2îwa:^A.isriDBX-.xjK:soH oi^a-A.A.3sr van de Centrale der Metaalbewerkers van Belgiè Geene rechten zonder plichten Administratie : Voiks.luis, Jozbt-Stevensstraat, 17, Brussel Geene plichten zonder rechten De Reaktionnaire Bedoelingen van M. Hubert Het ontwerp van minister Hubert, kommis-sies voor arbeidsgeschillen instellende, heeft de kwestie van verzoenings- en scheidsraden tûsschen patroons en werklieden wederom op het tapijt gebracht. Dit gedacht dat niet nieuw is, is op xtl schillende tijdstippen behandeld geworden. door mannen die zich rechtzinnig met het lot der werklieden bezig houden, maar ook, zoo-als thans gebeurt, door menschen met min of meer andere bedoelingen, al volgens de oin-standigheden.Het is vooral in oogenblikken van geschil-len, dat men er natuurlijk aan denkt op die wijze de konflikten op te lossen. Ook, moeten wij, om er den oorsprong van te kennen, te-ruggaan tôt de twee eerste derden der laatste eeuw, die, met de opkomende grootrijverheid, verschrikkelijke beroeringen zag opkomen,die de openbare rust geweldig onstelden. Het waren onze Engelsche naburen die de eerste een middel tegen deze kwalen zochten, en M. Rupert Kettle, magistraat, nam het ini-tiatief der scheidsraden, en M. Mundella, oud-werkman, was de stichter der verzoenings raden. De eerste scheidsraad werkte voor de eerste maal te Wolverhampton in 1864.Zes patroons, afgevaardigden hunner syndikale vereeniging, en zes werklieden, de organisatie der bouw-werkers vertegenwoordigend stemden er in toe te vergaderen onder het voorzitterschap van M. Rupert Kettle, rechter van het graaf-schap, hem het recht toekennende zich tûsschen hen uit te spreken, in geval van onver-schil.Deze proefneming bewezen hebbende, dat vele geschillen konden opgelost- worden door zulke instelling, patroons en werklieden aan-vaardden onmiddellijk dit stelsel, en verbeter-den de toepassing. Het is alzoo dat scheidsraden per distrikt werden ingesteld, en voor ie-dere nijverheidstak, ten einde zich over de be-staande en oprijzende geschillen uit te spreken. Maar, in plaats van zich slechts te ver-eenigen om de geschillen op te lossen, kwa-men zij ook geregeld bijeen, om zich bczig te i houden met feiten betrekkelijk het nijver-heidsleven. Zij kwamen er alzoo ioe vele mis-verstanden te voorkomen. Zij noemden zich dan « Verzoenings- en Scheidsraden ». De taak dezer twee organismen wordt nog verge-makkelijkt door de vorming van kamers,waar de werkkwesties werden opgeklaard. Deze laatsten hebben hunnen zetel in iedere werkplaats. De werkersafgevaardigden van ieder beroep vergaderen regelmatig onder het voorzitterschap van den patroon of zijnen afgevaardigden, en leggen er de grieven hunner kamera-deii bloot. Itilis, kort, s;iinengev«t, be^geiie er in Eugland op dit gebied is gedaan geworden. Toen de wtinorders van 1886 zich in ons land voordeden, waren er onbaatzuchtige mannen, die met goede gevoelens bezield, er zich op toelegden bij ons het middel in te voe-ren, dat onze buren reeds een weinig tôt kalm-te gebracht had. Tusschen hen moeten wij aanstippen onzen betreurden Hector Denis, en wijlen M. Julien Weiler, ingenieur bij de ko-lenmijnen van Mariemont. Den eerste hield niet af dit gedacht voor te staan, tôt aan zijne laatste oogenblikken, en legde zelfs in dezen zin een wetsontwerp neer op 31 Ja-nuari 1913. Voor wat aangaat wijlen M. Weiler, deze gaf in 1886 te La Louvière eene voor-dracht aangaande dit onderwerp, en legde er zich op toe de verzoening en scheidsraden in toepassing te brengen bij de kolenmijnen van Mariemont en Bascoup, waar deze raden nog steeds in werking zijn. Voegen wij er bij dat in Engeland, de scheidrechterlijke uitspraken geene andere bekrachtiging hebben, dan de zedelijke verplichting de besluiten te eerbie-digen. openbare m>enmg, met vie men steeds afrekenen moet, zou de weerspannigen veroordeelen. Moet het gezegd worden, dat al diegenen, welke zich met de kwestie bezig houden, het eens zijn om te erkennen dat de werking dezer instellingen slechts doelmatig zijn kan, wan-eer ze steunt op eene goed georganiseerde wer-kende klasse! Inderdaad, hoe wilt ge dat de af-ffevaardigden vrij kunnen bespreking houden, indien ze niet ondersteund worden, en hoe wilt ge dat de werklieden de bekrachtingen aan-vaarden, indien hunne woordvoerders zich niet cens voelen met eene sterke massa? Men moet dus vooraf het recht van vereeni-ging aan de werklieden toekennen. En wan-neer we nagaan wat gedachten zich in de ka-mer uiting gaven ten voordeele der patroons diegceiiegcsyndikccrdc werklieden meer vil den tijdens de uitsluiting der rijtuigmakers, dan kunnen wij ons niet weerhouden te den-ken, dat het ontwerp van minister Hubert de voorbereiding is van eenen kwaden slag. Wanneer wij het gerecht, dat dezen minister van arbeid (vijf afgevaardigden waarvan drij door hem benoemd) ons voorstelt, verge-lijken met datgene wat eene halve eeuw ge-leden elders gesticht werd, hetzij door den drang der gebeurtenissen of hetzij door het initiatief van rechtschapen menschen, dan hebben wij het recht wantrouwig te zijn, en hebben wij voor plicht aan onze broeders te zeg-gen, dat dezen oud-prokureur slechts een middel tôt opvorderen gezien heeft, daar waar hij verzoenend zijn moet. Eene opmerking nog; de Engelsche werkers hebben het samenspanningsrecht drij-en-veer-tig jaren voor ons veroverd. Zij bezitten vol-maakte instellingen om zich te verdedigen, en eischen hunne rechten met zoo weinig mo-gelijk schade voor hen, maar... zij zijn ve-reenigd ! In België heeft men de rechten, maar men bereidt zich van hooger hand voor, om ze stilaan terug te nemen, omdat men gebruik maakt van de verdeeldheid der arbeiders. Zul-len deze eindelijk de oogen openen ? Alex. Fostier. ■■■■■" ' «*«» - Voor de Vermindering der Werkuren In een artikel in de « Metaalbewerker » vaa Augustus onder dezelfde hoofding verschenen, lieb ik getracht aan te toonen dat de georganiseerde arbeiders als eersten plicht hadden eene krachtige poging te doen om de werkuren te doen verminderen en de uren tegenwoordig-heid in de werkplaatsen te beperken. Ik veroorloof mij aan te dringen, en het oogenblik is des te voordeeliger om de belang-rijkheid dezer hervorming te doen begrijpen, daar op heden ailes aantoont dat we op den drempel staan eener werkeloozen krisis. Wij weten dat de vermindering en de beper-king der werkuren niet het eenige onfeilbare middel is tegen de indnstrieele slapte. Wij weten dat, zelfs met een verkorte werkdag, de slechte kapitalistische organisatie ons onver-mijdelijk voert naar krisissen van werkeloos-heid en ellende. Maar wat we ook weten is dat een verkorte werkdag meer vrijheid aan de werkers gevende, 12° laar. Nf ! Januari 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.