DE POPERINGSCHE KEIKOP bladje (1er' Poperingnaars in *1 leger. Bahaer: E. H. Jal. Vanneste, Legeraalmoezenier, C 30 jj. M. Gasp. Hsrpelinck, brankardier Belgian field hospital. AAH ONZE LF.ZERS. Ons bladje verschijnt aile maanden en woi'dl Jteostelooss gezouden naar de soldateu van Poperinghe (binnen en buiten st i 1.) Tôt heden hebben wij omtrent 650 adressait; nog vuel, 't groolste getal kennen wij niet. Dàaroin wordt iedereen veizocht zonder uitstol ons liet militair adres van Vrienden of Kemiissen te zenden. —Iedereen helpe ous ook de eereteekens, on-de.scheidingen en bekomen vermeldingen van dojougens 0(> te geven. —Sommige burgers hebben gevraagd ook den « KEIKOP » le ontvangen. Geern sturen wij het bladje op. inits zij één. 2 f.\ 'vMalen; hutgeen ons werk zal steunen en toelaten t vee maal te maande te verschij-nen. — Ieder werve abonnementen iuiu ! Onzen dank aan die het reeds deden. Het Bkhkkr. S0LDATENPENNEN Het gebeurt nog al dikwijls dat ik te Poperinghe, in mijn eenzaam oorlogs-luiisje, de aangenaamste verrassing be-leef yau allerhaude schoone en belang-rijke brieven teoatvangen van soldaten, vooral van Popei ingnaren, die me lnin-ik; lo'gevallen doen kennen. Hun nieuws van 't t'ront (voor zooveel het mag wor-den kenbaar «emaakt,) of hun indruk over 't een of 't ander kamp, bevalt me danitf en zal u, Jongens van 't Popering -suhe ook niei tegensteken. AU het xi jn kan of mag. zal ik wel eens den naam van den eenen of anderen strijder, die me schrijft, laten kennen. Door den band nogtans moet ik de brieven, welke ik mag mededeelen, uls naamloos opgeven. Hier een eerste en allerschoonste brief, dicn ik als «ne souvenir of the war» vvil bewaren. Leesten oordeelt: Mijnheer, «Eindelijk is uns rusttijdperk gepas-seerd. Hcmel! wat rusteloo/.e rust. Nu toch kan ik mij eens rustig neêr-zetten en u — van verre, doch van herte, over 't een en 't ander onderhou-den.Bij de Artilleurs is 't oprecht een «Carotje» te vergelijken bij 't voetvolk. Natuurlijk 't front blijft 't front: maar wat verschil! Altijd't zelfde cantonnement, kogel en bom vrij; weinig in gevaar van obussenre^ens ... daar de secteur zeer kalm N; edoch de mannen de artilleurs, zijn door den band geno-men veel droever volk dan Je voetgan-gers. Hunne g'îsprekken zijn allerschan -delijkst onzedig. Waarachtjes. mon zou denken dat er de duivels onder hen wo-nen. Wat mij hier persoonlijk afgrijnst ... is dat ik nader van mijn volk moet blijven dan voorheen. Mijne ooren en oog.ui lijden veel. Helaas! ... hoe mijn hert bewaren! Somtijds zeg ik wel een woord, .. al water op de eend of boter aan de galg! Dingen die ik van mijn le-ven gehoord heb, ... noeh hooren mocht ... moet ik thans i.erden! ER BE STAAT GEEN GOD. Zijt gij daarvan wel zeker? — Wie heeft dan den hemel, de aarde, de zon, de sterren, den rnensch gemaakt? Et bestaat geen God? — Wie heeft u dat ge-zegd? Zeker de een of andere losbol, die den goeden God niet gezien Ijeeft en daaruit be-sloot, dat Hij niet bestond. — Maar bestaan alléén de wezens. die men kan zien, hooren, aanraken, voelen? — Bestaat uw gedachte, d w. z uw ziel, die denkt, dan niet? Zij bestaat zoo zeker en gij gevoelt dat zoo innig, zoo duidelijk, dat geen redeneering ter we-reld a van het tegendeel zou kunnen overtui -gen. — Hebt gij echler uw ziel ooit gezien, gevoel I, aangeraaktV Leer hieruit, hoe be-spottelijk het is, le zeggen: Er is geen God, omdat ik Hem niet zie. God is een zuivere y.est d. w. z. een wnzen dat niet onde:'het hercik der stoffelijke zin-tuigen kan vallen en dat wij sleehts kunnen go.vaarborgen door de vermogens der ziel. Onze riel is eveueens een zuivere yeesl-, God heet'i haar naar zijn beelil geschapen Men verhaaltdat een befaamd ongeloovige ui: de school van Voltaire, al zijne krachten in 't werk stelde om een jonge dame toi /.ijn atheïsme over te halen; doch vruchleloos. Oi.lstemd door haren tegenstand, zei hij: «'k zon niet gedacht hebben, in een gezel-sehap van verstaudige menschen de eenige te zijn, die niet aan Go 1 zou gelooven.» <>Maar, Mijnheer, antwoordde hem zijn gastvrouw: mijn paarden, mijn patrijshond en mijn kat hebben ook die eer, cîoch die arme beesten zijn niet zoo dom daarop te bot'fen.» • Mgr. de Ségur. Bemint niet al dat zeggen zal 'k beminne: het end is diks al ver van den beginne! G. G. 'tZijn harde bej roevingen! Zielsbe-beproevingen: ik heb sterkte noodig te-gen al die gevaren. en die verhoop ik dank zij Gods genade, dank mijn goeien M il en dank uwe wehvillende gebeden ter mijner intentie. Ik heb geen overlast van werk, verre van daar! Op onzen boek staat er eene soldatenkapel en een grooto krijgstent, die dient voor drinkzaal (hier en warme koffie); daar is een Theater (piano en grammoph aiej, schrijf en lees.'.aal, als ook ne soldaten winkel. Aile dage mis en communie; 's zondaage Jioogmis; aile avonden lof om 5,30 ure. Van tijd tôt tijd doe ik een wandelingske naar 't naaste dorp; dan richt ik mijne blikken Poperinghëwaarts ... en zuchtende denk ik: Ah God! mocht er toch spoedig vrede komen op de wereld! Aanvei rd, Mijnheer, met mijne gene-genste groeten een warmen handdruk van verre.» •Tonïens van Poperinghe, de soldaat, die dit schrijft, is een voorbeelditre strijder. Leest en herleest hem; gij zult meer en meer gevoelen dat het een doorbrave christen jongen is. Hij moet niet vreezen hij zal goed blijven en zegepralen niet alleen over de Duitschers, maar ook over de vijanden zijner ziel. J. V.D.W. UIT DE BRIEVENBUS L A. — Om naar Poneringhe in congé te gaan kost het ongelooflijk veel moeite en veel loopingen. Kan daaraan niets verbeterd worden ? « De Keikop » zou daarvoor onze beste vertolker kunnen zij n bij stadsoverheid, om hun te laten weten dat hunne mannen veel geweld moeten aandoen om eens bij vader en moeder te geraken. Belgiam field hospital. —Julien VanHee linie, 4e G., is hier gekwetst binnen-gebracht geweest. De Jongen is mis-schien in Poperinghe niet zeer bekend omdat hij lang te Ilijsel werkte, maar is echte Poperingnaar. Zijne Ouders wo-nen in de pottestraat. Hij kreeg eenen kogel dwars door zijn linker bil. Niet gevaarlijk, hij gaat heel goed. Antoon Lambrecht —Hier geven wij zijn schrijven aangehondigd in N> 2. Gcachte Héer Aalmoezenier, Mijne meening zal ik u vlakweg zeggen; we zullen alzoo voorzeker het best overeenkomen. Mijn gedacht is, dat het veel te wei-nig is «De Keikop» maar eens te maande te laten verschijnen. Er moet niiddel zijn het aile 14 dagen te doen uitkomen en zelfs later aile week, 't Eenige dat daaraan te kort is. bestaat uit geld. Het middel ligt echtcr hij de handen. We kunnen al'en én kleintje afstaan en dat tal reeds eene groote soin maken ... Een ander middel bestapt ook nog (en 'k ge-loof dat het veel meer zou kunnen op-brengen), in ttne omhaling bij onze Stadsgenooten zelf. In Poperinghe hebben we nog ou 1-stuJenten die hun vrien -den zouden holpen , die zich zouden kunnen belasten met dat liefdewerk. In -tusschen brengen zij ook het hunne bij voor hunne front-kamaraden. Met de hoop ... stuur ik U mijne in-nigste groeten en een viaamsche grepe. Uw toegenegen oud-student in X° In " VRIJ BELGIE ,, van 2 Maart leest men: " Wilt ge eens weten welke reizen ons blad doet? Van mij gaat het naar mijnen broeder; vandaar naar de Jon-g>ns \r.n mijn dorp eu aan naar de vrn n len van onze streek. Zoo kreeg ik en n uni mer weër dat gegaan was door 17 handen. Het zager lief uit, maar al-len hadden wij toch het onze er uit geput en er eenige uurtjes opbeuring meè genoten.,, Zoo moet ge ook doen, vrienden. Poperingnaars in Engeland en Frankrijk. hebt ge nieuws uit uw bannelingschap stijurt het naar het Beheer dat het aan zijne lezers zal mededeelen. Vrienden, zoo ge regelmatig het bladje wilt ontvangen zendt uw juist adres. — Wie het adres be-geert van vriend of kennis schrijve naar het Beheer. Mei 1917 N° 3

Er is geen OCR tekst voor deze krant.