DenVaderlant ghetrouwe BlIJF ick tot inden doot. Den vrede oni den vrede, den vrede ten allen prijze willen is laf en goddeloos; wij mogen niet met gelijkmoedige onverschilligheid aanvaarden het redit en het onrecht, de waarhetd en de leugen; het onrecht moet gewroken, de wanorde hersteld worden, de waarheid zegevieren ! Kardinaal Mercier. DE SCHANDPROCLAMATIE DE RAAD VAN VLAANDEREN EN DE DUITSCHE SOCIALISTEN. HAASE ÏN DE RIJKSDAGZITTING VAN 24 JUNI 1918 «...In der Erklârung des Rates von Fiandern liegt ein Machwerk vor. (Lebhafter Widerspruch). Die ganze Flâmische Bewegung ist ein Schwindel. Aile anstandigen Leute in Belgien haben ftir den Rat von Fiandern nur Verachtung tibrig. Wenn die Flamefi, deren Land 1914 tiberfallen wurde, sich dazu hergeben, von einer Notwehr zu sprechen, so ist ihr Urteil gesprochen... » (Frankfurter Zeitung, 26 Juni 175, Zweites Morgenblatt) «... De Verk'iaring van den Raad van Vlaanderen is opgedrongen werk. De Geheele (tegenwoordige N.v.d. R.) Vlaamsche Beweging is zwendel. Aile deftige lieden in België hebben voor den Raad van Vlaanderen louter verachting over. Als de Vlamingen, wiens land in 1914 overrompeld wierd, er toe komen, van noodweer te spreken dan is hun vonnis geveld !...» (Wat dus duidelijk zeggen wil : als de Vlamingen de overrompeling in 14 door de Duitschers met het argument van noodweer verontschuldigden, zij alsdan hun doodvonnis zelf schreven. Red.) VERWEER. De Raad van Vlaanderen heeft een proclamatie gestuurd aan den Gouverneur-Generaal. Ons volk heeft die te lezen gekregen in de Vlaamsch-Duitsche blaadjes. De Raad van Vlaanderen zou verstomd staan, als hij kon bevroeden hoe-veel verontwaardiging dat stuk gewekt heeft, bij ons volk, « 't Is vuil ! » dat was de algemeene kreet van afkeuring die opging uit de massa. En geen wonder; die Raad durft schrijven : dat de uiteindelijke zegepraal van Duitschland nabij is; dat de activisten altijd vertrouwen gehad hebben in Duitschland; dat Duitschland, door heirkracht gedwongen, den bodem van ons land heeft betreden, maar dat onze eigenlijke vijand de Belgische regeering is; dat een zelfstandig (wil zeggen : verduitscht) Vlaanderen noodzakelijk is voor Duitschland, maar dat het zonder Duitschland niet tôt stand kan komen; dat zij (de gevolmachtigden) in het voile bewustzijn hunner verantwoordelijkheid... zulken wraakroependen onzin neer-schrijven.Daar tegenover stellen wij de volgende Proclamatie aan het Vlaamsche Volk België is ons vaderland. Dat vaderland legt ons plichten op en geeft ons rechten; dat vaderland moeten wij beminnen en dienen. Nooit heeft vroeger de Vlaamsche Beweging iets anders geleerd. Tôt aan den oorlog, hebben aile Vlamingen steeds met verontwaardiging het verwijt van zich afgeschud, als zou de Vlaamsche Beweging onvaderlandsch zijn. Dat vaderland wordt voor ons belichaamd in zijn wettigen Koning, onzen roemrijken Albert, en in zijne wettige regeering voortgekomen uit onze vrije instellingen. De wereld erkent onzen souvereinen staat, onze nationale driekleur, ons Bel-gisch nationaal lied. In het zwaarste lijden, in doodelijke verdrukking, in lang-durige ellende, is ons dat vaderland dierbaarder geworden dan ooit. Voor dat vaderland willen wij lijden en strijden ! Duitschland is de vijand ! Duitschland heeft ons aangevallen, zonder schuld van onzen kant; heeft ons vertrapt, gehoond, belasterd, uitge-plunderd met methode en systeem, koelbloedig en verrader-lijk, met God in den mond en compassie op 't papier. Het heeft duizenden van onze landslieden weggevoerd of doodgeschoten zonder procès of na een ellendig geding vol-gens Duitsch recht (!). Het heeft zonder schaamte duizenden van onze brave werklieden broodeloos gemaakt om daarna hunne ellende te kunnen uitbaten tôt eigen voordeel, en ze te kunnen verlei-den hunne vaderlandsche waardigheid te verkoopen voor geld. Een slachtoffer toch is eerst onschadelijk als het eerloos gemaakt is. De activisten zijn overloopers, déserteurs ! Ailes wat Belgisch was, willen ze afleggen, zelfs den naam om Duitschland te helpen en te dienen. Leest hunne proclamatie. Dat zij daarbij voorgeven ook Vlaanderen te dienen, is geene verontschmldiging. Nooit heeft iemand het recht deserteur te zijn. Er kunnen soms verzachtende omstandigheden zijn die zulke daad begrijpelijk maken; nooit zijn er zulke die ze rechtvaardigen. En zulke verzachtende omstandigheden zijn er zelfs voor de activisten niet. Hunne daad blijft zuiver en alleen een misdaad voor het nationaal geweten Duitschers en activisten gaan nu samen. TWEEDE JAARGANG JULI 1918 Nr 8

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.