2e Jaarqanq. H 40 A O CENTIEM Zaterdag 13 Aprll 1918 DE NIEUWE TIJD Orgaan van cLe Mincierlieicissocialisteo WEEKBLAD Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : LEOPOLD DE WAELSTRAAT, 6, Antw*fp«n Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven « Geef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » Schiller DE MASKERS GEVALLEN De bewuste vergadering van de Federatie va: Vakbonden heeft Zondag 1.1. plaats gehad. De uitslag mag voor ons verheugend genoemi worden. Wij hebben bereikt wat wij konden ver wachten. De arbeiders zijn daar uit hunnen dood slaap wakker geschud en de leiders toonden zici in hunne naakte werkelijkheid : onbeholpen, on beslist, aarzelend en toch voelend dat zij ten slott met den stroom meegesleept worden. Van heden af weten de werklieden wat zij aai de artikelen in het «Mededeelingsblad» hebben Wat ze er niogen van gelooven en vertrouwen De maskers zijn gevallen. De dubbelzinnige roi op de vergadering deo het bureel gespeeld, is onbegrijpelijk en eenig ii de moderne-vakbeweging. De gevoerde politiek elk klaarziend arbeider heeft het begrepen, is il strijd met de belangen van het proletariaat en me de grondslagen van de internationale congressen De handelwijze van de leiders heeft bij ons dei indruk nagelaten alsof zij vastgeketend liggen aar het kapitaal en het hen onverschiilig laat dat d< volkerenslachting blijît voortduren. Het groott proletarische belang wordt opgeofferd. Het edeh en welgemeende vredeswoord heeft inen op plorn pe wijze willen smoren. Het uitspreken van Stockholm en Landcîijken Raad was voldoende om geheel het bureel te doer rechtspringen, om de bespreking te verhinderer uit vrees zich te moefen ijitspreken. ' Nog nooit is er zoo krampachtig aan de dag-orde vastgehouden als op deze vergadering. Mer vreesde de oorlogsmoeheid welke er op deze vergadering heerschte. De Vrede stond niet op d< dagorde en er mocht niet over gerept worden. De bezoldigde oorlogspropagandisten van den Landelijken Raad zouden het kunnen kwalijk nemen. De hongerige magen heeft men op behendige wijze gepaaid. Vrede, zoo werd door de leiders betoogd, is niet van onmiddellijk belang voor de arbeiders. Voedir.g en nog eens voeding moeten wij hebben. En een groot deel der massa liep er in met de schoone voorspiegelingen welke haar werden gedaan. Weldra zal de nood ophouden, als de stad maar ernstig de voedingskwestie wilde ter hand nemen. Aan het Stadsbestuur zou gevraagd worden meer vet en spek (waarom voor ieder geen heel varken ?) te bedee-len. Dit kan gebeuren, beweert men, indien ze maar willen, indien er maar gelijke bedeeling be-tracht wordt. Deze spitsvondigh'eid sloeg bij de massa gewel-dig in. Als zij maar te eten hadden, dan kan de rest hun niet schelen. Volgende uitroep is kenschetsend om een ge-dacht te vormen over de moiaal van het neêrge-trapte volk : « De oorlog wat kan ons dat schelen, als wij maar te vreten hebben dan mag hij nog 10 jaar duren». Aan de arme stakkers in de loopgraven, ieder oogenblikmetden dood bedreigd, en aan dekerels in de gevangen-kampen met hun dagelijksch eea-tonig leven wordt geen oogenblik meer gedacht, «als ze maar te vrêten hebben". Dat is het treurig resultaat van de 3 jaar oorlogspropaganda van het Nationaal Komiteit, van drie jaar broodroof-stelsel en favoritisme. Zijn zulke feiten niet het bevvijs dat het beetje eigenliefde en allebegrip van waardigheid uit onze werkersbevolking uitgetrapt is ? En zulk een taal en moraal wordt door het bureel van de Federatie gretig gesteund en leven-dig gehouden. Het gaat waarlijk aile gedacht te boven. Zeer gelukkig deelen niet aile arbeiders zoo 'a gedachten. Het kamp is sterk verdeeld. De meer ontwikkelden zijn op onze hand. Dit heeft het bureel begrepen. Daarom moest het débat geweerd worden. En zal men er nu werkelijk in gelukken den honger te stillen ? Kinderlijk naief zou men moeten zijn hieraan het minst geloof te hechten. De bevoegde overheid zal of kan niet mefr voedsel geven omdat het er eenvoudig niet is. Ondanks de belofte door het Gemeentebestuur aan eene delegatie van de Vakbonden gedaan n.l.: « dat door hen ailes in het wèrk zou gesteld worden om meer voedsel te bedeelen, maar dat ze niets konden verzekeren '. Wat is er sinds gebeurd ? Geen verfeetering is i er te bespeuren. De toestaud wordt met den dag nijpender. Komt er verbetering dan is dit toch 1 maar tijdelijk. De moties «n wenschen om nveer - voedsel blijven eenvoudig lapmiddelen. Het te kort dreigt heel de wereld met hongers-i nood. Toch wil de Federatie dit met dagordens - en moties verhelpen. ; Komedie wordt er gespeeld, anders niet dan komedie ! î Arbeiders bedenkt toch ! Uw gezond verstand moet u toch zeggen, dat . waar aile arbeidsvermogen op dood en vernieling is gericlit er geen plaats en geen werkkrachten r meer zijn om voedsel voort te brengen. De eerste i jaren van den oorlog gevoelden wij dit niet zoo erg omdat er toen nog overal voorraden beston-î den, waarvan wij ook hier ons deel kregen. Nu, t na 3 1/2 jaar, krijgen wij de straf voor de ver-nielzucht De voorraden zijn op en aangezien er î aan nieuwe voorraden niet gewerkt wordt, omdat i elkaar uitmoorden veel plezieriger werk is, zullen : wij den honger niet kunnen ontkomen. ; Vrede alleen, Vrede, die elk weder aan zijn : voortbrengend werk stellen zal, kan ons van totalen ondergang redden. En ik roep u toe Zoo-lang ge voor Vrede niet daadwerkelijk îjvert, zijt gij even schuldig als diegenen welke den oorlog hebben ontketend en hem dus wenschen voort te zetten. Arbeiders, komt tôt inzicht vôôr het te laat is ! Gaat vooral goed de daden uwer leiders na. J. v. Internationaai oïerzictit KAAR VREOE! Seclert een paar dagen icelen we weer dat het ouds staatslieden belie/d hteft over vrede te praien. Czernin en Clemenceau. DramatischlooneeL spel in ??? bedrijven. Mtiar nu het er op aankomt flink w*g te xtggen wie er htt tersi begonnen is, trehken ze klinh. ^ Van voorstellen kan tr al geen spraak meer zijn en als het nog eenige dagen verder is hebben die twee heeren hoegenaamd niets aan elkander laten iveten. De groote heeren lût Franhrijk zijn te fier om over vrede te praten ? Maar ondertusschen ivorden de kleinen in de gevangenis gestopt als ze wat le gevaarlijk , ivorden. Hélène Brion, Lucie Colliard zullen weldra weten wat de vrijheid van het woord en de democratische inrichting van den slaat , le heteehenen hebben in Frankrjpk. , Maar wat ons nu het ergsle grief de bij al ; dit vermeende vredesonderhandelingen is dat ( Franhrijk en Oostenrijk malkander laten polsen en dat België niet eens ingaan mocht op een formeel voorstel van de Duitsche regeering. Wat zeggen de Engelsthen daarvan ? Moet België dan loch werkelijk de speelpop worden van die groote dem»craten ? Helaas, na de laatsle roof door de grootste démocratie Amerika ni. is ook ons beetje vertrouwen in de Westersche burger démocratie voor goed naar de maan. Met « De Belgische 1 Socialisl » het orgaan van onze uitgewekene 11 kameraden in Holland hebben we niets dan a verachting voor een sterken die misbruik maakt van zijn macht. 11 $ Zoo zullen v:ij socialisl en nooit den volker en- bond verwezenlijken. d En het vraagstuk van den volkerenbond g, treedt met den dag meer en meer op den voor-grand. De internationale conferentie die voor een drielal maanden aangekondigd wordt zal 3< alleen dan mogelijk zijn als het hoofdpunt van A haar dagorde luiden zal : Volkerenbond. gi Onze hollandsche parti/genoot Troelstra e, zegde daarover het volgende : « De zetel der nieuwe conferentie zal niet v Stockholm, maar wel Zwitserland zijn, Het zal ir echter de voortzetting zijn van de politiek der U conferentie van Stockholm. Nochtans de toe- z< standen van heden zijn niet meer de toestanden u van giiteren. Wanneer tijdens de conferentie van Stockholm het mogelijk ware geweest ons in te laten met de door den oorlog opgeworpen bijzon-dere problemen, dan is zulks nu uitgesloten omdat de gebeurtenissen ons achterhaald hebben een andere wending hebben aangenomen, die wi. niet kunnen negeeren en waarvan er notice moei gehouden worden. Volgens mij moet de aanstaande internationale conferentie zich VOORAL bezig houden met dt groote internationale vraagstukken in het kadei van het SOCIALISTISCH program, waarbij in de eerste plaat» de VOLKERENBOND behoort, Aan den Volkerenbond knoopt zich dan onmiddellijk vast de ontwapening, het verplichtenti scheidsgerecht, de internationale economischs betrekkingen (vrijhandel), de koloniale politiek en dies meer.» Net zooals wij reeds een jaar lang geschre-ven en gezegd hebben en waarvoor wij voor tuchlbrehers en duilschgezinden uitgemaaki zijn geworden. Vtrder zegt Troelstra : « Indien deze internationale conferentie zou moeten gebruikt worden als een soort gerechtshof, waar de eene groep het procès zou willen maken van de andere, dan blijven de resultaten achter-wege en ware het misschien beter geen internationale conferentie te beleggen. integendeel, wanneer de delegaties naardealge-meene conferentie komen met de vaste overtui-ging degelijk POS1TIEF SOCIALISTISCH werk te verrichten, dan ben ik van oordeel, dat het proletariaat zijn invloed zal kunnen doen gelden bij de vredesonderhandelingen.» Inderdaad, zou wij vôôr den oorlog volhiel-d,en dat de kapitalistische inrichting der maalschappij de schuld is van den oorlog dan hunnen wij geen vruchlbaar socialisliseh werk verrichten wanneer wij onze beste krachten gaan verdeelen en sommige kapitalistische heeren die hun belangen bedreigd zien door andere kapitalistische broeders en bij ons thans om hulp komen smeeken, gaan voorspreken. We hebben die heeren gewaarschuwd voor den oorlog : we hebben hun gezegd aan de duitsche, engelsche, fransche en russische kapitalisten dat zij in hun maalschappij den oorlog voeden door zich onderling zulke hevige concurrentie aan te doen. In België heeten de economisten dat dan, « une concurrence paisible nécessaire pour la grandeur de la nation ». Welnu die heeren moeten nu maar de gebroken polten belalen. Wij socia-listen zullen dezen oorlogsloestand gebruiken om de menschen te bewijzen dat het socialism alleen den vrede kan brengen en op tie Internationalt conferentie die er maar gauw moet komen zullen wij den eersten sleen leggen voor den volkerenbond. De heeren roode patriotten mogen dan de fransche en engelsche en russische kapita-listen-demokraten blijven roemen als het coor-beelcl van recht, rechtvaardigheid en als de beschermers der kleinen en zwakken (denkt a. u. b. aan Griekenland en Nederland), toij zullen de woorden van Marx in ons vaandel blijven schrijven : PROLETARIËRS ALLER LANDEN VEREENIGT U! P.A.X. AL.L£CRL,£]I Dp Belgischo regaering lieeft bij de Nederlancische regeering herhaaldelijk aangedrongen den geniter-fteerden te rerbkden « De Belgische Socialist » zooals activistisclie bladen te lezen. • De Noderlandsche regeering heeft ten slotte gem«end liet dringend verzoek van deze regeering te moeten aanvaarden. Er is een b§v*l uitgevaardigd, waardoor voort aan dan geïntarneerden verboden wordt « De Bslgische Socialist » ta ontvangen, ta lezon, te lcoopen of in béait te houden. « De Belgische Socialist » bevat in zjjn nummer van 30 Maart 1918 een protestbrief van den Bond dar Belg Arbeiders in Nodarland tegen deze daad, door hen genoemd : «en « schandelijke klerikals manœuvre » en een aanslag tegen de vrij» gedachte. Wij denlcen echter dat dit protest den weg zal volgen ran ïoovale andere protesten ; de arbeiders mogen wol in de loopgrachten hun hl^ Jtorten voor het twintig-tal ministers in dsn Hav ..r dat is dan ook al wat ze mogen doen volgens de mannen in de fluweelen aetels. Laat ons roapen • Leva den oorlog '.!! ARBEIDERSBELANQEN 1 Wanneer men geen argumenten meer vindt om de huidige Vlaamsche en Vredesbewaging te bestrijden, komt men met de bewering aangeiraafd dat we de toestanden veel te eenzijdig bespreken en behandelen. •< Ge hekelt bestendig de Entente, en in 't bijzonder maakt ge England af, maar weet nooit een woordje te . vinden om de handelwijze der Duitsche regeering te laken » aldus hun verwijt. Er steelet waarheid in hun verwijt ! En we hebben den moed, of beter de fterhoid dit te bekennen ! Ja, wehandelen en spreken en beredeneeren eenzijdig! Want van slechts één kant beschouwen we de heerschende maatschappelijke toestanden. Van den kant der arbeiders ! Van het standpunt der arbeiders bekijken we den oorlog, de oorzaak en de gevolgen er van ! We houden slechts rekening van ééne zaak, namelyk : van het koel berekend eigenbelang der arbeiders. Kunnen we dit belang bavorderen met de hulp van Duitscher», dan weten we niet waarom we die hulp zouden moeten af wij zen ! Wanneer men ons nu verwijt voor Duitsch gezinden omdat wij aile middelen aanwenden om den toestand der arbeiders te verbeteren, dat laat ons geheel en al koud ! Ja, dan zijn wy duitsch gezinden, want dan beteekent dit laatste zyn plicht doen jegens de werkende stand. « Ge spreekt nooit over den misslag der Duitsche regeering, door de onzijdigheid van Belgieteschenden.» Wij zijn wel de laatsten om die daad goed te keuren ! We helcelen de Entente en in 't byzonder maken we Englaixfaf. Ja, dat doen wij ! Waarom ? ~" Omdat dit in het kraam van de Vlaamsehe arbeider» te pas komt ! Als dit nu ook in 't belang van Duitschland is, kunnen wij er niets aan doen ! Het is in ons belang ! Met het anderen bekommeren wij ons niet ! Hoe komt het dat wij er belang bij hebben England af te maken ? Omdat de belangen van England in strijd zyn met die van ons, Vlaamsche arbeiders ! Waarin bestaat dat verschil, dat tegenstrydige van belangen ? De arbeiders verlangen vrede ! De Engelsche regeering wil oorlog! enditnog langen tjjd. Waarom wil England den oorlog nog rekken ? Omdat de mililaire toestand zoo is, dat Duitschland geen vrede kan opgedrongen worden. En omdat het oorlopsdoel van England nog vor van verwezenlijkt i*. Namelyk : De economische vernieti-ging van het Duitsehe ryk, en dezes verwijdering van de wtreldmarht. Is dat nu niet de spil waarrond ailes draait ? Ja! Maar trad England niet heel onbaatzuchtig in den oorlog ? Het was toch voor de redding, het herstel van België, beweerde men 1 Ja, beweerde men !!! Maar... beweert de Regeering van Havere niet te strijden voor het zelfbeschikkingsrecht der kleine Nationaliteiten ? En welke is haar houding ten opzichte van Vlaanderen ? En welke is de houding van England jegen» Belgiô, na 3 jaar voor het herstel van ons land gcvochten te hebben ? We stellen vast : De Duitsche regeering verklaarde zich bereid om over vredo te onderhandelen. Bij voorbaat gaf deze de verzekering dat België geheel an al hersteld zou -worden. Wanneer het England, werkelijk om België te doen was, waarom werden er toen geen vredesonderhandelingen begonnen? Daar beide partyen het eens waren, zou de oorlog reeds lang gecindigd wezen. England, den oorlog willende voortzetten, iets wat gemakkelijk is, wanneer men over vreemde troepen kan beschikken, en vreemde volkeren naar wilkeur kan behandelen, was dus verplicht een ander oorlogs-doel op te geven. Als dan beweerden ze te strijden voor de afschaffing van het militarisme. Voorwaar een fraaie leuze ! Goed geschikt om de oorlogsgeestdrift aan te wakke-ren, on de soldaten in de meening te doen verkeeren dat ze voor Demokratisclie hervormingen strijden. Dat ook dit maar een schijndoel was, weet iedereen ! Immers, toen de Duitsche regeering daarop ant-woordde dat ze in beginsel de afschaffing van het militarisme was toegedaan, en er dus meergelegenheid bestond om te onderhandelen en elkanders inzichten t« kennen, toen ook, veranderde vreer het oorlogsdoel der Entente. Wat uit die handelingen blykt is : Schrik om hun ware bedoelingen openbaar te maken. » Van afschaffing van het militarisme veranderde da leus in : Demokratiseering van Duitschland. England vocht dus al voor : lf het herstel van België ; 2* afschaffing van het militarism ; 3« Demokratiseering van Duitschland. Duitschland, zich principieel t'akkoord verklarend met da 2 eerste oorlogsdoelen, kwam ook het 3» te gemoat. Het heeft getoond dat het in veel opzichten demo-kratischer is geweest, dan wel England. Ook deze nituwe bewering van England kon niet lang stand houden. En om te verhinderen dat we weer zoo spoedig van oorlogsdoel zou moeten veranderen. werd er naar iets gezocht waarvan men zeker was, dat de Duitscher niet «ouden in bij ten.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.