TWEEDE JAARGANG FEBRUARI 1918 Nr 3 DE VLAAMSCHE WACHTER Den Vaderlant ghetrouwe Blijf ick tot inden doot. D'ili vrede om den vrede, den vrede ien allen prijze willen, is laf en goddeloos ; wij mogen niet met gelijkmoedi onverschilligheid aanvaarden het recht en het onrecht, de waarheid en de leugen; het onrecht moet gewroken, de wanor hersteld worden, de waarheid zegevieren ! Kardinaal Mercier. HULDE AAN DE SCHELDE-STAD. LEVE HET ANTWERPSCH VOLK ! VIVAT DE SINJOREN ! ! HEIL BELGIE! ! ! Dat is de hartekreet van aile weldenkenden, na de gebeurtenissen van Zondag 3 Februari. Lang ingehouden verontwaardiging barstte uit; lang verkropte woede is losgebrokën; de heilige toorn heeft hoogtij gevierd. Ja de zon scheen blij en helder : niet om den armzaligen feeststoet te vergulden, maar om de geweldige manifestatie op te luisteren van heel een volk tegen enkele verraders. Een feeststoet moest het zijn, volgens de acti-visten, en de sinjoren schaterlachten ! Wie kent de beroemde « Antwerpsche stoeten » niet ? Die grootsche uitingen van kunstzin en degelijke weelde, van ongekende kleurenpracht en ailes meeslepende geestdrift ! Welnu het activistisch optochtje van Zondag leek zoo min op een « Ant-werpschen stoet » als het Schijn op de Schelde, en als Luc op een fatsoenlijk mensch ! Dat hadden de «zieners» niet voorzien, dat hun manifestatie vanhoogopgezette borst zou eindigen in een druipstaart; dat hun uitroepen van België's scheuring, zou veranderen in een aloverweldigende ovatie vonr België's éénheid ! Want dat was de beteekenis. Antwerpen, de Vlaamsche stad bij uitnemend-heid, heeft Vlaamsche liederen uitgefloten en doodgeschreeuwd, omdat zij, op dit oogenblik, liederen waren van opstand en verraad tegen het Belgisch vaderland, en ook tegen Vlaanderen; omdat zij klonken als reine minneliederen in den moud van geile satyrs. Antwerpen, de Vlaamsche vlaggenstad, heeft Vlaamsche vlaggen afgerukt, verscheurd en aan flarden gereten, omdat zij op dit oogenblik de vaandels waren van landverraad en revolutie; omdat zij gedragen werden door de dieven onzer Vlaamsche beweging, door lien die ons onze Vlaamsche zaak ontstolen hebben, om er geld van te maken bij den Duitsch, en die daarom nu beschermd worden door de Duitsche bajonnetten! Neen er was geen spoor van Fransch. — Neen, heeren activisten, er was geen « georganiseerde » tegenstand. Ailes was spontaan Vlaamsch en zuiver Belgisch. Vlaamsch waren de uitjouwers; Vlaamsch waren de fluitjes; Vlaamsch waren de woorden van « lafaard en verrader » die men u in het gezicht spuwde, en Vlaamsch waren de kloppers die u ranselden. De smaad en de verachting die u ten deel vielen waren de hulde van de ware Vlamingen voor het geliefde vaderland. En omdat wij niet mochten roepen : Leve Koning Albert !, daarom schreeuw-de men : awoert Borms ! en de naieve Duitschers meenden dat zulks niet hetzelfde was. Ja, Leve het Antwerpsch volk ! Vivat de sinjoren ! Aile moeiten eener vuige, verkochte pers hebben niet mogen baten. Ons volk bleef onvervalscht, onverbasterd, on-verduitscht.Antwerpen is nog de burcht van het ware Vlaamsch-zijn, de oningenomen vesting van het eerlijk Vlaamsche volk, en...hetgraf der activisten Zôô straft Antwerpens burgerij een aanslag ge-pleegd op haar eer en goeden naam; zoo wreekt zich een volk op eerloozen en verraders. Daarom ten derde maie : Leve de Scheldestad ! Vivat de sinjoren ! Leve België ! De Vlaamsche Wachter

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.