den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BEIJ3ISCHE SOT.DATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batlerij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederiandsche exemplaren. De Duitsche Gevangenen bij de Belgen ue B"ievcn welke zij schrijven aan hunn ^amilie.— Zij zijn wel verzorgd en wel ^cvoed. — Zij zijn tevreden no g in ft Leven te zijn. De Oorlog is geëindigd voor hen. (Van een Ooggetuige.) Belgisch front, April 1918. Onder de gevangenen, door ons genomen in. 1 beg in van ie maand, bevinden zich een twin-tigtai gekw. tsten, die nu verzorgd worden in een onzer hospitalen aan het front. Ik heb de brieven gelezen die zij aan hunne familie schrij*. ven in Duitschland. Allen bandelen over hunne erkentelijkheid voor de zorgen die liun gewijd worden, over, de tevredenheid van goed en overvloedig voedsel te krijgen en over bet geluk nu in zekerheid te leven. Bernard Wizes meldtaan zijne ouders te Rohr-bach, arrondissement Trier : « Ik ben gekwetst. Anders stel ik het zeer wel. Ik ben hier zeer ievi'eden. » Kapitzky, van Bromberg : « Ik ben hier zeer tevreden. Het eten en drinken zijn zeer goed. ïeg het aan allen die gij kent en bijzonderlijk aan Hedwig (zijne verloofde waarschijnlijk) die Vcel van mij houdt. » Ladislas Yvismensky, insgelijks van Bromberg : « Wees niet ongerust over mijn lot. Ik wordt hier zeer wel verzorgd. Ik bevind mij in volkomene zekerheid en gij moogt slapen gaan met de vaste hoop mij terug te zien. » Emiel Seifert schrijft aan zijne vrouw, te Halle- a/I., dat hij scherven van handgranatenin de handen heeft gekregen, en dat hij, door een vriend, had laten schrijven, over eenige dagen, dat hij gekwetst was: « Nu voel ik mij heelemaal wel, mijne liefste. Na drie weken rookik mijne eerste cigaret. Het eten is goed. Ik ben tevreden. De verzorging is ook goed. Laat ons hopen dat de oorlog weldra zal eindigen, zoo dat wij weer te ïamen zijn. » Ni kl a as Sehneider, van Dombrovitz, in Hoog-Sehlesien: <t Ik heb de eer u te melden dat ik het veei beter stel. Tôt hiertoe word ik wel verzorgd. Ik ben gekwetst en bevind mij in een Belgisch hospitaal. Dank aan de goede zorgen zal ik spoedig genezen. Vergeet niet te schrijven aan Gertrude en aan de kompanie waar ik mij bevind. De kompanie heeft mij waarschijnlijk als vermist gemeld, aangezien zij wist dat ik gekwetst was. Zij weet niet wat daarna is gebeurd. Ik word hier wel verzorgd en ik heb niets noo-dig. Hier is ailes goedkooper dan bij u. Anders heb ik u niets te melden. » Deze brief is merkwaardig, omdat Schneider bekoramei'd is over het aankondigen van zijnen tegenwoordigen toestand, aan Gertrude, denke-lijk zijne verloofde, aan den kommandant zijner kompanie en omdat hij erin schrijft dat het leven min duur is bij ons dan in Duitschland. In een anderen zin, ziehier den brief gericht door Wilhelm Hohlweg aan zijnen schoonbroe-der Kasper Grull, te Hagen, in Westfalen. Hij vindt reden tôt klagen, maar zij zijn van weinig belang : Hij ontvangt de soldij van eenen Bel-gischen soldaat en is er niet over te vx-eden. Hij schijnt geld te wilien vragen aan den echtgenoot zijner zuster. Hij zegt : « Tôt hiertoe stel ik het zeer wel. Ik ben nog niet voldoende fenezen om te schrijven zonder hulp. Daarom en ik tevreden in dezelfde zaal te verblijven met talrijke Duitsche makkers. Tk heb over niets te klagen, uitgenomen over de tering van mijnen gcldbeugei, want met 5 centiemen per dag brengt men het niet ver, bijzonderlijk wan-neer men een cigaretrooker is zooals ik. » Indien de Belgische gevangenen in Duitschland over niets anders te klagen hadden !... Joz. Esch. van Bromberg, Posnaniën, is gods-dienstig aangelegd. Hij schrijft aan zijne moe-der : dt Sinds den 7 Maart ben ik gevangene der Bel^en. Het zal n vreemd voorkomen, maar God heeft het zoo gewild. Tengevolge van eene kleine 'wonde, toegebraclit door eene scherf van een handgranaat, aan de rechterwang, ben ik nu in eezi schoon Belgisch hospitaal. Ailes gaat wel. B'we God a vert.joosten en maken dat wij weidra vercenigd ziju. Max Biermann schrijft aan zijne ouders, te Stettin : « Ik ben gevangene der Belgen en lich-telijk gekwetst. Ik bevind mij in het hospitaal. Ile acht mij gelukkig er lieelhuids te zijn uitge-komen. Ik word hier wel verzorgd. Wees niet ongerust over mij. Ik ben hier beter dan op het front. « Ilans Skjeny schrijft aan zijne moeder, te Kumfleht, in Schleswig-Holstein : «Ik ben gevangene der Belgen en iichtelijk gekwetst. Het is niet erg, maak u niet ongerust ; voor mij is de oorlog gedaau. Het voedsel is heel goed en overvloedig. Ik vraag geen "verbetering : Ich will es gcir nicht besser haben. » Daarmee weten wij genoeg. "Wij voelen wat het middelmatig moreel is van de Duitsche soldaten der stosstruppen, die tegen ons worden gezonden. Wij bestatigen dat zij zich wel verzorgd en beter gevoed dan tenhunnent verklaren. Hebben wij het recht niet een soortgelijke bejegening te vragen voor de Belgische gevangenen in Duitschland?DE GROOTE SLAG De Groet van België aan zijne dappere Bondgenooten De baron de Broqueville. hoofd van het Belgisch kabînet, heel't de volgende telegrammen toegestuurd : Aan Zijne Excellente den heer Clemenceau, voorzitter van den ministerraad, Parijs. Het Fransch léger overtreft, in deze dagen van bovenmenschelijken heldenmoed, ailes wat zijne vurigste bewonderaars van hem verwachtten. Het leert op de prachtigste wijze, aan allen, de plicht, die aan elkeen is opgelegd, wanneer het heil van het land en de onafhankelijkheid der volkeren op het spel staan. Met eene diepe ontroering, bied ik u de hulde van onze grenzelooze bewondering. de Broqueville. * * * Aan zijne Excellente den heer Lloyd George, eersten minister, Londen. Het Britsch leger, gewikkeld in den vreeselijksten slag dien de wereld heeft gekend, eert op prachtige wijze de traditionneele dapperheid van het land. De zege van het goede recht zou aan geen moediger handen kunnen worden toevertrouwd. Woorden komen te kort om de bewondering uit te spreken, waarvan ik u hier de warme uitdrukking toestuur. de Broqueville. De Klepper Thieffry in leven Volgens nieuws ontvangen in het oorlogs-departement, werd onderluitenant Thieffry, de moedige vliegenier, die den len Maart in de Duitsche liniën viel tijdens een luchtgevecht, slechts Iichtelijk gekwetst en gevangen genomen door de Duitschers. Men weet niet waar zij den dapperen officier hebben overgebraclit. Burgeriijke Osvangensn naar Vilvoorde gebraeht Volgens nauwkenrige berichten te Le Havrô aangelcomen, hebben de Duitschers uit de Duitsche kampen een honderdtal Belgische burgeriijke gevangenen, voor zoogezegde. politiekte misdaden veroordeeld, naar het militair gevang te Vilvoorde overgebracht. Dit vervoer van onze ongelukkige landgenoo-ten begon in de maand Februari. Engelsche Humor — Weet gij wat de Duitschers zeggen? — ??? — Dat zij het laatste woord zullen hebben. — Ja . Maar hun laatste woord zal zijn : a Kaineraad! » Hulde aan de Belgen uit het bezette Land De Belgische dagbladpers in Holland had do Belgische vluchtelingen van dat land uitgenoo» digd plechtig hulde te brengen aan hun landgo-nooten uit het bezet gebied. De groote zaal van den Dierentuin, in Den Haag, bood op Woens» dag 13 Maart een indrukwekkend schouwspel. Het was een onvergetelijke en hartverheltende avond. Meer dan vijftig Belgische maatschap'» pijen en groepeeringen waren officieel toegetre» den. Hnn afgevaanligden waren uit de vie* hoeken van Nederland gekomen. Zeeuwsch Vlaanderen bijzonderlijk had den oproep van do pers goed beantwoord. Ook het Belgisch uniforx# was goed vertegenwoordigd. De heer Terwagne, volksvertegenwoordigwf van Antwerpen, zat de rergadering voor. Hij bracht, in onze beide nationale talen, hnlda aan den heldenmoed en de burgerdéugd van do Belgen die in het bezette land waren gebleven. Ondanks ailes, hebben zij den valstrik van het; taalvraagstuk verijdeld. Dit moet aan den oorlog vreemd blijven. De Belgische natie zal het n$ den oorlog op wettelijke wijze oplossen. WeS met hen die de bestuurlijke of politieke scheiding van het lând eischen. Zij spelen in de kaart van den vijand. Wij moeten, zoo zegt de spreke^ nog, de herinnering eeren van de dapperen uit! het bezette land, die als slachtoffer van den vij« and op het veld van eer gevallen zijn. De heer Grange, voorzitter van de Fraternelle te Tilburg, drukte zich in het Vlaamsch uit. Hij drong vooral aan op de noodzakelijkheid van het Godsbestand, zooals dat begrepen werd op 4 Au-» gustus 1914, en veroordeelde ten strengste allo pogingen tôt twiststoken. De heer kanunnik Heynssens, oud-pastoop van Sint-Pieter, de militaire parochie te Gent, kwam zeer krachtdadig op tegen de pogingea van den vijand die Vlaanderen's onafhankelijk» heid heeft uitgeroepen. Wij vervloeken de schei» ding. Zij is hèt werlc van eenige verkochten, dio even hatelijk zijn als onze vijanden. De heer Leonce du Castillon, bestuurder van bet Belgisch Dagblad, verheerlijkte het lijden van Vlaanderen en van het gemartelde Vlaam» sche volk. Hij bracht hulde aan al de slacht-ofFers van den vijand en dreef den spot met den Raad van Vlaanderen en met het broedervolk van gene zijde van deu Rhijn. De spreker kwam op tegen al de geschenken die de Duitschers aan de Vlamingen wilien doen. Daar zal niets van overblijven. Wij zullen de scheiding onder allo vormen bekampen. Ten slotte brengt de heer Charles Bernard,vatt Y Echo belge, op geestdriftige wijze hulde âan do houding van de Belgische magistraten. De vergadering, die 1,500 tôt 2,000 aanwezigen telde, nam eenparig de volgende dagorde aan : « De Belgen uit Holland, vergaderd op {3 Maart 1918 in de zaal van den Dierentuin in Den Haag, op oproep van de Belgische dagbladpers in Nederland, en meer dan 30,000 landgenooten tellend, vertegenwoordigd onder andere doop vijf en twintig afgevaardigden uit al de steden van Nederland ; ' « Sturen aan hun landgenooten uit het bezet gebied, de hulde van hun broederlijke bewondering voor hun prachtige houding tegenover de pogingen tôt verdeeling van den vijand en van enkele verraders ; « Roepen hun onwankelbaar vertrouwen uit in de verlossing van België, in zijn nabije ona£ hankelijkheid; « Richten tôt Koning Albert, hoofd der natie, hun eerbiedige hulde en zenden aan de Belgischo regeering de uitdrukking van hun goedkeuring over de politiek van volledig akkoord met do bondgenooten ; en aan de Belgische officieren en soldaten de uitdrukking van hun eeuwige dank-baat-heid voor hun heldhaftige inspanningen. a Men zag— onvergetelijk schouwspel — geheel de zaal, rechtstaande, de rechterhand uitstekeft. Het was als een vernieuwing van den grooUn historischen eed van het Kaatsbalspel. Op dit oogenblik lieten zich de krach tige too-nen van de Brabançonne hoorea, flink uitge-voerd door de harmonie der Belgische geîuter* neerden van Scheveningea. April 191 S Nrimmer 560

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.