Registered at the General Post Office as a Newspaper Telephoon: Central 12 86. V 12 Bladz. De Stem uit Belgie L'Echo de Belgique Bureel : 55, Russell Square, W.C. Abonnement: ls. 6d. voor drie maanden, Subscription : ls, 6d, for three months. 2de Jaargang. -Nr. 1. Oplage 20,000. VRIJDAG, SEPTEMBER 24, 1915. Abonnement voor Holland : 1 fl. 1 rï voor Frankrijk. 2 fr. *- ±Cl. DE PAUSE LIJKE UITSPRAAK. Bij den 2den Jaargang. Onze Taak. In den naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes begin-nen wij,—naar christélijke oud-Vlaamsche geplogenhede bij zaken van aangelegenheid,—den tweeden jaargang van onze " Stem." Een beetje meer dan een jaar gele-den werd ik door mijne geestelijke overheid met de vluchtelingen naar Engeland meegestuurd om er bij te blijven en te helpen. Maar naar aile winden, reeds den eersten avond onzer aankomst, werd ons volk verspreid. Ik zelve kwam dien nacht met onze laat-ste omnibuskaravaan in een gevang terecht. Geen ander middel om met ons volk te blijven en het op aile gebied be-hulpzaam te zijn, dan er een bulletijn voor te stichten. Eens, half September, dat ik op Alexandra Palace aan onze vluchtelingen de 50 " Gazet van Antwerpen"-nummers uitdeelde die mij toen nog daeelijks toekwamen, wou Hare Ko-ninklijke Hoogheid de Hertogin van Vendôme mij wel aanmoedigen een 1 blad voor onze arme vluchtelingen tôt stand te brengen. Monseigneur De Wachter, toen nog te Antwerpen, aan wien- ik het plan onderwierp, keurde I het ten voile goed en drukte er op dat gezien de uitwijking naar Engeland meest Vlaamsch was, het vooral een Vlaamsch blad zou zijn. * Gods zegen is gedauwd over dat werk, en langzamerhand, al tasten en [ voelen, kreeg het blad vorm en beslag tôt het op 22,000 nummers en 12 we- kelijksch'e bladzijden gedijdde. * * * De taak van het eerste jaar van ons I bestaan heeft zich gedurig aan uitge-l breid. In feite werden vve een volks-I bureel met allerhande diensten (Zie | op blz. 12 van dit nummer de opsom-[ ming der bijzonderste), en ons blad [was zooveel als het bulletijn dat onze [ menschen ons sekretariaat en zijne I hulpmiddelen leerde kennen en benut- 11 tigen. Daarbij kwam de uitreiking van het J hoogere geestesbrood. Ons Vlaamsche ■ volk werd hier in de Engelsche wei-I landen, in de Welsche bergen ver- ■ spreid, zooveel als men maar een volk ■verspreiden kan. Hier eene familie, ■ginder een schoolkind, ginder verre ■een alleenstaand gereformeerde. Aile ■dat volk moest te allen prijze met het ■ Land m voeling blijven. En daarom ■ hebben wij 00k steeds ons blad naar liedereen gestuurd en wel liefst naar ■ degenen die alleen stonden. Ook aan ■ dat volk moest steun worden geboden I opdat zijn godsdienstig en zedelijk ■kapitaal,—het heiligste dat onze va- ■ deren ons nalieten,—ongeschonden ■bewaard bleef. Wij hebben daaraan I IN VOLGEND NUMMER : Woorden en muziefc van ■ DROEVE TIJDEN met Engelsche vertaling. niet genoeg kunnen doen en betreu-ren het, al voelende op de schouders de zware verantwoordelijkheid der taak die wij ondernamen. * * * Naarmate een perswerk tôt nieuwe mogelijkheden bekwaam wordt, wast zijn taak en zijne verantwoordelijkheid.Wij zijn daar wel van bewust bij het ingaan van dezen tweeden jaargang.In een tijd als deze, waarin geen Parlement vergadert, en zoo tallooze groote dagbladen, tolken van eerbied-waardige meeningen, zijn stil gevallen, is het een dienst bewijzen aan Lands-bestuur en Vaderland zich de tolk te maken eener landsmenigte eenerzijds, en anderzijds tôt diezelfde menigte de tolk te zijn van het wettige gezag dat over de Belgische familie is aange-steld.Een en ander willen wij, met Godes hulp, meer en beter zijn dan wij het deden te voren. Wij willen ons volk zijne volksplich-ten voorhouden in deze verschrikke-lijke beroermg ; en wat voordeelen er mogen voor den dag schijnen te ko men bij zulke of zulke regeling voor deze of gene fractie van het Belgiscii Vaderland, wij slaan de bekoring van kant,den getrouwheidseed gestand die 's volks vertegenwoordigers in 's Vur-sten handen hebben afgelegd. Anderzijds drukken wij de gevoe-lens van het volk uit waar wij het nauwste mee verbonden zijn, van ons Vlaamsche volk. Het heeft zijn eigen wezen, zijn eigen manier van uiting, zijn eigen mentaliteit, en bij den stroom van gevoelens en denkwijzen uit Waalsche pennen gevloeid of door Waalsche mentaliteit gericht, wil het voegen ten bate der ailes overheer-schende Waarheid, ten bate des Va-derlands, de uitdrukking zijner in-katholieke denkwijze, de niet te mis-prijzen schat zijner kalmere redenee-ring.Hoe vinnig ook het Vlaamsche volk den Duitschen smaad gevoelt, het gaat niet saam met zijnen aard, maar immer-aan aan smalen en aan chauvinisme à la française te doen. De tal-rijke gelukwenschen die wij ontvingen om het eerste deel van ons artikel over Fransche en Duitsche katholie-ken—een artikel waarvan het eerste gedeelte wellicht eerder te stout was dan te bezadigd in dezen tijd—lieten ons goed die mentaliteit voelen. Wij stellen voorop den dienst der voile Waarheid en zoeken daar den Vrede in, onder het Geleide van Dengene aan wie de Vlamingen trots aile de gecom-ploteerde verdachtmakingen getrouw blijven, Zijne Heiligheid den Paus. Zijn wij niet het eenige Belgische blad tôt hiertoe dat de waarheid heeft doen uitkomen over het geval Latapie? * * * Zijn die woorden te sterk ? Vlamingen hebben altijd zoo schuchter te zijn tegenover de animositeit hunner heeter gebakerde zuiderbroeders. Laat ons te hunner verzekering er dees nog bijvoegen: heftigheid duurt niet, kalme beredeneering wel. Wan-neer de heftigheid zal geslonken zijn zullen wij nog altijd op de bres staan om al onze gevallenen te wreken ge-lijk het ridderlijk-opgevoede christe-lijke persoonlijkheden betaamt. Dat willen we noch min noch meer, dat zullen we met Gods hulp, ten bate van ons België. tt * * Daarom biddende, schuchter om de groote taak maar beslist tôt het uiter-ste, zetten we onzen tweeden jaargang in met geen ander doelwit dan God en Vaderland. Floris Prims. 0 De Pauselijke veroordeeling van den Duitschen inval in Belgie en hare draagwijdte. inleiding. Uit dçn Brief door Kardinaal Gasparri gericht aan Z. Exc. M. van den Heuvel, gezant van België, bij den H. Stoel, vernamen wij onlangs dat de Paus den Duitschen inval in België veroordeeld heeft— Die duidelijke verklaring hadden wij eigenlijk niet noodig, dewijl zelfs zonder een diepe geleerdheid elk rechtschapen man genoegzaam kan beseffen dat het schenden van plechtige verdragen een onrechtvaardigheid is. Niettemin heeft het woord van den Paus ons eene hoog te waar-deeren verlichting gebracht. In onze dagen immers worden aile grondwaarheden ver-duisterd en het was nuttig die opnieuw in herinnering te brengen. Overigens waren er velen rondom ons die hunne ontevredenheid uitdrukten over hetgeen zij ondeugend noemden : het betreurenswaardige stilzwij-gen van den H. Vader. Deze hàd echter reeds gesproken ; maar misleid door eene be-driegelijke Pers—om niet te zeggen Vol-tairiaansche Pers—hadden zij geen acht ge-geven op 's Pàusen woord. Thans heeft deze luider zijne stemme laten hooren ; maar nu durf ik me afvragen of men genoegzaam de draagwijdte van zijne veroordeeling begrijpt. Ik zal me daarom beijveren in dit opstel om het woord van den Paus te verklaren en het te stellen tegenover de houding van som-mige katholieken in Duitschland. DE VEROORDEELING EN HARE INDRUK OP DE DUITSCHE KATHOLIEKEN. Het is eenigszins moeilijk te oordeelen over het standpunt door onze geloofsgenooten in Duitschland ingenomen. De militaire censuur waakt daar scherp aan de grenzen, en men weet dat verbod werd gegeven om den brief van Kardinaal Gasparri in zijn ge-heel af te drukken in de dagbladen. Het gewone christen volk kan dus best onkundig zijn gebleven omtrent de Pauselijke veroordeeling van den Duitschen inval. Even waar is het echter dat de vermaarde brief in handen gekomen is van hoogstaande personen in de katholieke kringen. Wij mogen er dan ook niet aan twijfelen, dat velen van hen tôt inkeer zijn gekomen, dewijl luidens eene ICeulsche correspondentie aan "De Tijd" (g Aug.), reeds vele centrumleden verklaren, dat zij er op zullen aandringen, dat het "onrecht " aan België gepleegd, zou "goed-gemaakt" worden. In die stemming moeten we voorzeker een uitwerksel zien van het Pauselijk woord. Evenwel niet aile in-vloedrijke katholieken in Duitschland hebben den noodigen ootmoed om schuldbekentenis af te leggen. Ik bedoel hier vooral dr. Julius Bachem, die in de "Allgemeine Rundschau" het standpunt van het Duitsche gouvernement blijft handhaven. Ik stel me voor zijne meening aan een critisch onderzoek te onderwerpen ; laten we daarom eerst de woorden zelf van de Pauselijke veroordeeling in herinnering brengen : "De kanselier van het Duitsche Rijk, de heer von Bethmann-Hollweg, heeft den 4 Augustus, 1914, in voile parlement open-lijk verklaard, dat Duitschland door het Belgisch grondgebied te overweldigen, in strijd met de internationale wetten, de on-zijdigheid van België schond." De Duitsche kanselier erkent:... "dat de inval in België een schending was der on-zijdigheid, in strijd met de internationale wetten, ofschoon hij hem gewettigd ver-klaarde door de militaire noodzakelijkheid. " De inval in België is derhalve rechtstreeks betrokken in de woorden der Consistoriale Allocutie van 22 Januari 1.1. met welke de II. Vader luide elke onrechtvaardigheid veroordeelde, van welke zijde en krachtens welke beweegreden deze mocht bedreven zijn." Het zal "dan altijd waar blijven te zeggen, dat Duitschland volgens de bekentenis van den kanselier, in het Belgisch gebied doordrong met de wetenschap, er de neu-traliteit van te schenden en bijgevolg van een onrechtvaardigheid te bedrijven." In die woorden hebben wij ongetwijfeld de meening te lezen van Z. H. den Paus, in wiens naam Z. Em. Kardinaal Gasparri gesproken heeft. De Redactie van "De Tijd " kon dan ook, na het openbaar maken van den brief, getuigen : " De plechtige verklaring, door den staatssecretaris afgelegd aan Z. Exc. Van den Heuvel... laat voortaan niet meer den minsten twijfel toe aan de positieve afkeuring door Z. H. Paus Iienedictus XV. van den Duitschen inval in België, die als wederrechtelijk werd getroffen door de Pauselijke uitspraak in het Con-sistorie van 22 Januari." Dr. Julius Bachem echter schijnt er eene andere meening op na te houden. Hij poogt de Pauselijke verklaring te ontwijken door eene. redeneering die geen christen staatsman kan aannemen. O, voorzeken, zegt hij, "dit antwoord (van Kard. Gasparri) is volkomen correct... De inval van Duitschland in België was zonder twijfel een onrecht." En toch aarzelt hij niet erbij te voegen, dat dit antwoord "door België en den Vierbond op geenerlei wijze voor hun doeleinde kan worden benut." En waarom niet? Omdat "enkel een ' formeele ' neutraliteit van België, die ook door Duitschland werd erkend., geschonden werd, doch door een ' materieel ' recht : het recht der noodzaak, het hoogste recht zoowel van den Staat als het individu. Nood breekt wet, gelijk de Rijkskanselier het den 4n Augustus van het vorig jaar in den Rijksdag verklaarde."—En zoo wordt "onrecht" recht! Voor velen zal het een raadsel zijn, wat deze woorden mogen beteekenen : een onrecht—de schending der formeele neutraliteit van België—dat door een recht—den noodtoestand van Duitschland—wordt geschonden ! Uit de verklaring en echter, welke de heer Bachem erbij voegt, moeten we oordeelen, dat hij zich aansluit bij andere Duitsche schrijvers, die eveneens gepoogd Voor Kleederen voor Heeren en Jongelingen naar aile keus en voor den — OORLOG, — opgemaakt of op bestelling wende men zich tôt de groote : : en vermaarde magazijnen : : THE DON, 27/30, Holborn Viaduct, E.C. |

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.