l' ^aat man met den verminkten \ i ?P jte.n ('6 wool'den ontvallen : ben ' î1 ja' za^ zeker nu wel werk heb- , ' c ' ^ doktOftr Wil r~irr/j. Kum»t «rnl En zonder verder eene klacht te laten hooren zullen de twee soldaten daar blijven, en trachten de koorts te overmeesteren aie zich langza-merhand van hen meester maakt, terwijl zij om beurten een slok doen uit eene flesch wijn die als door een wonder te midden van al die verwar-ring heel gebleven is. En een weinig later, door een waandenkbeeld gedreven, zal de man met éénen arm, zijne laatste gedachtenbijeenrapen omhet verloren lichaams-deel te gaan opzoeken uit den vormeloozen hoop overblijfsels. En in de zinsvei'bijstering die zich meer en meer van hem meester maakt, hoort men hem steeds hardnekkig hetzelfde herhalen, terwijl zich de gezonde hand op het verminkte lichaamsdeel vastkrampt : « De Moffen zullen hem niet hebben; de Moffen zullen hem niet hebben. » Men zal nooit kunnen verhalen door welke wonderen van opoflering en toewijding, men er in gelukte de gewonden te helpen. Bij de slacht-offers bevond zich ongelukkiglijk dokter Thieren, een dappere onder allen, die te Eppeghem door de Duitschers gevangen, er in gelukt was te ont-snappen, en pas sedert eenige dagen het régiment 2e jagers op den Yser had vervoegd ; dokter Henariclox stond er dus bijna alleen voor om al die lijders te helpen, in afwachting dat de gevraagde ambulancie de gewonden uit deze hel kwam verlossen. Hij toonde zich verheven zonder meer ; wijdde overal eiï aan allen zijne zor-gen tôt laat in den naeht, om nog al deze onge-ïukkigen te redden die reeds door de dood wor-den beloerd. Op Dixmuiden wordt het bombardement nog steeds onvermoeibaar voortgezet. Overal woedt de brand. Zonder ophouden regent het granaten rondom het stadhuis dat reeds in puin ligtendat ieder oogenblik nog dreigt de laatste ov -rleven-den te bedelven. Met behulp van eenige hçldhaf-t.gen" deed dokter Hendrickx dan de gewonden naar de kelders van het oude gebouw dragen waar men, meer dood dan levend, den ouden portier ontdekt, die daar eene schuilplaats had ggzocht van af dat de eerste kanonschoten zich boven de yfad lieten hooren. Des nachts eindelijk, na uren van onuitspre-kelijicen angst, rijdt een Engelsche ambulancie door de straten van het brandende Dixmuiden en, onder den voortdurenden hagel granaten, te midden van het opeengestapelde puin, in den . laaienden gloed der bran den, kwam zij aan het stadhuis de laatste gewonden weghaïen en ezn einde aan al het onzeggelijk lijden stclleu. Eenige weken later, aisof het verschrikkehjke t . eurspel slechts een boozen droom v/are geweest die nu reeds half was vergeten. zullen de verminkten die als door een wonder aan deze ver-schrikkeljjkô dood zijn ontsnàpt. reeds al hunne zielssterkte hebben terug gevondeiK en in hunne vreugde van nog in leven te zijn, zullen zij zelfs spgtten met het verschrikkelijke avontuur. De sergeant Yan de "Weyer, een der adjuneten van majoor Leblanc, die zwaar aan den arm werd gewond en dit Jichaams ieel moest laten afzetten, zal uit Engelan^, waar hij geëvacueerd werd, het volgende schrijven aan cén zijner malt-kers, die zich in de loopgraven aan den Yser bevindt: «c Wees maar hiet verwonderd als ge mijn geschrift niet meer herkent. Ik sehrijf u met de linkerhand en ben dat nog niet gewend. Want ik moet u zeggen dat men mij den rechterarm heeft afgezet. Dat is het gevolsf van het ongeval dat mij te Dixmuiden is overkomen ; ge zult het u wel herinneren, op den dag dat er een tram A) ontspoorde in de groote zaal van het stadhuis. Maar ik heb geluk gehad er met één arin minder af te komen. Ook stel ik het zeer goed en hoop u allen weldra in goede gezondheid terug te zien. » « Een tram ! » zoo zegde tôt besluit dè jager, die dezen brief van den afwezige aan de maklcers luidop voorlas, terwijl eene rillinghexn nog door de leden voer bij de herinnering aan dien ver-schrikkelijken dag, a de sergeant had wel kunnen zeggen « een bloktrein ! » (Wordt voortgezet.) 1. Men moet weten dat het eigenaardige geluid, door de zware granaten (21, 28, onz.) in hunne vlucht voort-gebraeht. en dal heelemaal doet denken aan het rollen Het Oorlogskfuis osizer Oapperen Ziehier de tekst van het heerlijk verslag gericht aan den Koning door den minister van oorlog, baron de Broqueville, bij het aan Zijne Majesteit ter onderteekening voorleggen van een wet-be- • sluit, waarbij een Oorlogskruis wordt ingesteld, en dat wij reeds gepubiiceerd hebben in ons jongste nummer : Sire, Se&ert meer dan een jaar, strijdt het léger, onder het hevel XJwer Majesteit, met onverzwakte t&aiheid en heldhaftigheicl. , Zijn moed. zijn verheven moreel getuigen onop-houdend dat de eer der Natie in geene meer dappere handen kan toeverlroawd w or den. Door zijn léger zal België steeds meer fier en steeds meer vereerd leven. Het ware wenschelijh dat de afzonderlijk dis gezamehjk op zooveel slagvelden aan den dag gelegde militaire deugden openbaar bevestigd werden door eene huitengewone en voorname ■ getuigenis van dapperheid. Het instellen van het Oorlogskruis beaniwoordt aan dien wenseh. In den regel, zullen, de wonde ontvangen op het slagvsld, de vermelding bij dagorder van het leger, het voor oojiogsjeilen verleend ecre-teehen, degestadige toewijding in het volbrengen van den militairen plicht gedarende minstens één jaar, de toekenning van het Oorlogskruis reehtvaardigen. Het betaamt aan de bevoegdc oversten dezen te onderscheiden die, tôt die eategorieèn niet behoorende, evenwel blijken van eene onbetwist-bare dapperheid hebben gegeven. Ilet Oorlogskruis zçil eenvoudig zijn : Het brons werd verkozen als zinverwant met krachl, het rood als zinnebeeld van het edelmoedig ter beschikking van het Vaderla,nd gesteld bloed, het groen als zinnebeeld der hooge betracktin~ gen waarvoor liet leger zijn bloed heeft gestort. De aan de dapperheid zijner kinderen door België gcbrachte hulde zal voorzeker door dezen. met vadcrlandsche Jicrheid worden aanvaard. -Zij zal voor allen, nu en in de toekomst, eene roemrijke en heilzame les zijn. Dit besluit aan den Koning 1er onderteekening voorleggende, heb ik de eer te beantwoorden aan den wenseh nitgedrukt door den Vorst die if'der oogenblik de aanvoerder en de getnige der dapperen was en blijjt. Trotiwe tolk van den wenseh der Natie, heb tk dit ontwerp opgemaakt, gedreven door eene diepe erkenienis je gens hen, die, op de slagvel-', den, het vaandel van het Vaderland' hoog en stevig houden. < Ik heb de eer le zijn, Sire, van Uwe Majesteitt de zeer eerbiedige en zeer getrouwe dienaar. Do Minister van oorlog, , K. de Broqueville. — ■ i ■ Onze troepen bebalea nieuw cucces in. Belgischen Congo Het Belgiseh minister je van koloniën deelt, op; 27 October 1915, de volgende nota mede : « In den loop der maand September hebben de Duitschers ollensieve verkenningen gedaan tôt op het front van de rivier Ruzizi,ten Noorden van, het meer Tangariika. Een dezer verrichtingen gaf, aanleiding tôt een gevecht, den 11 September. \ niet verre van de Delta der Ruzizi; de vijand werd at'geslagen met verliezen en tôt aan de grens gedreven. « Een voornamelijk onstuimig gevecht had den' 29 September plaats nabij het grensstation Lu«i vungi,dat de Duitschers met aanzienlijketroepen, ; artillerie en machinegeweren aanvielen. Het gevecht duurde uur en werd levendig betwist. Onze troepen bleven meester van h",t tl-agveld en de vijand slaagde er enkel in, onder begunstiging van den nacht terug te trekken, en voerden ver-scheidene gedoode blanken en talrijke gekwetste blanken en zwarten mede. Hij liet op het terrein twee Europeesche officieren en 66 gedoode zwarte soldaten. Onze troepen vermeesterden een ,«a-hi-neereweer. ereweren. munilie en een kriÎL-?>m

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.