Ist* Jaargang. — liQ 8. A O CENTIEM Zaferdag fl Augustus 1917 De Nieuwe Tijd ORGAAN VAN DE MINDERHEIDSSOCIALISTEN W BSBKBL.AD Elke medewerkcr is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven Beheer en Opstelraad : SAN DERUSSTRAAT, 97 Hoofdopsteller : W. SCHEVENELS « Geef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. » Schiller Naar Vrede Internationaal overzicht Hel is verbazend en tevens verheugend hoe snel de stand van zaken in de socialistische kringen van Engeland en Franhrijk, ten gunste van den vrede gekeerd is, Hoe diep gaand en beieekenisvol die wending is, blijkl niet alleen uit de houding der socialisten zelf, rnaar ook uit de zeer kenschetsende uitlatingen daaromlrent door de andere partijen. Zoo wordt aan Renaudel door de premier van Franhrijk, verwijt gemaakl van het feit dai hij nu van de Fransche politiek waarborgen eischt, dal zij naar vrede leidt, terwijl hij vôôr tvjee maanden nog tegen deelneming aan de Stockholmsche Konferentie toas en slechts later in dien zin veranderde dat het was om de Duitschers aan te klagen en de Neutralen voor de Entente te winnen. Daarop slaat heel de burgerpers en burgerwereld alarim en geefl aan Ribot een kunstmatig opgedreven meerderheid in de Kamers, zoodat een Fransch blad zeggen kan : Ribot regeert met een meerderheid, maarhet is een meerderheid zonder socialisten. Albert Thomas is niettemin in de Minister-raad gébleven, maar er wordt hem eenige raadsleden toegevoegd uit de Nationale Raad om zijne houding met meer verantwoordelyk-heid steeds zuiver te kunnen bepalen. Niet-tegenstaande d,e meerderheid waarmee Ribot regeert, zijn er nog ministerkrisissen te verwachten in Franhrijk. In Engeland is de toestand precies dezelfde, maar in nog gunsligeren zin. Ministerieele krisis is ook niet van de vloer geweest in de laatste dagen en zoo ze niet scherp geteekend is, loch is er nog geen oplossing te zien' zoolang de passen voor Stockholm geweigerd worden. Hierover zijn nog de laatste woorden niet gesproken. De beweging in Engeland wordt geleidelijk sterker en sterker en is zelf s van meer beteekenis dan de Fransche omdat ze prahiisch meer invloed lieeft op de regeering en beter georganiseerd is en tucht kent. De Italiaansche socialisten stemden insgelijki voor een byeenkomst met socialisten der een-traalmachten.Voorloopig hebben Russen, Hollansch-Skan-dinaafsch Komitê, Engelschen en Franschen zich i ahkoord gesteld op den 9ie September om de Konferentie aan le vangen. Maar zeker kunnen we aannemen dai dit tijdstip niet overschreden zal worden, gezien de Russen slechts onder den gezamentlijken invloed van al de andere deelnemers het voornemeu opgeven om de Konferentie loch tusschen 15 en 22 Augustus te openen. Blykl nu later dat de Franschen of Engelschen opnieuw onder vreemden invloed de byeenkomst der internationale willen saboteeren, dan zou het niet te verwonderen zijn dat de Russen loch hunnen zin door-drijven. Intusschen wordt de toestand in Rusland hritieh : — Kerenski die dictator wilde zijn, had eerst veel tegenstand ontmoet en is op het puni af te treden. — De russische regimenten aan de zuidfronien trekken achterv.it. — De Duitschers breken door hel front. — Rusland is zôô bedreigd, dai het zich in een wanhope-lijhe toestand bevindt. Kerenski zendt zijn ontslag. De voorloopige regeering, in zulke omstandigheden, kan aile partijen vereenigen en aan Kerenski de leiding der regeering terug aanbieden onder twee voorwaarden 1° zich te houden aan de belofle tegenover de démocratie gedaan en 2° geheel eigen-handig en vrij van aile invloed van politieke partijen, de toestand van Rusland op te klaren. (Is het wal anders dan dictator). Voor wie wil gevolgtrekkingen opmahen uit de opvolging dier gebeurtenissen en de beteekenis ervan, overwege volgende uitlnting over de bereikle resultalen der russische politiek : Wy a chien het van veel meer belang het front der Maccimalislen (de groep van Lenin) door-gebroken te hebben, dan dal ons eigen zuidelijk front doorgebroken werd door de Duitsche troepen. W. DE VER. K. Huysmans en de Vlaamsche Beweging Inonsvorig nummer hebben wij uiteen-gezethoeonzeNederlandschepartijgenootTioelstra de strijd der Vlaamsche sociaal-demokraten en hun vredesbeweging beoor-deelt, en er blijft ons nog te spreken over Karniel Huysmans die mede deel uit-maakt vati het Bestendig Bureel te Stockholm. Zijnstandpunt is niet veranderd sedert hij in Holland verklaarde dat de Activis-tische beweging in theorie gerechtvaar-digd is, doch de toelichting die hij in den loop der besprekingen gaf werpt een heel ander licht over zijne houding in zake Vlaamsche beweging. In verband met de Vredesbeweging verklaart hij te staan aan de zijde der minderheid, wijl hij erkent dat daarin Van der Velde de meerderheid vertegen-woordigt. Bewijzen dat Van der Velde werkelijk de meerderheid is zijn er niet, maar Huysmans neemt aan dat het zoo is. Voor ons bewijst dit natuurlijk niets, daar Van der Velde niemand vertegen-woordigt tenzij zichzelf en de Belgische regeering. Niemand gaf Van der Velde mandaat voor Stockholm, noch DE partij, noch de meerderheid, want deze heeft tôt hiertoe positief verklaart dat zij van de Stockholmer Conferentie niets weten wil. Deze verklaring was dan ook de oorzaak dat er een minderheidsgroap ontstond, die zich minderheid noemt omdat onder dat woord het begrip « tegenstelling » verstaan wordt, doch niet omdat zij overtuigd is in getal de wezenlijke minderheid tezijn. Moesten wij onder normale voorwaarden kunnen optreden,wezouden zeker de meerderheid aan onze zijde hebben en ailes doet voorzien dat over enkele weken onze beweging zôô zal toe-genomen hebben dat de benaming « minderheid » eene overdreven bescheidenheid zal zijn. Daarover konden we echtei met Huysmans niet redetwisten,omdat nu eenmaal bewijzen, zwart op wit, niet mogelijk is. Dit wenschte hij trouwens zelf niet omdat hij toch met de vredesbeweging vol-komen 't akkoord is, anders zou hij niet zetelen in het Komiteit van de Stockholmer Conferentie. Zijne houding in zake Vlaamsche Beweging verschilt met de onze in zoo verre dat hij, volkomen ééns zijnde met al de grieven die de Vlamingen voorbrengen, deze beweging afkeurt onder haren acti-vistischen vorm voor wat de praktijk betreft, erkent echterdat zij «principieel» volkomen gewettigd is. Dus in theorie en in princiep is Huysmans op het sîand-punt der socialistische flaminganten. Hij deelt de activistische beweging in twee perioden waarvan, volgens hem, de eerste eene onder aile oogpunten anti-Belgische beweging was waarop al te zeer de sleutelvan Duitschgezindheiddiukte. Deze periode vindt in hem een onverbid-delijken tegenstander. De tweede periode echter, waaronder hij rangschikt de beweging welke door de Socialistische minderheden van Vlaanderen op touvv gezet werd en waarvoor wij als afgevaar- | digden optreden, vindt in hem geen vijand; hij is het echter nogmaals niet ééns met den vorm waarin, en het oogen-blik waarop deze beweging zich wil baan breken, en dit om de volgende redenen : Hij beweert dat het overbodig zij nù reeds te spreken van politieke en vooral ekonomische scheiding. De éénige en eerste noodzakelijkheid is eene Kultureele Autonomie. Op ons verzoek om toelichting van dit begrip: Kultureele Autonomie zonder de politiekemacht om die autonomietehand-haven, heeft H. ons alleen kunnen ant-woorden, dat hij wel weet dat het niet gemakkelijk zijn zal een systeem te vinden dat de noodige waarborgen oplevert. Dit neemt niet weg dat hij overtuigd is dat volledige kultureele autonomie mogelijk is en als een wettigen eisch op de Konferentie der Internationale zal behandeld worden, Zijn bezwaar tegen het baanbreken van de beweging op dit oogenblik, d.w.z., tijdens de bezetting, vindt zijn grondslag in le be "ering dat de tegenwoordige toestanden geen stabiliteit bieden en bijgevolg ailes wat nu opgebouvvd wordt op losse gronden staat, d.w.z. dat de nu ontstane beweging alleen voor ruggesteun rekenen kan op de tegemoet-koming der duitschers die uit deze beweging hun voordeel willen halen. Voor de zaak zelve, afgezien van aile gevoels-kwesties zou deze omstandigheid geen nadeel zijn, indien met zekerheid blijken kon dat de duitsche wapenen de boven-hand zouden halen. — Voor een afloop in dezen zin ziet Huysmans geen kansen, en in het tegenovergesteld geval zullen de voorkampers van de Vlaamsche Beweging in dit oogenblik, voor den strijd die nà den oorlog zal noodig zijn in het door Huysmans gepreconiseerde « herstelde België, > onbruikbaargeworden zijn door het feit dat zij zich gedurendede bezetting met den vijand gecompromitteerd hebben. Hoe waar het ook is, dat al wat nu gebeurt het onvermijdetijk en logisch gevolg is van de staatkundige kortzichtigheid der Belgische regeering vôôr den oorlog, zou dit niet door de algemeenheid der Belgische bevolking erkend worden en het zou noodzakelijk zijn dat persoonlijkheden die zich in het oog der massa niet zouden gecompromitteerd hebben, op het voorplan kwamen. — A.an deze roi zal Huysmans zich niet onttrekken maar juist daarom betreurt hij dat nu zoovele goede elementen zich in het vaarwater van het activisme bewegen. Een van de redenen waarom Huysmans zich keert tegen politieke scheiding vindt haren grond in de vrees dat een dergelijke scheiding een sterk overheer-schende reactionnaire macht zou schep-pen. Tegen dit gevaar wil Huysmans zich van nù af aan wapenen door zich te kanten tegen politieke zelfstandighéid van Vlaanderen. —Volgens hem is het onvermijdelijk dat alsdan eene sterke landbouw politiek in de kanalen der reactie zou terecht komen. Daardoor zou de strijd der sociaal-democratie in de io eerste jaren hopeloos zijn. De leefbaar-heid van de sociaal démocratie wordt daardoor gefnuikt. Zij heeft integendeel behoefte aan eene sterk opgevoerde groot-nijverheid die den demokratischen geest bevordert. In verband met deze gedachte wijst hij op het Walenland waar eene meer demokratisch aangelegde burgerij de ontwikkeling van het socialism bevordert. Een België met Vlaamsche spoor-wegnetten en Waalsche spoorwegnetten, met Vlaamsche en Waalsche kanalen en met Vlaamsche en Waalsche nijverheid is ondenkbaar. Hieruit vloeit voort dat in Huysmans gedachtengang eene Belgische grootindustrie met de Waalsche industrie als centrum het noodzakelijke norma der toekomstige sociaal democra-tische actie vormt. Uit al het voorgaande komt voor ons duidelijk de gevolgtrekking op den voor-grond dat volledige kultureele autonomie voor Vlaanderen eene noodzakelijke vredesvoorwaarde is en door de Internationale zal behandeld worden als een vraagstuk van internationaal belang.— Daardoor wordt het onmogelijk de politieke zelfstandigheid te weeren daar toch anders geene kultureele autonomie denk-baar is. Of nu met dat ailes de Vrede een stap dichter is ? Wij meenen van JA, en nemen ons voor dit in een volgend nummer aan te toonen. De vrouw als prostituée Wat is prostitutie ( lemand die voor grooten en vermogenden kruipt en zich daarvoor laat betalen is geprostitueerd ; een schrijverdie zijn pen verkoopt, w. z. een schrijver die tegen beter weten in voor geld een slechte zaak verdedigt, prostitueert zich ; eene vrouw die zich aan ontucht overlevert, die haar lichaam voor geld ten beste geeft, is eene prostituée. Met het oog op de in den oorlog zoo weelderig bloeiende ontucht, zullen wij dit laatste geval van prostitutie in dit artikel behandelen. Onze zoogenaamde hooge zedelijke burgers en burgeressen zien minachtend op de prostituée of de gevallen vrouw nêer. De heeren doen dat zoolang zij in gezelschap zijn van fatsoenlijke vrouwen, maar wachten de eerste de beste kans af om de eer van die zoo geminachte schep-sels te koopen. Hunne vrouwen weten dat en wanneer zij zoo schelden op de prostituée, is dit niet alleen om de prostituée zelf, maar ook om de geheime jalouzie die in haar binnenste woekert, daar zij wel weet dat de prostituée een gedeelte van de liefde ontsteelt waarop zij, als echtgenoote, meent uitsluitend recht te bezitten. Want een feit is het : wanneer de vrouw op de hoogte geraakt van het bezoek van haar man aan de

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.