NR 77 DERDE JAARGANG 1917 DE VRIJE STEm Belgisch orgaan «oor de provincie Antwerpen Verschijnende gedurende de Duitsche Bezetting- Bureelen en Redactie : HOTEL DER PATRIOTTEN Begijnenstraat, 42. Onze welgemeende leuze is : Noch Vlaming, nochWaal, maar Belg ! En eeuwig trouw aan ons Vorstenhuis ! Twr—in ii iiiw—— —ii—1——iirwr—irnum iimui i ii iii—iih ■■n Telegraphisch adres : Komrnandantur-ABtwerpen-Mechelen Met gratie ende privilégié. LÏEVER DOOD DAN EEN DUITSCHEN VREDE ! Een woordje tôt onze ongeduldige landgenooten, tôt hen voorai, die t meest te iijden hebben onder de bezetting, die waarlijk in armoede leven en vroe-ger welstand kenden. Tôt die alleen wenden wij ons en roepen hen toe : « Geduld nog... en Moed ». Ja, wij 00k zeggen als gij : « 't duurt te lang » ; wij 00k wenschen den vrede uit ganscher harte. Maar... Laat ons even den toestand ontleden, en nagaan wat de gevolgen wel konden zijn indien de wapenfeiten nu geëindigd werden en ons den vrede werd geschonken... • Het Duitsche militarisme zou zegevieren, de me-dezeggenschap van het vAk zou nul blijven en de gepriviligeerde jonkers zouden het knechtschap meer uitbreiden op de voikeren die recht- of on-rechtstreeks onder hunnen invloed waren. België worde onaîhankeiijk, maar zou in't Zolverein ko-rQîn, om gereedgemaakt te worden tôt eene toeko-wilide inlijving, inlijving die komen zou zoohaast ze hunne zwaarden opnieuw hadden gescherpt. 0, wees er zeker van, wij vrije Belgen, zouden 0 >ze schoone vrijheden mogen vaarwel zeggen om ievende werktuigen te worden van die snoode, baat-zuchtige, onverzadigde Pruisenkliek en groote ge-subsidieerde staatsnijveriars. Gij weet, ja, ge ziet toch wel, hoe hunne soldaten springen, groeten als er een gegallonneerde kerel aan komt gestapt. Dat heet disciplien, zultge zeggen, ja, maar een disciplien waarin een ingeboren vrees merkbaar is. Men leest op het gelaat dier drommels een heiligen schrik /oor eene straf, die uitgesproken wordt, zon-der dat men op eene verdediging recht heeft. Wat wilt ge ! 't is immers disciplien. Verder hoe schrikken onze landgenooten bij een bezoek der Duitschers, hoe beven zij als zij op een welkdanig « commandantur » komen moeten, ja, zoo gaat het steeds in Duitsenland, zelfs in vredes-t jd. 'Nen hap en 'n knap, men wordt als een hond toegesnouwd, zij die piooien kunnen en buigen als a.le knechten, zij die huichelen kunnen, kunnen een pseudo vriendelijk woord te hooren krijgen, maar dit alleen om den sukkelaar in 't nauw te brengen en deze eene geldboete op den hais te ieggen. Daar-door krijgt immers den Duitschen discipel van hoo-ger hand een pluimpje en wordt hij als verstandig bestuurder aangeschreven en zeker bevorderd. 0, die zijn zoo bescheiden, zoo ingenomen... maar ikzuchi is hier de drijfveer en 't arme slacht-offer verneemt maar al te ras hoe het in zijn vertrou-wen werd bedrogen... Hap en knap is hun ware na-tuur, hun echt karakter. De minderen zijn van gee-nen tel en voor de meerderen wordt gekropen. Wat verschil toch, met ons vrijheidslievend volk, stoutmoedig mochten we ons tegen elke onrecht-vaardigheid verzetten ; thans hebben we een voor-smaak van wat we wezen zullen als er nu vrede moest gesloten worden. 0, ongelukkige landgenooten door ongeduld be-heerscht wat zouden we onze overhaasting zeer ver-wenschen moest er gevoig gegeven worden aan uw verlangen ; wat zoudt ge jammeren, ja weenen als ge onderworpen bleeft aan het Germaansche knechtschap. Nu reeds voelt ge het hemelschbreed verschil, doch de hoop op een herstel onzer vroe-gere vrijheden doet ons moed houden. Maar die hoop zou nooit meer verwezenlijkt worden. Be-grijp't ge nu ? Geduld nog en moed... Liever dood dan een Duitschen vrede. LA !

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.