DE STEENBEWERKER ORGAAIV Tan het Nationaal Verbond der Christene Steen-, Cernent- en Ceramiekbewerkers van België ZETEL EN BESTENDIG SEKRETARLAAT : BOOM, KERKSTRAAT, 34. VERSCHXJNENDE ALL E T"WEE "WEKEN. A AN KON DIGIN GEN : PKIJS VOLGENS OVEREENKOMST. OPSTEL EN EESTUUR : Boom, Kerkstraat;, 34. ABONNEMENTEN: Voor de leden . lioateloos Binnenland . . fr. *,50 pcr jaar Buitenland . . fr. 4,0© » INHOUD : Werkstaking.— Verslag nopens den toestand en de werking van het Ver-bond gedurende 1913. —• Eene uitvinding der priesters.— Leest toch uw vakblad.— Propaganda door huisbezoek. — Eene les over de vakvereeniging en nog wat. — Op voor Gent. —Allerlei. — Uit de Beweging. — Briefwisselingen. —Vergaderingen. WERKSTAKING. 't Wordt wel eens vergeten dat werkstaking een der emstigste feiten in de eco-nomische werkerstoestanden is. — Zulks zou niet mogen vergeten worden en toch wordt het zoo weinig nagepeinsd. Werkstaking is een tweesnijdend mes, dat erge venvondingen kan toebrengen, dat zoowel de nijverheid als de vereeniging, welke soms met zooveel moeite en geduld is opgericlit, in één slag kan vernietigen ; -werkstaking is dus een gevaarlijk wapen dat niet mag gehanteerd worden door onkundigen, noch heethoofden, doch moet bestuurd door zeer bekwame en kalme lieden. Werkstaking is het allerlaatste middel dat in eene economische betwisting slechts -dan mag aangewend, als, na kalme en bedaarde redeneering der betrokkenen, na goedkeuring van het federaal bestuur, wordt ingezien dat dit wel degelijk het •allerlaatste middel is om zijne rechten te verdedigen of te herkrijgen. Om echter door werkstaking tôt een goed doel te geraken, dient er te worden nagegaan : 1° of het geschil wel eene werkstaking waard is ; 2° of de werkstaking rechtvaardig is ; 3° of de nijverheid • op het oogenblik wel degelijk in goede voorwaarden verkeert ; 4° of de staking kans van lukken heeft. Men vergeet dat ; — en men vergeet dat dikwijls. Immers, hoe breken sommige stakingen, vooral in de nijverheid, maar al te dikwijls uit? Een patroon maakt de werkvoor-waarden ongunstiger voor de werklieden ; 't wordt onderling besproken, de hoofden worden verhit, eene vergadering wordt belegd, en zonder dat al de noodige punten voorzichtig en kalrn worden beredeneerd, rolt het er maar over ; die 't mecste lawaait, hoe onbezonnen 00k, trekt ziju makkers meê ; de verstandigen en onder-vindingrijke werklieden zwijgen en durven niet weêrleggen uit vrees de lawaaiers op den nek te krijgen, zij durven het gevaar--liike van den strijd niet voor de oogen leggen, en boem ! de staking breekt uit, zonder dat federatie of de lioogere syn-dikale overheid de minste toelating heeft gegeven, ja zelfs zonder dat het federaal bestuur soms niet het minste wordt inge-licht. Eens « stop » gelegd, ja, dan zou de federatie moeten steunen en tusschen-komen, en spoedig nog wel ! 't Is duidelijk, dat aldus handelen, glad verkeerd is : eerstens 't is gansch tegen het règlement der federatie in ; en twee-dens de patroons vinden zich door zullce onbezonnen staking ruim in de hand ge-werkt en weten er hun voordeel uit te trekken. Men wete dat het werk stil leggen ge-makkelijk en spoedig gedaan is ; lieel dikwijls denkt men er op dat oogenblik niet aan of de staking voordeelige of nadeelige gevolgen zal hebben, en men is doorgaans voor 't eerst al maar tevreden met de magere voldoening dat men dwang kan uitoefenen ten opzichte der werk-gevers, al zou men om een paar franken meer verdienste voor een enkelen keer, verscheidene dagloonen moeten missen. Neen, zulke werkstakingen zijn doorgaans noodlottig in hunne wording, in hun voortduren, in hun eindigen, en worden gewoonlijk te laat beklaagd. Wil dat allemaal nu zeggen dat werkstakingen dienen weggecijferd ? Hoegenaamd niet, doch eene vereeniging mag niet handelen als een leger dat wordt opgericht met de bedoeling om kost wat kost, en bij het minste geschil onbezonnen oorlog te voeren ; neen, inaar als een leger dat bestaat om den vrede te bewaren, en dat desnoods ten strijde zou trekken met slim bedachte taktiek, met wel overlegd plan, als de rechten des volks gevoelig werden gekrenkt. Wordt er aldus gehandeld, dan zal men steeds genoegen hebben van de syndikale werking, van der werklieden vereenigings-macht; wordt er anders gehandeld, onbezonnen, bijna blindelings in de toe-lcomst slaande, dan doodt de werkman zelf zijne macht, en schept zich eenen be-klagenswaardigen toestand. P. S. — Bij dit wel doordacht artikel ons door een onzer ieverigste werkers gezonden, willen wij nog iets bijvoegen, namelijk dat het eene ware misdaad is, wanneer degene, die hun woord meê te zeggen hebben in het al of niet aangaan eener werkstaking, naar de bespreking zouden komen in staat van dronkenschap t Zulke personen zouden zeker geene plaats in een bestuur mogen bekleeden ! Immers, ze zouden oorzaak kunnen zijn van de grootste onheilen, gevolg van hunne onbezonnenheid I Personen die de ge-woonte hebben zich aan drankmisbruilc over te geven zou men niet in de vakvereeniging mogen dulden ; ze dienen liaar tôt schande en onheil. Verslag nopens den toestand en de werking van hel Verbond gedurende het jaar 1913. Wij mogen met reden onze tcvreden-heid uitdrukken over de uitslagen die wij dit jaar door onze werking hebben be-reikt en over den stand die ons Verbond na zijn driejarig bestaan liceft bekomen. Het streven naar vcrsterlcing van het verstandelijk, zedelijk en geldelijk ver-mogen van het Verbond heeft aanmoe-digende uitslagen opgeleverd ; de werking tôt verbetering der wcrkvoorwaar-den heeft aanzienlijlte voordeelen aan onze Steenbewerkers bczorgd. Dat ons streven naar verbetering der stoffelijke levensvoorwaarden vruchteloos wezen zal, zoo wij het geldelijk vermogen van ons Verbond niet versterken ; dat al de stoffelijke voordeelen die wij voor ons volk verkrijgen of veroveren geen nut zul-len opleveren maar integendeel ons van ons einddoel nog verder zullen verwijderen zoo wij ze niet doen vergezeld gaan van de verstandelijke en zedelijke opbeurlng van ons volk, daarvan dient ieder die aan onze beweging deelneemt tôt in 't diepste van zijn wezen overtuigd te zijn. Bezwaarlijk, dunkt ons, zal men eene nijverheid vinden waarin nog zooveel te regelen is gelijk in de Steennijverheid. De verscheidenheid van ligging en bouw der inrichtingen, de verscliillende wijzen van werken, de lioedanigheid der te be-werken grondstoffen, de overgang van den handenarbeid tôt de machinale voort-brengstwijze schenen zoovelen onover-komelijke hindernissen die op vooihand elke regeling" onmogelijk maakten. Die meening, die èn patroons èn werklieden deelden, het gebrek aan eene deugdelijke organisatie bij de Steenbewerkers liet die ordeloosheid, die ongeregeldheid in de nijverheid voort bestaan, nog dieper wortel scliieten. Met reden mocht bij de stichting van het Nationaal Verbond gezegd worden dat het heel wat werk zou vragen en strijd kosten vooraleer er van eene regeling spralce zou zijn. VIERDE JAARGANG. 19 APRIL 1914. NUMMER S.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.