den Ditisdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELiGISGHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagriie, escadroii of batterij ontvang't tien. oi vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. HET BELGISCHE ANTWOORD op liet Duitsche Witboek TOSi den " FranktireursoQrlog" in Sslglë (Vervolg.) Het is niet mogelijk nog den minsten twijfel te koesteren als men naast deze middelen tôt kon-trool de verkiaringen legt, de notas, de brieven, de plechtige protestaties en de aanvragen tôt openlijke bespreking, in het bezette land uitgaan-de van Belgische personen, zoo aanzienlijk en geloofwaardig als Kardinaal Mercier, Monseigneur Heylen en de andere Belgiselie bisschop-pen ; de grootmeester van bet Groot-Oosten van België; Dr Depage, algeraeen bestuurder van den dienst van het Roode-Kruis van België; de Brus-Belsehe leiders van de Belgische Werkliedenpar-tij, enz. Inderdaad, op historisch gebied aanziet men, en dat zonder schroom, als waarachtig feiten, die op geen stevigeren grondslag van bewijzen rusten, Het Vraagstuk van de Burgerwacht en de zoogezegde veranîwoordelijkheid van de Belgische Regeering. Het zou onmogeîijk zijn in enkele Iijnen de zeer krachtige bewijsvoering te ontleden van de inleidende memorie van het Belgisch Antwoord. Het stelt eerst op volledige wijze het onder de wapens roepen van de niet actieve burgerwacht in het licht, waarin de Duitsche regeering be weert het bewijs te vinden van een geheim inzicht der Belgische regeering om den onregelmatigen weerstand van de burgerbevolking tegen den overweldiger te organiseeren. Het Duitsch Witboek plaatst zich, in dit gedeelte van de beschuldiging, op het gebied van het règlement van Den Haag, dat een spon-tanen weerstand van de bevolking in sommige gevallen veroorlooft, mits sommige voorwaar-den. Doch dat is eenvoudig vertoon, want inderdaad hebben de Duitsche militaire overhe-den, zich nooit in het minste bekommerd om hun gedrag jegens de Belgische bevolking te regelen volgens de schikkingen en onderschei-dingen vastgesteld door het Règlement van Den Haag. Duitschland laat heel eenvoudig nader-hand een schijnbare en hersenschimmige eerbied blijken voor de Gonventie van Den Haag, omdat het er niet in zou gelukken zich jegens de neu-'tralen-te rechtyaardigen er zich niet om te hebben bekommerd. Wel verre dat men de Belgische regeering zou kunnen beschuldigen het inrichteii van een franktireursç>orl'og te hebben toegelaten of er toe te hebben aangespoord, weet men integendeel welke bestuurlijke voorzorgen : omzendbrieven, herichten, proklamaties, zij genomen had om de bevolking te verwittigen tegen aile onvoorzich-tigheid die de invallende troepen in dwaling had kunnen brengen en haar zelve aan verschrik-kelijke wraakmaatregelen bloot stellen. Maar aile uitvindingen zijn goed voor de schrijvers van het Duitsche pleidooi. Zoo schrijven zij, bij voorbeeld — is het onwetend-keid of kwade trouw? — aan de burgerwacht eene even gecentraliseerde organisatie toe als 'die van het leger, en eene groepeering per streek, terwijl zij vooral eene instelling van gemeentelijken aard is. Zij durven volhouden .dat de algemeene legerstaf een regelmatig troepenkorps in burgers verldeed heeft om den volksopstand te onder-steunen, die zoogezegd te Leuven zou ingericht zijn en dien zij tôt voorwendsel genomen hebben om deze stad te plunderen, dan wanneer er niet den minsten opstand heeft plaats gehad, maar Waarschijnlijkeene afschuwelijke terechtstelling, met voorbedachten rade uitgevoerd om door vreesaanjaging de rust van de Brusselsche bevolking te verzekeren. Zij beschuldigen de bevolking van Dînant zich van machinegeweren te hebben bediend, dan Wanneer er in deze stad slechts machinegeweren gebruikt werden door het Fransche leger eu het #e]gisch leger er zeker geene aaa burgers kon toe ver trouw en, aangezien het zelf. voor eigen behoefte, reeds onvoldoende van deze .wapens voorzien was. Zij bevestigen dat de Belgische franktireurs over bommen en handgranaten beschikten, terwijl het Belgisch veldleger zelf er bij den aan-vang van de vijandelijkheden over geene be-schikte en er eerst in het jaar 1915 van voorzien werd. Zij hebben de stoutmoedigheid de Belgische regeering te verwijten dat, verondersteld deze had willen gebruik maken van den weerstand der bevolking, zij daarvoor van af vredes-tijd dezen weerstand had moeten voorbereiden en organiseeren, terwijl de Belgische regeering vrijwillig ieder ingrijpen van de burgerbevolking aan de vijandelijkheden uitgesloten heeft. Dit laatste verwijt alleen is wel een echt Duitsch bewijs van schaamteloosheid. Want zoo er één verwijt is waaraan het neutrale België zich niet diende te verwachten van wege Duitschland, een garandeerende Staat. dan is het wel van te hebben vergeten of verwaarloosd zich te bewapenen tegen de mogelijkheid van een ver-raad.De Beschuldigtngen tegen de Belgische Bevolking. Het is Duitschland dat zich rechtvaardigen moet. Moet men blijven aandringen op de onwer-lcelijkheid dier beschuldigingen van vijandige of wreede daden, die uitgebracht zijn tegen de geestelijkheid ? Het is wel de slechtste zaak die het Witboek zou kunnen bepleiten. België beschuldigen is gemakkelijk, maar gevaarlijk. Zoo worden de rollen overigens op zonderlinge wijze omge-keerd : want zoo iemand hier zijn gedrag moet uitleggen, is het wel Duitschland. Het eerste wat men in dit débat moet doen is zich goed het ontzettende en het anormale voor-stellen van de daden waarvan de rechtvaardiging moet gevonden worden. Stoffelijke verwoestin-gen, moorderijen, nemen van gijzelaars, deporta-tie, — zonder zelfs het verschrikkelijke lijden te rekenen dat eene menigte onschuldigen werd aangedaan, aan wie men letterlijk niets anders dan het leven liet, — de wreedheid van al deze daden vindt slechts hare gelijke in hunne me-nigvuldigheid. Een gedeelte slechts kon door de Belgische regeering gekontroleerd worden ; dat schouwspel alleen schrikt de verbeelding reeds af. Meer dan §,000 niet strijdende Belgen, waar-onder verscheidene honderden vrouwen, grij-zaards en kinderen ter dood gebracht ; 13 tôt 14,000 burgers naar Duitschland gedeporteerd als gijzelaars of burgerlijlce gevangenen, — rond 1 October '1915 waren er nog slechts 3,000 naar. hunne haardsteden teruggezonden ; ongeveer 20,000 huizen verbrand zonder militaire noodza-kelijkheid ; geweldenarijen van allen aard en plunderingen in aile streken des lands gepleegd, onder het welgevallig oog van de officieren, zooniet met hunne medeplichtigheid of op hun bevelen (1); aide regelen van het menschenrecht op de meest schandelijke wijze geschonden, dat is de bondige opsomming van de « wraakmaatregelen » of de « ^u-alfen » die op de Belgische bevolking werden toegepast. Dat is de ontzettende massa misdaden die Duitschland verrecht-vaardigen moet. De Waarde van de Duitsclîe Onderzoeken. Zijn het de onderzoeken die dit land heeft in-gesteld die daartoe helpen kunnen ? Het Witboek geeft zelis geene aanduiding over de wijze waarop zij geregeld en gevoerd werden, zoodat het onmogeîijk is te kontroleeren of de onmisbare voorzorgen werden genomen om de waarde als (1) In de provincie Brabant alleen werden 16,448 huizen geplunaerd ; op talrijke plaatsen grepen verkrach-tingen plaats ; zell's nonnen zijn het slachtoffer geweest van de beestelijkheid der soidaten ; grnepen burgers ■werden door de Duitsche troepen ah. schild benutligd feduretide çelieel den veldtocht, onder andere te Luik, 'aminés, Dînant, Andenne, Bergen, Charleroi, Doornik, Dendermonde, Aalst, Melle, Seinpst, Hol'stade, Iveyeia, enz. bewijsvoering van de opgenomen getuigenissen te verzekeren. Het Belgisch Antwoord bewijst zijnerzijds, door de datums van de aangehaalde proces-ver» balen, dat het onderzoek van het Duitsch militair bureau werd ingesteld niet om licht op de zaak te doen vallen, maar met het doel zich de schijnbare bewijzen te verschalfen, die ge'vergd werden door de op voorhand besloten verontschuldiging. Dit onderzoek is dus reeds verdacht uit oor» zaak zelf van dereden waarom het werd ingesteld; het heeft geene proces-verbalen geleverd,- doch pleidooien. Bij dit gebrek van algemeenen aard, zijn er nog andere, niet minder ernstig te voegen. Het onderzoek was eenzijdig, zonder kontrool noch tegenspraak gedaan. Het was partijdig : Het Witboek.geeft slechta Duitsche getuigenissen en slechts twee recht-streeksche getuigenissen van Belgen: een ge-neesheer van Leuven en de knecht van een Duitscher (de handelaar Bloch) verblijvende te Brussel. Men heeft nochtans veel Belgische ge-tuigen verhoord, doch hunne getuigenissen waren hinderlijk ; men heeft ze uit het dossier verwijderd zonder deze weglating te vermelden. Dit was bij voorbeeld het geval voor de zeer belangrijke getuigenissen van den E. P. Parija en van Mgr Ladeuze, rector van de Hoogeschool van Leuven. ' Deze getuigen, bijna allen Duitschers, zijn allen, behalve twee, mflitairen, officieren en soidaten, deel uitmakende van de troepen die de gruwelen bedreven. Zij worden ondervraagd door hunne oversten in rang of door collegas vàn dezen, 't is te zeggen dat zij, die de terechtstelling uitvoerden, verschijnen voor hen die het bevel gaven tôt de vernieliiigen en wreed-heden, of waarvan zij disciplinair afhangen. Zag men ooit elders dit schouwspel van beschul-digden die belast waren de getuigenis (?) te ontvangen van hunne medeplichtigen of van hunne helpers ? Welke waarde heeft dan de afgelegde eed? Het onderzoek komt ook wat laat : De feiten dag-teekenen meest allen uit de maand Augustusl914; een derde van de getuigen wordt eerst in 1915 verhoord ; sommigen eerst in Maart 1915, of meei dan 150 dagen na de feiten. De Waarkeid verduisterd. Wat ook te zeggen van de onvoldoende on» dervragingen, de tegenstrijdigheden, de looze geruchten, de kinderachtige en naïeve praatjes waarvan de getuigenissen krioelen, de over-bodigheden waardoor een enkel feit er uit zag als herhaald voorkomend, en vooral de weg-latingen en vrijwillige leemten(l). Deze vooringenomenheid om de waarheid te ontduiken, gaat ailes wat men zich voorstellen kan te boven. Het Witboek wacht zich wel hetgetal gemeen-ten aan te halen, waar wraakmaatregelen werden toegepast. Het geeft slechts de namen op van ongeveer 80 gemeenten of wijken van ge-meenten, wanneer er inderdaad brandstich-tingen en verwoestingen plaats grepen in 107 gemeenten van de provincie Luik (3,444 huizen vernield), in 141 gemeenten van Namen (5,243 huizen vernield), in 51 gemeenten van de provincie Antwerpen (3,553 huizen vernield), in 118 gemeenten van de provincie Brabant (3,833 huizen vernield en 16,448 geplunderd) ; in de provincie Luxemburg werden er 3,000 huizen afge-brand.Het Witboek wacht zich ook wel het getal slachtoffers van de franktireurs aan te halen ; deze worden onder het meest verschrikkende uitzicht afgeschilderd en nochtans schijnen de Duitsche troepen op mirakuleuze wijze van hea bevrijd gebleven. In tegenstelling met dit ontkennende, maar zeer welsprekende resultaat van den zoogezeg-den franktireursoorlog, moet men de onvolle-dige statistiek zien van de geïdentifieerde ge-doode Belgische burgers (het cijfer blijft dik- (1) Bij voorbeeld, de voorgewende gevallen van ver-minking. zijn bijna nimxner door geneesheeren of officieren vastgesteld. Men haalt daden van vijandelijkheid en van wraakmaatregelen aan op plaatsen waar ec nimruer iets is voorgevallen, te Lessen bij voorbeeld. 18 Mei 194 6 Nirmmer 266

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.