Bureel : 21, RUSSELL SQIIAF ;„ONDON, W.C Téléphone! Muséum 267, De Stem uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscripîion : 2sh. for 3 rnonths. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrîjk : 2.50 tr. Voor de soldaten : Ish. oî 1.50 £r. I jde Jaargang, Nr. 38. (Blz. 1487-1498.) Oplage : 10,900 VRIJDAG, JTJNI 8, 1917. Registered at G.P.O as a Newspaper. 12 blz. \y2. AAN ONZE LEZERS.—Wederom kunnen we op 12 Hz. verschijnen ! Dank aan de steunende vrienden ! Velen namen, op onze aanvraag op zich, 10 abonne-menten te plaatsen. Moge hun goed vobrbeeld nog door velen gevolgd worden. De volgende week geven we—zoo we op 12 blz. uitkomen kunnen—den volledigen tekst van de aan-spraak van Z. E. Kardinaal Mercier op 29 Januari îï. Dagen van Troost. Vlaanderen in Engeland. 't Zijn drie familiën uit Vlaanderen, die wonen op de uiteinden -van de wereld, ver vaa ker»k en landgenooten, elke familie zelf I een uur af van elkander. Ze gaan uren ver j aw de mis en ontmoeten eïkan-'.'r daar. ad ' 1 .t. l ,m x îk oor hun Paasch-1 plicht mis zou komen lezen in hun huis en was een heele gebeurtenis in hun eentonig j leven. s Avonds te voren kwam ik aan in i t ned'erig hultje in de sneeuw, want 't win-terde nog in Kngeland en de Paschen zou I meer op een Kerstdag gelijken. Ze hadden de beste kamer geschrobd en gekuischt, en I getapijt. Ze hadden de kandelaars geblon-| ken, en de heele streek a'fgeloopen, de mark-| ten van vier vijf dorpen, om bloemen. 'k Zette 't draagaltaar gereed. 'k Zou wel veer-j, tig menschen hebben, zegden ze rnij, niorgen | uchtend in de mis. Drie Vlaamsche families [met kinders en kleinkinders, twee Iërsche meiden, een. Engelsche soldaat bekeerling sedert den oorlog, drie High Church missen en vijf Belgische soldaten, zoons of familie-I ledèn, op verlof. 's Avonds tôt laat in den | nacht hebben we met de kaarten gespeeld, | samen met de twee soldaten van den huize heb> ik gezeurd, en spijts aile fopperij toch eenige stuivers verloren. De kinders wilden naar bed niet gaan. Dat was nu eens een [ buitenkansje voor h en : hun twee groote kha. kibroers te huis, en de pater, en de dag van j morgen. 's Anderendaags zou ik biecht hoo-! ren van zeven uren voort en mis lezen om acht uren en half. !k Omtwekte vroeg in den [morgen, door 't lawijt beneden^ ofschoon 'k [moeder gedurig hoorde zeggen: "Stille, jon-gens, de pater slaapt nog." In de keuken : stoorde het van chocolatgeuren en verschge-bakken korinthebrooden, want 't komiteit had gezegd dat ailes moest feestelijk zijn juist lijk j te huis, 'k Zat reeds biecht te hooren in de : beste kamer en mijn parochianen kwamen | binneu een na een. Moeder van het huis, Mie- at» de me<\=feres—h't fiieest lawijd j riaakte, «erinaande maar altijd stilte aan de binnenkomers om de ingetogenheid niet te verstooren van 't mysterie dat hing om-J mentom dat gezegend huis, 't Uur sloeg voor «demis. Ja, ze waren daar, allen die ze ver-Iwachtend waren. Er waren geen stoelen ge-[uoeg en zeknielden in een verstrooide reke op den vloer. 'le Moest nog een misdienaar hebben nu. Een memsch vergeet altijd iets. Kom, dien mijn mis, Fons," zei ik aan een der soldaten. Inwendig was hij fier om die "eus, maar uitwendig wist hij niet hoe ge-draaid, en de andere soldaten stootten ne keer met den elleboog, en loerden glimla-Ichend den soldaatmisdienaar af. "'k Heb ik | dat nooit gedaan, Pater," zei Fons. " Och joagen, ge hebt vroeger nooit geoorloogd, en [nu doet gij 't toch. 't Zal wel gaan." 'k Irad op het altaar, op tôt God die mijn. jeugd [verblijdt. Ze zaten daar allen diep bewogen, [ k hoorde hun de bladen van hun kerkboek ^draaien, en hun paternoster wiegelen. | /j*ad> willen mis zingen daar en mijn geest-[drift van geloof laten dreunen omdat 't katho-| hek geloof hier in die eenzaamheid van 't protestantisme, uit zijn bannelingschap terug [w^mi 'k Predikte in 't zoete Vlaamsch. ik zegde: wat anders als de onbestor-Ivene \ laamsche ziel van hun eenvoudig dorp [naar boven halen, hun ziel herdoopen in die [ V laamsche dorpsziel en de regenboog van [hun katholiek geloof schilderen op de water-jwolken van bannelingschap en oorlog, 't |lT®e, i^enskruis verlichten in glorie met lue elektriciteit van hun geloof. Menig traan-: J? rolde, en ze keken naar mekaar, of ze schreiden, en ze schreiden omdat ze1 zagen [ en, en ze waren blij dat zij schreiden, ■ en ze zouden later redëkavelen en gekscheren ■ ,ver , ' schreien. 't Sacrificie vorderde. ■ an de ( onsecratie stoeg Fo-ns zoo hard hij I ™aar Jr011 met 't schamel belletje ; dat was oor hem t bijzonderste van zijn misdie-P. TSïe ^ deelde de faeilige Communie K -, -?a fflis baden we allen samen de -a geoden. Ze trokken uit de beste kamer de vrouwen deden rap hun blauwe voor-iscnoot aan en waren in de weèr voor 't cho-r aa n?aaltje. De High Church-missen met : we vmgeren plaatsten bloemen en snoepe-r jen op de tafels. We zaten aan, en na de t!! fV?6' glnSen de tongen los, en 't was [een geklabetter en een, gekakel in Engelsch ■viaam3^ oV;er die mis en dat sermoen, en [ Lhurch-missen moesten kost wat Kost we-ten wat dk gezegd had. Ze hadden imeêgeschreid en ze hadden in hun kerkdien- lH^noln001t niemand zien weenen. D.i [Wigtti Church-missen verstonden zich ook I daar met aan : hoe die mensohen van eerbie-aige gods-vrucht zoo maar zoo rap konden overgaan tôt deugddoeode zotternij. Want werd door allen beschuldigd als een zeu-raar in 't kaartspelen. Nu 't zou 'nen pater gebeuren. Moeder stond gewapend om ons [te doen eten of lijk zij dat zei om ons te doen stoetrekken lijk te huis. Wij stopten een pijpe ï met eem trois. Als 't afscbeidsmiT sloeg hield VLAAMSCHE CLASSCHILP^.RINC IN KING'S COLLEGE, CAMBRIDGE. (Zie De Stem, Nr. 37, blz. 6.) _ De twee helften onder, links, stellen voor : De Apostelen ten tempel aaande ; die van onder rechts : De dood van Ananias ; die van boven links, St. Pieter en St. Jan den lamme aenezend ; die van boven rechts : de apostelen gevangen genomen en (op het açhterplan) geaeeseld. (Handelingen der Apostelen.) Fons, mijn misdienaar, er ^an mijn pak te dragen en mij te vergezellen naar de statie, en de vier soldaten gingen ook meê. "Wij kunnen wij hier toch heel den dag met al dat vrouwvolk niet zitten snateren," zei een van hen, en de vrouwen giechelden. Langs den weg klapten we ernstig over den oorlog. De soldaten vertelden van hun aalmoezenier en "Pater, dat we maar wellicht weêr te huis waren." Och, ze hadden zich te huis ge-voeld, dien morgen, in de mis. Op zoek naar een Paaschzieitje. Vader, moeder en zes bloozende kapoens van kinders, v erkmenschen, -/ tig. Moeder kwam met 0- t oudste, en 't moest er uit : "Mijn man aegt dat hij ziin Paschen niet wil houden dit jaar. Dat is nu nog nooit gebeurd. Hij zegt dat hij soçialist is, en hij is van zulk een christelijke familie." ' Ik ging 's, avonds dat huisgezin bezoeken. De kinders waren aan 't ravotten, moeder ws-, bezig met kousen te stoppen, en vader zat, nevens 't warme vuur, te turen in een. brok gazet. Hij nam zijn klak af, en legde ze op zijn knie, hij g.roette beleefd en keek onbe- " paald en mismoedig in 't vuur. Er was lijden in die ziel. We spraken over den oorlog, oter 't werk, over de kinders-. De kinders kwamen nader. 'k Zat ze te dreelen en te streelen, te plagen en te jokken, altijd voort al praten om ten slotte te komen tôt den I aaschplicht. " Wanneer 'houdt ge uw Paschen, Jan," vroeg ik beslist. Jan zweeg lijk vermoord. "Kom! ge Zaterdag? " vroeg ik verder. "Neen Pater, 'k ben soçialist." "O Jan, als-'t maàv dat is, 'k ben ook soçialist," wedervoer ik. 't Was lijk 'n donderslag voor Jan. " \yilt ge zeggen Jan dat gij soçialist-zijt op zijn dom Belgisch gedaan malien met altaar, huwelijk en familie, daar geloof ik niets van. Ge zult toch niet loochenen dat ge fier zijt op uwe kinders?" "Ja, 't zijn goê, Pater, zei Jan, en 'k heb er geen een te veel." "En 't mogen er nog meer komen," zei de moeder al bloozen, als is 't dat op onze vlucht veel Belgen lach-ten met ons om die bende kinders, a! is 't dat we hier en daar achteruitgesteld werden, als arme menschen omdat we zooveel kinders hadden." "Nu Jan, zei ik voort, als ge vvilt zeggen dat 't werkvolk recht heeft op een schoon dagloon, op een eerlijk bestaan, dan ben ik ook soçialist. Dan was onze lieve Heer ook soçialist, dan is elke priester een soçialist." Ik was op dreef, want 'k we zooveel rechtzinnige har.cn van we Jenen-schen, verbitterd en wrokkig, die slingeren tusschen het spcialisme op zijn Belgisch en Ghristus leer die hun niet menschelijk genoeg wordt uiteengezet. En ons volk is nog veel te dorn en. te achterstallig om zijn recht te verstaan. De kinders wf-en stil gevallen en keken zonder iets er '-®an te verstaan. Moeders stopnaald viel op den grond. "Ge : gaat toch niet zeggen, Jan, dat gij niet d>urft uw Paschen houden, dat gij bang zijt voor 'n lach en 'n spot. Wat, gï] niet durven, is dat een vrije man zijn? Is dat uw socialisme, slaaf zijn?" 'k Stond op, 'k had genoeg gezegd en 't valt zoo bittenhard aknaârdbor aan te stooten op de onzelfstandigheid van ons volk, wanneer ge droomt van een vrij voik. Ik wen-schte allen goeden nacht en 'k was" halfweg de deur uit» als Jan zegde : "'k Zeg niet dat ik niet zal komen Zaterdag." 't Was zooveel als zeggen : ik zal komen. Geen man erkent graag zijn ongelijk voluit. En inderdaad, 's Zaterdags kwarn hij en niet alleen, maar met vier andere mannen, sjouwers lijk hij, en ze zaten daar te zweeten. van berouw, en in Ihun haar te scharten, want biechten is een penitentie. En 't scheen me dat hun stap na de biecht lichter klonk. 'k' Vernam later dat ze een pinte stout gingen drinken van blijdschap, omdat zij na vol-braohten Paaschplicht zich weer één gevoel--den met vrouw en kinders. Partear L. J. Callewaert, O.P. De Christelijke Moraal en de Vrede. Op i Juni zed miirrister Ribot im de Fransclis Kaaner : "Zoo va'ndaag de socialisten verga-deiren om de doeleinden van den oorlog te besprekert, morgen zouden de katholiekein van aile Landen het recht heibbew hetzelfde te doen. En dan, wat zou dan de positie zijn der verantwoordelijke Regeering? " * * * Er Ligt veel pri'jzensnviaardig in die woorden.. Indien men zich wou toeleggen op het vast stellen en inlevein van wat de christelijke zedeaileer zegt over die betrekkinigen tusschen volkeren, de oorlog ware spoedig geeindigd geweest. Zoo meenen de katholieken en zij trachten te midden den warboe". van den oorlog, de imoraal op den voorgrond te krijgen, want daarin aileen zian zij verzekering van vrijheid en orde en vooruitgang. Ùitzien naar internationale moraal, daar-henen ziclh schïkken, haar den tegenstre%rej: voorhoudein opdat ook dieins hairt er door ver-murwd worde eni zôô de eeedracht zich h,ei--stelile, ziedaar de plicht van elk oogenblik van' oorlogvoerende Regeeringspersonein. En zij zijn verantwoondelijk voor den Opperaton Reohter voor aille de menschenlevens die etr sneuvelein door hun iekortkomen sari dia plicht. Dç moraal op heit vobrplaa te bren'gen is

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.