Zondag, 26 Juli 1914. Nr 30 Vijf-en-Zestigste Jaar. TELEFOON HS. 80 DE ONAFHANKELIJKE TELEFOON HS. 80 INSCHRIJVINGSPRIJS : VOORAP TE BETALEN. oor Hasselt , . 2 fr. OO'sjaars. er post "... 2 fr. 50 's jaars. oor het buitenland de verzendingskosten erboven. Men schrijfl in op aile p'ostbureelen in blj den Uitgever J. CEYSENS, Demerstraat, Hasselt. Temhynende 's Zondags. DER PROYINCIE LIMBURG 1Vieuws- en JLankondiffinçrsblad Orgaan der katholieke Partij van Hasselt en omstreken GODSDIENST MOEDERTAAL VADERLAND BEKENDMAKINGEN : 20 centiemen den drukregel; voor Limburg, 15 c.; vôôr de aankondigingen, 50 centiemen. Verschillige tijdingen, rechterlijke veroordeelin-gen, vooraan of in het midden van het blad, 1 fr. den drukregel. Herhaalde aankondigingen,volgens overeenkomst. Boeken, waar men ons één afdruksel van zendt, ■worden vermeld ; die, -waar men er ons twee van stuurt, zullen besproken worden. Dit nummer bestaat uit 6 blad- Leest de A ankondigingen van < De zijden en mag slechts aan 5 centiemen Onafhankelijke > op onze 3e, 4e, 5e en verkocht worden. 6e bladzijde. H. Sacramentscongres te Lourdes 22-26 Juli 1914. Woensdag is in het gezegend heiligdom van de Onbevlekte Maagd te Lourdes het 25e sacramentscongres geopend door den afge-zant — vertegenwoordiger van Z. Heiligheid den Paus Pius X Grootsche gebeurtenis in onze H. Kerk : grootsch om de boteekenis dier plechtige hulde-betooging aan den God van Liefde in onze H. Tabernakelen ; grootsch om de deel-neming van duizenden en nogmaals duizen-den geloovigen uit aile werelddeelen en lan-den ; grootsch om de weldoende vruchten die zulk congres gewoon is- af te werpen voor kerk en maatschappij. Het hart der kerke, de Bruid van Christus, klopt deze dagen te Lourdes ! De rots van Massabielle waar eéns de voet der Vlekkelooze stond en waaruit sedert dien eene onverdroogbare heilbron vloeide is thans de rots van Mozes waaruit een frissche watervloed s tort om 't gansche voîk des Heeren te laven in de woestijn van dit leven. Lourdes is thans, meer dan ooit, de ladder van Jacob waarlangs engelen klimmen tôt in 't hemelsch Tabarnakel en vandaar afda-len met rijke genadegaven. In Maria's uitverkoren heiligdom heeft haar goddelijke Zoon opnieuw de tafel van 't laatste avondmaal gedekt.... en niet enkel de gestelde kudde zyner eerste volgelingen genoodigd, neen, maar al de geloovigen der aarde.... En zeg mij niet dat daar alleen de kerk-voogden en een ruim getal bevoorrechte christenen gaan zitten aan de oneindige tafel des Heeren, want ook wij hebben daar onze plaats gereed, ieder van ons is verwacht, voor ieder van ons heeft de Heer des huizes een gui onthaal bereid. Of hebt gij den oproep niet gehoord van den God onzer tabernakelen, den wensch niet gehoord van onzen bisschop, het drin-gend verzoek niet gehoord van onzen zielen-herder... die om het meest ons noodigden om onze hulde van aanbiddiag te vereenigen met die van de Congresleden te Lourdes ; om den God onzer Tabernakelen in zijne plechtige optochten te vergezellen en Hem een dichte eerewacht te verstrekken ; om Zondag 26 dezer in lange, lange rijen te gaan nederknielen aan de tafel des Heeren 1 Wanneer moedershart klopt en hoogtij viert dan trilt aile goedgeaard kinderhart mede ! * * * De Belgen te Lourdes. Aan ons dierbaar vaderland behoort sedert 1892 de eer den algemeenen voorzitter te schenken aan de wederlandsche H. Sacra- mentscongressen. Toen was het onze be-treurde en heilige bisschop Mgr. Doutreloux en sedert 1901 is het de vlaamsche bisschop van Namen Mgr. Heylen. Zijne groote gods-vrucht en ongemeene bekwaamheid zoowel als zijne uitgebreide talenkennis maken van hem den gewenschten voorzitter. 't Is hij die de werkzaamheden van het huidig congres niet enkel zal laiden maar een overwe-gend deel eraan nemen. De belgen zijn zoo talrijk te Lourdes dat zij er eene bijzondere afdeeling uitmaken met afzonderlijke vergaderingen : Donder-dag, Yrijdag en Zaterdag. Niet minder dan 15 verslagen zullen in die belgische zittingen voorgedragen en aan bespreking onderwor-pen worden door uitstekende vcormannen die België eer aandoen. Wij zijn fier en gelukkig tusschen die namen ook een limburger aan te trelfen den heer Mathieu Liesens van Tongeren, bestier-der eener koolmijn in Tamines alwaar hij de ziel is, en welke ziel, van al de christe-lijke maatschappelijke werken. Wij zijn ervan overtuigd dat hij zoowel als de andere belgen daar den naam van ons land zal hoog in aanzien verheffen. Hoe kan het anders met mannen als Valertin Brifaut ; volksvertegenwoordiger Poncelet ; Baron Snoy ; Henri Davignon ; graaf de Renesse, Breidbach; kan. van den Gheyn, Pater Langhendries enz., enz. In af wachting dat wij onze lezers daarvan meer kunnen berichten verzoeken wij hen allen met hart en geest deel te nemen in de huldebetooging van de gansche wereld aan ons Allerheilligste Sacrament des Altaars. * * * Nog wat over de -H. Sacramentscongress9n. Het eerste Sacramentscongres werd ge-houden in Frankrijk te Rijssel (Lille) ten jare 1881. Dat van Lourdes is het vijf-en-twintigste, daarvan werden er 5 in België gehouden met name te Luik (1883) ; Antwer-pen (1890) ; Brussel (1898) ; Namen (1902) en te Doornik (1906). Een Congres heeft plaats gehad in Asië en wel te Jerusalem in 1893, 't is daar dat de Paus voor den eersten keer een afgezant stuurde. Een had plaats in Noord-Amerika te Montréal (Canada 1910). — Nu is er spraak een Congres te beleggen in Afrika namelijk te Hippona de bisschoppelijke stad van den grooten H. Augustinus. Zoo krijgt ieder werelddeel zijne beurt. Zoo zullen aile gewesten der aarde den Gekruisigde van Golgotha erkennen en hul-digen. Is politiek een onzijdige zaak? De beteekenis der vraag is deze : behoort - de politiek tôt die zaken, waarbij geen begin-selen uit geloofs-enzedenleer betrokken zijn. Aile niet-katholieken zullen deze vraag bevestigend beantwoorden. De liberalen en socialisten zingen het op aile tonen, dat de politiek een onverschillige zaak is, waar het geweten, ten minste het godsdienstig geweten niet bij te pas komt. Onzijdige staatkunde wordt door velen beschouwd als een ideaal-politiek, de eenige, welke aan de eischen van de hedendaagsche maatschappij beantwoordt. Zelfs de meest gematigde, de zoogenaamde katholiek-liberalen zevôren bij dat woord. De stelselmatige onzijdigheid in politieke zaken is een uitvloeisel der vrijzinnige staats-leer. De liberale staatsleer erkent geen enke-len vorm van geopenbaarde geloofs- noch zedenleer in het staatsleven. Zij tracht het ■ maatschappelijk leven te onttrekken aan elken godsdienstigen invloed. De liberale staat beschouwt den mensch j zonder godsdienst en regeert hem alsof hij ! geen godsdienst had. Hij rekent niet op den , godsdienst en zoekt er geen steun bij. Dit is ' de algeheele scheiding tusschen Kerk en Staat, tusschen politiek en godsdienst, waar- ; van het libéralisme zijn hoofddogma maakt. , De liberale politiek is dus een godsdienst-looze, eene, die zich van geen enkelen godsdienst iets aantrekt. î Het libéralisme neemt een natuurlijke, wijsgeerige zedenleer aan, een burgerlijke 1 leekenmoraal. Doch het is van oordeel, dat ( hare voorschriften geene bekrachtiging Van Godswege behoeven. Immers dit zoude gelijk staan met de zeden op den godsdienst te bouwen. Ook is het niet noodig, dat de burgerlijke wetten zich schikken naar het recht î der natuur. Want het natuurrecht is eene < wet Gods, door de natuur ons kenbaar ge- 1 maakt. i Om verplichtend te zijn ontleent de burgerlijke wet geen kracht aan God. Zij erkent i Hem niet. 1 Dezelfde liberale gedachten nemen naar gelang van personen en omstandigheden een ^ anderen vorm aan : « Scheiding van Kerk en a Staat. Onafhankelijkheid van Staat jegens Kerk, van politiek jegens godsdienst ». Vrijheid en onafhankelijkheid, wederzijd-sche onafhankelijkheid, ziedaar de groote wet de hedendaagsche samenleving. « Ik aanvaard », zoo sprak Montalembert, de voornaamste vertegenwoordiger van het katholiek-liberalisme, « al de gevolgen van ie vrijheid van geweten, die gevolgen, welke ie openbare zedenleer (?) niet veroordeelt en ioor de rechtvaardigheid (?) geeischt wordt ». Men neme het dus niet al te nauw met woorden als godsdienst en zedenleer, wanneer do liberalen er zich op beroepen om hun houding tegenover die zaken te omschrij-pen. Zij verstaan onder godsdienst niet den katholieken, den protestantschen maar een ilgemeenen godsdienst boven geloofsver-ieeldheid ; een godsdienst beschreven in het boek der natuur en verkondigd door de stemme des gawetens, een rationalistischen godsdienst. De moderne staatkunde verzet zich met il le macbt tegen den invloed van het gods-lienstige en bovennatuurlijke op de maatschappij, uit vrees dat de geliefkoosde vrij-ieid gekrenkt wordt. Dit en niets anders is le beteekenis van de bekende leuze : « do jastoor in do Kerk, de burgemeester op het stadhuis ». Een woord, dat waarheid bevat, ïvanneer het zuiver tijdelijke zaken geldt, suiver aardsche aaDgelegenheden, die een îitsluitend tijdelijk doel tn belang hebben. n dien zin zegt Léo XIII sprekend over de rorsten : « De burgerlijke orde is geheel aan îun macht en oppergezag onderworpen ». Of de staatkunde d. w. z. het burgerlijk ?ezag in dien zin onafhankelijk is, dat de )urgerlijke wetten van het goddelijk en terkelijk gezag mogen afwijken, dat is de rraag, welke een katholiek ontkennend moet «antwoorden. M. BRAVO ! Het gemeentebestuur van St-Truiden heeft, net algemeenheid van stemmen, b8sloten de •pening te verbieden van elke nieuwo her->erg in den omtrek van 300 meters der lieuwe infanteriekazerne. Broodrooverij ! schreeuwen de geuzen van St-Truiden, en zullen de geuzen buiten Sint-fruiden naschreeuwen. Neen, allerbeste en doelmatig middel om te 'oorkomen dat vuile koten zouden geopend vorden neven de kazerne en de soldaten bij t uitgaan van hun lokaal zouden binnen-okken.Wil de soldaat een piotje pakken dan kan lij zoowel als de burgers dat krijgen in ge-Lende fatsoenlijke herbergen. Waarom schreeuwen libaralo bladen tegen zulken maatregel ? Omdat zedeloosheid leidt tôt verlies van godsdienst, en tôt aanwerving van liberaal volksken dat altijd gereed staat om liberaal lawijt te maken en de rcst. Die nog iets of wat verstand heeft ziet dat koten, hetzij drink- of danskoten de kalandisie hebben van het liberaal volksken en gaan er o:gelukkiglijk ook anderen naar toe, dan zullen dezen weldra met dat volksken meêdoen. Is het te Hasselt niet hetzelfde spelleken ? Het gemeentebestuur van St-Truiden heeft wijselijk gehandeld ; en mochten wij eenen wensch uiten het zou deze zijn : Mochten andere gemeentebesturen zooveel wilskracht hebben en durven... Er zou zooveel niet meer geklaagd worden door de deftige burgerij in menige stad. De nieuwe sckoolwet. Nog wat geduld, vriend lezer, onze nieuwe schoolwet wordt metfertijd nog goed bavon-den en geloofd als eene gezegende wet. Wij hebben daar al een eerste staaltje van in de houding der socialistische gemeen-teraadsleden. In Congres vergaderd hebban die rechtzinnige bondgenoolen van onze geusjes met eenparige stemmen besloten da toepassing der nieuwe schoolwet niet tegen te werken ! Brave jongens, niet waar. Ja en zij hebban hunne medewerking beloofd om de nieuwe wet integendeel al hare vruchten te doen dragen, bij zonder voor den vierden graad. Zij hebben er zelfs bijgevoegd dat daaruit veel goeds verhoopt wordt voor ons volk ! Goed zoo, roode cartelbroeders, het is nooit te laat om goed te doen. Yan hunnen Ferrer ! De Spanjaards komen in biweging, zij houden het voor eene beleediging dat een veroordeelde van hun land hier in Brussel vereerd werd met een standbeeld (een poadel-naakten man die den rug draait naar de Sint-Catharinakerk). Reeds zijn een aantal hand-teekeningen vergaderd om aan de belgische regeering te vragen die vuiligheid te doen verdwijnen uit eerbied en vriendschap voor een bevriend land ! Aie mij ! wat gaan nu onze geusjes zeggen ! zouden ze nu weer met het portret voor den dag komen van hunnen... martelaar ? Pouah ! Dat is nog ailes niet, onze lezers herione-ren zich nog dat de Spaansche liberalen aan 't bewind waren toen de anarchist tôt den kogel verwezen werd. Dat zij nu vernemen wat een Spaansch republikeinsch blad de « Libéral » van Madrid schrijft : « Francisco Ferrer Garcia ontmoette geen genegenheid te Barcelona. Hij werd er eerder gehaat dan bemind. Sedert de bom van Mor-ral en het procès dat op dien aanslag volgde, waaide er een lucht van vijandschap rond den onbeduidenden opvoeder. De radicalen zelf hadden geene achting voor hem over en vermcden zijn gezelschap. Ferrer genoot slechts de gunst van eenige losbandigaards en nog niet van allen ». Toe cartelmannekens van Hasselt wat zegt gij nu van uwen « gehaten » Ferrer ? Wanneer hangt gij weer eens zijn portret uit?!! Yan 't nationaal banket. — Jan, kunt ge nog optellen ? — Ja, Fré, als 't geen te groote getallen zijn. — Welnu jongen dan gaan wij eens optellen. Ik heb hier een verslag van het « nationaal Banket ». — Wat is dat ? — Het geuzenbanket van verleden Zondag. — Is er een geuzenbanket geweest dan ? Ik heb daar niets van gehoord. — Zoo zijn er nog, Jan, die er niets van gehoord hebben. Nu, weet gij hoeveel volk er op het banket was ? — Hoe kan ik dat weten ! — 400 man. — Jandorie, dat zou veel zijn ! De helft ware al veel I — Er staat 400 man van gansch het land. — Van gansch het land ! Dat is EOg een mager beestje, Fré. — Laat mij vcortgaau, Jan. Het geuzen-blad noemt ze op die er waren. Ea hier moet gij nu optellen. Drie gekozenen, een Hasselaar, een Tongenaar, 8 senateurs, 12 representanten, 1 oud-representant, 3 plaats-vervangende... Hoeveel hebt g'al, Jan ? — 29 man. — Door nu : 5 Truienaars waartusschen de dikke Louis, " liberale leider van Limburg », 1 Loonenaar, 2 Tongenaars, 1 uit 't Kamp, 2 van Ruckeiingen, 6 Luikenaars, 2 Gentenaars, 1 uit Dour... Hoaveel hebben w'al, Jan ? — 29 en 20 is 49 : 49 man, Fré. — Goed geteld, Jan. Nu komen nog afgc-vaardigden van 14 liberale vereenigingen en wachten ; neem 3 man per stuk ;dat maakt, Jan? — Dat maakt 42 man. — Dus 49 plus 42 : idem 91 man. — Wij zijn nog ver van de 400, Fré ! — Ja maar, Jan : er staat bier en daar : « en zoo voorts ». Laten we nog eens 91 man nemen voor de enzoovoortsen ; tel eens op, Jan. — Dat is gauw geteld : 91 en 91 is 182 man. Dat is nog niet heel twee honderd... En we moeten er nog twee honderd hebben om er 400 te vinden, Fré... — Kom, Jan, we zullen er niet op zien : zetten wij er nog 100 bij uit de provincie hier. — Dan zijn er nog maar 300, Fré. — Wel laat ons aannemen dat er 300 geweest zijn ; en de overige honderd, die staan er maar voor... den bluf. — 300 voor heel het land... 't is nog een magerder beestje. Fré ! Maar daar is toch nog iets waar ik het mijne niet van heb... — Wat dan, Jan ? — Wel, hoeveel Hasseleers waren er ? — Zie, Jan : daar staat geen enkel woord je van vermeld. — Dat is toch te gek, Fré ! Ean nationaal Banket... te Hasselt gegeven... en geen enkele hassaltsche naam... — Ja wel : toch éénen enkelen. — Éénen Fré?... Zouden er dan geen ander geweest zijn ? — Ziet ge, Jan : er zal hier en daar nog wel een geweest zijn ; maar go weet het wel : de liberalen te Hasselt, zê slachten de uilen : ze zijn niet geerne gezien in voile licht van den dag ! Hier en daar wel een haantje dat geerne meekraait, of een keffer-ken dat geerne meêblaft; maar... 't mag niet te zeer gekend zijn... Het portemon-naieken, jongen ! De kalandisie van de kalot-ten, jongen ! De katholieke familie, jongen ! En zoo veel ander zaken die eenen liberaal veeltijds den neuteren doan uithangen, en soms zelfs den kwezelaar, lijk de winkelier die per abuus zijnen noster uit den zak trekt als er boeren kalanten voor den win-keltoog staan... — Dus, Fré : hun heel nationaal Banket is in twee woorden samen te vatten : Bluf en platbroekerij. — Gij zijt er, Jan ! Cartel-groothartigheid. Tusschen de grootste staatsmannen van Balgië bekleedt zaliger Beernaert zeker eene der eerste plaatsen. Met recht wordt hem door 't dankbare volk een gedenkteeken opgericht. Voor Antwerpen's grootheid en welvaart heeft hij veel gedaan, ook werd aan den gemeenteraad dier stad eenetoelage gevraagd van 5000 f c. Zij is doodeenvoudig geweigerd door de Cartelmeerderheid. Waarom ? De socialist Terwagne heeft het ronduit gezegd : De heer Beernaert was tcch maar een klerikaal !!! Weerom eene les voor zekere goede katholieke provincieraden die eene toelage stem-den voor een gedenkteeken van ik weet niet welken fransch-schrijvenden belg die geen katholiek en nog minder een Beernaert was! ! Telefoon. In zijn nummer van 17 Juli j.l., zegt Le Patriote. « Het eerste bijvoegsel aan den officieelen telefoongids der maand Mei, welke pas ver-schenen is, bevat eene talrijke lijst van nieuwe abonnenten, in al de netten van het land. Zonder twijfel, is deze buitengewone verhooging te wijten aan het in vôege stel-len van het nieuwe stelsel en de vermin-dering der tarieven. Onder het oude stelsel, 't is te zeggen tôt ln Mei j.l., telde men ongeveer 400 nieuwe abonnenten per trimester. Sedert dien datum zijn er meer dan 1300 nieuwe. In gansch het land zijn er 75.000 abonnenten waarvan 25 000 in het net van Brussel ». Wij zijn zoo vrij onzen uitmuntenden Brusselschen confrater te doen opmerken dat hier in Limburg van het bijvoegsel aan den telefoongids van Mei nog niets te bemer-ken is zoomin als van vermindering van tarief. Wij betalen in het net van Hasselt zooveel als onder het oude stelsel en hebben veel kans om op einde van het jaar meer te moeten betalen. Daar het telefoonbeheer het goed gevon-den heeft vermindering toe te staan voor de groote netten, zoude datzelfde beheer ook geene vermindering kunnen toestaan aan de kleine netten of ten minste bijvoor-beeld Luik bij het net van Hasselt rang-scbikken._Uiterst aangenaam zoude het wezen zoo gij, Confrater, ons een weinig wildet onder-steunen. Limburger . LOUKDES. Dezer dagen is Dr Chaix, geneesheer te Moulins, naar Lourdes gegaan om aan de H. Maagd dank te brengen voor de radicale genezing van een zijner patiënten, mejuffr. Ducros. Ofschoonniet geheel en al ongeloovig was dr. Chaix echter langen tyd een rationa-listisch bestrijder van de waarachtigheid der mirakelen, welke te Lourdes geschieden. De vol komen genezing van mejuffrouw Ducros, die hij ten doode had opgeschreven, heeft hem echter volslagen bekeerd. In het bureel der gehospitaliseerden to Lourdes, heeft Dr Chaix de volgende verkla-ringen afgelegd : Over m j. Ducros badden al mijn collega's met wie ik consult had gehouden, het doods-oordeel geveld. Ik zou u beter kunnen be-schrijven, wat zij wel, dan wat zij niet had. Zij was niet alleen lijdende aan een snel vor-derende borstziekte, die haar longen verniel-de, maar cok aan zweren in den rug en andere kwalen, vermeld in 'tcertiflcaat, d.d. 19 Juli 1913, afgegeven. Het graf wachtte reeds lang op dit door ziekten ondermjjnd lichaam en toen zij verklaarde, naar Lourdes to willen vertrekken, heb ik haar niet levend terugverwacht. Den 6e Augustus 1913 ont-ving ik een telegram, dat zij volslagen gene-zen was, na een bad in de piscine. Ik geloofde het niet en lachtte er om. Toen de berichten over haar genezing aanhielden, dacht ik, dat zij misschien tôt een der velen behoorde, die, volgens mijne meening uit die dagen, door een laatste krachtinspanning en wat inbeelding eenige verlichting hadden gekre-gen.Zij keerde terug en ik ging haar onder-zoeken, nog steeds volslagen ongeloovig omtrent de werkelijkheid van haar gezezing, waarover ik mij tôt een mijner collega's nog spottend uitliet, toen ik mij reeds op weg bsgaf naar haar woning. Ik meende haar te bed te vinden, maar zij kwam mij te gemoet en lachte om mijn verbazing. Ik onderzocht haar en vond haar wonden gesloten, hare zweren yerdwenen, van de wegvloeiende kwade sappen geen spoor meer, de borstkas scheen hersteld, haar geheele lichamelijke gesteltenis herboren. Ik was verbluft en vroeg mij af, of ik niet aan geestesverwar-ring leed. Toen ik wat kalmer geworden was, onderzocht ik haar opnieuw kritisch en nauwkeurig. Er 'moest iets abnormaals met haar gabeurd zijn. Volgens de wetten der wetenschap kon ik haar plotseling herstel niet verklaren, ik tastte het wonder met den vinger. Ik ri'ep mijn collega's, die de zieke met mij verzorgd hadden, voor een gezamen-lijk onderzoek bijeen. Zij wilden eerst niet komen ; een vroeg me of ik gek geworden was door te spreken van een mirakuleuze genezing. Ten slotte kwamen en onderzoeh-ten ook zij, en stonden verbaasd over een genezing, die zij niet kon den looehenen, maar evenmin verklaren". Vôôr haar vertrek naar Lourdes had ik mej. Ducros gezegd : « Als gij daargiads geneest, zal ik het volgend jaar opnieuw met u naar Lourdes gaan ». Ik verwachtte tôen niet anders, dan dat de arme zieke hier sterven zou. Nu haar genezing een voldongen feit is, ban ik hierheen gekomen om mijn be-lofte te houden. Ik moet bukken voor de feiten en erken de mirakuleuze genezing van mej. Ducros, die menschelijkerwyze onge-neeslijk was. Nog over Lourdes. 't Is nu zes-en-vijftig jaar geleden dat Onze Lieve Vrouw te Lourdes verscheen aan Bernadette ; 't is nu zes-en-vijftig jaar dat duizenden en duizenden door hunne gods-vrucht getuigonis geven van de waarheid der verschijningen ; na die zes-en-vijftig jaar durven de ongeloovigen die verstand hebben niet meer beweren dat er daar niets wonders gebeurde en nog dagelijks gebeurt ; dezer dagen nog is Doctor Chaix, een rationalis-tische doctor die altijd tegen Lourdes was, naar Lourdes gegaan om Onze Lieve Vrouw te bedanken voor do radikale genezing van eene zijner zieken die volgens al de doctors ongeneesbaar was... Eu nu komt de Indépendance van Brussel, het liberaal blad aan wiens hoofd een Hasselaar staat, M. Roland De Mares, in eene Fransche correspondentie nog den spot drij-ven met Lourdes, en het zoutalooze uitvindsel van Fransche gemeene kerels opdisschen, namentlijk : dat eene soort lichtekooi die in de omstreken van Lourdes rondreisde in de grot zat en tôt Bernadette sprak : Ik ban de Onbevlekte Ontvangenis. Als Hasselaar, als katholiek, als vereerder der H. Maagd, als geloovige die de uitspraak der H. Kerk in do zaak van Lourdes aan-neemt, protesteer ik tegen de schandalige handelwijze der Indépendance die zulke gemeanighedten van haren Franschen correspondent opneemt, en van M. Roland De Mares die zijn blad laat gebruiken om de godsdien-stige gevoelens en den eerbied voor de H. Maagd van al de Hasselaren en van al de katholieken te kwetsen. N. M. Nuttige werken ! Ean ieder vraagt zich af, bij het voorbij gaan van de werken in de Statiestraat, waar-toe toch zoo een droevig gebouw — hetwelk de stad in het geheel niet zal versieren — later zal moeten dienen. Reeds over maanden hebben wij dit, aan onze lezers kenbaar gemaakt. Het is geene nieuwe statie die men daar opricht, het is een gebouw dat noodzake- lijker was denken wij, aangezien het Bestuur — met hoofdletter B het alzoo besloten heeft. Dat gebouw moet dienen om de oude lam-pen te bergen !... gij lacht, en nochtansis het effektief waar. Men moet daar de oude lam-pen bergen, tonnen petrool, borstels, ladders, wieken, enz. enz. het ailes te lang om te melden. Men zal er ook een slaapzaal oprichten ten gebruike der machinisten en stokers van andere standplaatsen. Maar zal eenieder zeggen, Hasselt heeft zulks niet gevraagd ? — Dat is waar, dochom haar genegenheid jegens de stad te toonen (!) krijgen wij, om onze schoone Statiestraat te verheffen, een afschuwelijk gebouw, een soort van gevangenhuis of wel eenen jodentempel ! ! En dat wordt gemaakt door het technisch bestuur van den Staat. Hewel, dat is sterk ! Wij hebben het adres van dien bouwmees-ter niet van doen ; hij mag op onze kalan-ditie niet tellen ! ! Hadde men dat gebouw niet naar Curingen kunnen schuiven ? Moeten de oude lampen in de Statiestraat staan ? Waar staat zulks geschreven ?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.