DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is \ OOE\ DE BELGISCHE SOLDATEN beslèmd ; iëclere compagnie, escadfoti of batterjj ontvangt tien of vijfLien Fransciie en Nederlandsclie exemplaren. Eene Onvergetelijhe Zitting De laatste zitting, welke bel Bélgiseh Parlement op 4" Augustus !'9Î4 gehoudèn heeft, zal onvergetelijk blijven. Èij greep piaats in de vcr-gaderzaal van de Kamer, waar, zoo goed en zoo kwaadaîs het ging, vôlgens de schikidng vanhet toeval, de leden van Kamer en Scnaàt waren ope-cngedrongcn, — een zeldzame vèrwàrring, welke door den ernst van de omstandigbedcn wel uit te leggen viel. Rceds donderdehet kandn aan de grenzen ; over de hooTdstad vaarde een winddiedevolkskoorls totophetlioogstebaddoen stijgen. De straten warcn vol met eene woelige menigte die in diehte rangen naar de Wetstraat ging. De Koning, vergezèld van de Koningin en van het koninkiijk gezin, zou de pîeeblige zitting bijwooneïi, Met koortsaclitig ongèduïd ver-■waclitle m en de redevoering welke het Staats-hoofd moest uîtsprëken, maar welke men, bij voorgevoelen, rceds kende : De vorst zou met stoere T. ilskracltl den weer-staxid tegen den invalîer aanprediken. Hct besîuit tôt deze gedenkwaardige zitting — de eenige waarlijk gedenkwaardige 'sedert Ï830 — was genomen in. den naelit van g*" tôt 3e" Au-guslus ; de afgevaardigden der Natie waren door staatstelegram bijeen geroepen ; niet zonder moeite bereikten zij het wetgevend paleis ; ver-seheidene van hen hadden inderdaad hunne toevlucht moeten nemen tôt de vervoermiddelen welke de g-elegenheid lien aan de h and deed oru zich naar Brussel te doen brengen. Er waren er zehs die in bet Parlement aankwamen toen de zitting reeds sedert verscheidene uren geheven was. In de provineieën h ad men reeds het traçische beeld van den oorlog gezien. Sommige volksver-tegenwoordigers, die van Verviers namelijk, in automobiel aangekomen, waren nog bevig ont-roerd. Zij waren door de rijke Maasvalleiën gereden en hadden den brand van rijke boerde-rijen gezien. Het was de genie die, lot wcîken pl'ijze, de schootsvelden voor onze liniën vrij maakte. Deze nette boeven, wier blanke, gele of mauve massa de schoonste streek van ons land beheer-schten, vlamden nu op als toortsen iîi liehte laai. En men zag de dieren welke ze bavolkten vlucli-ten, en al snikkend de landbouwers lreen gaan die ze met het werk hunner nanden hadden opgericht en welvarend gemaakt. iiet was een verschrikkelijk sehouwspel dat de karten beklemde ; maar dat werd noodzake-lijk gemaakt door de verdediging van het vader-land.Te Brussel bemerkte men aan liet uitzicht der Straten reeds de algemeene ontroering. Het Natieplem zagzv. art van volk. Men wachtte op don Koning. Hij kvvam te paard, in veldtenue, gevolgddoor eene kales waarin H. M. de Koningin en de drie îûrmserj litirirlAti ^ ertlen benoemd lot : Officier van de Orde der Kroon : LtexDoxcic, Constant, majoor bij h< Ridders van de Laopoldsorde : , ^Ei-BRASsiite, kap.-comm. bij de Gr.; Tasn'iet vïp. comm. v. d. st.. onder-ehef v. d. st. i,1<! C M- ; \ KnxiâasGEN, luit, bij het 2d0 Gr., gevoeg 'J de Ç. T. isle€. D. ; Hemetjsers, luit. 'S-1" L gevoegd bij de C. T. G. D. : Delstaxoiïi 8«ueesheer adj. bij lt^t lsta G. : Demoex. soldaa y de tel. 1 C. D. ; Vax der Stiggel, /T., ruit ij het L : Ghootj vxs, C., eûVAar LEEiiruxïfi a > mi bij het od° L. Benoaminpf. j ffneraal-majoor Biebutck, van de 3' J' «m is toi adjudant des ivoniusrs benoeind. Geestdriftige toej uiebingen weerklonken o veral op den doortoclit van âen koninklijken stoet. Toen Hij uen grooten trap, Avelke naar de vergaderzaal voert, besteeg, parelde hem een traan in het oog; waar nauwelijks liad bij den drempel van de zalen van bet parlement over-schreden, of de groote wilskracht welke sleeds zijne daden beeft geleid, maakle zich weer van hem ineèstcr. Met vas'len slap, onder de luid-ruehtige toej mol ùngeïi en hct hoerra-geroep, ging bij door hct bureel van de Kamcr.da\ sober versierd was met Lwee reusaçhtigc via ggen en met het koninklijkc wapensehild. De lieer Frederik Dclvaux, ai'gevaardigde van Antwcrpen, in zijne hoedanigheid van ouder-domscleken van de Kamer, en graaf de Favcreau, voorzitïer van het Senaat zaten deze vergadering voor, waar de edelste zaak a île harten kloppen deed. In de tribunes verdrong zieb een pubîiek dat evea koortsaclitig en gecstdriilig waf-. Met luide stem, in de plechtige stiltc, begon de Vorst zijne redevoering te lezen : «Zoo onze hoop is teleur gesteld, » zegde de Ivoning. t> doelende op de la fie houding van Duitschland, » zoo wij weersiand moeten bieden a^an don in val op ons grondgebied en onze be-di'eigde baardsteden moeten verdedigen, zal deze pbeht, hoe hard ook, ons gewapend vin den en vast besloten tôt het zwaarste offer. 4 ^ an nu al aan, en in het vooruitzieht van wat er ook gebeuren moge, siaat onze dappere jeugd recbt. vast besloten, 1,'iet de liardnekkigheid en de koelbloedigheid die de Belgen van ouds is eigen geweest, het vaderland in gevaar te verdedigen . « île zend haar, in naam van de natie, een broederlijken groet. Overal, in Vlaanderen en in iiet Walenland, in de steden en op het land, leeft éénzeltde gevoel in aile harten : de vader-landslielde; een enkel beeld leeft voor onzen geest: onze bedreigde onafhankelijkheid; één enkele plieht dringt zich op aan iederen wil : de hardnekkige weerstand. <c In deze ernstige omstandigbeden, zijn er twee deugden onontbeerlijlc : de kalme. maar vastberaden moed, en de innige eendracht van aile Belgen. « Een en ander hebben zich r-eeds glanzend be-vestigd onder de oogen van gansch de met geest-drift vervulde natie. « De onberispelijke mobilisatie van ons leger, de menigte dienstuemingen als vrijwilliger, de opofferingsgeest van de burgerlijke bevollcing, de zeliverloochening der gezinnen hebben, op on-betwistbare wîjze, de hartversterkende dapper-heid getoond welke geheel het Belgische volk vervomt. « Het oogenbîik is aan de daden. « \V anneer ik deze tri.llende vergadering zie, waarin er nog slechts ééne partij, die van het vaderland, bestaat, waar al de harten op dit oogenbîik eenparig kloppen, gaan mijne gedach-ten terug naar het Congres van 1830. en ik vraag u : Zijt gij vast, onwrikbaar besloten, de ge-heiligde nalatenschap van onze voorvaderen ongeschonden te behouden? « Niemand, in dit land, zal aan dien plicbt te kort blijven. <r Het léger, krachtig p geoeiend, is op de liriogte \"an zijne taak : mijne Begeering en ik zelf, zijn vol vertrouwen in de aaavoerders en in de soldaten. « Zoo de vreemdeling, in sfrijd met de neutra-liteit waarvan wij steeds nauwkeurig al de y c r -plichtingen hebben na^ekotuén, ons grondgebied selleradt, zal hij al de Belgen rond liiumen vorst gesehaard vinden, die nimmer zijn eed aan de grondwet zal verlooehenen, en rond de regeering, die bet volstrekte verlroinven van geheel de natie génie t. « Ik geloof in onze toekomst : Een land dat zich verded gt dwingt iedêreen's eerbied al'; dat land vergaat niet. « God zal met ons zijn in deze gereebte zaak. « Leve het onafhankelijk België ! » Langdui'ige en alg'emeene toejuichingen, van de vergadering en van de tribunes, begroetten het einde van deze mannelijke redevoering. De Koning, de Koningin en het koninklijke gezin verlieteri <le Kamer, onder de geestdrii-tige QYaties yan de menigte. Eene kracbtige redevoering van den minister van oorlog, volgde qp de a'anspraak van den Koning; de fiere ;taal van den mii>ister wordt ontbaaldop de herhaalde kreten: « Leve de Bro-(fiievillc ! Lève het legev ' Leve belgië ! » Voor hct wetgevend paleis staat er nu eene dichl opeengedrongen nrcnigtè; in geestdril'tige vervocring èischt zij don minister vu n oorlog. Eén fia van hct Parlement vei'wittigt den beer de Broquevillo ; de plicbt van den voor-zitter van den ministerraàd is op zijne piaats t« blijven. Men dringt aan : « Ga maar, » zegl de heer Berryer, « vernit# men hct vcrlangt. » Weldra vërscffijnt de minister van oorlog op het baïkon. _ « Ki moe.t u met di'oeflieid Iaten weten, » zegt hij, « dat de bodem van ons vaàerland... » Benedcn tiert de menigte : « Gcwercn ! Naar de grenzen ! » Aan dat geroep mengon zicli de kreten ; « Leva de Broçjueville ! Leve het loger ! » « Wij kunnen o verwonnen worden, » roept de minister van oorlog nog, « maar onderworpen, nooit ! » De gcestdrift stijgt len top. Men ziet vrouwen hunne kinderen omhoog heffen en ze naar den redenaar reiken aïs een offer aan het vaderland. De menigte roept nog, als in het loeien van den storm : •; Naar de grenzen ! Naar de grenzen ! » De^ stem van den minister^ wordt verdooi'd door het onsamenhangende wraakgeroep. Eind«-lijk gelukt hij er toch in het geraas te overheer-schen ; bij zegt : « Belgen, weest u zelve waardig; weest vol betrouwen in uwe gerechte zaak ; "Uw Ivoiiing i* daar, aan uw hoofd ; hij is het die u naar d© overwinning zal voeren... » De minister van oorlog was een goed profeet geweest. Reeds den volgenden dag. op Au* guslus, yaardigde deA orsl inderdaad eene procla-matie uit, welkë met deze verheven woorden eindigde : « Ècre aan u, îeger van het Belgisch volk! • Gedenkt, wanneer gij voor den vijand staat. dat gij strijdt voor de vrijheid en voor uwe bedreigde baardsteden. Gedenkt, Vlamingen, den slag dev Gulden Sporen, en gij, Luiker'Walen, gij die op dit oogenbîik de eeretaak te vervullen^ hebt, de zes bonderd Franchimonteezen. « Soldaten ! ff Ik verlaat Brussel om mij aan uw hoofd te stelien! » En sedert een jaar nu, voert de Koning het bevel over di^leger, dat tôt nu toe geheel zijneti plicbt gedaan nebbende, nog meer dan ooit vast oesloten is hem tôt het einde toe te vervullen, tôt aan de verlossing ! \vat geeit ons den langen duur, zoo de overwinning tnaarzeker is, En die, de bondgenooten hebben het gezworen, zal gefiecl en volledig zijn, hoeveel offers bet ook kosten mogè! i - ■ - —.— Meldenzielen Waar gaat gi.i, zielen van die afgestowen Iiclden Die sneuvlea daaghjks nu in Vlaandren's bl&eilgé voor ? Als s nachts gesmoorde zuchten waren dooi- de \'elc!ea ls dat uw zegekoor ? ' Hoe komt Uet dat een rilling vaart door onze leden A!s men vol eerbied zegt ons: « Ziet, hier rusten zij >t Is 't dan omdat we U leven voelen daar beiieden O groote martlaarsrij ? "Vs anneer in t barnen van don kamp de Iaatste zonen Zieh overronipeld zien door 's vijands rèazenâraf En roepenU: « Komt, helpt ons dooden, lcomt U toônenl* Hoort g'hen van in uw grat'? En aïs in zege.jublen onze dappre benden Dec roovev wijken zien in ordeloozen ren Gestraft om huis en goed dat hi.j bij ons kwam sclienden Jmcht gij niet mèe met lien? O ja, de helden leven nog in hunne gravpn Men voelt Ijun stem die zegt: « Doe stil. beroeVons niet » \vant zaeht, lieel zaeht stapt men in 't heiligdom der , . . [bravea. Waar hunne ziel ons ziet... O Vlaandren, levend kerkliof, heiligdom der zielen Bçblocde voor waar kiemt het heilig- doodenzaad * \Vij waehten trouw den tijd waar 't lijk van at die v:elea Herrijst tôt zegedaud : Carlux Joris De Bruynr, 5 Augnstus 1915 Nummer 143

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.